Αντιδράσεις για το φονικό χτύπημα

Το τελευταίο πολύνεκρο τρομοκρατικό χτύπημα στη Μόσχα σόκαρε την παγκόσμια κοινή γνώμη κι έβαλε σε νέα κατεύθυνση τα παγκόσμια γεωπολιτικά πράγματα. Oπως τα γεγονότα εκ πρώτης όψεως δείχνουν η τρομοκρατική πράξη προήλθε από φανατικούς ισλαμιστές οπαδούς ή και μέλη του Ισλαμικού Κράτους. Η επαναφορά των ακραίων ισλαμιστών στο προσκήνιο των εγκληματικών πράξεων πιθανά να έδειξε σε όλες τις χώρες του χριστιανικού τόξου πως η επιβίωσή τους εξαρτάται από την αλληλεγγύη που θα δείξουν η μία προς την άλλη. Κι ότι ο πραγματικός κίνδυνος για την ύπαρξή τους είναι η φανατική μονομανία των οπαδών του Αλλάχ.

Πάνω σ’ αυτό έκπληξη, μάλλον δυσάρεστη, προκάλεσε η αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης στην επίθεση. Εκφράσθηκε η συμπαράσταση στις οικογένειες των θυμάτων αλλά ούτε μία κουβέντα στήριξης δεν ακούσθηκε για το πληγέν κράτος και τις Αρχές της Ρωσίας. Που ουσιαστικά υπέστησαν την άνανδρη αυτή επίθεση. Γιατί; Μήπως είμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία και αρνούμεθα την όποια επικοινωνία; Ως μέλη μιας ευρύτερης χριστιανικής ευρωπαϊκής κοινότητας η τρομοκρατική επίθεση στη Μόσχα μας αφορά όλους. Ολοι είμαστε υποχρεωμένοι να βλέπουμε την απειλή του ισλαμικού φανατισμού ως κοινή για όλους, ανεξάρτητα από τις όποιες μεταξύ μας σχέσεις.

Το ζήτημα βέβαια είναι να γίνουμε απόλυτα σίγουροι πως η σχετική επίθεση υπήρξε προϊόν ισλαμικής παράνοιας. Η σχετική δήλωση ανάληψης της ευθύνης προήλθε από γνωστές πηγές του ISIS. Σύμφωνα με αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, από ένα ακραίο τμήμα του Ισλαμικού Κράτους, το ISKP (Ισλαμικό Κράτος του Χορασάν), που βρίσκεται στο Αφγανιστάν. Αυτό το τμήμα περιλαμβάνει περιοχές του Νότου της ελεγχόμενης από τους Ταλιμπάν αυτής χώρας, που προεκτείνονται στο γειτονικό Τουρκμενιστάν και ανατολικότερα στο Ιράν. Είναι δε από τα φανατικότερα και πιο βίαια παρακλάδια του Ισλαμικού Κράτους.

Το ερώτημα βέβαια είναι τι πραγματικά στοιχεία υπάρχουν που να επιβεβαιώνουν πως οι ακραίοι αυτοί μουσουλμάνοι ήσαν οι αληθινά υπεύθυνοι της σφαγής. Διότι μέχρι τώρα ακούσθηκαν κάποιοι Τούρκοι και, πιο πρόσφατα, Τατζίκοι, που συνελήφθησαν για τις αποτρόπαιες αυτές πράξεις. Και που, όπως δήλωσαν, πληρώθηκαν γι’ αυτές. Αυτό όμως, η πληρωμή δηλαδή για εγκληματικές ενέργειες, ποτέ δεν υπήρξε πρακτική των ισλαμιστών. Υπάρχουν έτσι κάποια ερωτηματικά.

Αξίζει πάνω σ’ αυτό το σημείο να κάνουμε δύο παρατηρήσεις. Η μία είναι η αναφορά του προέδρου Πούτιν πως βλέπει την Ουκρανία πίσω από την επίθεση. Αν παραβλέψουμε το αρνητικό κλίμα ανάμεσα στις δύο χώρες που πιθανόν να προκαλεί καχυποψία και έλλειψη εμπιστοσύνης, είναι κρίσιμο να δούμε αν μπορέσει η Ρωσία να δώσει στη δημοσιότητα αποδείξεις για τέτοιους ισχυρισμούς. Η δεύτερη αποτελεί μια μελέτη του Ιδρύματος Ουίλσον της Ουάσιγκτον, πριν από λίγα μόλις 24ωρα, για την εξασφάλιση του μέλλοντος της ευρωπαϊκής ασφάλειας. «Η καλύτερη ανάσχεση (της όποιας περαιτέρω ρωσικής επιθετικότητας)», γράφει η μελέτη, «θα είναι ένα σκληρό πολεμικό χτύπημα στη Ρωσία…» που θα τη συγκρατήσει αποφασιστικά. Τέτοιες εκφράσεις αυξάνουν τις καχυποψίες στη Μόσχα, δίχως βέβαια να αποδεικνύουν το οτιδήποτε.

Εντούτοις για την ειρήνη στον κόσμο είναι θεμελιώδες οι δύο μεγάλες αυτές δυνάμεις να αποκτήσουν διαύλους επικοινωνίας και συνεννόησης. Αλλως οι κίνδυνοι ενός ολοκαυτώματος είναι πάντα παρόντες…