Αντιθέτως, οι συνθήκες είναι εξαιρετικές, τηρουμένων των αναλογιών.
Εκτός από τις αναβαθμίσεις των Οίκων, οι οποίες στην πλειονότητά τους οδήγησαν και σε ανάκτηση επενδυτικής βαθμίδας, είδαμε σημαντικά deal με πιο πρόσφατο αυτό της ΑΛΦΑ με Unicredit και της ΔΕΗ με ENEL, ενώ παράλληλα συνεχίζονται οι επιχειρηματικές ζυμώσεις (ενδεικτικά Intrakat, Ideal-BYTE, Όμιλος ΓΕΚΤΕΡΝΑ κ.α.
Επίσης, απολαύσαμε το λεκτικό της Lagarde περί του περιττού του waiver για τη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών από την ΕΚΤ, σφραγίζοντας με αυτόν τον τρόπο τα όσα έχουν προηγηθεί το τελευταίο διάστημα στις ταλαιπωρημένες τράπεζές μας, όπως το “άριστα” στα stress tests, η αναβάθμισή τους (και υψηλές τιμές-στόχους) από τους Οίκους, κ.λπ.
Συν αυτώ, οι εισηγμένες παραδίδουν ισχυρά οικονομικά αποτελέσματα, με πιο πρόσφατα αυτά του ΜΥΤΙΛ, που βρίσκεται και στις ράγες για τον συμβολικής σημασίας στόχο EBITDA 1 δισεκατομμυρίου ευρώ για το 2023.
Όλα αυτά έχουν την αξία τους σε μια χρονική συγκυρία όπου η χώρα μπήκε στα μεγάλα επενδυτικά σαλόνια, ώστε ομόλογα και μετοχές να γίνονται επενδυτικοί προορισμοί για μεγαλύτερα θεσμικά χαρτοφυλάκια, ώστε να έπεται η σταδιακή τους τοποθέτηση.
Τα προβλήματα που έχουμε αφορούν στα προβλήματα που αντιμετωπίζει το σύνολο του επενδυτικού κόσμου, ήτοι η γεωστρατηγική κρίση στη Μέση Ανατολή (και το αγκάθι στην Ουκρανία) και η ανασφάλεια που προκαλούν τα υψηλά και ίσως υψηλότερα επιτόκια υπό τη θεώρηση του επίμονου πληθωρισμού και της υφεσιακής απειλής.
Φυσικά μάς είναι αδύνατο να αυτονομηθούμε, μα σε κάθε περίπτωση αποτελούμε εν πολλοίς έναν από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς, διότι συγκρινόμαστε απευθείας με τους κατώτερους αναμενόμενους ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης στην Ευρώπη, ενώ και οι ΗΠΑ παραμένει μια περίπτωση μόνη της.
Κι αν τα παραπάνω δίνουν τη γενική εικόνα, βραχυπρόθεσμα κρατήσαμε μετά βίας το επίπεδο των 1170-1175 μονάδων του ΓΔ, που συνιστά και το τελευταίο προπύργιο πριν την επέλαση της ορδής των πωλητών. Ο πρώτος στόχος είναι στις 1225.