Ευκαιρία για μεταρρυθμίσεις εδώ και τώρα

Δικαιοσύνη, Παιδεία, Δημογραφία, Ανταγωνιστικότητα, Ασφάλεια και Ποιότητα ζωής, είναι τα μεγάλα προβλήματα της χώρας. Οι τομείς αυτοί χρήζουν αποφασιστικών μεταρρυθμίσεων, όχι πάντα ευχάριστων σε κατεστημένα συμφέροντα και σε αγκυλωμένες από ακινησία καταστάσεις. Ως φαίνεται όμως, για όλα τα πιο πάνω θέματα παρά τις διακηρύξεις καλών προθέσεων, ελάχιστα είναι τα συγκεκριμένα σχέδια προς εφαρμογή.

Αντιθέτως, πολλές έως τώρα πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, παραπέμπουν στην επιδίωξη να αποκτήσει η Ελλάδα ένα νέο πελατειακό κράτος με ψηφιακές υποδομές, το οποίο θα επιτηρεί και θα ελέγχει τον πολίτη στις οικονομικές κυρίως συναλλαγές του. Και από την άποψη αυτή η επιστροφή στην «ένδοξη» εποχή της αγορανομίας, είναι μια ξεκάθαρη ένδειξη. Με εφαλτήριο εφαρμογής, την καταπολέμηση του περίφημου οικονομικού νεολογισμού που είναι ο πληθωρισμός της απληστίας.

Τα τρόφιμα, οι γομολάστιχες, οι ξύστρες και τα τετράδια, σε συνδυασμό και με κάποια φαινόμενα βίας, για την οποίαν όμως ουδείς λόγος γίνεται σε βάθος, είναι τα «τεράστια» θέματα της επικαιρότητας, όταν η χώρα όσον ποτέ άλλοτε έχει ανάγκη από ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό.

Ώρες ολόκληρες για παράδειγμα, προσφάτως, τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα ασχολούνταν με τους μαχαιροβγάλτες χούλιγκαν του ποδοσφαίρου, όταν το πραγματικό πρόβλημα είναι γιατί πως και με ποια μέσα ο χουλιγκανισμός γίνεται πανευρωπαϊκός. Κατά συνέπεια το θέμα είναι πως η κατάσταση θα αντιμετωπιστεί από πλευράς δικαιοσύνης και δημόσιας τάξης και με ποια κριτήρια.

Το θέμα της ακρίβειας επίσης, δεν αντιμετωπίζεται με την επιστροφή στην εποχή των αγορανομικών ελέγχων, αλλά με σοβαρές δημοσιονομικές και θεσμικές πολιτικές. Το να μπουν στη διατίμηση τα μολύβια είναι κωμικό, όταν το πραγματικό πρόβλημα είναι το πως διαμορφώνεται η πραγματική κατανάλωση στην Ελλάδα του 2023.Εξάλλου, αν οι σοβαρές επιχειρήσεις είναι εύκολος και πολύ βολικός στόχος για την απόδοση ευθυνών, γίνεται πιο δύσκολο να τις πείσεις να επενδύσουν όταν καθημερινά ξορκίζονται.

Από την άλλη πλευρά, δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι η Ελλάδα επί μια δεκαετία και πλέον υπαναπτυσσόταν, όταν άλλες χώρες εταίροι της γνώριζαν 2% και 3% ρυθμούς ανόδου. Καποτε είχαμε την 13η θέση στην ΕΕ των 28 σήμερα πάμε για τελευταίοι.Η εξέλιξη αυτή ποιό ρόλο παίζει στον πληθωρισμό και την διαχρονική πορεία του?

Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει και το σοβαρό πρόβλημα της επιβράδυνσης των οικονομιών των πλουσίων χωρών, κάποιες από τις οποίες δεν βρίσκονται μακρυά από την ύφεση.

Όλες οι παραπάνω εξελίξεις θα έπρεπε την κυβέρνηση να την έχουν οδηγήσει στην εποχή των ρήξεων με το παρελθόν και όχι στην αναζήτηση μεθόδων αναδείξεως ενός «νεοπελατειακού κράτους».

Όπως παρατηρεί ο «Economist», στον αναπτυγμένο κόσμο, τα τελευταία χρόνια, ως προς την ανάπτυξη παρατηρείται μια σοβαρή εγκατάλειψη των μεταρρυθμίσεων. Αυτή η εξέλιξη όμως αποτελεί ευκαιρία για την Ελλάδα να καλύψει διαφορές που τη χωρίζουν από τον πλούσιο κόσμο. Το χάσμα των αρχών του 21ου αιώνα θα μπορούσαμε αισθητά να το καλύψουμε και υπάρχουν οι δυνατότητες.

Αν δεν αξιοποιηθεί αυτή η μοναδική ευκαιρία, τώρα μάλιστα που το διεθνές κύρος της χώρας είναι πολύ υψηλό, πριν το 2030 υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να γνωρίσουμε νέες περιπέτειες. Σε πιο δύσκολες συνθήκες από τις αντίστοιχες του 2010 και σε διαφορετικό γεωπολιτικό περιβάλλον.

Και αυτές θα εκδηλωθούν σε μια φάση όπου και ως λαός θα είμαστε πιο γερασμένοι από ότι τώρα και με πιο αργά αντανακλαστικά.Εξάλλου τα τελευταία 12 χρόνια κάπου μισό εκατομμύριο νέοι μας έριξαν μαύρη πέτρα πίσω τους.Με το γείτονα να πλησιάζει τα 100 εκατομμύρια κατοίκους μέσης ηλικίας 30 ετών!!

Αν αυτά είναι ψιλά γράμματα για κάποιους, ας μη ξεχνούν ότι έχουν παιδιά και εγγόνια.Αυτό εξάλλου ήταν και το πρωτοσέλιδο θέμα του τελευταίου Βήματος της Κυριακής, για την υπογεννητικότητα στην Ελλάδα.