Εξηγώντας την απαισιοδοξία των Αμερικανών για μια ισχυρή οικονομία

Project Syndicate

Οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται σε ασυνήθιστα καλή οικονομική κατάσταση στις μέρες μας – δεν φαίνεται να υπάρχει ύφεση. Αλλά φαίνεται να υφίσταται μια «vibecession» (σ.σ. μία περίοδο ευρείας απαισιοδοξίας για την οικονομία, ανεξάρτητα από την πραγματική οικονομική): οι έρευνες της κοινής γνώμης δείχνουν ευρεία δυσαρέσκεια με την οικονομία και τη διαχείριση του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν. Τι εξηγεί αυτή την αποσύνδεση μεταξύ απόδοσης και αντίληψης; Προτάσσονται τουλάχιστον έξι απαντήσεις –μερικές πολύ πιο αξιόπιστες από άλλες.

Το πρώτο είναι ότι δεν υπάρχει καθόλου αποσύνδεση. Οι θετικοί οικονομικοί δείκτες είναι λανθασμένοι ή παραπλανητικοί και η πραγματική κατάσταση της οικονομίας των ΗΠΑ είναι τόσο κακή όσο δείχνει η κοινή γνώμη. Αυτή η εξήγηση είναι απλά λάθος. Ενώ οποιοσδήποτε δεδομένος αριθμός μπορεί να υπόκειται σε σφάλματα μέτρησης, μια μεγάλη ποικιλία στατιστικών στοιχείων – που καλύπτουν την οικονομική ανάπτυξη, την ισχύ της αγοράς εργασίας (δημιουργήθηκαν θέσεις εργασίας ή ανεργία) και τον πληθωρισμό (δείκτης τιμών καταναλωτή ή προσωπικές καταναλωτικές δαπάνες, είτε τίτλοι είτε βασικοί) συλλέγονται, σε μεγάλο βαθμό χωριστά. Και δίνουν συντριπτικά μια πολύ θετική εικόνα.

Η δεύτερη πιθανή εξήγηση – που προσφέρεται από τον οικονομολόγο Paul Krugman και άλλους – είναι ότι τα αρνητικά αποτελέσματα της έρευνας αντικατοπτρίζουν τον ρεπουμπλικανικό κομματισμό. Αν και θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι είναι εξίσου κομματικοί, οι Ρεπουμπλικάνοι ερωτηθέντες τείνουν στην πραγματικότητα να επηρεάζονται πολύ περισσότερο από το ποιο κόμμα ελέγχει τον Λευκό Οίκο. Όταν ο Ρεπουμπλικανός Ντόναλντ Τραμπ διαδέχθηκε τον Δημοκρατικό Μπαράκ Ομπάμα, οι Ρεπουμπλικάνοι ανέφεραν ξαφνικά πολύ μεγαλύτερη ικανοποίηση από την οικονομία. Όταν ανέλαβε ο Δημοκρατικός Μπάιντεν, προσηλώθηκαν ξανά τις υποτιθέμενες οικονομικές στερήσεις των αμερικανικών νοικοκυριών. Οι απαντήσεις των Δημοκρατικών στις δημοσκοπήσεις τείνουν να ακολουθούν πιο στενά τους οικονομικούς δείκτες.

Η τρίτη εξήγηση τονίζει την τάση των μέσων ενημέρωσης να επικεντρώνονται στα αρνητικά. Οι αυξήσεις στις τιμές της βενζίνης μπορεί να είναι πρωτοσέλιδα, αλλά οι μειώσεις είναι απίθανο να βγουν στην πρώτη σελίδα. Οι αναλυτές που προβλέπουν μια επικείμενη ύφεση –όπως έκαναν πολλοί το 2022– τραβούν πολύ μεγαλύτερη προσοχή από τους δημοσιογράφους από αυτούς που διαφωνούν. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μια ανάρτηση που περιέχει ένα παραπλανητικό ανέκδοτο που υποδηλώνει τον πληθωρισμό εκτός ελέγχου μπορεί να γίνει viral. μια ιστορία για τη σταδιακή βελτίωση των αποτελεσμάτων είναι πολύ λιγότερο κοινοποιήσιμη.

