Παρά την υποτιθέμενη αυτοκριτική της Ευρώπης – όχι πάντα με τον ίδιο τρόπο και σίγουρα όχι στον ίδιο βαθμό – γύρω από την αποικιοκρατία και τα εγκλήματά της, είναι σαφές ότι ένας ορισμένος τρόπος σκέψης, που ανάγεται στην αποικιακή περίοδο, παραμένει ενεργός τόσο μέσα στις κοινωνίες όσο και μεταξύ αυτών που χαράζουν πολιτική.
Και ο πυρήνας αυτής της αντίληψης παραμένει μια ορισμένη σύνδεση της Ευρώπης με τη «λευκή φυλή».
Μικρή σημασία έχει ότι η «λευκότητα» είναι στην πραγματικότητα μια ιδεολογική κατασκευή και ότι τα όρια αυτών που θεωρούνταν «λευκοί» δεν ήταν τόσο σαφή και συχνά μετατοπίζονταν, το στερεότυπο επιμένει.
Αυτή η επιμονή διατηρείται παρότι υπάρχει όχι μόνο ένα ολόκληρο θεσμικό οπλοστάσιο που υποτίθεται ότι σκοπό έχει να αποτρέψει την αναπαραγωγή τέτοιων ρατσιστικών στερεοτύπων, αντιλήψεων και πρωτίστως διακρίσεων, αλλά και ένα πλήθος διακηρύξεων ότι πλέον έχουμε περάσει σε μια πολυπολιτισμική φάση, μια περίοδο αναγνώρισης της σημασίας να συνυπάρχουν και να συνδιαλέγονται πολιτισμοί.
Μόνο που στην πράξη αποδεικνύεται ότι όταν η ανεκτικότητα και η πολυπολιτισμικότητα παύουν να είναι απλώς όμορφες λέξεις σε μια ακόμη διακήρυξη αρχών και καλούνται να αποτελέσουν καθοδηγητικά νήματα για την άσκηση πολιτικής, για παράδειγμα όταν η Ευρώπη καλείται να υποδεχτεί τις μεγάλες μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές που δημιουργούν η μεγάλη ανισότητα του παγκόσμιου πλούτου, η διαρκής αναζωπύρωση πολέμων και η εν εξελίξει κλιματική καταστροφή, τότε εύκολα τις ξεχνάμε και η ευρωπαϊκή πολιτική αναδιπλώνεται στην αντιμετώπιση των «Αλλων» ως εχθρών και απειλών.
Τότε είναι που βλέπουμε να επανέρχονται στον δημόσιο λόγο οι κάθε λογής «φόβοι» για το πώς υποτίθεται ότι η Ευρώπη κινδυνεύει να αλλοιωθεί και να χάσει την υποτιθέμενη «λευκότητά της» ή τέλος πάντων να πάψει να είναι τόσο «λευκή» όσο απαιτείται για να διατηρεί τον «ευρωπαϊκό» ή «δυτικό» χαρακτήρα της.
Φόβοι που απλώς επιβεβαιώνουν ότι ο ρατσισμός και η αποικιακή λογική είναι πολύ πιο βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις από όσο θέλουμε να παραδεχτούμε.
Latest News
Προβλήματα καθημερινότητας
Προφανώς χωρίς σχέδιο, με λύσεις βιαστικές και εκ του προχείρου... δουλειά δεν γίνεται
Αυξάνεται η αποταμίευση στην Ευρωζώνη, παραμένει αρνητική στην Ελλάδα – Οι λόγοι [γραφήματα]
Η τρέχουσα άνοδος αποδίδεται κυρίως στην αύξηση των πραγματικών εισοδημάτων, στις υψηλές αποδόσεις αποταμίευσης, στη μείωση της πραγματικής καθαρής περιουσίας και στη συγκρατημένη καταναλωτική εμπιστοσύνη
Πώς θα πετάξουν φέτος οι τουρίστες προς την Ελλάδα
Η ανάκτηση των διαθέσιμων αεροπορικών θέσεων φτάνει στη χώρα μας το 127% σε σχέση με το 2019
Οι 4+1 εποχές του τραπεζικού συστήματος
Η βαθύτερη κατανόηση της πορείας του τραπεζικού συστήματος και κυρίως της αλληλεπίδρασης μεταξύ πιστωτικής επέκτασης και επάρκειας καταθέσεων παρουσιάζει μια σειρά από προκλήσεις
Το έλλειμμα της οικονομίας
Δεν έχουμε βρει τον τρόπο να ανατρέψουμε την πιο ολέθρια για την ελληνική οικονομία συνθήκη
Ποιος ο ρόλος για τη μεταλλευτική βιομηχανία
Αν η Ελλάδα θέλει να ενισχύσει την «ενδογενή» ανάπτυξη της, αλλά με την απαραίτητη παραγωγική εξωστρέφεια, ο ορυκτός πλούτος της αποτελεί μεγάλη ευκαιρία
Κάτι ψήνεται
Η πολιτική αβεβαιότητα που περιβάλει την επιστροφή Τραμπ
Τι πρέπει να περιμένουν οι ελληνικές τράπεζες το 2025
Το έτος 2025, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα αντιμετωπίζει μια σειρά από προκλήσεις αλλά και ευκαιρίες
Ποιοι κερδίζουν από τα ασφάλιστρα υγείας
Σύντομα θα έχουμε θέμα και με τις χρεώσεις των ιδιωτικών νοσοκομείων, καθώς οι ασφαλιστικές πετούν στα ιδιωτικά θεραπευτήρια τον «μουτζούρη» των αυξήσεων
Τι είναι η νέα επιχειρηματικότητα;
Αν και δεν υπάρχει ξεκάθαρος και ενιαίος ορισμός γιατί οι τύποι των επιχειρήσεων διαφέρουν μεταξύ τους, ωστόσο υπάρχουν αρχές της επιχειρηματικότητας οι οποίες σήμερα είναι γρήγορα μεταβαλλόμενες.