Κλιματική αλλαγή: Άλλα λένε κι άλλα κάνουν οι ηγέτες των χωρών [έρευνα]

Διπλάσια ποσότητα ορυκτών καυσίμων σε σχέση με το όριο που απαιτείται για τη συγκράτηση της θερμοκρασίας του πλανήτη πρόκειται να εξάγουν οι 20 χώρες με τη μεγαλύτερη παραγωγή.

COP28: 131 εταιρείες ζητούν την κατάργηση των ορυκτών καυσίμων

Αυτό γράφει η WSJ, επισημαίνοντας ότι οι παγκόσμιοι ηγέτες κινούνται αντιστρόφως ανάλογα προς τις δεσμεύσεις που οι ίδιοι ανέλαβαν το 2015 να μειώσουν τις εκπομπές σε μια συντονισμένη προσπάθεια περιορισμού της κλιματικής αλλαγής, ενισχύοντας τώρα την παραγωγή πετρελαίου, φυσικού αερίου και άνθρακα.

Η αντίφαση μεταξύ των δεσμεύσεων και της πρακτικής είναι πιο κραυγαλέα από οποιουδήποτε αλλού Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τα οποία πρόκειται να φιλοξενήσουν την ετήσια σύνοδο κορυφής για το κλίμα, την COP28, στις 30 Νοεμβρίου.

Διπλωμάτες, περιβαλλοντολόγοι και ηγέτες επιχειρήσεων θα συγκεντρωθούν στο Ντουμπάι για να καταγράψουν πώς κάθε χώρα θα επιτύχει τους κλιματικούς στόχους της και θα συζητήσουν εάν θα αναλάβουν δέσμευση για τη σταδιακή κατάργηση των ορυκτών καυσίμων τα επόμενα χρόνια.

Πρώτα στον χορό τα ΗΑΕ

Τον Ιούλιο, αξιωματούχοι των ΗΑΕ δήλωναν ότι η χώρα έως το 2030 θα μειώσει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά 19% σε σύγκριση με το 2019. Ωστόσο, η κρατική εταιρεία Abu Dhabi National Oil σχεδιάζει να αυξήσει την δυναμικότητα παραγωγής πετρελαίου στα 5 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα έως το 2027 από τα σημερινά 4 εκατομμύρια βαρέλια.

Η εταιρεία σχεδιάζει επίσης να αυξήσει την παραγωγή υγροποιημένοι φυσικού αερίου από τα σημερινά 6 εκατομμύρια μετρικούς τόνους ετησίως σε 15,6 εκατομμύρια μετρικούς τόνους έως το 2028, σύμφωνα με νέα έκθεση που εκδόθηκε την Τετάρτη από το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών, το μη κερδοσκοπικό Ινστιτούτο Περιβάλλοντος της Στοκχόλμης και πολλά άλλα ιδρύματα.

Πώς ακυρώνονται οι συνεπείς

Η μελέτη ανέλυσε 20 χώρες που παράγουν το 80% της παγκόσμιας ενέργειας.

Αποκαλύπτεται, μάλιστα, ότι ακόμη και θετικές προσπάθειες από ορισμένες χώρες, στην πράξη ακυρώνονται θα ακυρωθούν από τις επιλογές κάποιων άλλων.

Χαρακτηριστικό είναι ότι μέχρι το 2030 οι ΗΠΑ αναμένουν να μειώσουν την παραγωγή άνθρακα κατά 43%, ενώ η Κίνα σχεδιάζει μείωση 15%. Αυτή η πτώση, όμως, θα επισκιαστεί από τη νέα παραγωγή άνθρακα στην Ινδία, στην Ινδονησία και στη Ρωσία.

Αν και οι ΗΠΑ καταργούν σταδιακά τον άνθρακα, η παραγωγή πετρελαίου τους θα φτάσει και θα παραμείνει σε επίπεδα ρεκόρ από 19 εκατομμύρια έως 21 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα μεταξύ 2024 και 2050.

Το φυσικό αέριο των ΗΠΑ προβλέπεται να αυξάνεται συνεχώς, φθάνοντας τα 1,2 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα το 2050.Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του πετρελαίου και του φυσικού αερίου προορίζεται για εξαγωγή.

Η έκθεση στηρίχθηκε σε προβλέψεις από τη Διακυβερνητική Επιτροπή του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή και σε διαθέσιμα δημόσια έγγραφα.

Πράσινες πρωτοβουλίες  χωρίς αντίκρυσμα στην παραγωγή

Ορισμένες χώρες έχουν ενταχθεί σε πρωτοβουλίες όπως το Global Methane Pledge και το Net-Zero Producers Forum για να μειώσουν τις εκπομπές αερίων.

Αν και αυτές οι συμφωνίες μπορεί να κάνουν την παραγωγή ορυκτών καυσίμων λιγότερο ρυπογόνα, δεν έχουν αντίκρυσμα στις συνολικές εκπομπές, σύμφωνα με τον Michael Lazarus, ανώτερο επιστήμονα στο SEI και επικεφαλής συγγραφέας της έκθεσης.

Όπως είπε ο ίδιος, «καμία από αυτές τις πρωτοβουλίες δεν αναφέρει την ανάγκη μείωσης της ίδιας της παραγωγής ορυκτών καυσίμων και καμία από αυτές τις χώρες δεν έχει δεσμευτεί να μειώσει την παραγωγή άνθρακα, πετρελαίου και φυσικού αερίου σύμφωνα με τον περιορισμό της θέρμανσης στον 1,5 βαθμό». Μάλιστα, «οι περισσότερες από αυτές τις χώρες, ειδικά όσοι διαθέτουν σημαντικά αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, σχεδιάζουν να αυξήσουν την παραγωγή», πρόσθεσε.

Παρόλο που η ηλιακή και η αιολική ενέργεια αποφέρουν τεράστια κέρδη, τα οφέλη μειώνονται από τη συνεχή παραγωγή ορυκτών καυσίμων, δήλωσε ο Ploy Achakulwisut, από τους επικεφαλής της έκθεσης και ερευνητής στο SEI.

Συγκεκριμένα, παρατηρεί ότι «παρά τα ενθαρρυντικά σημάδια μιας αναδυόμενης μετάβασης στην καθαρή ενέργεια, η διατήρηση του παγκόσμιου χάσματος παραγωγής θέτει σε κίνδυνο μια καλά διαχειριζόμενη και δίκαιη ενεργειακή μετάβαση και έρχεται σε σύγκρουση με τις δεσμεύσεις των κυβερνήσεων για το κλίμα», παρατηρεί.