«Έχω αναπτύξει μια εμμονή με την ιδέα της ετικέτας ή της κατοχής ρούχων από αυτές τις εταιρείες, σε σημείο που άρχισα να ξεκολλάω τα λογότυπα από τα δικά μου ρούχα», λέει ο Ashley Loxton, ένας πολυδιάστατος καλλιτέχνης με καταγωγή από το Μπρίστολ, του οποίου η νέα έκθεση «Going Home» είναι η τελευταία έκθεση που παρουσιάζεται στη γκαλερί 17 Midland Road του Μπρίστολ.
Γαλλία: Μάχη για τη σωτηρία των Pret à Porter
Σε επιμέλεια του Barney Beech, η έκθεση στηρίζεται σε μια έρευνα για την ταυτότητα και τον καταναλωτισμό και διερευνά τον τρόπο με τον οποίο η αίσθηση του ανήκειν διαμορφώνεται μέσω των υποκουλτούρων και των λογότυπων.
«Τα σύμβολα περιστρέφονται γύρω από την ανωτερότητα»
Μεγαλώνοντας τη δεκαετία του ’90, ο Loxton βίωσε από πρώτο χέρι το ζενίθ της «λογομανίας». Ενώ το branding βρήκε αρχικά τη θέση του στη μόδα ως ένας τρόπος να δηλώνεται ο πλούτος και το status, σύντομα έγινε ένα αυτοτελές αισθητικό ύφος. «Υπάρχει μια πίστη στην υλική κουλτούρα και ταυτόχρονα υπάρχει πίστη στην απόρριψη της.
Υπάρχει επίσης η αίσθηση ότι παγιδεύεσαι από εξωτερικά πράγματα, και στη συνέχεια υπάρχει η αποδοχή των εξωτερικών πραγμάτων ως μέρος μιας ταυτότητας», εξηγεί ο Loxton.
«Άρχισα να εξετάζω τους συμβολισμούς ορισμένων εμπορικών σημάτων και είναι ενδιαφέρον το πόσο πολλά από τα ονόματα και τα σύμβολα περιστρέφονται γύρω από την ανωτερότητα. Για παράδειγμα, πολλά εμπορικά σήματα που χρησιμοποιούνται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες τείνουν να ενισχύουν αυτή την επιθυμία να είσαι ο καλύτερος… υπάρχει διχασμός σε αυτό το θέμα. Και πάλι, δεν λέω ότι είναι απαραίτητα κακό να εκφράζεσαι με ετικέτες».
View this post on Instagram
Όταν πρόκειται για υπο-πολιτισμικές συνδέσεις, λίγες μάρκες υποδημάτων σχετίζονται τόσο, όσο η Adidas. Από την αρχή, έχει διατρέξει το πολιτιστικό DNA κοινοτήτων σε όλο τον κόσμο – από τις πρώτες σκηνές hip-hop και breakdance στη δεκαετία του ’80, μέχρι τη βρετανική terrace κουλτούρα.
Το περίφημο «τρίριγο»
«Αυτές οι τρεις λωρίδες είναι εμβληματικές σφραγίδες στη μόδα και την υποκουλτούρα, και εκτείνονται σχεδόν σε κάθε μουσικό είδος και υποείδος από τη δεκαετία του «70», λέει ο Loxton. «Έκανα σκόπιμα [αυτά τα κομμάτια] να είναι τολμηρά και λαϊκά, σαν να έχουν τη δική τους προσωπικότητα. Το οποίο ήταν ουσιαστικά αυτό που έγινε η αθλητική φόρμα με τις τρεις ρίγες – μια ταυτότητα από μόνη της, που τυλίγεται γύρω από το σώμα σας και παίρνει την κυριότητα του ατόμου».
Τα έργα τέχνης του Loxton καλύπτουν ένα ευρύτερο φάσμα τεχνοτροπιών, από αφηρημένους πίνακες ζωγραφικής με λάδι και ακρυλικό μέχρι μια γλυπτική εγκατάσταση που συγκεντρώνει μια συλλογή συναισθηματικών αντικειμένων που έχουν βρεθεί. «Το γλυπτό είναι κατά μία έννοια αυτοβιογραφικό», εξηγεί. «Προσπαθούσα να κατηγοριοποιήσω, ή τουλάχιστον να δώσω σε αυτά τα επιμέρους στοιχεία το δικό τους χρόνο προβολής. Σχεδόν σαν να ήταν κομμάτια ενός παζλ, αλλά πρακτικά μια σταγόνα στον ωκεανό όσον αφορά την ταυτότητα».
View this post on Instagram
«Ένιωθες και σαφώς ξεκομμένος από το mainstream»
Στο πλαίσιο της έκθεσης προβάλλεται επίσης η ταινία του καλλιτέχνη Bill Daggs με έδρα το Λονδίνο, If the rain stops don’t think we gave up on you. Βασισμένη στις υποκουλτούρες του βρετανικού rave, αποτελεί το τέλειο σκηνικό για να συνοδεύσει το έργο του Loxton. Σε μια δήλωση σχετικά με το έργο, ο Daggs εξηγεί ότι «δεν είναι αγκυροβολημένο σε έναν συγκεκριμένο χρόνο ή τόπο και, υπό αυτή την έννοια, είναι ένα ντοκουμέντο που ασχολείται με το ταξίδι στο χρόνο και το θόλωμα των γραμμών της περιοδικής σημασίας στη μουσική».
