Τσάνταλης: Με την πλάτη στον τοίχο η ιστορική οινοποιία – Από πού θα έρθει η σωτηρία;

Για πρώτη φορά στην ιστορία της η υπεραιωνόβια οινοποιία Ευάγγελος Τσάνταλης Α.Ε. δεν έκανε τρύγο εφέτος, με σχεδόν όλους τους εργαζόμενούς της να βρίσκονται σε επίσχεση και το οινοποιείο στον Άγιο Παύλο Χαλκιδικής να είναι κλειστό πάνω από δύο μήνες.

Από το αδιέξοδο που βρίσκεται αυτή τη στιγμή η γνωστή εταιρεία, μία από τις μεγαλύτερες του κλάδου, πληροφορίες του ΟΤ αναφέρουν ότι δεν αποκλείεται να τη βγάλει η Ελληνικά Οινοποιεία (Hellenic Wineries), η εταιρεία συμμετοχών που το 2022 έσωσε την Μπουτάρης και πριν λίγους μήνες εξαγόρασε το φυσικό μεταλλικό νερό Ιόλη.

Σε προ πανδημίας επίπεδα η κατανάλωση οίνου – Μειωμένα τα αποθέματα

Αν και το ενδιαφέρον είναι ακόμη σε πολύ πρώιμο στάδιο και η περίπτωση της Τσάνταλης αρκετά δύσκολη, όπως επισημαίνεται, η Ελληνικά Οινοποιεία υπό τη διοίκηση του Ηλία Γεωργιάδη, ο οποίος ελέγχει και την εισηγμένη εταιρεία επενδύσεων ακίνητης περιουσίας PREMIA Properties, ενδεχομένως κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις να προχωρήσει σε κάποια πρόταση. Κάτι που μένει να φανεί σύντομα.

Σε ομηρία οι εργαζόμενοι

«Δεν υπάρχουν υλικά συσκευασίας (σ.σ. φιάλες, φελλοί, χαρτοκιβώτια κ.λπ.) και δεν μπορεί να δουλέψει το εργοστάσιο» λέει στον ΟΤ ο κος Θανάσης Καλιγάς, πρόεδρος του Σωματείου Εργατοϋπαλλήλων Τσάνταλη και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Εμφιαλωμένων Ποτών (ΠΟΕΕΠ), επισημαίνοντας ότι η εταιρεία είχε πρόβλημα ρευστότητας εδώ και ένα χρόνο.

Όπως αναφέρει ο ίδιος, περισσότεροι από 70 εργαζόμενοι βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε επίσχεση, με την επιχείρηση να χρωστά 7 μισθούς σε όσους είναι μέλη του Σωματείου, ενώ όσοι δεν είναι μέλη του Σωματείου πληρώθηκαν για τελευταία φορά πέρσι τον Οκτώβριο.

Η εταιρεία είχε περίπου 150 εργαζομένους πριν από μερικούς μήνες. Ωστόσο, αρκετοί παραιτήθηκαν και αποχώρησαν από την εταιρεία αναζητώντας δουλειά αλλού, ενώ ορισμένοι κατάφεραν να βγουν στη σύνταξη.

Την ίδια ώρα, τα κρασιά της Τσάνταλης, που επιλέχθηκαν από τον Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσιών Κύριλλο ως δώρο στον Βλαντιμίρ Πούτιν, όταν το 2012 ορκίστηκε για τρίτη φορά στο ύπατο αξίωμα της χώρας, έχουν αρχίσει να παρουσιάζουν ελλείψεις, καθώς δεν μπορεί να καλυφθεί η ζήτηση, ενώ το Τελωνείο φέρεται να σφράγισε το υποκατάστημα της εταιρείας στην Αθήνα.

Περιμένοντας τον επενδυτή

Ο κος Καλιγάς λέει ότι παρά το αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί οι εργαζόμενοι ελπίζουν ότι τελικά θα διασωθεί η επιχείρηση με την είσοδο επενδυτή.

Σε κάθε περίπτωση οι εργαζόμενοι θα αποφασίσουν τι θα κάνουν από δω και μπρος στη συνεδρίαση που πρόκειται να πραγματοποιηθεί το Σάββατο, 4 Οκτωβρίου, στα γραφεία της Ομοσπονδίας.

Πάντως εδώ και αρκετά χρόνια ο επενδυτής έρχεται, χωρίς ωστόσο να φτάνει τελικά, την ώρα που τα οικονομικά προβλήματα της εταιρείας γίνονται ολοένα και πιο μεγάλα.

Το αγκάθι των δανείων

Με βάση τις οικονομικές καταστάσεις για τη χρήση 2021, τον τελευταίο ισολογισμό που έχει δημοσιεύσει η εταιρεία μόλις πριν δύο μήνες, η Τσάνταλης εμφάνισε κύκλο εργασιών 24,3 εκατ. ευρώ, αυξημένο συγκριτικά με τα 22,3 εκατ. ευρώ του 2020.

