Μια βρύση ρε παιδιά…

Σας έχει τύχει να περπατάτε σε ένα μέρος και να έχετε κορακιάσει από τη δίψα; Να λέτε « λίγο νερό ρε παιδιά», και να μην υπάρχει γύρω σας ούτε περίπτερο; Μην μου πείτε πως εκείνη την ώρα δεν θα δίνατε τα …πάντα (σ.σ. σχήμα λόγου) για ένα ποτήρι κρύο νερό!!!

Το θέμα, όπως θα έχετε ήδη καταλάβει είναι η πρόσβαση σε δωρεάν πόσιμο νερό. Κι αν δεν το ξέρετε, με βάση –και- σχετική Ευρωπαϊκή Οδηγία, οι Δήμοι που διαθέτουν δίκτυο πόσιμου νερού, είναι υποχρεωμένοι να διαθέτουν κοινόχρηστες βρύσες προς δωρεάν διάθεση πόσιμου νερού. Τίθεται έτσι το ερώτημα: υποχρεωμένοι είναι, αλλά η Οδηγία υλοποιήθηκε;

-«Ελάχιστα πράγματα , έχουν γίνει προς την κατεύθυνση αυτή. Ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η Αθήνα, που διαθέτουν δίκτυο πόσιμου νερού καλής ποιότητας η εγκατάσταση δημοσίων βρυσών στους κοινόχρηστους χώρους είναι καθόλα εφικτή και η αδράνεια εκ μέρους των δημοτικών αρχών δεν θα μπορούσε να δικαιολογηθεί», μού λέει, η υπεύθυνη εθελοντικών ομάδων του ελληνικού γραφείου της περιβαλλοντικής οργάνωσης Greenpeace Βίκυ Μαγκλάρα.

Όλοι πρέπει να έχουν πρόσβαση σε τρεχούμενο πόσιμο νερό…

Σύμφωνα με την ίδια «πρόσβαση σε τρεχούμενο ποιοτικό νερό θα πρέπει να έχουν όλοι οι κάτοικοι κάθε πόλης και χωριού. Η υποβάθμιση των ελάχιστων κρηνών που υπάρχουν στην πόλη, όπως επίσης και η μη ανάληψη σχετικών έργων από την πλευρά των Δήμων ώστε να εγκαταστήσουν και να συντηρήσουν αυτές, έχει ως αποτέλεσμα, την έλλειψη κρηνών πόσιμου & ποιοτικού νερού για τους δημότες, όπως επίσης και την απαξίωση της κουλτούρας χρήσης βρύσης».

«Μονόδρομος» η αγορά μπουκαλιών εμφιαλωμένου νερού…

-Και που είναι το πρόβλημα; Δεν μπορούμε δηλαδή να έχουμε μαζί μας ένα μπουκαλάκι νερό ή να αγοράσουμε από το περίπτερο;

-«Το θέμα μας δεν είναι μόνο το μπουκαλάκι νερό που μπορούμε να πάρουμε από το περίπτερο. Η υποβάθμιση και η έλλειψη συντήρησης των δημοσίων κρηνών και η παντελής σε ορισμένες περιπτώσεις ύπαρξή τους, οδηγούν στην απαξίωση της χρήσης τους από το κοινό ,και καθιστούν μονόδρομο την αγορά μπουκαλιών εμφιαλωμένου νερού. Η πρόσβαση σε καλύτερης ποιότητας νερού βρύσης, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μπορεί να μειώσει την κατανάλωση πλαστικών μπουκαλιών νερού κατά 17%», μού επισημαίνει η υπεύθυνη των εθελοντικών ομάδων της περιβαλλοντικής οργάνωσης.

Και συμπληρώνει: « ‘Αρα, μιλάμε- και -για πλαστική ρύπανση… Να σου υπενθυμίσω, πως μόνο στις ελληνικές θάλασσες υπολογίζεται ότι καταλήγουν ετησίως 11.500 τόνοι πλαστικών, και ότι 2-2,5 δισ. πλαστικά μπουκάλια «καταναλώνονται» ετησίως στη χώρα μας.

