
Μπορεί να μην το συζητάμε ιδιαίτερα στη δημόσια σφαίρα, όμως η χώρα μας αρχίζει και αντιμετωπίζει μια στεγαστική κρίση. Οι παράγοντες που για δεκαετίες την είχαν αποτρέψει, κυρίως το υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης που τροφοδοτήθηκε από τον συνδυασμό ανάμεσα στον κατακερματισμό της γαιοκτησίας, στην αντιπαροχή και τα αλλεπάλληλα κύματα αυθαίρετης δόμησης, δεν μπορούν πλέον να έχουν την ίδια λειτουργία.
Η εκ νέου στροφή στην τουριστική ανάπτυξη δεν αυξάνει μόνο τη ζήτηση για τουριστικά καταλύματα, με ιδιαίτερη έμφαση στις βραχυχρόνιες μισθώσεις, αλλά και διαμορφώνει συνθήκες σχεδόν βίαιης αλλαγής χαρακτήρα σε περιοχές που παραδοσιακά θεωρούνταν «κατοικίας», ενώ τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα σε όσες περιοχές συνδυάζουν την ιδιότητα του τουριστικού προορισμού, της ύπαρξης πανεπιστημιακών σχολών και της ζήτησης για μόνιμη κατοικία. Ουσιαστικά, σημαντικό μέρος των αλλαγών που συμβαίνουν στο αναπτυξιακό υπόδειγμα με τη νέα στροφή στην τουριστική ανάπτυξη και τη στροφή στο real estate αποτελεί ταυτόχρονα και τον πυρήνα των μηχανισμών που πυροδοτούν τη στεγαστική κρίση.
Την ίδια ώρα αυτό που για ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας αποτελεί σημαντική οικονομική επιβάρυνση ή ακόμα και λόγο ακύρωσης επιλογών λόγω αδυναμίας εύρεσης κατοικίας σε λογικό ενοίκιο, για ένα άλλο κομμάτι της κοινωνίας αποτελεί την πηγή ενός επιπλέον εισοδήματος, διαμορφώνοντας όρους μιας αντίφασης, δυνάμει εκρηκτικής, ανάμεσα σε ανταγωνιστικές προσδοκίες.
Σε αυτό το φόντο η απλή προώθηση μορφών επιδότησης της απόκτησης κατοικίας μπορεί να φαντάζει ως η λύση που απαντάει ταυτόχρονα στην ανάγκη κατοικίας και την τόνωση της αγοράς ακινήτων, όμως δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί συνολική λύση για το ζήτημα της στέγης.
Γιατί αυτό που αναδεικνύεται σταδιακά ως το βασικό επίδικο είναι ακριβώς το πώς μπορούμε να στοχαστούμε ξανά την κατοικία ως δικαίωμα που απαιτεί παρεμβάσεις σε όλα τα επίπεδα: από εκτεταμένες δημόσιες επενδύσεις για την αύξηση των διαθέσιμων κατοικιών για όσους τις έχουν ανάγκη έως την ανάγκη «διοικητικών» παρεμβάσεων στο ύψος των ενοικίων.


Latest News

Ο Τραμπ, ο γεωπολιτικός αναταγωνισμός ΗΠΑ - Κίνας και η παγίδα του Θουκυδίδη;
Το βιβλίο των Αθ. Πλατιά και Β. Τρίγκα από τον Ιωάννη Ε. Κωτούλα και η ανάλυση του επίκαιρου και διόλου ακίνδυνου ανταγωνισμού ΗΠΑ – Κίνας

Οι «κρυφές» αμυντικές βιομηχανίες και τα οικονομικά οδοφράγματα
Ουδείς είχε αντιληφθεί ότι η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολλές βιομηχανίες παραγωγής αμυντικού υλικού κάθε είδους

Ζώντας με 743 ευρώ το μήνα
Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την αύξηση του κατώτατου μισθού. Παραβλέποντας ότι αυτός αποτυπώνει ακόμη μια πολύ δύσκολη συνθήκη.

Βάζουν πλάτη οι επιχειρήσεις
Η αύξηση της τάξεως του 6% του κατώτατου μισθού, που ενέκρινε χθες το Υπουργικό Συμβούλιο, δεν είναι διόλου αμελητέα ως ποσοστό

Ο καθρέφτης του χρηματιστηρίου
Σημαντική αύξηση των συναλλαγών, επιχειρηματικές εξελίξεις, νέες συμφωνίες και μεγάλη κινητικότητα σε πολλούς κλάδους είναι ξεκάθαρο σημάδι μιας οικονομίας σε ανάπτυξη

Κλείνει υποθέσεις με το παρελθόν
Το επίσημο ελληνικό κράτος οφείλει να «ξεψαχνίσει» και να φέρει στα ταμεία και το παραμικρό από τα χρωστούμενα, πριν αποφασίσει να προχωρήσουμε ως χώρα

Από τα μπλοκάκια στις εταιρείες για να αποφύγουν την κλίμακα των μισθωτών
Η «μαύρη» εργασία σε μεγάλο βαθμό περιορίστηκε με τη χρήση της κάρτας εργασίας, αλλά και εξαιτίας της αυξημένης ζήτησης εργαζομένων στην περίοδο που διαδέχτηκε τα μνημόνια

Ανισότητες: Μύθοι και πραγματικότητες
Σε αντίθεση με τις λαϊκές πεποιθήσεις τα στατικά στοιχεία δείχνουν ότι η παγκόσμια ανισότητα φθίνει και βρίσκεται στο πιο χαμηλό επίπεδο των 220 τελευταίων ετών.

Επενδυτική τοξικότητα
Οι ευκαιρίες στην εποχή μας, που τα πάντα είναι ρευστά και απρόβλεπτα, είναι για αυτούς που διαθέτουν ισχυρά αντανακλαστικά και πολίτες ενημερωμένους

Μισθολογική στρέβλωση
Οι νέοι αυτοί μισθοί μαζί με όλες τις υποχρεώσεις που τους συνοδεύουν θα πρέπει να πληρωθούν από τις επιχειρήσεις