Νιγηρία: Η πόλη που δεν έχει ούτε μία δωρεάν παραλία

Πριν έρθουν οι βροχές αυτόν τον μήνα, η ζωή στο Λάγος είναι σαν να κινείσαι σε καύσωνα τυλιγμένος με μια κουβέρτα. Και για μια πόλη στον Ατλαντικό Ωκεανό με μια απέραντη ακτογραμμή από λευκή άμμο, είναι το είδος του καιρού που απαιτεί μια βουτιά για να μπορέσει να αντέξει κανείς το κλίμα της τροπικής σαβάνας.

Αλλά στην εμπορική πρωτεύουσα της Νιγηρίας, δεν υπάρχουν δωρεάν δημόσιες παραλίες.

Οι τελευταίες κυβερνητικές αποφάσεις σημαίνουν ότι πολλοί από τους 25 εκατομμύρια κατοίκους της πόλης δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά την απλή χαρά της βουτιάς στον ωκεανό τις πολλές ζεστές μέρες του. Και δεν είναι ότι οι παραλίες εξαφανίστηκαν, είναι ότι είναι  το κόστος για μια βουτιά είναι δυσβάσταχτο: ιδιωτικά θέρετρα χρεώνουν εισιτήρια εισόδου που κυμαίνονται από 3.500 νάιρα (2,70 $) έως 60.000 για ένα μονοήμερο πάσο για πρόσβαση στην παραλία, κάτι που δεν είναι προσιτό σε μια χώρα όπου εκατομμύρια φτωχοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν μια κρίση κόστους ζωής ή διαβίωσης με λιγότερο από 1 $ την ημέρα .

Οι ψαράδες

Αυτές οι επιχειρήσεις έχουν περικλείσει 76 χιλιόμετρα (47 μίλια) ακτογραμμής από το Λάγος προς την Έπε στα ανατολικά. Οι αυτόχθονες ψαράδες της περιοχής μπορούν ακόμα να βρουν τρόπο να περάσουν, άλλοι πρέπει να πληρώσουν ένα τέλος.

«Το Λάγος είναι πιθανώς η μόνη πόλη στην ακτή της Δυτικής Αφρικής όπου οι κάτοικοι δεν μπορούν να πάνε σε δημόσια παραλία χωρίς να πληρώσουν», αναφέρει στο Bloomberg, η Loveth Ifeoma Okafor, τουριστικός πράκτορας που οργανώνει οικονομικά ταξίδια στη Δυτική Αφρική, συγκρίνοντας τη μεγαλύτερη μητρόπολη της περιοχής με άλλες πόλεις στον Κόλπο της Γουινέας, όπως το Takoradi στην Γκάνα, το Cotonou στο Μπενίν και το Abidjan στην Ακτή του Ελεφαντοστού — όλα αυτά είναι γνωστά για τις όμορφες, δωρεάν δημόσιες παραλίες.

Η Νιγηρία έχει φτωχό ιστορικό στη διαχείριση της δημόσιας υποδομής και η έλλειψη κεφαλαίων σημαίνει ότι η αναψυχή κατατάσσεται πολύ πιο κάτω στον κατάλογο των προτεραιοτήτων δαπανών.

Σε πολλές περιπτώσεις, η απάντηση της κυβέρνησης είναι να ιδιωτικοποιήσει ό,τι αγωνίζεται να διαχειριστεί, αφήνοντας ιδιώτες επενδυτές να κυριαρχούν σε σχολεία, νοσοκομεία και πρόσβασης στην παραλία.

Οι αξιωματούχοι της πόλης λένε ότι οι ιδιωτικές παραλίες είναι πιο καθαρές, πιο ασφαλείς και καλύτερα διαχειριζόμενες από ό,τι ήταν υπό κρατική διαχείριση.