Τέταρτον, οι αντιλήψεις υστερούν σε σχέση με την πραγματικότητα. Όταν ο Πρόεδρος George HW Bush έχασε την υποψηφιότητά του για επανεκλογή τον Νοέμβριο του 1992, οι Αμερικανοί πίστευαν ότι οι ΗΠΑ ήταν ακόμα σε ύφεση, αλλά η ύφεση είχε τελειώσει τον Μάρτιο του 1991. Ομοίως, κατά τη διάρκεια των ενδιάμεσων θητειών του 2010 και ακόμη και των προεδρικών εκλογών του 2012, πολλοί Αμερικανοί πίστευαν ότι η Μεγάλη Ύφεση –η οποία είχε τελειώσει τον Ιούνιο του 2009– συνεχιζόταν ακόμα. Η ίδια καθυστέρηση μπορεί να υπάρχει και σήμερα.

Εξάλλου, υπολογίζεται ότι χρειάζονται δύο χρόνια για μια μεταβολή του πληθωρισμού να έχει τα τρία τέταρτα της σωρευτικής μακροπρόθεσμης επίδρασής της στο καταναλωτικό κλίμα και ο πληθωρισμός άρχισε να πέφτει στις ΗΠΑ τον Ιούνιο του 2022.

Πέμπτον, το πρόβλημα δεν είναι το ποσοστό των αυξήσεων των τιμών, αλλά το επίπεδο τιμών: Ο ΔΤΚ των ΗΠΑ ήταν 16% υψηλότερος τον Ιανουάριο του 2024 από ό, τι ήταν τρία χρόνια νωρίτερα. Αυτό ενισχύει το αφήγμα – που διαιωνίζεται τόσο από τα κύρια όσο και από τα εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης – ότι, ακόμη και όταν ο πληθωρισμός εξαφανίζεται, η κληρονομιά των υψηλότερων τιμών μειώνει το πραγματικό εισόδημα των νοικοκυριών και συνεπώς το βιοτικό τους επίπεδο.

Όμως κατά την ίδια τριετία, τα ωρομίσθια αυξήθηκαν κατά 16%, το εθνικό εισόδημα αυξήθηκε κατά 18%, το ονομαστικό ΑΕΠ αυξήθηκε περισσότερο από 21%, και οι καταναλωτικές δαπάνες σε δολάρια ΗΠΑ αυξήθηκαν κατά 23%. Η αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών των ΗΠΑ είναι επομένως υψηλότερη σε πραγματικούς όρους από ό,τι πριν από τρία χρόνια, παρά τις υψηλότερες τιμές.

Βεβαίως, αν και το πραγματικό κόστος του συγκρατημένου πληθωρισμού είναι χαμηλό σε ένα δεδομένο έτος –ειδικά σε σύγκριση με τα πραγματικά οφέλη της οικονομικής ανάπτυξης– ο πληθωρισμός θα επηρεάσει τελικά τη λειτουργία μιας οικονομίας. Δεν είναι δυνατόν να κρατηθεί μόνιμα η οικονομία σε υπερθέρμανση.

Έτσι, η πρόσφατη αύξηση των τιμών δεν δυσκολεύει τους περισσότερους Αμερικανούς να τα βγάλουν πέρα ​​(τουλάχιστον όχι δυσκολότερα από ό,τι ήταν πριν ξεκινήσει η πρόσφατη περίοδος πληθωρισμού). Ενώ οι οικονομολόγοι δεν μπορούν να απορρίψουν τις αντιλήψεις των ανθρώπων –ο πληθωρισμός δεν είναι δημοφιλής, ακόμη και όταν οι επιπτώσεις του στα πραγματικά εισοδήματα αντισταθμίζονται τεχνικά– ούτε μπορούμε να δεχτούμε αφηγήματα που έρχονται σε σύγκρουση με τα γεγονότα.

