Κι αν ο Τραμπ ξαναγυρίσει;

Το 2024 θα είναι  μια κρίσιμη χρονιά. Ο αλληλοεξαρτώμενος κόσμος μας θα βρεθεί μπροστά σε κρίσιμες επιλογές όπως οι προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, οι ευρωεκλογές στην Ευρώπη, η πορεία της κινέζικης οικονομίας, η κατάσταση στη Μέση Ανατολή και το Ουκρανικό, το οποίο ως φαίνεται εξελίσσεται σε μονιμότερη ανοικτή πληγή.

Στο πλαίσιο αυτό, η πιθανότητα επανόδου του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, είναι ένα σενάριο που ήδη προκαλεί σοβαρές ανησυχίες στον δυτικό κόσμο και κυρίως στην σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση.

Δεν είναι διόλου τυχαίο έτσι το γεγονός ότι δυο κορυφαία μέσα ενημέρωσης όπως οι «Φαϊνανσιαλ Ταϊμς» και το περιοδικό «Εκόνομιστ» αφιέρωσαν αρκετό χώρο στο σενάριο αυτό, το οποίο αν τελικά πραγματοποιηθεί, οι παγκόσμιες οικονομικές και γεωπολιτικές ανατροπές, θα είναι όσο ποτέ άλλοτε επικίνδυνες.

Ο γνωστός αρθρογράφος των «Φαϊνανσιαλ Ταϊμς» Μάρτιν Γουολφ, προβλέπει ότι μια νίκη Τράμπ τον Νοέμβριο 2024, θα ενισχύσει διεθνώς τα απολυταρχικά καθεστώτα, για τα οποία ο Αμερικανός πρόεδρος αποτελεί ήδη ζωντανό παράδειγμα μη σεβασμού δημοκρατικών κανόνων στην ίδια του τη Χώρα.

«…Τι θα σήμαινε μια άλλη προεδρία Τράμπ για τις ΗΠΑ, παρά από την υποστήριξη ενός ανθρώπου που προσπάθησε να ανατρέψει το Σύνταγμα…», αναρωτιέται ο Μάρτιν Γουολφ.

Και προσθέτει ότι «…προφανώς η απάντηση θα εξαρτιόταν εν μέρει από τις ισορροπίες στο Κογκρέσο. Ωστόσο, θα ήταν λάθος να αντλήσουμε πρόσθετη παρηγοριά από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρθηκε την τελευταία φορά. Τότε στηρίχθηκε σε αρκετά παραδοσιακές προσωπικότητες του στρατού και των επιχειρήσεων. Η επόμενη φορά θα είναι διαφορετική.  Το “Mega” (Make America Great Again) είναι πλέον μια αίρεση με σημαντικό αριθμό πιστών…».

Και αυτοί οι τελευταίοι πιστεύουν όλα τα ψέμματα του πρώην Αμερικανού προέδρου. Κατά συνέπεια θα στηρίζουν ορατά και μη σχέδιά του.

Ένα κρίσιμο εσωτερικό σχέδιο του Τραμπ είναι η αντικατάσταση δημοσίων υπαλλήλων καριέρας με πιστούς υπηρέτες του προέδρου. Η δικαιολογία είναι η υποτιθέμενη ύπαρξη ενός «βαθέος κράτους», με την οποία οι επικριτές εννοούν τους γνωστούς δημόσιους υπαλλήλους καριέρας που εχουν δηλώσει πίστη είναι προς τον νόμο και το κράτος και όχι προς το πρόσωπο που βρίσκεται στην εξουσία.

Για τον Τράμπ  αυτό είναι επιλήψιμο,γιατι αδιαφορεί αν μια  σύγχρονη κυβέρνηση  μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τέτοιους ανθρώπους. Ο πρώην πρόεδρος, κατά δήλωση του, πιστευει οτι οι υπηρεσίες πληροφοριών, εσωτερικής ασφάλειας και εσωτερικών εσόδων, ο στρατός, το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών και το Υπουργείο Δικαιοσύνης πρέπει να είναι ταγμένες στις ορέξεις του αρχηγού του κράτους. Τότε  όμως,έχουμε απολυταρχία.

