Millenials: Τελειώνει η διαγενεακή μάχη κι…αρχίζει η ενδογενεακή

Όταν οι millennials εμφανίστηκαν για πρώτη φορά, βλεφαρίζοντας, στον κόσμο των ενηλίκων στη δεκαετία του 2010, γρήγορα συνδέθηκαν με τις ίδιες αντιξοότητες. Πρώτα σημαδεύτηκαν από την ασταθή αγορά εργασίας μετά την οικονομική κρίση, και στη συνέχεια συνειδητοποίησαν ότι μια δεκαετία σκληρής δουλειάς και προσεκτικής αποταμίευσης δεν θα μπορούσε πλέον να καταλήξει σε ιδιοκατοίκηση, όπως είχε συμβεί για τους γονείς τους.

Ήταν μια ζοφερή δεκαετία, αλλά τουλάχιστον είχαν ο ένας τον άλλον και ήταν ενωμένοι απέναντι σε έναν κοινό εχθρό, τη γενιά των πλούσιων, ιδιοκατοικούντων baby boomers.

Αλλά οι άνεμοι που προκάλεσαν την τέλεια καταιγίδα διαγενεακής σύγκρουσης αλλάζουν.

Ευτυχία: Οι σημερινοί νέοι είναι λιγότερο ευτυχισμένοι από τους μεγαλύτερους

Δημογραφικά και εκλογικά, οι boomers είναι πλέον μια φθίνουσα δύναμη. Και καθώς οι στόχοι της οργής της γενιάς των χιλιάδων απομακρύνονται όλο και περισσότερο από το προσκήνιο, μπορεί σύντομα να αντικατασταθούν από μια άλλη προνομιούχα, ιδιοκτησιακή ελίτ: τους νέους της γενιάς των χιλιάδων που έχουν επωφεληθεί από τον οικογενειακό πλούτο.

Διαξιφισμός

Ο διαξιφισμός μεταξύ των millennials και των boomers επικεντρώνεται συνήθως στο γεγονός ότι, παρά το γεγονός ότι κερδίζουν περισσότερα από τη γενιά των γονέων τους, οι σημερινοί νέοι ενήλικες δεν μπόρεσαν να το μετουσιώσουν σε ιδιοκτησία κατοικίας και πλούτο εν γένει.

Τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και στις ΗΠΑ, ο μέσος millennial είχε συσσωρεύσει λιγότερο πλούτο σε πραγματικούς όρους μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του τριάντα από ό,τι ο μέσος boomer στην ίδια ηλικία. Αλλά αυτή η συνολική εικόνα αποκρύπτει τι συμβαίνει στο ανώτερο άκρο της κατανομής.

Στις ΗΠΑ, ενώ ο μέσος millennial είχε 30% λιγότερο πλούτο από τον μέσο boomer στην ηλικία των 35 ετών, το πλουσιότερο 10 τοις εκατό της συγκεκριμένης ομάδας είναι τώρα περίπου 20% πλουσιότερο από ό,τι ήταν οι αντίστοιχοι boomer στην ίδια ηλικία, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη ερευνητών από το Κέιμπριτζ, το Βερολίνο και το Παρίσι. Δεν είναι όλοι οι millennials ίσοι.

Παρόμοια είναι η εικόνα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο μέσος millennial εξακολουθεί να έχει μηδενική ακίνητη περιουσία, ενώ ο μέσος boomer είχε δημιουργήσει κεφάλαιο στην πρώτη του κατοικία για αρκετά χρόνια. Αλλά το κορυφαίο 10% των τριαντάρηδων έχει 300.000 στερλίνες πλούτο σε ακίνητα στο όνομά του, σχεδόν τριπλάσιο από εκεί που ήταν οι πλουσιότεροι boomers στην ίδια ηλικία.

