Καθώς η Ελλάδα βυθιζόταν στη μητέρα όλων των κρίσεων χρέους το 2010, η γερμανική ταμπλόιντ Bild δημοσίευσε μια είδηση ​​με τίτλο: «Πουλήστε τα νησιά σας, χρεοκοπημένοι Έλληνες! Και πουλήστε και την Ακρόπολη!».

Ένας πρώην υπουργός της ελληνικής κυβέρνησης δεν ξέχασε ποτέ τις αυθάδεις συμβουλές της εφημερίδας . Σαν μετενσάρκωση της Νεμέσεως, της αρχαίας Ελληνίδας θεάς, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης την περασμένη εβδομάδα υποστήριξε —σε συνέντευξή του στην Bild— ότι η Γερμανία θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο να πουλήσει ένα ή δύο νησιά για να ξεπεράσει μια δική της δημοσιονομική έκτακτη ανάγκη.

Αυτή η κρίση ξέσπασε στις 15 Νοεμβρίου, όταν το συνταγματικό δικαστήριο της Γερμανίας έκρινε ότι η κυβέρνηση του Καγκελαρίου Όλαφ Σολτς παραβίασε τον νόμο προσπαθώντας να χρησιμοποιήσει 60 δισεκατομμύρια ευρώ αχρησιμοποίητων κεφαλαίων της πανδημίας για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και τον εκσυγχρονισμό της βιομηχανίας. Ως αποτέλεσμα της απόφασης του δικαστηρίου, τα δημοσιονομικά σχέδια της Γερμανίας για φέτος και το 2024 βρίσκονται σε χάος.

Ο κ. Λαφαζάνης, ο οποίος ήταν μέλος του σταλινικού κομμουνιστικού κόμματος της Ελλάδας πριν ενταχθεί στο ριζοσπαστικό αριστερό κίνημα ΣΥΡΙΖΑ, υπηρέτησε ως υπουργός Ενέργειας στην κυβέρνηση υπό τον ΣΥΡΙΖΑ, που ανήλθε στην εξουσία το 2015. Χρησιμοποίησε τη συνέντευξή του στη Bild για να ρίξει αλάτι στις πληγές της Γερμανίας, όπως ελαιόλαδο σε ελληνική σαλάτα.

Η κυβέρνηση του Σολτς θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της επιβάλλοντας έκτακτους φόρους σε επιχειρήσεις και ιδιώτες, αλλά αυτό μπορεί να προκαλέσει σάλο, παρατήρησε. Επομένως, ίσως θα ήταν λογικό για τη Γερμανία να πουλήσει κάποια δημόσια περιουσιακά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων των νησιών, «για να φέρει γρήγορα ένα μεγάλο ποσό», υποστήριξε.

Αναφερόμενος στα μέτρα λιτότητας που ζητήθηκαν από την Ελλάδα σε αντάλλαγμα για τρία διεθνή προγράμματα διάσωσης μεταξύ 2010 και 2018, ο Λαφαζάνης πρόσθεσε: «Η ζωή εκδικείται. Η Γερμανία θα βιώσει τώρα αυτό που επέβαλε στην Ελλάδα».

Δεν διευκρίνισε ποια νησιά θα έπρεπε να πουλήσει η Γερμανία, αλλά μπορεί να είχε κατά νου το Rügen, ένα δημοφιλές τουριστικό σημείο της Βαλτικής Θάλασσας. Αυτό αποτελούσε μέρος της εκλογικής περιφέρειας της πρώην καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, όταν ήταν στην εξουσία και βοήθησε στην οργάνωση των ελληνικών προγραμμάτων διάσωσης, τους όρους των οποίων κατήγγειλε ο κ. Λαφαζάνης.

Είτε έτσι είτε αλλιώς, τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης δεν εντυπωσιάστηκαν. Μια εφημερίδα του Μονάχου χαρακτήρισε την πρόταση Λαφαζάνη «δόλια παραπλάνηση» προς τη Γερμανία. Τελικά, η Ελλάδα δεν πούλησε κανένα νησί, πόσο μάλλον την Ακρόπολη, για να βγει από το χρέος της. Ομοίως, διευρύνει τη φαντασία να περιμένει κανείς ότι η Γερμανία θα πουλήσει το Rügen ή οποιαδήποτε άλλη περιοχή.

Αν μη τι άλλο, όταν πρόκειται για ευρωπαϊκά νησιά, η ιστορία δείχνει ότι η Γερμανία τείνει να βρίσκεται στην άλλη πλευρά της εξίσωσης. Το 1890, απέκτησε το νησί Heligoland της Βόρειας Θάλασσας από το Ηνωμένο Βασίλειο με αντάλλαγμα την αναγνώριση των βρετανικών αξιώσεων στην ανατολική Αφρική, συμπεριλαμβανομένων των νησιών που αποτελούν τη Ζανζιβάρη.

Δεν ήταν μια πώληση ή μια συμφωνία που έγινε υπό εξαναγκασμό, αλλά υπάρχουν πολλά παραδείγματα του 19ου αιώνα όπου κράτη αγόραζαν και πουλούσαν γη το ένα από το άλλο. Στην αγορά της Λουιζιάνα το 1803, οι ΗΠΑ αγόρασαν τεράστιες εκτάσεις εδάφους δυτικά του Μισισιπή από τη Γαλλία, που τότε κυβερνούσε ο Ναπολέων Βοναπάρτης. Εξήντα τέσσερα χρόνια αργότερα, οι ΗΠΑ αγόρασαν την Αλάσκα από τη ρωσική αυτοκρατορία.

Ο Ντόναλντ Τραμπ προσέλκυσε ένα μείγμα γελοιοποίησης και αγανάκτησης όταν, ως πρόεδρος, πρότεινε το 2019 στη Δανία να πουλήσει τη Γροιλανδία -ένα νησί- στις ΗΠΑ. Αποκάλεσε ακόμη και τη Mette Frederiksen, την τότε πρωθυπουργό της Δανίας, «κακή» επειδή απέρριψε αυτό που έβλεπε ως το είδος της συμφωνίας ακινήτων στην οποία ειδικευόταν.

Ωστόσο, η πρόταση του Τραμπ ήταν λιγότερο περίεργη από όσο φαινόταν. Οι ΗΠΑ είχαν αρχικά αρχίσει να ενδιαφέρονται για τη Γροιλανδία την εποχή που απέκτησαν την Αλάσκα τη δεκαετία του 1860, και η ιδέα της αγοράς της επανεμφανίστηκε το 1946 λόγω της στρατηγικής της αξίας κατά την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου.

Τίποτα δεν προέκυψε, πιθανώς επειδή ο ενθουσιασμός του κοινού για την αγορά της Γροιλανδίας ήταν σχεδόν τόσο ψυχρός όσο το ίδιο το έδαφος της Δανίας. Όπως αποκάλυψε μια δημοσκόπηση της Gallup εκείνη την εποχή, μόνο το 45% των Αμερικανών εντόπισαν σωστά πού βρισκόταν η Γροιλανδία και μόνο το 10% γνώριζε πόσοι άνθρωποι ζούσαν εκεί.

Πρόσφατα Άρθρα