ΤΕΝΕΡΓ: Τι σημαίνει για την ελληνική οικονομία το αντλησιοταμιευτικό έργο της Αμφιλοχίας

Οι ανάγκες για αποθήκευση ενέργειας και ηλεκτρικά δίκτυα στη φάση της πράσινης μετάβασης αυξάνονται σημαντικά.

Σύμφωνα με το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα της Ελλάδας έως το 2030 αναμένεται να αναπτυχθούν επενδύσεις σε συστήματα αποθήκευσης ενέργειας συνολικής ισχύος 8 GW. Πρόκειται για έργα τα οποία θεωρούνται αναγκαία προκειμένου να επιτυγχάνεται η καλύτερη δυνατή σταθερότητα στο σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας λόγω της μεγάλης διείσδυσης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα). Όσο περισσότερα συστήματα αποθήκευσης αναπτύσσονται τόσο θα περιορίζονται οι περικοπές των ΑΠΕ, σε περιόδους κατά τις οποίες η προσφορά τους είναι μεγαλύτερη από τη ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας

ΒΟΑΚ: Από τη ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ η καλύτερη προσφορά για το τμήμα Χανιά – Ηράκλειο

Αντλησιοταμίευση VS βιομηχανικές μπαταρίες

Τα δύο διαδεδομένα συστήματα αποθήκευσης καθαρής ενέργειας είναι η αντλησιοταμίευση (λειτουργεί με τις ΑΠΕ και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «φυσική» μπαταρία) αλλά και οι βιομηχανικές μπαταρίες.

Το έργο της αντλησιοταμίευσης που αναπτύσσει η ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ με τις εργασίες κατασκευής του να έχουν ξεκινήσει θα λειτουργεί ως φυσική μπαταρία. Αξιοποιεί τα στοιχεία της φύσης όπως το νερό και θα αποθηκεύει πράσινη ηλεκτρική ενέργειας που παράγεται από τις ΑΠΕ.

Πρόκειται για μία επένδυση 680 εκατ. ευρώ, η οποία όταν θα ολοκληρωθεί θα αποτελεί game changer στον κρίσιμο τομέα της αποθήκευσης ενέργειας και δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το έργο έχει χαρακτηριστεί από την Ε.Ε. ως «Έργο Κοινού Ενδιαφέροντος – PCI».

Ποια είναι όμως η διαφορά αυτών των συστημάτων από τις βιομηχανικές μπαταρίες;

Η διάρκεια της αποθήκευσης ενέργειας είναι μέχρι τις 10 ώρες, όταν οι μπαταρίες που κατασκευάζονται σε εργοστάσια μπορούν να αποθηκεύουν ενέργεια διάρκειας 2 – 3 ωρών.

Πέραν αυτού, ως επένδυση και έργο σε λειτουργία, σύμφωνα με τα όσα ειπώθηκαν χθες στη διάρκεια της επίσκεψης του πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη στο εργοτάξιο της Αμφιλοχίας συγκαταλέγονται τα ακόλουθα κυριότερα πλεονεκτήματα. Είναι η δημιουργία 1.000 νέων θέσεων απασχόλησης κατά την κατασκευή και η διατήρηση 60 θέσεων εργασίας κατά τη λειτουργία για εξειδικευμένο και βοηθητικό προσωπικό, η αξιοποίηση εγχώριων πόρων, ο χαρακτήρας του ως κατά περίπου 70% έργο υψηλής εγχώριας προστιθέμενης αξίας, καθώς και η συνεπακόλουθη βελτίωση τοπικών υποδομών και η αύξηση της επισκεψιμότητας της περιοχής.

Πέραν αυτών το όφελος από τη μαζική αποθήκευση ενέργειας στο σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας και τους καταναλωτές υπολογίζεται σε 120 εκατ. ευρώ ετησίως.

Αντίθετα, οι βιομηχανικές μπαταρίες κατασκευάζονται σε τρίτες χώρες κυρίως στην Ασία οπότε όπως όλες οι εισαγωγές προϊόντων δεν αφήνουν προστιθέμενη αξία στην ελληνική οικονομία.

Η αντλησιοταμίευση είναι η πλέον δοκιμασμένη μέθοδος, η οποία αντιπροσωπεύει το 97% της παγκόσμιας αποθήκευσης. Τα πρώτα αντλησιοταμιευτικά έργα εμφανίστηκαν ήδη από το 1890 για να διαχειριστούν τα φορτία μεγάλων θερμικών μονάδων βάσης. Έχουν σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα έναντι άλλων μεθόδων αποθήκευσης ενέργειας (όπως π.χ. οι εισαγόμενες μπαταρίες), καθώς έχουν δυνατότητα μαζικής αποθήκευσης, πολύ χαμηλότερο κόστος, υψηλή εγχώρια προστιθέμενη αξία και μεγάλο χρόνο ζωής που υπερβαίνει τα 50 χρόνια.

Πώς λειτουργεί η αντλησιοταμίευση

Με συνολική εγκατεστημένη ισχύ 680 MW (παραγωγή) και 730 MW (άντληση/αποθήκευση), το έργο περιλαμβάνει δυο ανεξάρτητους άνω ταμιευτήρες (Άγιο Γεώργιο και Πύργο) συνολικής χωρητικότητας 9 εκατ. κυβικών μέτρων, ενώ ως κάτω ταμιευτήρα χρησιμοποιεί την υπάρχουσα λίμνη Καστρακίου.

Η λειτουργία της αντλησιοταμίευσης απαιτεί δύο δεξαμενές με διαφορά υψομέτρου, δηλαδή γεωμορφολογικό ανάγλυφο που η χώρα μας διαθέτει εν αφθονία. Όταν υπάρχει περίσσεια ενέργειας στο σύστημα, η ενέργεια αυτή χρησιμοποιείται για να αντλήσει νερό από τον «κάτω» προς τον «άνω» ταμιευτήρα. Όταν στο σύστημα υπάρχει υψηλή ζήτηση, το νερό επανέρχεται στον χαμηλότερο ταμιευτήρα παράγοντας υδροηλεκτρική ενέργεια. Με αυτόν τον απλό τρόπο, η ενέργεια που «περισσεύει» αποθηκεύεται προσωρινά για να μετατραπεί σε υδροηλεκτρική ενέργεια, όταν το σύστημα τη χρειαστεί.