BNP Paribas: Μια ελληνική πρωτιά που δεν ζηλεύει κανείς σε μια ΕΕ που γερνά [γράφημα]

Μια θλιβερή πρωτιά της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση αναδεικνύει η BNP Paribas, αυτή της ταχείας μείωσης του πληθυσμού σε ηλικία εργασίας, η οποία θα δυσκολέψει σημαντικά την προσπάθεια πράσινης μετάβασης, όπως άλλωστε θα συμβεί και σε αρκετές χώρες.

Το «στοίχημα» της πράσινης μετάβασης, όπως εξηγεί, απαιτεί ειδικότητες που πολλές χώρες δεν έχουν σε επάρκεια, με αποτέλεσμα μια σειρά από δυσμενείς ρυθμίσεις για πολλούς εργαζόμενους, με πρώτη και κύρια την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης.

Gallup: Το αστρονομικό ποσό που κοστίζουν σε μία εταιρεία οι δυστυχισμένοι εργαζόμενοι

Επενδύσεις στον συντελεστή «εργασία»

Όπως εξηγεί η BNP Paribas, για να επιτύχει τους κλιματικούς στόχους της, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να μειώσει κατά 90% τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου έως το 2040 (σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990), σύμφωνα με πρόσφατη σύσταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Αυτό σημαίνει ταχεία αύξηση των επενδύσεων σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας, υποδομές μεταφορών και θερμική ανακαίνιση κτιρίων.

Για να γίνει αυτό όμως, θα πρέπει να επωμιστεί μια σημαντική οικονομική επιβάρυνση (εκτιμάται μεταξύ 58 και 66 δισ. ευρώ ετησίως στη Γαλλία), αλλά και μια αυξημένη αναζήτηση τεχνολογικών και ανθρώπινων πόρων. Για την οικολογική της μετάβαση, η Γηραιά Ήπειρος αναζητά επιστήμονες πληροφορικής, πολιτικούς μηχανικούς, μηχανολόγους, διαχειριστές κτιρίων και δημοσίων έργων, σοβατζήδες, ηλεκτρολόγους, κτίστες και άλλα.

Με τον ίδιο τρόπο, επειδή απαιτεί τον περιορισμό των φυτοϋγειονομικών εισροών, την επέκταση των περιοχών βιολογικής καλλιέργειας και την αποκατάσταση των φυτών, το πρασίνισμα των γεωργικών πρακτικών όπως ορίζεται στη στρατηγική «Farm to Fork» συνεπάγεται περισσότερη μηχανική και χειρωνακτική εργασία, και επομένως περισσότερα χέρια.

Δημογραφικές δυσκολίες

Τα παραπάνω, κατά την BNP Paribas, μας φέρνουν σε ένα ερώτημα που συζητήθηκε από την αρχή της οικονομικής σκέψης, δηλαδή την προσφορά διαθέσιμης εργασίας και την επάρκειά της στις ανάγκες. Από την άποψη αυτή, οι πρόσφατα επικαιροποιημένες δημογραφικές προβλέψεις της Eurostat δείχνουν σπανιότητα.

Βιώνοντας τη συνδυασμένη επίδραση του μεγαλύτερου προσδόκιμου ζωής και της μείωσης των ποσοστών γεννήσεων, ο πληθυσμός σε ηλικία εργασίας της Ευρώπης (ηλικίας 15-64 ετών) πρόκειται να μειωθεί απότομα από τώρα έως το 2040 (κατά σχεδόν 7%, ή 19 εκατομμύρια άτομα στο βασικό σενάριο της Eurostat), ενώ ο ηλικιωμένος πληθυσμός (ηλικίας 65 ετών και άνω) αναμένεται να αυξηθεί (κατά 26 εκατομμύρια άτομα).

Για να αντισταθμίσουν αυτό το φαινόμενο, οι περισσότερες χώρες της ΕΕ έχουν από καιρό ακολουθήσει πολιτικές που στοχεύουν στη μεγιστοποίηση των ποσοστών απασχόλησης (με αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης, αυστηρότερους κανόνες για το επίδομα ανεργίας, ενθάρρυνση της πρόσληψης νέων, ενίσχυση της επαγγελματικής κατάρτισης κ.λπ.).

Καταφεύγουν επίσης στη μετανάστευση, χωρίς την οποία η πτώση του πληθυσμού σε ηλικία εργασίας της Ευρώπης θα ήταν διπλάσια ταχύτερη, και το τεράστιο έργο του οικολογικού προσανατολισμού της οικονομίας πιο περίπλοκο.