Τηλεργασία: Ο κίνδυνος της απουσίας από το γραφείο

Tα τελευταία χρόνια, αφότου η πανδημία επέβαλε διαφορετικά μοντέλα εργασίας, εργοδότες και εργαζόμενοι εμπλέκονται σε ένα μπρα ντε φερ για την επιστροφή στα γραφεία. Για λίγο, οι πιθανότητες ήταν υπέρ των εργαζομένων. Μια «καυτή» αγορά εργασίας έδωσε στους εργαζόμενους μεγαλύτερη ισχύ και την ικανότητα να υπαγορεύουν το δικό τους πρόγραμμα εργασίας από το σπίτι. Τα πράγματα, ωστόσο, αλλάζουν. Οι εργοδότες ανακτούν τη δύναμή τους και ορισμένες εταιρείες την χρησιμοποιούν για να αναγκάσουν τους εργαζόμενους να επιστρέψουν στους χώρους εργασίας προειδοποιώντας τους με συνέπειες εάν δεν συμμορφωθούν.

Η τηλεργασία δεν θα είναι το μόνο κριτήριο για απόλυση, αλλά πολλές μεγάλες εταιρείες που πρόσφατα προχώρησαν σε απολύσεις, έκαναν γνωστό ότι οι εργαζόμενοι που δεν «φαίνονται» με φυσική παρουσία έχουν περισσότερες πιθανότητες να απολυθούν τονίζει το Business Insider. Ο κίνδυνος για τους εργαζομένους είναι προβλέψιμος: μάτια που δεν βλέπονται, σύντομα λησμονιούνται, και τελικά… βλέπουν την έξοδο.

Τηλεργασία: Θα έπρεπε οι εργαζόμενοι να πληρώνονται λιγότερο όταν δουλεύουν εξ αποστάσεως;

Αυτό δεν είναι καινοφανές – μεγάλα ονόματα, από την Google μέχρι την Amazon και την Goldman Sachs, έχουν αυξήσει την πίεση για επιστροφή στο γραφείο εδώ και μήνες. Αλλά πλέον οι απολύσεις υψηλού προφίλ είναι βασικά καθημερινό φαινόμενο.

Δεν υπάρχει εκτενής έρευνα σχετικά με το εάν η εργασία από το σπίτι αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο απολύσεων, αλλά είναι «πολύ πιθανό» να συμβαίνει αυτό, είπε στο Business Insider ο Νικ Μπλουμ, οικονομολόγος του Stanford και ειδικός στην εξ αποστάσεως εργασία. «Η προκατάληψη υπέρ της εγγύτητας είναι παρούσα», είπε ο Μπλουμ. Μελέτες για την τηλεργασία και προαγωγές διαπίστωσαν ότι η εργασία από το σπίτι δύο ημέρες την εβδομάδα δεν είχε καμία επίδραση στα ποσοστά προαγωγών, αλλά η εργασία από το σπίτι τέσσερις ημέρες την εβδομάδα τα μείωσε στο μισό.

Μάτια που δεν βλέπονται

Έρευνα της Society for Human Resource Management, διαπίστωσε ότι το 42% των προϊσταμένων αμελούσαν αναθέτουν καθήκοντα σε τηλεργαζόμενους και σχεδόν τα τρία τέταρτα δήλωσαν ότι προτιμούν να βρίσκονται στο γραφείο οι άμεσα υφιστάμενοί τους. Οι τηλεργαζόμενοι δεν είναι καταδικασμένοι να μείνουν άνεργοι, αλλά ίσως να χρειάζεται να προσπαθήσουν λίγο παραπάνω.

Αυτοί οι κίνδυνοι πιθανότατα δεν θα αλλάξουν δραματικά τη φύση της αγοράς εργασίας, τουλάχιστον των ΗΠΑ. Το φαινόμενο της απομακρυσμένης εργασίας ισχύει κυρίως για τους υπαλλήλους γραφείου, και ένα μικρό ποσοστό αυτών παραμένει εντελώς εκτός γραφείων.

Η έρευνα του Stanford για την εργασία από το σπίτι διαπίστωσε ότι το 12% των εργαζομένων πλήρους απασχόλησης ήταν πλήρως απομακρυσμένοι μέχρι το φθινόπωρο του 2023, ενώ το 58% ήταν πλήρους απασχόλησης επί τόπου και το 30% ήταν υβριδικοί. Τα ποσοστά πληρότητας γραφείων έχουν αυξηθεί.

Αλλά ακόμη κι αν οι μακροοικονομικές επιπτώσεις της επισφάλειας των τηλεργαζομένων είναι δυσδιάκριτες, η συζήτηση γύρω από την εργασία από το σπίτι μπορεί είναι έντονη. Η κατάσταση της εργασίας εξακολουθεί να είναι ρευστή καθώς στις ΗΠΑ διαμορφώνεται μια «νέα κανονικότητα» στον απόηχο της πανδημίας. Οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι επεξεργάζονται ποιες είναι οι εύλογες προσδοκίες, τι πρόκειται να επανέλθει όπως ήταν και τι θα αλλάξει για πάντα.

Το χειρότερο είναι ότι τα δεδομένα για την παραγωγικότητα και την εργασία από το σπίτι δεν είναι ξεκάθαρα. Η εργασία από το σπίτι μπορεί να κάνει τη ζωή πολύ καλύτερη για πολλούς εργαζόμενους, αλλά για κάποιους, την κάνει πιο δύσκολη. Οι εργοδότες που επιμένουν στην επιστροφή στο γραφείο μπορεί να χάσουν πολύτιμους συνεργάτες εάν αυτοί έχουν προσφορές από άλλους, πράγμα το οποίο ότι τέτοιες απαιτήσεις είναι δίκοπο μαχαίρι.

Η αύξηση της φυσικής παρουσίας είναι καλή ιδέα

Σε ολόκληρη την ιστορία οι εργαζόμενοι όλων των επιπέδων είχαν ιδέες για το πώς οι δουλειές τους θα μπορούσαν να γίνουν ευκολότερες, πιο παραγωγικές και πιο ευχάριστες. Πολλές από αυτές τις ιδέες είναι καλές, αλλά πολλές άλλες δεν είναι ρεαλιστικές.

Μέσα από το πρίσμα των απολύσεων, τα ερωτήματα σχετικά με το ποιο είναι το πιο σωστό, αμερόληπτο σύστημα για να βρει κανείς ποιον να απολύσει δεν είναι πάντα στο επίκεντρο των αποφάσεων. Καλό θα ήταν οι αποφάσεις να βασίζονταν μόνο σε ποσοτικές μετρήσεις, αλλά συχνά δεν είναι.

Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι εάν και όταν έρθει η ώρα για απολύσεις, δεν θα βρεθεί με το κεφάλι στον τορβά. Οι περικοπές προσωπικού συχνά φαίνονται σαν να γίνονται με περισσή αυθαιρεσία, αλλά μπορεί να μην είναι κακή ιδέα ο εργαζόμενος να αφιερώνει λίγο χρόνο στην προσωπική παρουσία.