Τα αποδεικτικά έγγραφα στη δίκη της ανακοπής του άρθρου 632 ΚΠολΔ

Στη σημερινή εποχή της έξαρσης των «κόκκινων δανείων», οι πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος των οφειλετών αποτελούν ένα ενδημικό φαινόμενο. Η έκδοση διαταγών πληρωμής απαντάται εξαιρετικά συχνά στην κοινή πρακτική και οι οφειλέτες είναι εύλογο να αναζητούν λόγους για να θέσουν «φρένο» στις επαπειλούμενες πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης, που έρχονται να τους ζημιώσουν περιουσιακά και προσωπικά. Η νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων σε υποθέσεις ανακοπών κατά διαταγής πληρωμής είναι πλούσια και δυναμική, κι ένα τέτοιο παράδειγμα μπορούμε να εντοπίσουμε στην πρόσφατη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, το οποίο ακύρωσε διαταγή πληρωμής λόγω μη προσαγωγής τίτλων.

Κόκκινα δάνεια: Η μεγάλη μάχη των servicers για πακέτα ύψους 10 δισ

Πιο συγκεκριμένα, τονίζεται ότι, από τις διατάξεις των παραγράφων 1 και 3 του άρθρου 626 ΚΠολΔ, προκύπτει ότι η αίτηση για την έκδοση διαταγής πληρωμής, που καταθέτει ο δικαιούχος στη γραμματεία του δικαστηρίου, πρέπει να περιέχει, εκτός άλλων στοιχείων, την απαίτηση και το ακριβές ποσό των χρημάτων με τους τυχόν οφειλόμενους τόκους, των οποίων ζητείται η καταβολή και ότι σ’ αυτή πρέπει να επισυνάπτονται όλα τα έγγραφα από τα οποία προκύπτει η απαίτηση και το ποσό της, καθώς και το πρόσωπο του δικαιούχου και του οφειλέτη. Αν δεν προσκομισθούν στον αρμόδιο δικαστή το αργότερο πριν την έκδοση της διαταγής πληρωμής τα ανωτέρω έγγραφα, ο τελευταίος οφείλει να απορρίψει τη σχετική αίτηση ως απαράδεκτη. Εάν δε παρά την έλλειψη της διαδικαστικής αυτής προϋπόθεσης εκδοθεί διαταγή πληρωμής, αυτή ακυρώνεται ύστερα από ανακοπή του καθ’ ου η διαταγή, κατά τα άρθρα 632 και 633 ΚΠολΔ.

Η ακύρωση της διαταγής πληρωμής στην περίπτωση αυτή απαγγέλλεται, λόγω διαδικαστικού απαραδέκτου, ανεξαρτήτως της ύπαρξης και της δυνατότητας απόδειξης της ουσιαστικής απαίτησης με τη βραδύτερη (μετά την έκδοση της διαταγής πληρωμής) προσαγωγή των ως άνω αποδεικτικών εγγράφων, καθώς αντικείμενο της δίκης και κατά συνέπεια της δικαιοδοτικής κρίσης του δικαστηρίου, που δικάζει την ανακοπή, δεν καθίσταται και το ζήτημα της ύπαρξης ή μη της απαίτησης για την οποία εκδόθηκε η διαταγή πληρωμής. Έτσι το δικαστήριο, που δικάζει την ανακοπή, εάν από τα έγγραφα, που προσκομίστηκαν μέχρι την ημέρα έκδοσης της διαταγής πληρωμής, δεν αποδεικνύεται η απαίτηση και το ποσό της δεν μπορεί να διαγνώσει, στηριζόμενο σε άλλα στοιχεία, διαφορετικά από αυτά, που προσκομίστηκαν και υποβλήθηκαν στο δικαστή που εξέδωσε τη διαταγή και συγκεκριμένα σε έγγραφα προσκομιζόμενα το πρώτον στη δίκη της ανακοπής, αλλά οφείλει να δεχθεί το αίτημα της ανακοπής και να ακυρώσει τη διαταγή πληρωμής, λόγω διαδικαστικού απαραδέκτου, χωρίς όμως η απόφαση αυτή να παράγει δεδικασμένο ως προς την ύπαρξη της απαίτησης, η οποία δεν διαγνώσθηκε.

Τούτων δοθέντων, στο πλαίσιο της συγκεκριμένης υπόθεσης, η καθ’ ης ανώνυμη τραπεζική εταιρεία, επικαλέστηκε στην αίτησή της προς έκδοση της ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής, μεταξύ των άλλων, πρόσθετη πράξη της αρχικής σύμβασης, η οποία, πρόσθετη πράξη, ωστόσο, μολονότι ελήφθη υπόψη για την έκδοση της διαταγής πληρωμής, ουδόλως προσκομίστηκε – γεγονός που άλλωστε «άνοιξε το δρόμο» για την ακύρωση της προσβαλλομένης διαταγής πληρωμής.

Η Σουζάνα Κλημεντίδη είναι δικηγόρος