Τα χάσμα φτωχών και πλούσιων millenials

Έτσι, ενώ είναι αλήθεια ότι και στις δύο χώρες ο μέσος νέος ενήλικας σήμερα είναι λιγότερο εύπορος από ό,τι ήταν ο μέσος boomer πριν από τρεις δεκαετίες, το έλλειμμα αυτό επισκιάζεται από το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών millennials, το οποίο διευρύνεται κάθε χρόνο.

Και αν ένας λόγος που η διαγενεακή σύγκρουση μεταξύ νέων και ηλικιωμένων έχει αποδειχθεί τόσο έντονη είναι η αίσθηση της αδικίας, τότε το χάσμα εντός των γενεών προοιωνίζεται να είναι εξίσου πικρό.

Το γεγονός ότι ορισμένοι τριαντάρηδες κατέχουν πλέον πανάκριβα σπίτια στο Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη και το Σαν Φρανσίσκο, παρά το γεγονός ότι ο μέσος μισθωτός χρειάζεται 20 έως 30 χρόνια για να συγκεντρώσει την απαιτούμενη προκαταβολή σε αυτές τις πόλεις, προδίδει το κοινό μυστικό της επιτυχίας της millenials: σημαντική γονική βοήθεια.

Τι δείχνει η έρευνα

Έρευνα του μεσίτη ακινήτων Redfin τον Φεβρουάριο έδειξε ότι το 36% των νεαρών Αμερικανών είχαν οικονομική βοήθεια από την οικογένειά τους όταν αγόραζαν το πρώτο τους σπίτι. Κατά τα φαινόμενα, η ιδιοκτησία κατοικίας στις ΗΠΑ γίνεται όλο και περισσότερο κληρονομική, όπως ακριβώς συμβαίνει και στη Βρετανία.

Οι Bee Boileau και David Sturrock από το Ινστιτούτο Δημοσιονομικών Μελετών διαπίστωσαν ότι πάνω από το ένα τρίτο των νέων ιδιοκτητών κατοικιών στο Ηνωμένο Βασίλειο έλαβαν βοήθεια από την οικογένειά τους. Ακόμα και μεταξύ αυτών που λαμβάνουν βοήθεια υπάρχουν τεράστιες διαφορές, με τους πιο τυχερούς να λαμβάνουν από 170.000 λίρες, σε σύγκριση με τον μέσο όρο των 25.000 λιρών.

Και αυτά τα «δωράκια» από τους γονείς δεν είναι απλώς εφάπαξ ενισχύσεις, καθότι πολλαπλασιάζονται με την πάροδο του χρόνου.

Ας πούμε ότι ένας Βρετανός millennial που ανήκει στο κορυφαίο 10% των αποδεκτών γονικών δώρων αγόρασε ένα σπίτι με τιμή που εντάσσεται επίσης στο κορυφαίο 10% της αξίας. Η γονική βοήθεια τοςυ εξοικονομεί επιπλέον 160.000 λίρες, ενώ συγκριθεί με μια 25ετή διάρκεια υποθήκης, λόγω της χαμηλότερης αναλογίας δανείου προς αξία που επιτρέπει μια μεγαλύτερη προκαταβολή και το συνακόλουθο χαμηλότερο κόστος επιτοκίου. Αυτό διπλασιάζει την αξία του δώρου που έλαβαν.

Δύσκολα μπορεί κανείς να κατηγορήσει τους γονείς που βοηθούν τους απογόνους τους ή τα παιδιά που δέχονται βοήθεια, αλλά ο αυξανόμενος ρόλος αυτών των μεταβιβάσεων στον προσδιορισμό της πορείας του πλούτου της νέας γενιάς είναι πιθανό να έχει σημαντικές κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις.

Μέχρι τώρα οι Millennials αλληλοϋποστηρίζονταν, αλλά καθώς το χάσμα πλούτου μεταξύ εκείνων που έχουν και δεν έχουν γονείς με πλούσια τσέπη γίνεται όλο και πιο ορατό, η αλληλεγγύη των γενεών μπορεί να αρχίσει να σπάει.