Τι γνωρίζουν οι νέοι δήμαρχοι

Ωραία, αφού κάναμε εκλογές, πάμε τώρα να μιλήσουμε και για το τι είδους πόλεις θέλουμε. Τώρα που ξεμπερδέψαμε με τις «αλλαγές σελίδας», με τους όρκους συνέχισης του έργου (ανύπαρκτου στις περισσότερες περιπτώσεις) και τις υποσχέσεις για ένα καλύτερο μέλλον, πάμε να μιλήσουμε για τα σημαντικά. Ακούσαμε για «πράσινες» πόλεις, αλλά περισσότερο ως ένα επιπλέον χρώμα και λιγότερο ως πράσινη μετάβαση. Δεν ακούσαμε ούτε λέξη για την αντιδημοφιλή διαχείριση απορριμμάτων και θεώρησαν όλοι ότι τα αντιπλημμυρικά είναι έργα που αφορούν μόνο αυτούς που επλήγησαν στη Θεσσαλία.

Το θέμα όμως είναι ότι τα πάντα αλλάζουν στη ζωή των πόλεών μας. Εμείς απλά ελπίζουμε ότι όσοι εκλέχθηκαν θα βρουν τη «θεία φώτιση» να προετοιμάσουν όλες αυτές τις αλλαγές. Πρόσφατα σε μια μελέτη της η διαΝΕΟσις περιέγραφε τους 14 τομείς πολιτικής με τους οποίους ασχολείται ένας δήμος. Τους οποίους προφανώς καλείται να χειριστεί ένας δήμαρχος και η αλήθεια είναι ότι μόνο για εύκολη δουλειά δεν πρόκειται.

Πρέπει να γνωρίζει από χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό και την αδειοδότηση επιχειρήσεων, μέχρι την άσκηση κοινωνικής πολιτικής και διαχείρισης ακίνητης περιουσίας. Πρέπει να αναπτύξει τοπική περιβαλλοντική πολιτική, την οποία θα πρέπει να εντάξει στον τοπικό αναπτυξιακό σχεδιασμό, χωρίς να παραβλέπει τα θέματα πολιτικής προστασίας.

Επιπλέον, πόσοι άραγε γνωρίζουν από όσους εξελέγησαν ότι υπάρχουν συγκεκριμένες υποχρεώσεις για κάθε δήμο σε μια σειρά από θέματα, που όλα θα πρέπει να «κουμπώνουν» από μια δραστήρια δημοτική Αρχή.

Για παράδειγμα, πόσοι γνωρίζουν το θέμα του εξηλεκτρισμού της κοινωνίας μας, με επέκταση της ηλεκτροκίνησης και με ενσωμάτωση μπαταριών στο ηλεκτρικό σύστημα. Με συγκεκριμένους μετρήσιμους στόχους και χρονοδιαγράμματα δημιουργίας χιλιάδων προσβάσιμων φορτιστών σε κοινόχρηστους χώρους. Η αλήθεια είναι ότι κάποιοι υποψήφιοι που εξελέγησαν υιοθέτησαν τον όρο «έξυπνες πόλεις», αλλά ότι πρέπει να έχουν την ικανότητα διαχείρισης σχετικών προγραμμάτων και βέβαια την ολοκλήρωσή τους, ούτε λόγος.

Για τα σκουπίδια και τη διαχείρισή τους επίσης ελάχιστα έως καθόλου συζητήσαμε. Κι όμως το υπάρχον σχέδιο προβλέπει την ελαχιστοποίηση της υγειονομικής ταφής αστικών στερεών αποβλήτων στο 10% έως το 2030. Αυτό μπορεί να γίνει με τη χωριστή συλλογή για τουλάχιστον 10 υλικά, με τη δημιουργία νέων μονάδων διαλογής και επεξεργασίας και βέβαια με την ενεργειακή αξιοποίηση των υπολειμμάτων επεξεργασίας αποβλήτων. Σήμερα, μόλις το 80% των αστικών μας αποβλήτων καταλήγει για ταφή σε χωματερές. Απέχουμε πολύ από το 10%. Αρα το πρόβλημα για να λυθεί είναι μεγάλο και απαιτεί υψηλή κατάρτιση και όρεξη για δουλειά από τους νέους τοπικούς άρχοντες. Δεδομένου ότι η θητεία τους φτάνει έως το 2028 σε αυτούς αναλογεί το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς που πρέπει να γίνει.

Στην κυκλική οικονομία είχε αναφερθεί πρόσφατα σε μελέτη του ο ΣΕΒ, όπου διαπιστώνονται σημαντικές καθυστερήσεις, καθώς βρισκόμαστε μόλις στο 5,4% στην κυκλική χρήση υλικών, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος που πρέπει να πιάσουμε αγγίζει το 12,8%.

Το μεγάλο ωστόσο θέμα, το οποίο δεν ξέρω σε πόσους εκλεγέντες δημάρχους θα επιτρέπει να κοιμούνται ήσυχοι κατά τη διάρκειας της θητείας τους, είναι το θέμα των αντιπλημμυρικών. Αλλά για αυτά, όλοι πλέον μετά τις πλημμύρες της Θεσσαλίας έχουμε μάθει να κοιμόμαστε με τον φόβο τους. Για τα υπόλοιπα θέματα ωστόσο παραμένει το ρητό «τα παράπονά σας στον δήμαρχο».