Open AI: Ο Σαμ Άλτμαν και το πρόβλημα των δισεκατομμυριούχων celebrities της Αμερικής

Η σύγκρουση της εξαγοράς του Twitter από τον Μασκ και το χάος που έχει προκληθεί στο OpenAI αποκαλύπτει κάτι ακόμα μεγαλύτερο από τις μεταβαλλόμενες τεκτονικές πλάκες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης – την έκταση της δύναμης που ασκείται από ένα πολύ μικρό αριθμό τιτάνων της Silicon Valley που διαμορφώνει την κοινωνία, θεωρεί το Politico.

Ένας από τους συνιδρυτές του Σαμ Άλτμαν στο OpenAI ήταν τελικά ο Ίλον Μασκ. Ο Μασκ αποχώρησε από το εγχείρημα λόγω μιας περίπλοκης διαφωνίας με τον Άλτμαν σχετικά με την πρόοδό τους σε σύγκριση με το Google DeepMind, καθώς και τις προσωπικές του πεποιθήσεις σχετικά με την ανάπτυξη τεχνητής νοημοσύνης, και τώρα έχει ξεκινήσει το δικό του εγχείρημα AI.

Εν τω μεταξύ, ο Γκρεγκ Μπρόκμαν, ο πρόεδρος του OpenAI που ανατράπηκε μαζί με τον Άλτμαν (πριν επιστρέψει εκ νέου), ήταν ο πρώτος CTO της Stripe, ο οποίος συγκέντρωσε χρήματα από τον Μασκ και τον συνιδρυτή του OpenAI, Πίτερ Θίελ. Ο Μασκ προσπάθησε επίσης να χρησιμοποιήσει τον τεράστιο λογαριασμό του στο X για να παρέμβει προσωπικά στο δράμα του OpenAI αυτό το Σαββατοκύριακο, κάνοντας tweet απευθείας στο μέλος του διοικητικού συμβουλίου και στον επικεφαλής επιστήμονα της εταιρείας Ίλια Σάτσκεβερ.

Αλλά η αλλαγή διακυβέρνησης στο OpenAI ουδόλως άλλαξε όλες αυτές τις διασυνδέσεις. Ο νέος Διευθύνων Σύμβουλος του OpenAI Έμετ Σιρ είναι επισκέπτης συνεργάτης στο Y Combinator, τον επιταχυντή startup όπου κάποτε ήταν πρόεδρος ο Άλτμαν. Εξακολουθεί να λειτουργεί ως επιχειρηματικός και κοινωνικός κόμβος της Silicon Valley και δύο από τους συνιδρυτές του ήταν η Τζέσικα Λιβινγκστόουν και ο Τρέβορ Μπλάκγουελ, επίσης συνιδρυτές του OpenAI.

Η χαλιναγώγηση του AI και η ισχύς μεμονομένων προσωπικοτήτων

Με το «πώς να χαλιναγωγείς την τεχνητή νοημοσύνη» να εξακολουθεί να είναι το πρώτο θέμα στα πολιτικές συζητήσεις στην Ουάσιγκτον, η έκρηξη στην πιο υψηλού προφίλ εταιρεία τεχνητής νοημοσύνης φωτίζει μια ιδιαίτερα ακανθώδη πρόκληση για τις ρυθμιστικές αρχές που προσπαθούν να διαμορφώσουν το μέλλον.

Οι μεμονωμένες προσωπικότητες και οι ατομικές τους περιουσίες, έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία στον κόσμο των startups της Silicon Valley από ό,τι στις εταιρικές, παραδοσιακές γραφειοκρατίες της Αμερικής που προσανατολίζονται περισσότερο στη συναίνεση.

Κάποτε, βιομήχανοι όπως ο Μόργκαν, ο Ρόκφελερ και ο Φορντ καθοδηγούσαν την αμερικανική πολιτική από τις καρέκλες των αιθουσών συνεδριάσεων τους, μια εκδοχή της Αμερικής που θα μπορούσαμε να νομίζαμε ότι είχαμε αφήσει πλέον στο χρονοντούλαπο. Αλλά όχι στον χώρο της τεχνολογίας, συμπεραίνει το  Politico.

Σήμερα θεωρούμε δεδομένο ότι ο Μπέζος, ο Ζάκερμπεργκ και ο Μασκ είναι λίγο πολύ συνώνυμοι με τις εταιρικές τους αυτοκρατορίες. Ίσως γι’ αυτό να φταίει ο χαρισματικός ιδρυτής της Apple, Στιβ Τζομπς ο οποίος παραμένει ίνδαλμα στο μυαλό των επιχειρηματιών.

Οι μεγάλες επιχειρήσεις κινούνται αργά και ανταποκρίνονται στους κανόνες, αντίθετα με τους τιτάνες των startup. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι καθιερωμένοι τεχνολογικοί γίγαντες όπως η IBM ή η Microsoft να αλλάζουν το επιχειρηματικό τους μοντέλο λόγω προσωπικής ιδιοτροπίας ή πάθους, όπως με τη σταυροφορία του Μασκ για την ελευθερία του λόγου στο Twitter, ή την ξαφνική δέσμευση του Ζάκερμπεργκ στο μετασύμπαν ή την πίστη του Άλτμαν στην υπερευφυή τεχνητή νοημοσύνη.

