Η Wall Street ετοιμάζεται να ρίξει «οικονομική βρωμιά» στις ΗΠΑ

Reuters Breakingviews

Τον Μάρτιο, όταν οι μεσαίου μεγέθους δανειστές των ΗΠΑ έπεφταν σαν ντόμινο, τα τριμηνιαία κέρδη από τις τράπεζες έδωσαν την ευκαιρία σε κάποιους να ψηλαφίσουν τα μύχια του κλάδου για σημάδια δυσφορίας. Τώρα, με τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να βρίσκονται σε λιγότερο άμεσο κίνδυνο, οι ανακοινώσεις κερδοφορίας έχουν άλλη λειτουργία. Τα οικονομικά αποτελέσματα της JPMorgan, της Wells Fargo και των ομολόγων τους ενδέχεται να βοηθήσουν τους επενδυτές και τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να αποκτήσουν μια καλύτερη ιδέα για την κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας.

Οι μεγαλύτεροι δανειστές της χώρας, στους οποίους περιλαμβάνονται επίσης η Bank of America και η Citigroup, έχουν απαράμιλλη προβολή στο μυαλό και τα πορτοφόλια των καταναλωτών και των εταιρειών. Η JPMorgan και η Bank of America εξυπηρετούν περίπου τα μισά νοικοκυριά των ΗΠΑ. Είναι επίσης μεταξύ των ελάχιστων τραπεζών που μπορούν να αγοράσουν χρέος του Δημοσίου απευθείας από την κεντρική τράπεζα. Αυτό τοποθετεί ηγέτες όπως ο επικεφαλής της JPMorgan, Jamie Dimon, στο επίκεντρο του παγκόσμιου οικονομικού ιστού αράχνης.

Το σίγουρο είναι ότι οι οικονομικές καταστάσεις που δημοσιεύουν αυτό το διάστημα οι τράπεζες θα είναι οπισθοδρομικές. Τα έσοδα από τόκους θα αντανακλούν την απότομη και συνεχή άνοδο των επιτοκίων της κεντρικής τράπεζας, τα οποία επιβαρύνουν την τιμή που πρέπει να πληρώσουν οι τράπεζες για τις καταθέσεις πελατών και το τι χρεώνουν για δάνεια. Το αυξανόμενο κόστος εργασίας και τεχνολογίας αυξάνει τα έξοδα. Τα έσοδα από τις συναλλαγές είναι σταθερά. Και οι εταιρείες διστάζουν να δανειστούν, αν και οι πελάτες πιστωτικών καρτών ανακτούν τη γεύση τους για «πλαστικά χρέη».

Οι αυξανόμενοι ρυθμοί θα είναι ορατοί και στην αξία των περιουσιακών στοιχείων στους ισολογισμούς των τραπεζών. Το πιο μεγάλο παράδειγμα είναι η Bank of America, η οποία κατέχει τίτλους του Υπουργείου Οικονομικών 760 δισεκατομμυρίων δολαρίων που, στην τελευταία μέτρηση, είχαν αξία 110 δισεκατομμυρίων δολαρίων λιγότερο σε τιμές αγοράς. Αυτό δεν αποτελεί απειλή για την τράπεζα του Brian Moynihan, η οποία τον Ιούνιο διέθετε αρκετά μετρητά και ρευστοποιήσιμα περιουσιακά στοιχεία για να εξαργυρώσει τις μισές από τις καταθέσεις της. Αλλά είναι ένα κόστος ευκαιρίας που επιβαρύνει τις μετοχές του ομίλου 215 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Οι αποτιμήσεις αντικατοπτρίζουν επίσης τις δοκιμασίες μεμονωμένων ιδρυμάτων.

Το αφεντικό της Citi, Τζέιν Φρέιζερ, αγωνίζεται να περιορίσει τα έξοδα και να οδηγήσει τον δανειστή σε πιο απλή πορεία. Η πρόσφατη κίνησή της να απομακρύνει ορισμένα στρώματα γραφειοκρατίας υποδηλώνει ότι το μήνυμα δεν έχει περάσει. Η Wells Fargo, εν τω μεταξύ, υποχωρεί από ένα ανώτατο όριο στο μέγεθος των περιουσιακών της στοιχείων που επιβάλλουν οι ρυθμιστικές αρχές. Ως αποτέλεσμα, οι τράπεζες που πλήττονται από τους ίδιους οικονομικούς ανέμους θα αναφέρουν πολύ διαφορετικά αποτελέσματα.

[….]

Αλλά αυτό που λένε οι τράπεζες για το μέλλον είναι αυτό που θα τραβήξει τη μεγαλύτερη προσοχή. Ο Dimon προειδοποίησε τον περασμένο μήνα ότι οι επενδυτές θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για επίσημα επιτόκια 7%. Οι αγορές δεν τιμολογούν τίποτα κοντά σε αυτό, και ο Dimon έχει κάνει λάθος στο παρελθόν. Αλλά προέβλεψε επίσης σωστά ότι τα επιτόκια θα ξεπερνούσαν το 5% πολύ πριν προλάβουν οι επενδυτές. Πιο πρόσφατα, ο Dimon έχει προειδοποιήσει για ύφεση των ΗΠΑ, ακόμη και όταν η Federal Reserve είχε αντίθεη άποψη.

