Μυρίζει μπαρούτι στο Χρηματιστήριο Αθηνών

Η πρώτη συνεδρίαση της χρηματιστηριακής εβδομάδας ήταν μια συνέχεια του θετικού μοτίβου που κυριαρχεί στο ελληνικό χρηματιστήριο.

Οι αγοραστές κατάφεραν να επικρατήσουν άκοπα, με μια ευκταία πολυφωνία σε τίτλους της μεγάλης -κυρίως- και της μεσαίας κεφ/σης.

Δεν παρατηρήθηκαν εξάρσεις κατά την κανονική διαπραγμάτευση, και οι όγκοι συναλλαγών ήταν μέτριοι προς υψηλοί, ώστε τελικά να μην πεισθούν οι επενδυτές ώστε να ανέβουν πάνω από τις 1355 μονάδες του Γενικού Δείκτη.

Ένα επίπεδο που αφορά σε πολυετή υψηλά (επιτευχθέντα το 2014, δοκιμασμένα τον Ιούλιο του 2023 και προ λίγων ημερών).

Αν όμως εστιάσουμε στη συμπεριφορά ειπιμέρους μετοχών, τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα και πιο επιθετικά.

Ο λόγος που ο Δείκτης συντηρείται βαρύς είναι αφενός η απογοήτευση που ακούει στο όνομα ΟΤΕ, ένας δεικτοβαρής τίτλος που δεν λέει να σταματήσει να πλαγιολισθαίνει κόντρα στο κατά τ’ άλλα εξαιρετικό τέμπο της αγοράς.

Αφετέρου η αργή ΕΕΕ που παραμένει αμυντική.

Σε κάθε περίπτωση, τραπεζικές μετοχές (κυρίως ΠΕΙΡ, ΕΤΕ και ΕΥΡΩΒ), ΟΠΑΠ, CENER, ΜΠΕΛΑ, ΑΡΑΙΓ, ΟΤΟΕΛ, ΤΙΤC, ΜΥΤΙΛ είναι μόνο λίγες από εκείνες που εντυπωσιάζουν με τη συμπεριφορά τους.

Ο τελευταίος σε νέα ιστορικά υψηλά, με το βλέμμα στο επικείμενο (μάλλον) νέο ιστορικό ρεκόρ κερδοφορίας. Την Πάμπτη θα ξέρουμε καθώς ανακοινώνει (flash) απποτελέσματα χρήσης 2023.

Οι τρεις τραπεζικές μετοχές ήδη κερδίζουν 8-9% από τις αρχές του έτους, έχοντας στήσει βάσεις για το παρακάτω. Υπενθυμίζουμε ότι έχουμε μπροστά μας το placement της ΠΕΙΡ, το υπόλοιπο 18% της ΕΤΕ και τις αξιολογήσεις από τους Οίκους. Με τις πιθανότητες να δείχνουν προς αναβάθμιση, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για την τιμή των μετοχών.

Ειδική μνεία -πάλι- για τα σχήματα ΜΕΖΖ που κλείδωσαν ενδοσυνεδριακά στο limit up τους (+10%) με μεγάλη ευκολία, αποτυπώνοντας την επενδυτική προτίμηση.

Η αναφορά μας στα ιστορικά υψηλά της Wall Street (βλ. S&P500 και Dow Jones 30) έγινε για να διαφανεί η άμβλυνση των επενδυτικών δισταγμών, κυρίως ιδωμένη από την πλευρά της γεωστρατηγικής κρίσης στη Μ. Ανατολή.

Με άλλα λόγια, αν η αγορά φοβόταν πραγματικά για μια κλιμάκωση, δεν θα ήταν τόσο ψηλά οι μετοχικές αγορές.