Νερό και οικονομία…

Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που επικαλείται η Βίκυ Μαγκλάρα, το νερό της βρύσης κοστίζει, κατά μέσο όρο, περίπου 0,002 ευρώ ανά λίτρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πράγμα που σημαίνει ότι 1.000 λίτρα, δηλαδή περίπου ένα έτος προμήθειας νερού βρύσης για πόσιμο νερό, κοστίζει 2 ευρώ. Με άλλα λόγια, η κατανάλωση νερού βρύσης είναι πιο οικονομική για τους καταναλωτές και πιο φιλική για το περιβάλλον.

50 φορές ακριβότερο από το νερό της βρύσης…

-«Συγκριτικά, συντηρητικές εκτιμήσεις υπογραμμίζουν ότι η μέση τιμή για το εμφιαλωμένο νερό είναι 0,1 ευρώ. ανά λίτρο , πενήντα φορές ακριβότερο από το νερό της βρύσης, αν και τα στοιχεία της αγοράς δείχνουν ότι μπορεί να είναι πάνω από εκατό φορές ακριβότερο. Την ίδια ώρα, η λιγότερη κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού μπορεί να βοηθήσει τα νοικοκυριά στην Ευρώπη να εξοικονομήσουν περισσότερα από 600 εκατομμύρια ευρώ ετησίως», συμπληρώνει.

Πλαστικά μπουκάλια νερού και ανακύκλωση…

-Αφού τα πλαστικά μπουκάλια νερού ανακυκλώνονται. Πού είναι λοιπόν το πρόβλημα;

-«Μιλάνε όλοι για ανακύκλωση αλλά η αλήθεια είναι ότι, σύμφωνα με νέα μελέτη του αμερικανικού γραφείου της Greenpeace, “Circular Claims Fall Flat Again”, το 2021 στα νοικοκυριά στις ΗΠΑ δημιούργησαν περίπου 51 εκατομμύρια τόνους πλαστικών σκουπιδιών, από τα οποία ανακυκλώθηκαν μόλις οι 2,4 εκατομμύρια τόνοι!

«Το περισσότερο πλαστικό απλά δεν μπορεί να ανακυκλωθεί. Δύο από τους πιο συνηθισμένους τύπους πλαστικού στις ΗΠΑ ανακυκλώνονται περισσότερο από όλους: το PET (τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο, που χρησιμοποιείται σε μπουκάλια νερού ή αναψυκτικών) σε ποσοστό 20,9% και το HDPE (πολυαιθυλένιο υψηλής πυκνότητας, σε μπουκάλια προϊόντων υγιεινής) σε ποσοστό 10,3%. Για όλους τους άλλους τύπους πλαστικών, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα, αφού το ποσοστό ανακύκλωσης είναι κάτω από 5%».

-Και γιατί αποτυχγάνει η ανακύκλωση του πλαστικού;

Κατά την Βίκυ Μαγκλάρα αποτυγχάνει για πέντε λόγους: 1ον) Γιατί τα πλαστικά απορρίμματα είναι εξαιρετικά δύσκολο να συλλεχθούν, κι αυτό εξαιτίας της τεράστιας ποσότητας πλαστικού που μας κατακλύζει από παντού. 2ον) Διότι τα πλαστικά απορρίμματα χρειάζονται διαλογή πριν ανακυκλωθούν, άρα ακόμα κι αν συλλέγονταν θα ήταν αδύνατο να γίνει διαλογή σε τρισεκατομμύρια πλαστικά απορρίμματα. Επίσης, θα χρειαζόταν πολύ μεγαλύτερες κρατικές επενδύσεις για τη διαλογή και έτσι θα θυσιάζονταν τα χρήματα των φορολογούμενων πολιτών σε κάτι που θα είχε ελάχιστο αποτέλεσμα.