Ο Άλτμαν κυριαρχεί επί του OpenAI

Το OpenAI, ειδικότερα, προοριζόταν να εξυπηρετήσει μια μεγαλύτερη αποστολή υπό την αντισυμβατική μη κερδοσκοπική δομή του, αλλά έχει γίνει σαφές πόσο πολύ η εταιρεία διαμορφώνεται από ένα μόνο άτομο, τον εκδιωχθέντα διευθύνοντα σύμβουλό της. Ο Σάμιουελ Χάμοντ, ανώτερος οικονομολόγος στο Foundation For American Innovation, και blogger που επικεντρώνεται στην τεχνητή νοημοσύνη και τη διακυβέρνηση, την αποκαλεί «καλλιτεχνική και οριακή μεσσιανική κουλτούρα εργαζομένων, όπως φαίνεται από την προθυμία τους να παραιτηθούν σε ένδειξη αλληλεγγύης», επικαλούμενοι αναφορές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο Άλτμαν έπαιρνε προσωπικά συνέντευξη για κάθε νέα πρόσληψη στην εταιρεία, μια φιλοσοφία που υποστήριξε κάποτε σε μια ανάρτηση ιστολογίου.

Ο Χάμοντ περιέγραψε στο Politico πώς οι προσωπικές πεποιθήσεις του Σαμ Άλτμαν έφτασαν να καθορίσουν την εταιρεία και επομένως τις μεγαλύτερες υπαρξιακές συζητήσεις γύρω από την πιθανή ύπαρξη (και τον κίνδυνο) του υπερανθρώπινου «AGI» ή της τεχνητής γενικής νοημοσύνης.

«Κατά τον τελευταίο χρόνο, ο Άλτμαν αναπροσανατόλισε το OpenAI ώστε να καθοδηγείται ακόμη περισσότερο από την αποστολή, αλλάζοντας τις βασικές του αξίες για να τονίσει ότι οτιδήποτε δεν προώθησε το AGI ήταν «εκτός πεδίου εφαρμογής», σύμφωνα με τον Χάμοντ.

Το μάθημα όχι μόνο για την Αμερική, αλλά και για την ανθρωπότητα, είναι ότι μια πολύ μικρή ομάδα ανθρώπων έχει φτάσει να ασκεί απόλυτο, εξατομικευμένο έλεγχο σε πολλά από τα συστήματα, είτε είναι η πλατφόρμα κοινωνικών μέσων του Μασκ είτε οι μηχανές πληροφοριών του Άλτμαν, που διαμορφώνουν το παρόν και την κοινωνία του μέλλοντος. ϊσως το μάθημα γίνεται ακόμη πιο αιχμηρό από την επανάκμψη του Άλτμαν στην OpenAI.

Μπορεί να περιοριστεί αυτή η επιρροή;

Οι ρυθμιστικές αρχές και οι επικριτές έχουν προτείνει στρατηγικές για τον περιορισμό αυτής της επιρροής, από το περίπλοκο ρυθμιστικό καθεστώς της Ευρωπαϊκής Ένωσης έως την εμπιστοσύνη της προέδρου της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Εμπορίου Λίνα Καν στην επιβολή της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας έως ορισμένες προτάσεις για μίμηση της ίδιας της διακυβέρνησης της Silicon Valley.

Κανένα δεν έχει πετύχει ακόμη. Ο διευθυντής του Γραφείου Οικονομικής Προστασίας των Καταναλωτών, Ρόχιτ Τσόπρα, είπε στον Sam Sutton της Morning Money αυτή την εβδομάδα ότι η αυγή της ισχυρής τεχνητής νοημοσύνης δημιουργεί νέα επείγουσα ανάγκη για τις ρυθμιστικές αρχές τεχνολογίας: «Υπάρχει ένας αγώνας δρόμου για την ανάπτυξη των θεμελιωδών μοντέλων AI. Μάλλον δεν θα υπάρχουν πολλά από αυτά τα μοντέλα. Μπορεί στην πραγματικότητα να είναι ένα φυσικό ολιγοπώλιο», τόνισε. «Το γεγονός ότι οι μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας επικαλύπτονται τώρα με τα μεγάλα θεμελιώδη μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης προσθέτει ακόμη περισσότερες ερωτήσεις σχετικά με το τι κάνουμε για να διασφαλίσουμε ότι δεν έχουν μεγάλη ισχύ».

Η προσωπική διακυβέρνηση στη Silicon Valley είχε σημαντικές, καλά τεκμηριωμένες προεκτάσεις για την εποχή της κουλτούρας των startup που κυριαρχούνταν από εταιρείες κοινωνικής δικτύωσης και συνδεσιμότητας που βασίζονταν σε εφαρμογές όπως το Facebook ή το Uber. Θα έχει ακόμη μεγαλύτερες στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, όπου, ρεαλιστικά ή μη, ο λόγος χαρακτηρίζεται από επιχειρήματα για την ίδια την τύχη της ανθρωπότητας.