Πρόκειται δηλαδή για πλήρη εξευτελισμό της φιλοσοφίας πάνω στην οποίαν οικοδομήθηκαν οι ΗΠΑ και χάρη στην οποίαν οι Ευρωπαίοι απέφυγαν τα χειρότερα τον 20ο αιώνα  σε δύο παγκόσμιους πολέμους που οι ίδιοι προκάλεσαν. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι η μετατροπή των ΗΠΑ σε καθεστώς τύπου Ερντογάν δεν θα είναι η πιο «χαρούμενη εξέλιξη» για τα χρόνια που έρχονται.

«…Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τον κόσμο; Το πιο προφανές είναι ότι η υπαγωγή των  ΗΠΑ στις βουλές και φαντασιώσεις ενός ανθρώπου και ενός κόμματος που έχουν απαρνηθεί ανοιχτά τον κεντρικό κανόνα της φιλελεύθερης δημοκρατίας, θα αποθαρρύνει όσους πιστεύουν σε αυτήν και θα ενθαρρύνει τους απανταχού της γης άρπαγες της εξουσίας. Είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς τις επιπτώσεις μιας τέτοιας μειοδοσίας των  ΗΠΑ έναντι της δημοκρατίας.

Το μείγμα αυτής της μειοδοσίας με τη δεδηλωμένα συναλλακτική προσέγγιση του Τραμπ, θα αποδυναμώσει αν δεν καταστρέψει την εμπιστοσύνη στην οποία βασίζονται οι σημερινές συμμαχίες των ΗΠΑ.

Ιδιαιτερα δε όταν η συμμαχία χρειάζεται έναν ηγέτη και για το προβλέψιμο μέλλον, οι ΗΠΑ θα παίζουν αυτό το ρόλο. Με τη Ρωσία να απειλεί την Ευρώπη και την Κίνα να αποτελεί έναν ισότιμο ανταγωνιστή, οι συμμαχίες θα είναι πιο σημαντικές από ποτέ – όχι μόνο για τους συμμάχους της, αλλά και για τις ΗΠΑ. Ο Τραμπ ούτε το καταλαβαίνει ούτε νοιάζεται γι’ αυτό…».

Αυτά προσθέτει ο Βρετανός αρθρογράφος των «ΦΤ», ο οποίος ποτέ δεν έχει κρύψει τα φιλικά του αισθήματα προς το ευρωπαϊκού τύπου κράτος δικαίου..

Από την πλευρά του, το Εκόνομιστ επισημαίνει τις διεθνείς οικονομικές συνέπειες ενός «τραμπικού προστατευτισμού»  και υπαινίσσεται, ότι ο πρώην Αμερικανός πρόεδρος θα στηρίζει τον Πούτιν στην ενεργειακή του μάχη με την Ευρώπη.

Τονίζει επίσης ότι από την πλευρά του ο Ρώσος πρόεδρος θα κάνει ότι μπορεί για μια επιστροφή του Τράμπ στο Λευκό Οίκο, με δεδομένη την προοπτική αυτός ο τελευταίος να εγκαταλείψει στην Ουκρανία στην τύχη της.

Στο σημείο αυτό, σημειώνεται ότι και ο πόλεμος στη Γάζα ευνοεί τον Τράμπ. Στη σημερινή πολιτική συγκυρία στις ΗΠΑ, ο πρόεδρος Τζο Μπάϊντεν, χρειάζεται τους νέους ψηφοφόρους και του Αραβοαμερικανούς να προσέλθουν να τον ψηφίσουν. Συμβαίνει όμως πολλοί να είναι εξοργισμένοι με την υποστήριξη της κυβέρνησής του προς το Ισραήλ. Αν μείνουν στο σπίτι ή ψηφίσουν περιθωριακούς υποψηφίους, οι εκλογές θα μπορούσαν να γείρουν προς τον Ρεπουμπλικάνο υποψήφιο.

Φυσικά, θα ήταν παράλογο αν το φιλοπαλαιστιανικό συναίσθημα έφερνε έμμεσα τον Τραμπ πίσω στον Λευκό Οίκο. Ο πρώην πρόεδρος απειλεί και πάλι να απαγορεύσει την είσοδο μουσουλμάνων στις ΗΠΑ. Αλλά η ιστορία βρίθει από παραλογισμούς. Αρκετούς από τους οποίους ήδη τους βιώνουμε