Ο τρίτος λόγος είναι επειδή ίδια η ανακύκλωση από μόνη της προκαλεί κινδύνους στο περιβάλλον και την υγεία των εργαζομένων, αφού δημιουργεί μικροπλαστικά και εκθέτει τους εργαζόμενους σε τοξικές ουσίες που απελευθερώνονται από τα πλαστικά. Ο τέταρτος έχει να κάνει με τις τοξικές ουσίες που περιέχει το πλαστικό, οι οποίες δεν “φεύγουν” με την ανακύκλωση αλλά παραμένουν και στο ανακυκλωμένο πλαστικό. Αυτό το καθιστά επικίνδυνο για χρήση από τους ανθρώπους, και πέμπτος γιατί η ανακύκλωση είναι πανάκριβη: η συλλογή των πλαστικών απορριμμάτων, η διαλογή τους, η μεταφορά και η επεξεργασία τους κοστίζει εκατομμύρια, την ώρα που η παραγωγή νέου πλαστικού είναι φθηνότερη από το ανακυκλωμένο.

Προώθηση του νερού της βρύσης ως πόσιμου νερού στην Ευρώπη…

Όπως μου αναφέρει, η υπεύθυνη εθελοντικών ομάδων του ελληνικού γραφείου της περιβαλλοντικής οργάνωσης Greenpeace , ήδη σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, έχουν επενδύσει σε καμπάνιες σχετικές με την προώθηση χρήσης βρύσης για πόσιμο νερό.

-Στο Παρίσι, είναι πολύ δημοφιλής η καμπάνια, Eau de Paris, και οι κάτοικοι του Παρισιού, είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές της καμπάνιας, μιας και το 80% από αυτούς πίνουν νερό βρύσης!

-Στην αντίστοιχη καμπάνια στην Ισπανία, EMASESA, (Σεβίλλη) μεταξύ άλλων, δίνουν βαρύτητα στην ιστορική και πολιτιστική αξία του νερού και διοργανώνει περιπατητικές περιηγήσεις “Δρόμοι του νερού”, με 12 διαφορετικές διαδρομές. Οι περιηγήσεις υποστηρίζονται επίσης από μια εφαρμογή για smartphone με πληροφορίες και συμβουλές σχετικά με το νερό.

-Προκειμένου να εκτιμηθεί η αξία του νερού της βρύσης, η SMAT, εγκατέστησε 181 “Punti Acqua” (σημεία νερού) τα οποία διανέμουν, κάθε χρόνο, περίπου 50 εκατομμύρια λίτρα νερού βρύσης σε πάνω από 120.000 οικογένειες του Τορίνο. Υπολογίζεται ότι ένα Water Point, με κανονική άντληση περίπου 4.000 λίτρων νερού την ημέρα, επιτρέπει την εξοικονόμηση περίπου 1 εκατομμυρίου πλαστικών μπουκαλιών ετησίως.

– Στο Λονδίνο, η καμπάνια Refill, με κεντρικό στόχο την ενδυνάμωση των τοπικών κοινοτήτων να αναλάβουν δράση κατά των πλαστικών μιας χρήσης, συνεργάστηκε με τοπικούς δήμους, όπως επίσης και με τον Δήμαρχο Λονδίνου, και μαζί έχουν εγκαταστήσει πάνω από 100 κρήνες σε όλες τις συνοικίες του Λονδίνου δίνοντας τη δυνατότητα στους διψασμένους Λονδρέζους και στους επισκέπτες να ξαναγεμίσουν τα δικά τους επαναχρησιμοποιήσιμα μπουκάλια με δωρεάν νερό βρύσης κορυφαίας ποιότητας, μειώνοντας παράλληλα τα πλαστικά απόβλητα. Τα δεδομένα που συλλέγονται από τους έξυπνους μετρητές δείχνουν ότι οι κρήνες διανέμουν σήμερα έως και 441 λίτρα την εβδομάδα, που ισοδυναμούν με σχεδόν 900 μπουκάλια μιας χρήσης των 500ml.

Τι ζητάμε λοιπόν; Μια βρύση ρε παιδιά…