Ερυθρά Θάλασσα: Οι Χούθι δανείζονται από το ιρανικό manual στην Ερυθρά Θάλασσα

Δώδεκα χρόνια μετά τη σωρεία πειρατικών επιθέσεων , μια νέα ναυτική αποστολή υπό την ηγεσία των ΗΠΑ αντιμετωπίζει μια πολύ πιο περίπλοκη απειλή από τους φτωχούς Σομαλούς σε λέμβους.

Οι αντάρτες Χούτι που υποστηρίζονται από το Ιράν που εδρεύουν στην Υεμένη χρησιμοποιούν μη επανδρωμένα σκάφη επιφανείας γεμάτα εκρηκτικά, αντιπλοϊκούς βαλλιστικούς πυραύλους κρουζ, αερομεταφερόμενα drones και γρήγορες λέμβους για να καταλάβουν ή να διακόψουν τον πλου εμπορικών πλοίων που διέρχονται από το στενό Μπαμπ-ελ-Μαντέμπ που συνδέει τον Κόλπο του Άντεν με το Ερυθρά Θάλασσα και Διώρυγα του Σουέζ.

Ερυθρά Θάλασσα: Πολεμώντας τους Χούτι θα είναι σκληρότερο από ότι τους Σομαλούς επιδρομείς

Αυτές οι τακτικές δείχνουν πόσο γρήγορα μπορούν να εκμεταλλευτούν τα τρωτά σημεία των βασικών εμπορικών στενοπών για να αναστατώσουν τις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού, προκαλώντας μέγιστη αναστάτωση στην κυκλοφορία αγαθών από την Ασία με προορισμό την Ευρώπη.

Πέντε πολεμικά πλοία από τις ΗΠΑ και την Βρετανία περιπολούν τώρα στην περιοχή στο πλαίσιο της Επιχείρησης Prosperity Guardian, ενώ δύο ακόμη είναι καθ’ οδόν από Δανία και Ελλάδα. Ωστόσο, μέχρι στιγμής αυτή η προσπάθεια έχει αποτύχει να εξασφαλίσει ασφαλή διέλευση, θεωρούν οι Financial Times.

Οι περισσότερες από τις μεγαλύτερες εταιρείες μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων έχουν πλέον αναστείλει την κυκλοφορία μέσω της Ερυθράς Θάλασσας, απρόθυμες να διέλθουν μέσω της στενωπού από την οποία διέρχονται περίπου το 30% των παγκόσμιων καταναλωτικών αγαθών. Οι εννέα από τις 26 επιθέσεις σε πλοία από τις 19 Νοεμβρίου έχουν στοχεύσει τα μεγαλύτερα πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων υψηλότερου προφίλ που ανήκουν στις τρεις μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο, τη Maersk, την MSC και την CMA CGM.

Τα πλοία της κινεζικής Cosco επίσης πραγματοποιούν δαπανηρές και χρονοβόρες επαναδρομολογήσεις γύρω από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας. Τα δεδομένα της Lloyd’s List Intelligence δείχνουν ότι την πρώτη εβδομάδα του Ιανουαρίου, οι διελεύσεις πλοίων στην Ερυθρά Θάλασσα είχαν μειωθεί σχεδόν 20% σε ετήσια βάση.

Είναι σαφές ότι οι Χούτι έχουν αντιγράψει και ενισχύσει το «εγχειρίδιο» αντιποίνων και ανταπόδοσης που χρησιμοποιούν οι Ιρανοί χορηγοί τους. Το Ιράν έχει επανειλημμένα απειλήσει και διαταράξει το θαλάσσιο εμπόριο στα στενά του Ορμούζ, από τα οποία διέρχεται το ένα πέμπτο του παγκόσμιου πετρελαίου, ως μέσο άσκησης γεωπολιτικής πίεσης.

Δύο δεξαμενόπλοια κρατούνται επί του παρόντος στα ιρανικά ύδατα, από τα πέντε πλοία που κατασχέθηκαν στα στενά πέρυσι ως αντίποινα για την κατάσχεση πλοίων από τις ΗΠΑ φορτωμένα με ιρανικό αργό.

Το 2019, το Σώμα των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν πυροδότησε μια διπλωματική και θαλάσσια κρίση ασφάλειας στην πιο πολυσύχναστη ενεργειακή οδό του κόσμου. Η κατάληψη του υπό βρετανική σημαία δεξαμενόπλοιου Stena Impero στα Στενά του Ορμούζ ήρθε ως άμεση απάντηση στην κατάσχεση του Grace 1, ιδιοκτησίας Ιράν, από βρετανούς πεζοναύτες στο Γιβραλτάρ, δύο εβδομάδες νωρίτερα.

Στο τέλος, οι δυτικές δυνάμεις υπέκυψαν πρώτες. Το Γιβραλτάρ απελευθέρωσε το Grace 1 μετά από έξι εβδομάδες και τα δικαστήρια του απέρριψαν τις προσπάθειες των ΗΠΑ να παραλάβουν το πλοίο και το φορτίο του, το οποίο τελικά εκφορτώθηκε στον προορισμό του στη Συρία. Στη συνέχεια, το Stena Impero αφέθηκε ελεύθερο.

Ωστόσο, παρ’ όλα αυτά, η παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού είναι εξαιρετικά ανθεκτική.

Οι ναύλοι εμπορευματοκιβωτίων στις συναλλαγές ανατολής-δύσης έχουν υπερδιπλασιαστεί σε τέσσερις εβδομάδες. Η πρόσθετη χωρητικότητα των σκαφών μπορεί να προστατεύσει την παγκόσμια οικονομία από το πληθωριστικό κόστος, αν και αυτό εξαρτάται από τη διάρκεια και την εμβέλεια των επιθέσεων των Χούτι.

Πριν από περισσότερο από μια δεκαετία, μια πολυεθνική ναυτική δύναμη κατά της πειρατείας βελτίωσε τη θαλάσσια ασφάλεια στο στενό και τον κόλπο του Aden. Ωστόσοαυτό δεν έδωσε την τελική λύση στο πρόβλημα. Αυτό εξαρτιόταν από τους πλοιοκτήτες, οι οποίοι πλήρωναν ένοπλους φρουρούς κατά τις διελεύσεις τους μέσω των εστιών πειρατείας της Σομαλίας. Η προθυμία αυτών των φρουρών να πυροβολήσουν και να σκοτώσουν επιτιθέμενους αποδείχθηκε επιτυχής αποτρεπτικός παράγοντας.

Η ευθύνη για τη διατήρηση της εμπορικής αρτηρίας ανοιχτής μεταξύ ανατολής και δύσης δεν βαρύνει πλέον τις εμπορικές ναυτιλιακές εταιρείες. Η αυξημένη ένταση και ο συντονισμός των επιθέσεων απαιτούν παρέμβαση πέρα από τις δυνατότητές τους, πράγμα που σημαίνει ότι οι κυβερνήσεις που επιθυμούν να αποτρέψουν τους Χούτι και να διατηρήσουν τη ροή του πετρελαίου μπορεί να χρειαστεί να επανεξετάσουν τις τακτικές που χρησιμοποιήθηκαν για τελευταία φορά στη Μέση Ανατολή στα τέλη της δεκαετίας του 1980 κατά τη διάρκεια του «πόλεμου των δεξαμενόπλοιων».