Κάποιοι εξακολουθούν να υποστηρίζουν –και αυτή είναι η τελική εξήγηση– ότι ακόμα κι αν ο μέσος Αμερικανός τα πάει καλά, ο πληθωρισμός πλήττει τα νοικοκυριά με χαμηλότερο εισόδημα. Δεν είναι. Οι πραγματικοί εβδομαδιαίοι μισθοί αυξάνονται από τότε που ο πληθωρισμός κορυφώθηκε το δεύτερο τρίμηνο του 2022, ειδικά για τους χαμηλόμισθους εργαζόμενους. Τι γίνεται με τον ηλικιωμένο που εξαρτάται από την Κοινωνική Ασφάλιση και κάνει πληρωμές στεγαστικών δανείων στο σπίτι του που το 2020 άφησε τον τραπεζικό του λογαριασμό άδειο στο τέλος του μήνα;

Τώρα είναι μπροστά από το παιχνίδι, επειδή οι πληρωμές Κοινωνικής Ασφάλισης αναπροσαρμόζονται στον πληθωρισμό.

Αν και δεν χρειάζεται να υπάρχει μια ενιαία εξήγηση για τις αρνητικές αντιλήψεις για την οικονομία, η υπόθεση της υστέρησης φαίνεται πιο πειστική. Υπάρχουν λόγοι να πιστεύουμε ότι οι Αμερικανοί αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι τα πράγματα βελτιώνονται. Για αρχή, όπως τόνισε ο Krugman, οι ερωτηθέντες στη δημοσκόπηση είναι πιο θετικοί για τα οικονομικά τους. Όταν τους ρωτούν για την οικονομία στο σύνολό τους, εκφράζουν απαισιοδοξία. Επιπλέον, οι καταναλωτικές δαπάνες αυξήθηκαν ραγδαία.

Στη συνέχεια, υπάρχουν τα πιο πρόσφατα αποτελέσματα έρευνας. Ο δείκτης καταναλωτικού κλίματος του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, ο οποίος ήταν αινιγματικά χαμηλός το 2022 και τις αρχές του 2023, έχει αυξηθεί από τον Νοέμβριο. Σύμφωνα με την Gallup, λιγότεροι ψηφοφόροι βλέπουν πλέον τα οικονομικά ζητήματα ως το «πιο σημαντικό πρόβλημα» της Αμερικής από ό,τι τον Οκτώβριο, και περισσότεροι εκφράζουν εμπιστοσύνη. Ορισμένα μέσα ενημέρωσης αναφέρουν βελτιωμένες αντιλήψεις.

Σε μόλις δύο χρόνια, το κυρίαρχο αφήγημα έχει μετατοπιστεί από το «αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε ύφεση» (αρχές 2022) στο «η ύφεση είναι επικείμενη και αναπόφευκτη» (τέλη 2022) στο «η εμπιστοσύνη στην οικονομία είναι χαμηλή» (αρχές 2023) στο «εκεί είναι ένα χάσμα μεταξύ κακών αντιλήψεων και καλών δεικτών» (τέλη 2023). Ίσως το αυριανό αφήγημα να είναι ότι η οικονομία είναι καλή – και οι άνθρωποι το γνωρίζουν.

Ο Jeffrey Frankel, Καθηγητής Σχηματισμού Κεφαλαίου και Ανάπτυξης στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, υπηρέτησε ως μέλος του Συμβουλίου Οικονομικών Συμβούλων του Προέδρου Μπιλ Κλίντον. Είναι επιστημονικός συνεργάτης στο Εθνικό Γραφείο Οικονομικών Ερευνών των ΗΠΑ.