Τροπολογία και πειθαρχία

Να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα σε σχέση με την αναταραχή που ξέσπασε με αφορμή την τροπολογία για τους αδήλωτους μετανάστες εργαζομένους. Τα κυβερνητικά επιχειρήματα εκ πρώτης όψεως έχουν ουσιαστική βάση. Γιατί να μην εμφανιστούν όσοι για 3 χρόνια δουλεύουν αδήλωτοι, να μη μάθουμε επιτέλους ποιοι είναι και να συνεισφέρουν, νομιμοποιούμενοι, στην επίσημη οικονομία πληρώνοντας φόρους και ασφαλιστικές εισφορές; Θα εξελιχθούν όμως τα πράγματα ακριβώς έτσι;

Το κράτος δεν οφείλει να εντοπίσει επιτέλους ποιοι και πόσοι είναι αυτοί, να συνειδητοποιήσει πως είναι παράνομοι και να εφαρμόσει τους νόμους παίρνοντας μέτρα εναντίον τους; Ακριβώς με τον φόβο του ενδεχομένου μελλοντικών μέτρων εις βάρος τους, είναι παραπάνω από σίγουρο πως ελάχιστοι θα κάνουν χρήση της τροπολογίας. Σε αυτό θα συμβάλουν και οι όποιοι εργοδότες τους, που στην αντίθετη περίπτωση θα υποστούν οικονομική αφαίμαξη και θα βρεθούν, πιθανώς, στο στόχαστρο του νόμου.

Επιπροσθέτως, η τακτική των παράνομων μεταναστών είναι η εξαφάνιση του όποιου ίχνους τους και η αποφυγή εντοπισμού της εθνικότητάς τους. Θα τολμήσουν να θυσιάσουν τη λογική της πρακτικής τους αυτής; Και γιατί; Να μην ξεχνάμε επίσης πως οι πολιτιστικές αξίες του κανονικού Ισλάμ οδηγούν μακριά από την καταβολή φόρων και ασφαλιστικών εισφορών. Εξάλλου οι μετανάστες γερνούν και αυτοί.

Η συμμετοχή τους στο ασφαλιστικό σύστημα, αν γίνει, θα σημάνει σύντομα την απαίτηση νέων παροχών! Υπάρχει λύση για την έλλειψη εργατικού δυναμικού. Η πρόσκληση ανθρώπων από χώρες μη μουσουλμανικές (λ.χ. Γεωργία, Αρμενία, Μολδαβία, Ουκρανία, Ινδία, Λ. Αμερική) πρόθυμων να δουλέψουν και να παραμείνουν στη χώρα. Οι παράνομες εισροές πάντως συνεχίζονται.

Και η Ελλαδα, ακολουθώντας στα αχνάρια της ΕΕ, διεκδικεί χρήματα για την περίθαλψη και φιλοξενία τους (!) ενώ οι περισσότεροι χάνονται μετά στο βάθος της εθνοχώρας – ανεξάρτητα από την τύχη της αίτησής τους για άσυλο… Πάντως η επιφύλαξη των επικριτών της τροπολογίας εδράζεται σε μια δυστυχώς πραγματικότητα. Η πρόσκαιρη, έστω, αυτή νομιμοποίησή τους εκπέμπει μήνυμα ανοχής. Και με βάση τις μέχρι τώρα εμπειρίες της κρατικής συμπεριφοράς, κλείνει το μάτι στην παρανομία. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που κάποιο εφάπαξ μέτρο επαναλαμβάνεται και μονιμοποιείται.

Το θέμα είναι να μην ανοίξει κάποιο μονοπάτι. Μετά γρήγορα μετατρέπεται σε δρόμο! Το μόνο που εμποδίζει αυτή τη ρύθμιση να μετατραπεί σε τραγική πραγματικότητα είναι η, κατά τη γνώμη μου, άρνηση των ενδιαφερόμενων «παρανόμων» να την αξιοποιήσουν…Κοντολογίς, για να δείξει η χώρα μια σοβαρότητα και στο πλαίσιο της Ευρώπης αλλά και προς τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς της Ανατολής και της Αφρικής, που προσβλέπουν σε κινήσεις παραβίασης συνόρων, οφείλει να υιοθετήσει σαφείς κανόνες μεταναστευτικής πολιτικής.

Οσοι παραβιάζουν σύνορα διαπράττουν αδίκημα. Συλλαμβάνονται και επαναπατρίζονται άμεσα. Στην περίπτωση απουσίας εγγράφων εκτοπίζονται σε σημεία της χώρας (κάποια νησιά) όπου και παραμένουν μέχρι να γυρίσουν στην πατρίδα τους. Αιτήσεις ασύλου υποβάλλονται είτε σε νόμιμα σημεία εισόδου στα σύνορα είτε σε προξενεία της Ελλάδας.

Ολοι οι παράνομοι στη χώρα γίνεται προσπάθεια να βρεθούν και να επαναπατριστούν. Αν η ΕΕ διατυπώσει τις όποιες αντιρρήσεις, οφείλει να αλλάξει άμεσα τους σχετικούς κανόνες κατανομής τους σε όλες τις χώρες ή να παραληφθούν απο κάποιες από αυτές που ενοχλούνται. Το κράτος δικαίου θα εφαρμοστεί στη χώρα και τα ατομικά δικαιώματα θα είναι σεβαστά.

Οπως σεβαστός θα είναι και ο νόμος… Η πειθαρχία λοιπόν στην ψηφοφορία υπάρχει ανάγκη να συνάδει με τις ιδεολογικές αρχές της παράταξης και με τη λογική του δημοκρατικού φιλελευθερισμού. Δεν είναι δυνατόν η πειθαρχία να επιβάλλεται για συμπεριφορές που δεν στηρίζουν το εθνικό συμφέρον και τις προοπτικές της χώρα