Εκτός από τις υψηλές προβλέψεις, οι επενδυτές θέλουν να γνωρίζουν πώς τα πάνε οι καταναλωτές. Συγκεκριμένα, οι τράπεζες τείνουν να αποκαλύπτουν πληροφορίες για το πόσα έχουν στοιβάξει οι Αμερικανοί στους λογαριασμούς τους. Η εβδομαδιαία έκθεση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας δείχνει ότι υπάρχουν περίπου 17,4 τρισεκατομμύρια δολάρια καταθέσεων επί του παρόντος, πάνω από τα 16 τρισεκατομμύρια δολάρια που θα είχαν οι αποταμιευτές αν είχαν συνεχιστεί οι τάσεις πριν από την πανδημία. Αλλά οι τράπεζες δίνουν μια πιο λεπτομερή άποψη. Η επικεφαλής καταναλωτών της Bank of America, Dean Athanasia, δήλωσε τον Σεπτέμβριο ότι οι λιγότερο πλούσιοι πελάτες της είχαν κατά μέσο όρο 2.500 $ περισσότερα στους λογαριασμούς τους από ό,τι στο τέλος του 2019. Αυτό ισοδυναμεί με τις δαπάνες ψυχαγωγίας ενός έτους για το μέσο νοικοκυριό.

Στη συνέχεια, υπάρχει η πίστωση – συγκεκριμένα, η ικανότητα των δανειοληπτών να εξυπηρετούν και να αποπληρώνουν τα χρέη τους. Οι τράπεζες έχουν δηλώσει με συνέπεια ότι οι πελάτες είναι σε καλή κατάσταση και ο Dimon έχει περιγράψει την πίστωση ως «παρθένα». Ωστόσο, οι τριμηνιαίες αποκαλύψεις δίνουν μια πληρέστερη εικόνα. Οι ρυθμιστικές αρχές απαιτούν από τους δανειστές να αφαιρούν τις χρεώσεις έναντι των κερδών για να καλύψουν την εκτίμησή τους για μελλοντικά επισφαλή δάνεια. Παρά την ισχυρή οικονομία, οι προβλέψεις στους μεγαλύτερους δανειστές αυξάνονται, ξεπερνώντας τα επίπεδα του 2019. Μια αξιοσημείωτη αύξηση από εδώ θα ήταν σημάδι ότι η οικονομική βαρύτητα επιστρέφει.

Οι διευθυντές τραπεζών θα αντιμετωπίσουν επίσης ερωτήσεις από αναλυτές σχετικά με το πού πιστεύουν ότι θα οδηγήσουν οι καθυστερήσεις πιστωτικών καρτών. Είναι ένα μεγάλο οικονομικό ερώτημα, καθώς το χρέος που σχετίζεται με το πλαστικό χρήμα στις Ηνωμένες Πολιτείες έφτασε το ρεκόρ του 1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων τον Αύγουστο. Η JPMorgan είπε τον Ιούνιο ότι πιστεύει ότι το 2,6% αυτών των δανείων θα πάνε άσχημα φέτος και ο Dimon είπε ότι ένα «κανονικό» επίπεδο θα ήταν 3,5%, υποδηλώνοντας ότι η κανονικότητα δεν έχει ξαναρχίσει. Οποιαδήποτε αλλαγή στις εκτιμήσεις του θα είχε αντίκτυπο στις αποτιμήσεις για την τράπεζά του και θα διαμόρφωσε απόψεις για την οικονομική υγεία του καταναλωτή των ΗΠΑ.

Οι οικονομικές γνώσεις των τραπεζών συνοδεύονται από μια προειδοποίηση: Όντας εταιρείες με κίνητρο το κέρδος, τείνουν να επιλέγουν τους πελάτες που θέλουν και να αποφεύγουν αυτούς που δεν θέλουν. Έτσι, ενώ η JPMorgan και η Bank of America προσφέρουν μια εικόνα για την πλειονότητα των νοικοκυριών, υπάρχει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας – Αμερικανοί που δεν έχουν τραπεζικούς λογαριασμούς, που συναλλάσσονται με λιγότερο επίσημους τρόπους ή που απλά δεν μπορούν να λάβουν τραπεζική πίστωση – που δεν έχουν χαρακτηριστικό στις αναφορές κερδών.

Αυτό υποδηλώνει ότι το τρίτο τρίμηνο των αμερικανικών τραπεζών απέχει από το να είναι ένας πλήρης οικονομικός οδικός χάρτης, αλλά εξακολουθεί να είναι αρκετό για να υποδείξει την κατεύθυνση του ταξιδιού.