Ναυτιλία: Γιατί τα ρυμουλκά ζητούν να ενταχθούν στον αναπτυξιακό

Το θεσμικό πλαίσιο βελτιώθηκε σημαντικά με τα δυο νέα προεδρικά διάταγμα του Υπουργείου Ναυτιλίας, που ορίζουν από το 2024 νέες απαιτήσεις στην ασφάλεια, ελκτική δύναμη, σχεδίαση και κατασκευή των ρυμουλκών και ναυαγοσωστικών πλοίων. Το τελευταίο έτος έχει προστεθεί ένας σημαντικός αριθμός από σύγχρονα ρυμουλκά και ναυαγοσωστικά στον ελληνικό στόλο αυξάνοντας σημαντικά το επίπεδο ασφάλειας τόσο στα λιμάνια όσο και στο χώρο της έρευνας και διάσωσης της χώρας μας. Ωστόσο όμως ο ελληνικός στόλος εξακολουθεί ακόμη να είναι μεγάλης ηλικίας και μικρότερης αναλογικά ελκτικής δύναμης στο σύνολο του σε σχέση με τον αντίστοιχο ευρωπαικό στόλο. Ο στόλος των ρυμουλκών ελληνικής ιδιοκτησίας το 2022 απαριθμούσε έως σήμερα περίπου 150 ρυμουλκά, εκ των οποίων τα 110 ήταν σε ενεργό υπηρεσία, με μέσο όρο ηλικίας τα 33 χρόνια.

Ο στόλος των ρυμουλκών και ναυαγοσωστικών πλοίων θα πρέπει να ενταχθεί στον αναπτυξιακό νόμο 4887/2022, επισημαίνει ο πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Πλοιοκτητών Ρυμουλκών, Ναυαγοσωστικών, Αντιρρυπαντικών & Πλοίων Υποστήριξης Υπεράκτιων Εγκαταστάσεων κ. Παύλος Ξηραδάκης, για να εκσυγχρονιστεί σύμφωνα και με τους κανονισμούς του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού που εισάγουν νέα «πράσινα» κριτήρια και τεχνολογίες προσθέτοντας «Δεν μπορεί να αναγκαζόμαστε να επενδύουμε στην αγορά  νεότευκτων ρυμουλκών από την γείτονα χώρα Τουρκία και να μην αξιοποιούμε τα ελληνικά ναυπηγεία μας. Ήδη έχουν επενδυθεί περί τα 60 εκατομμύρια ευρώ στην αγορά εννέα νεότευκτων ρυμουλκών από την γείτονα χώρα και αναμένεται να αγορασθούν περισσότερα εφόσον συνεχίσει να μας αγνοεί το Υπουργείο Ανάπτυξης».

Ο ίδιος θεωρεί ότι δεν υπάρχει πρόβλημα ένταξης του κλάδου στον αναπτυξιακό καθώς η νομοθεσία που αφορά τις ναυπηγικές δραστηριότητες για πράσινη μετάβαση έχει τροποποιηθεί στην Ε.Ε. από το 2017.  Μάλιστα όπως διευκρινίζει και ο ισχύων ελληνικός νόμος αίρει τον ρητό αποκλεισμό της χρηματοδότησης επενδύσεων στη ναυπηγία και προβλέπει ότι με κοινή απόφαση των Υπουργών Ανάπτυξης και Επενδύσεων και Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής μπορεί να προκηρυχθεί, κατ’ εξαίρεση, καθεστώς στον τομέα της ναυπηγίας, κατόπιν προηγούμενης έγκρισης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Οι πέντε λόγοι για τον εκσυγχρονισμό του κλάδου 

Ο κ. Ξηραδάκης επικαλείται πέντε σημαντικούς λόγους που καθιστούν αναγκαία τον εκσυγχρονισμό του κλάδου.

-Τα συνεχώς μεγαλύτερα μεγέθη των κρουαζιερόπλοιων και των πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων καθιστούν απαιτούν αύξηση της ελκτικής δύναμης του ελληνόκτητου στόλου ρυμουλκών.

– Την ανάγκη υποστήριξης της πολιτικής προστασίας της χώρας μας από τα ρυμουλκά και ναυαγοσωστικά πλοία. Ήδη ο κλάδος των ρυμουλκών και ναυαγοσωστικών πλοίων υπερτερεί κατά πολύ σε δυνατότητες πυροσβεστικής ικανότητας από αυτόν του Πυροσβεστικού Σώματος.

-Επίσης μια ακόμη πρόκληση για τον κλάδο είναι η εξυπηρέτηση αναγκών των αναμενόμενων επενδύσεων σε θαλάσσια αιολικά πάρκα αλλά σε γεωτρήσεις για πετρέλαιο η φυσικό αέριο στα ελληνικά ύδατα.

-Το αυξανόμενο προσφυγικό κύμα στα ανατολικά θαλάσσια σύνορα της χώρας, απατούν αύξηση του αριθμού των πλοίων διάσωσης και ένταξης τους στο σχεδιασμό του Λιμενικού Σώματος. Οι γείτονες μας οι Τούρκοι έχουν ήδη εντάξει  έναν σημαντικό αριθμό ναυαγοσωστικών πλοίων στο δυναμικό του στόλους τους για έρευνα και διάσωση.

-Υπάρχει επιπλέον η ανάγκης δημιουργίας ναυαγοσωστικών σταθμών σε διάφορα επικίνδυνα σημεία στα ελληνικά ύδατα. Επικίνδυνα λόγω των καιρικών συνθηκών αλλά και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων της διεθνούς ναυτιλίας. Όπως εξηγεί ο κ. Ξηραδάκης ένα επικίνδυνο «πέρασμα» είναι το στενό του Καφηρέα, όπου οι ακτές στο συγκεκριμένο σημείο βρίσκονται σε πολύ κοντινή απόσταση από τον «δίαυλο» εκατοντάδων πλοίων. Σε περίπτωση βλάβης κάποιου εξ αυτών σε συνδυασμό με κακές καιρικές συνθήκες, ο κίνδυνος πρόσκρουσης με άλλο πλοίο ή προσάραξης στις ακτές είναι μεγάλος. Ένα ακόμη σημείο που χρήζει προσοχής είναι ο Λακωνικός Κόλπος, καθώς στα διεθνή ύδατα  στην ευρύτερη περιοχή, πραγματοποιούνται περίπου 70 μεταφορές αργού πετρελαίου από δεξαμενόπλοιο σε δεξαμενόπλοιο (ship to ship transfer). Μια δραστηριότητα που έχει ενταθεί μετά την ρωσοουκρανική σύγκρουση και ελοχεύει ο κίνδυνος διαρροών πετρελαίου.