Αναφερόμενος στην ταινία, «If the rain stops don’t think we gave up on you» ο Loxton λέει: «Όλα όσα βλέπω σε αυτή την ταινία τα είδα μεγαλώνοντας. Ακόμα κι αν κάποια από αυτά ήταν ελαφρώς πριν από την εποχή μου – όλη η κουλτούρα του sound system και του breakbeat ήταν σε πλήρη εξέλιξη όταν ήμουν έφηβος. Ένιωθες και σαφώς ξεκομμένος από το mainstream, ενώ ταυτόχρονα ένιωθες μέρος της δικής σου φυλής. Το κυριότερο πράγμα σε αυτή την ταινία -που αφορά όλη μου τη συνείδηση και την αντίληψη- είναι τα συναισθήματα και οι ευαισθησίες που περιβάλλουν τη μοναδικότητα της underground μουσικής, των σκηνών και της κουλτούρας».
View this post on Instagram
Από τη reggae και τη dub μέχρι το post-punk, το electro, το hip-hop, το trip-hop, το jungle, το drum’n’bass και την dubstep, το Μπρίστολ – η γενέτειρα του Loxton και ο τόπος αυτής της έκθεσης – αποτελεί εδώ και καιρό ένα locus sanctus των μουσικών υποκουλτούρων του Ηνωμένου Βασιλείου.
Όταν ο καλλιτέχνης επέστρεψε στην πόλη πριν από δύο χρόνια, άρχισε να παρατηρεί μια δημιουργική DIY αισθητική που έμοιαζε να βρίσκει το δρόμο της προς την επιφάνεια. «Σας λέω ότι πρόκειται για μια τρελή, ξεχωριστή πόλη. Υπάρχει αγάπη και μίσος, αλλά, τελικά, δεν υπάρχει άλλη πόλη σαν το Μπρίστολ.
Μπορείς να νιώσεις την πολιτιστική κληρονομιά – ηχητικά και περιβαλλοντικά. Υπάρχει επίσης αυτή η ριζωμένη αντικουλτούρα εδώ. Οι άνθρωποι ξεχνούν πόσο σημαντική είναι η ιστορία του Μπρίστολ για τη μουσική και την τέχνη… Το Μπρίστολ είναι μέρος του ταξιδιού μου από τη γέννησή μου και μέσα στην καταγωγή μου, οπότε με έχει επηρεάσει σε πολλά επίπεδα».
Πηγή:in.gr
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσειςLatest News
«Putin», μία ταινία με πρωταγωνιστή τον Βλαντιμίρ Πούτιν
Ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν έρχεται στον κινηματογράφο – όχι φυσικά ο ίδιος, αλλά μία εκδοχή του που δημιουργήθηκε με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης σε μια ταινία που θα συζητηθεί.
Ποιος σκότωσε το ρέιβ - Η παγκόσμια παρακμή του κλάμπινγκ
Από το Βερολίνο μέχρι τη Νέα Υόρκη, το κλάμπινγκ στις πρωτεύουσες των πάρτι του κόσμου τελειώνει νωρίτερα
Charlie Hebdo: «Παραμένουμε απτόητοι»
Δέκα χρόνια μετά την φονική τρομοκρατική επίθεση εναντίον του, το γαλλικό σατιρικό περιοδικό διοργάνωσε διαγωνισμό γελοιογραφίας. Το θέμα της: ο Θεός και η χριστιανική θρησκεία.
«Η σύνοδος των τριών κρίσεων: 2014-2022» – Το νέο βιβλίο του Παναγιώτη Πετράκη
Η Ελλάδα μετά την βαριά κρίση του 2010-2014, που συνεχίστηκε ουσιαστικά μέχρι το 2017 και τυπικά μέχρι τον Αύγουστο του 2022 πέρασε όπως όλος ο κόσμος, τον Covid-19 και την ενεργειακή κρίση και το Ουκρανικό.
Η τελετή απονομής και οι νικητές στις Χρυσές Σφαίρες
Στο «Emilia Pérez» του γάλλου σκηνοθέτη Ζακ Οντιάρ, το οποίο απέσπασε το βραβείο της κριτικής επιτροπής στο φεστιβάλ των Καννών, απονεμήθηκε η Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας
Έκθεση αφιερωμένη στη ζωή και το έργο του Τσαρλς Ντίκενς – Σπάνια αντικείμενα
Μια έκθεση με σπάνια αντικείμενα που αξίζει να επισκεφθείτε αν βρεθείτε στο Λονδίνο
Πέθανε ο ηθοποιός των «Star Wars» Άνγκους ΜακΊνες
Ο ηθοποιός Άνγκους ΜακΊνες πέθανε σε ηλικία 77 ετών. Την είδηση επιβεβαίωσε με μια ανάρτηση στην επίσημη σελίδα του στο Facebook η οικογένειά του.
Μαργαρίτης Σχοινάς: «Να επιστρέψουν τα Ελγίνεια»
Μιλώντας στη βρετανική Telegraph ο μέχρι πρότινος αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Μαργαρίτης Σχοινάς, ζητεί να επιστραφούν στην Ελλάδα τα Μάρμαρα του Παρθενώνα.
Οι «δίδυμες» πόλεις Νόβα Γκόριτσα και Γκορίτσια
Για πρώτη φορά, ένα διασυνοριακό ζευγάρι πόλεων γίνεται Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Πρωτεύουσα, με αέρα από κεντροευρωπαϊκό μπαρόκ και σοσιαλιστική ουτοπία.
Οι 10 σημαντικές αρχαιολογικές ανακαλύψεις εντός του 2024
Οι ανακαλύψεις αλλάζουν την Ιστορία, αποκαλύπτουν άγνωστα κεφάλαιά της και θέτουν νέα ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις.
