Στη συζήτηση γύρω από το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας και ειδικά τη θεσμοθέτηση μη κρατικών πανεπιστημίων, ένα ερώτημα είναι ίσως το πιο κρίσιμο. Αυτό που αφορά το τι είναι τελικά ένα πανεπιστήμιο.
Αν αποφασίσουμε ότι ένα πανεπιστήμιο είναι απλώς ένα εκπαιδευτήριο, ένας χώρος όπου ένας αριθμός διδασκόντων μεταφέρει κάποια γνώση – έστω και με την υποχρέωση παράλληλα να ασκεί και ερευνητικό έργο – σε κατάλληλες εγκαταστάσεις, ικανοποιώντας τις προσδοκίες των χρηστών να λάβουν έναν τίτλο σπουδών που θα το προσθέσουν στο βιογραφικό τους, τότε είναι πάρα πολύ εύκολο να αποδεχθούμε όχι μόνο την προτεινόμενη ρύθμιση, αλλά ακόμη και πλήρως κερδοσκοπικά επιχειρηματικά ιδρύματα που θα προσέφεραν το συγκεκριμένο προϊόν.
Ομως, εάν κοιτάξουμε την ιστορία των πανεπιστημίων, σε όλες τις διαφορετικές παραδόσεις τους, θα διαπιστώσουμε ότι είναι κάτι πολύ παραπάνω (και πολύ διαφορετικό) από εγκαταστάσεις και έναν αριθμό κατόχων διδακτορικού τίτλου με επαρκείς δημοσιεύσεις. Τα πανεπιστήμια είναι εξαιρετικά σύνθετες κοινωνικές διεργασίες, που περιλαμβάνουν όχι απλώς την τυπική διδασκαλία, αλλά έναν συνολικότερο διάλογο που δεν γίνεται μόνο εντός τους αλλά και με την κοινωνία.
Στελεχώνονται από λειτουργούς, με ειδικό καθεστώς και όχι «υπαλλήλους». Αναπτύσσουν πολύπλευρη ερευνητική δραστηριότητα και παραγωγή κρίσιμης γνώσης που δεν περιορίζεται σε κάποιες δημοσιεύσεις. Αναπαράγουν μια ειδική μορφή κοινωνικότητας («ακαδημαϊκή κοινότητα») που δεν μπορεί να περιοριστεί στην απλή σχέση διδασκόντων και διδασκομένων και που προάγει τη διαλογική και κριτική σκέψη. Προϋποθέτουν ένα ακαδημαϊκό ήθος που περιλαμβάνει μια ευθύνη συμβολής στην πνευματική ζωή μιας κοινωνίας που υπερβαίνει την απλή «μετάδοση γνώσης».
Και βέβαια εσωτερικεύουν τις συνολικότερες διεργασίες και αναζητήσεις μιας κοινωνίας, κάτι που εκφράζεται με έντονη πολιτικοποίηση και αγωνιστικότητα που αποτελούν πλευρές του μορφωτικού τελικά τους ρόλου, όπως αποτυπώνει η ιστορική συσχέτιση ανάμεσα σε κύκλους φοιτητικού ριζοσπαστισμού και μεγάλες επιστημονικές και διανοητικές τομές. Είναι προφανές ότι τα προτεινόμενα ιδιωτικά τριτοβάθμια εκπαιδευτήρια θα απέχουν πολύ από το να είναι όντως πανεπιστήμια.
Latest News
Ευρωπαϊκές οικονομίες σε τροχιά αβεβαιότητας
Οι προειδοποιήσεις της ΕΚΤ αποκαλύπτουν τους λόγους της ανησυχίας για την κατάσταση των οικονομιών στις ευρωπαϊκές χώρες
Χωρίς τιμαριθμοποίηση
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση συνεχίζει να επιλέγει τον «αραμπά» του κοινωνικού αυτοματισμού
Ο θρίαμβος των αισιόδοξων
Στις μέρες μας, το 2024 εδώ στην Ελλάδα, έχουν πάρει κεφάλι και πάλι οι απαισιόδοξοι και φοβούνται και τη σκιά τους
Ο θρίαμβος των αισιόδοξων
Οι ίδιοι απαισιόδοξοι ανησυχούσαν πριν από τις εκλογές του 2019 για το δημόσιο χρέος και τις τράπεζες
Οι επιχειρήσεις στην εποχή των αναταράξεων
Οι περίοδοι της σταθερότητας και μιας υποτιθέμενης κανονικότητας θα γίνονται όλο και πιο σύντομες για τις επιχειρήσεις και τις οικονομίες
Το ελαιόλαδο ρίχνει τον πληθωρισμό
Σε όλες τις απότομες αλλαγές σε μια αγορά, έτσι και στο ελαιόλαδο υπάρχουν νικητές και ηττημένοι
Στην ασφάλεια των πλεονασμάτων
Το χθεσινό μήνυμα Χατζηδάκη αποτελεί μια ελάχιστη ανταπόδοση στους χτυπημένους από τη χρεοκοπία Έλληνες φορολογουμένους
Ευκαιρία εκσυγχρονισμού
Τα Κράτη-Μέλη της ΕΕ έχουν υποχρέωση μεταφοράς, έως 15 Νοεμβρίου 2024, στο εθνικό δίκαιο της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2022/2041 για επαρκείς κατώτατους μισθούς
Εκτός κυβερνητικού ραντάρ…
Ο τομέας μπορεί να προοδεύει την τελευταία τριετία, αλλά η παραγωγικότητά του μειώνεται
Απαγορευτικά ενοίκια
Γενικά το κόστος στέγασης αποτελεί έναν από τα σημαντικότερα πάγια έξοδα για μια επιχείρηση