Σε επίπεδο αποτελεσμάτων η οινοποιία κατέγραψε για μια ακόμη χρονιά ζημιές. Συγκεκριμένα τα αποτελέσματα προ φόρων ήταν της τάξης των 2,2 εκατ. ευρώ, με συνολικό δανεισμό 33,3 εκατ. ευρώ, σε σύνολο υποχρεώσεων πάνω από 55 εκατ. ευρώ.

Στελέχη της αγοράς του κρασιού αναφέρουν στον ΟΤ ότι οι υποχρεώσεις της εταιρείας σήμερα μπορεί να ξεπερνούν τα 65 εκατ. ευρώ.

Το μεγαλύτερο «αγκάθι» είναι ο τραπεζικός δανεισμός που έχει πάει σε servicers και κατ’ επέκταση το ύψος του «κουρέματος» που ζητάει, ή θα ζητήσει, ο υποψήφιος επενδυτής.

Μέχρι σήμερα πάντως όσοι επενδυτές θέλησαν να διαπραγματευτούν με τις τράπεζες δεν κατάφεραν να βρουν μια λύση που θα ικανοποιεί και τις δύο πλευρές.

133 χρόνια στα αμπέλια

Η οικογένεια Τσάνταλη καλλιεργεί αμπέλια, οινοποιεί σταφύλια και αποστάζει τσίπουρα και ούζο από το 1890. Ήδη από τότε ο παππούς Γιωργάκης είχε τη φήμη ότι έβγαζε το καλύτερο σταφύλι.

Ο ιδρυτής της εταιρείας Ευάγγελος Τσάνταλης, γεννήθηκε στο Σιδηροχώρι της Ανατολικής Θράκης το 1913 και ήταν μόλις εννέα χρονών όταν η οικογένεια εγκαταστάθηκε στις Σέρρες. Το 1938 ανοίγει το πρώτο οινοποιείο στις Σέρρες.

Το 1945, εγκαθίσταται στη Θεσσαλονίκη και ανοίγει εκεί το αποστακτήριο ούζου στο κέντρο της πόλης, ενώ το 1948 δημιουργείται το πρώτο οινοποιείο στη Νάουσα. Η πρώτη εξαγωγή κρασιών του Τσάνταλη έγινε το 1962 και 7 χρόνια αργότερα αρχίζει η αναβίωση Αγιορείτικου Αμπελώνα.

Tο 1971 η ατομική επιχείρηση του Ευάγγελου Τσάνταλη μετατρέπεται σε Ανώνυμη Εταιρεία με έδρα τον Άγιο Παύλο Χαλκιδικής.

Η φήμη άρχισε να διαδίδεται από στόμα σε στόμα καθώς έμποροι από παντού έρχονταν να αγοράσουν το κρασί και το τσίπουρο της οικογενείας. Το 1975 έγινε το λανσάρισμα του κρασιού Agioritikos και το 1983 του κρασιού Μακεδονικός, που αποτέλεσε μια τεράστια εμπορική επιτυχία.

Το 1991 ο Τσάνταλης αναλαμβάνει το οινοποιείο Ραψάνη, το οποίο ως τότε ανήκε στο Υπουργείο Γεωργίας. Κάπως έτσι στο μυθικό βουνό του Ολύμπου άρχισε να γράφεται μια νέα σελίδα στην ιστορία του κρασιού στην Ελλάδα.

Έναν χρόνο μετά την αναβίωση του ιστορικού αμπελώνα στη Μαρώνεια της Θράκης, το 1995, ξεκινά η καλλιέργεια των αμπελώνων Τσάνταλη με «βιολογικές μεθόδους» κατά το πρότυπο της Ε.Ε.

Η οινοποιία Τσάνταλη κατατάσσεται στους μεγαλύτερους εξαγωγείς ελληνικών οίνων με παρουσία σε 50 χώρες παγκοσμίως.

«Η μοναδική δουλειά που γνώρισα από παιδί ήταν το κρασί, το τσίπουρο και το ούζο. Και όταν αγαπάς πολύ μια δουλειά καταλήγεις να γίνεις σκλάβος της. Ας είναι όμως, αν ο Θεός μου χάριζε κι άλλα χρόνια, πάλι αμπέλια θα φύτευα», είχε δηλώσει ο Ευάγγελος Τσάνταλης στην τελευταία συνέντευξή του, στο περιοδικό Γεύση, το 1996.

Με εκατοντάδες στρέμματα αμπελώνων σε Άγιο Όρος, Νάουσα, Ραψάνη, Χαλκιδική και Μαρώνεια Θράκης, φαίνεται ότι κλήρωσε στην τέταρτη γενιά της οικογένειας το δύσκολο στοίχημα να κρατήσει ζωντανό το όραμα του ιδρυτή.