Οι χαμένες εργατοώρες στην κίνηση στους δρόμους

Τετάρτη πρωί, στις οκτώ παρά δέκα, ξεκινάει εργαζόμενος να πάει στη δουλειά του από τα Μελίσσια όπου κατοικεί με προορισμό το γραφείο του πλησίον του Μεγάρου Μουσικής. Απόσταση 11,5 χιλιόμετρα. Χρόνος που απαιτήθηκε μία ώρα και δέκα λεπτά. Το απόγευμα βρέθηκε στην περιοχή της Καλλιθέας και αποφασίζει να επιστρέψει στο σπίτι. Απόσταση 16 χιλιόμετρα, χρόνος επιστροφής 1 ώρα και 3 λεπτά. Μάλιστα αυτό το χρόνο του έβγαζε το GPS είτε χρησιμοποιούσε την Εθνική Οδό είτε κεντρικές οδικές αρτηρίες της Αθήνας.

Ο συγκεκριμένος εργαζόμενος σε μία μόνο ημέρα χρειάστηκε να παραμείνει ουσιαστικά ακινητοποιημένος για περίπου δύο ώρες και ένα τέταρτο στο όχημά του μόνο και μόνο για να πάει το πρωί στη δουλειά του και το απόγευμα να επιστρέψει σπίτι. Αν έπρεπε να μετακινηθεί σε ώρες μη αιχμής θα γλίτωνε συνολικά περίπου 45 λεπτά.

Adecco: Το 70% των εργαζομένων χρησιμοποιεί την τεχνητή νοημοσύνη στην εργασία

Την ίδια στιγμή αν κάποιος θέλει να πάει στην Κόρινθο από το κέντρο της Αθήνας για μία απόσταση περίπου 85 χιλιομέτρων, θα χρειαστεί λίγο πάνω από μία ώρα.

Το πρόβλημα της κίνησης στους δρόμους είναι από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι του νομού Αττικής με χαμένες εργατοώρες, κόστος καυσίμων, διοδίων, συντήρησης οχημάτων και το βασικότερο κοντεύει αν δεν έχει γίνει ήδη να επηρεαστεί η ψυχική και σωματική υγεία όσον χρειάζεται να μετακινηθούν με το όχημά τους στο χώρο εργασίας τους και να επιστρέψουν αργότερα στο σπίτι τους.

Και αν στο παράδειγμα το παραπάνω εργαζόμενου μπορεί την ημέρα εκείνη να ήταν μία ακραία κατάσταση, στην καλύτερη περίπτωση να χρειαζόταν συνολικά την ημέρα να ξοδέψει καθηλωμένος στο όχημά του περίπου μιάμιση ώρα. Αν υποθέσουμε ότι ο συγκεκριμένος εργαζόμενος πηγαίνει στη δουλειά του το χρόνο περίπου 220 ημέρες (έχουμε αφαιρέσει Σαββατοκύριακα, άδεια, πιθανές αργίες και ασθένεια) τότε με ένα πρόχειρο υπολογισμό «χάνει» ετησίως στους δρόμους μόνο για το πήγαινε-έλα 440 ώρες και αν αυτές τις ώρες τις διαιρέσουμε με τις 24 ώρες που έχει η μέρα τότε ο συνολικός χρόνος σε περίπου 18 ημέρες! Απίστευτο.

Σκεφτείτε τα έξοδα για καύσιμα που του ψαλιδίζουν τον μισθό του, το κόστος χρήσης του οχήματος, το χάσιμο χρόνο και τα νεύρα που προκύπτουν και επηρεάζουν τη δουλειά του από την απελπιστική κατάσταση που βιώνει στους αθηναίκούς δρόμους της Αττικής.

Πιο τυχεροί είναι φυσικά όσοι μπορούν και κινούνται με τα μέσα μαζικής μεταφοράς αλλά και εκεί υπάρχει το πρόβλημα του παρκινγκ. Για να προσεγγίσει κάποιος έναν σταθμό μετρό με το όχημά του αν βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από το σπίτι του που δεν μπορεί να πάει με τα πόδια, θα πρέπει να εξασφαλίσει θέση στάθμευσης. Μία βόλτα κοντά σε σταθμούς μετρό αποδεικνύουν το χάος που επικρατεί στο παρκάρισμα. Για να προλάβει κάποιος να βρει θέσει στάθμευσης πρέπει να ξυπνήσει μία ώρα νωρίτερα από το κανονικό πάλι εις βάρος της σωματικής και ψυχικής του υγείας.

Παλαιότερες έρευνες έδειχναν ότι κατά μέσο όρο οι οδηγοί παραμένουν ακινητοποιημένοι στα οχήματά τους 7 μέρες τον χρόνο. Μάλιστα επισήμαιναν ότι μια μετακίνηση 30 λεπτών σε κατάσταση ελεύθερης ροής διαρκούσε διαρκούσε 46 λεπτά λόγω καθυστέρησης στην συμφόρηση 16 λεπτών. Για μια πρωινή διαδρομή 30 λεπτών οι οδηγοί έμεναν επιπλέον 19 λεπτά κολλημένοι στη κίνηση τις πρωινές και τις απογευματινές ώρες λόγω μετακίνησης στους χώρους εργασίας. Δηλαδή συνολικά κατά τη διάρκεια της ημέρας ξόδευαν επιπλέον 40 λεπτά από το φυσιολογικό.

Τις πρωινές ώρες 8:00-10:00 ο δείκτης κυκλοφοριακής συμφόρησης αγγίζει το 70% με τις καθυστερήσεις στους δρόμους της Αθήνας να φτάνουν τα 21 λεπτά για μια διαδρομή 30 λεπτών. Η συμφόρηση μειώνεται 10:00 με 13:00 και στη συνέχεια παραμένει αμείωτη από τις 14:00 το μεσημέρι έως τις 19:00 το απόγευμα. Η ομαλή ροή τις καθημερινές παρατηρείται μόνο μετά τις 22:00 το βράδυ.

Το τραγικό στην όλη υπόθεση είναι ότι τα στοιχεία αυτά δεν χρειάζονται έρευνες για να τα διαπιστώσουν. Με έναν καθημερινό οδηγό να μιλήσει κάποιος θα του επιβεβαιώσει όλα όσα αναφέρουμε παραπάνω. Λόγια ακούμε αλλά λύσεις δεν βλέπουμε στο κυκλοφοριακό χάος που επικρατεί. Ας κάτσουν σε ένα τραπέζι οι υπεύθυνοι (κυβέρνηση, περιφέρεια, τροχαία, υπουργεία) και ας βρουν λύση γιατί δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν ελικόπτερο για να πάμε στη δουλειά τους.