Συμβολικό χαρακτήρα πάει να δώσει η αγορά μας την επικείμενη αναβάθμιση (ή και όχι) του αξιόχρεου από τον S&P.
Που δεν πρόκειται για μια απλή αναβάθμιση, αλλά για το βήμα που θα μας βάλει μέσα στα μεγάλα επενδυικά σαλόνια, ελέω ανάκτησης επενδυτικής βαθμίδας.
Κάτι που μάλλον οι επενδυτές έχουν πάρει απόφαση ότι τιμολογήθηκε στο περασμένο ανοδικό ράλι Σεπ22-Αυγ23.
Με άλλα λόγια, η προεξόφληση στο εν λόγω ανοδικό σκέλος περιείχε μέσα και την αποτίμηση στο Χρηματιστήριο μετά την όποια αναβάθμιση.
Θεωρητικά, η εξέλειξη αυτή θα έπρεπε να μας έχει πάει σε άλλα επίπεδα, τόσο σε μετοχικό όσο και σε ομολογιακό ορίζοντα.
Ωστόσο, οι προκλήσεις σε διεθνές επίπεδο πολλαπλασιάζουν την αβεβαιότητα, και φυσικά δεν μπορούν να αφήσουν ανεπηρέαστο και το δικό μας μαγαζί.
Οι προκλήσεις αυτές έχουν δύο μέρη, το γεωστρατηγικό και το νομισματικό.
Ως προς το γεωστρατηγικό, υφίστανται δύο μέτωπα, η κρίση στο Ισραήλ και η κρίση στην Ουκρανία. Η δεύτερη ταλαιπωρεί λόγω του παρατεταμένου του θέματος, με επιπτώσεις στον πληθωρισμό και στη συνολική ισορροπία της εφοδιαστικής αλυσίδας. Η πρώτη, η οποία ακόμα βρίσκεται εν εξελίξει, τρομάζει σε περίπτωση που κλιμακωθούν τα γεγονότα, με απευθείας αντίκτυπο στην τιμή του πετρελαίου.
Οι διπλωματικές και πολιτικές ζυμώσεις δεν σταματούν, και αναγνωρίζοντας τη βαρύτητα σε ανθρώπινο επίπεδο, θεωρητικά η κατάσταση δύσκολα θα παρεκτραπεί.
Ως προς το νομισματικό, τρέχουμε μια περίοδο πληθωρισμένη, έχοντας μπροστά μας δύσκολη εξίσωση καθώς το πρώτο κύμα αυξήσεων επιτοκίων είχε μέτρια αποτελέσματα στα μακροοικονομικά, ώστε να λόγίζεται πιθανό να συνεχίσουμε να φλερτάρουμε με την ύφεση.
Επιστρέφοντας στα εγχώρια πράγματα, το Χρηματιστήριο θα υποδεχτεί την ετυμηγορία του S&P, και τη Δευτέρα στο άνοιγμα θα εμφανιστούν τα πρώτα δείγματα γραφής στο ταμπλό. Μέχρι τότε, θα κάνουμε υπομονή.