Κροίσοι: Είναι καλό για τους πολύ εύπορους να ζουν σε θύλακες πλουσίων;

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Warwick και τη Σχολή Οικονομικών Επιστημών του Λονδίνου κατέληξαν πρόσφατα σε μια ακόμη έντονη απεικόνιση του χάσματος Βορρά-Νότου του Ηνωμένου Βασιλείου. Διαπίστωσαν ότι οι κάτοικοι τμήματος της γειτονιάς του Νότινγκ Χιλ του δυτικού Λονδίνου πλήρωναν περισσότερο φόρο μερισμάτων από τους συνολικούς πληθυσμούς του Λίβερπουλ, του Μάντσεστερ και του Νιούκαστλ .

Προφανώς, ένα θετικό από αυτό είναι ότι, αν είστε κάτοικος του Νότινγκ Χιλ, μπορείτε εύκολα να βρείτε παρόμοια με εσάς άτομα με υψηλή καθαρή αξία με τα οποία θα μοιραστείτε τα ντέρτια σας για τον κεφαλαιουχικό φόρο, στην τοπική παμπ, σημειώνουν με δόση ειρωνείας οι Financial Times.

Κροίσοι: Τις ιδιοτροπίες και τα καπρίτσια τους αποκαλύπτει μπάτλερ σε εμβληματικό ξενοδοχείο

Αλλά εγείρει επίσης ένα ενδιαφέρον ερώτημα: είναι καλό που ο γείτονάς σας είναι πιθανό να βρίσκεται στο ίδιο χρυσό κλουβί με εσάς; Εάν είστε πλούσιοι, είναι καλύτερο να ζείτε με οικονομικά ομότιμους, ή θα πρέπει να προσπαθήσετε να διαβιώνετε μαζί με εκείνους με χαμηλότερα οικονομικά μέσα που ανησυχούν περισσότερο για τους λογαριασμούς ρεύματος από τους φόρους μερισμάτων;

Αυτό έχει γίνει θέμα τα τελευταία χρόνια. Ο πλούτος έχει συγκεντρωθεί σε μεγάλο βαθμό σε συγκεκριμένες πόλεις. Μια έρευνα της Henley & Partners του 2023 έδειξε ότι η Νέα Υόρκη είχε 775 εκατομμυριούχους (άτομα αξίας 100 εκατομμυρίων δολαρίων ή περισσότερο), ενώ το Σαν Φρανσίσκο και το Λος Άντζελες είχαν 692 και 504 αντίστοιχα. Το Λονδίνο, στην τέταρτη θέση, έχει 388.

Δεν είναι μόνο πόλεις. Μέρη όπως τα Hamptons, τμήματα των Cotswolds στο Ηνωμένο Βασίλειο και περιοχές της Νότιας Γαλλίας έχουν επίσης μετατραπεί σε …παιδικές χαρές δισεκατομμυριούχων.

Πρόσφατα, αναφέρθηκε ότι ο δημοτικός οργανισμός της χιονοδρομικής πόλης Steamboat Springs, στο Κολοράντο, δεν μπορούσε να προσελκύσει υπεύθυνο ανθρώπινου δυναμικού παρά το γεγονός ότι πρόσφερε μισθό 167.000 δολαρίων, επειδή δεν ήταν αρκετός για να αγοράσει ένα ακίνητο στο θέρετρο.

Ακόμη και γιατροί που είχαν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν 1 εκατομμύριο λίρες για ένα σπίτι είπαν ότι τους απέκλειαν οι αγοραστές με μετρητά.

Δεν χρειάζεται να είσαι σοσιαλιστής για να σκεφτείς ότι, ίσως, κάτι πήγε στραβά όταν ούτε επαγγελματίες με υψηλές αποδοχές, ούτε εργαζόμενοι με μέσους μισθούς έχουν την πολυτέλεια να ζήσουν κοντά στο μέρος όπου εργάζονται.

Θύλακες πλουσίων

Φυσικά, ακόμη και στον 21ο αιώνα, δεν είναι πολλά τα μέρη όπου ζουν εξαιρετικά πλούσιοι. Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει μόνο μία πόλη στο top 50 του Henley για τους εκατομμυριούχους. Η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία έχουν μόνο δύο.

Μια χαρά πόλεις, όπως η Λυών, το Μάντσεστερ και ακόμη και το Βερολίνο, δεν μπαίνουν στη λίστα. Είναι ασυνήθιστο ότι ο Γουόρεν Μπάφετ ζει ακόμα στην Ομάχα της Νεμπράσκα. Η Μεσοδυτική πολιτεία έχει μόνο τρεις δισεκατομμυριούχους, σε σύγκριση με περίπου 100 στη Νέα Υόρκη.

Από αριστερά, ο Ιλον Μάσκ της Tesla, o Μπερνάρ Αρνό της LVMH και ο Τζεφ Μπέζος ιδρυτής της amazon. Τρεις πολυ-δισεκατομμυριούχοι

Αλλά, ακόμα κι αν είσαι ένας απλός εκατομμυριούχος, θα έπρεπε να ζεις σε έναν θύλακα πλουσίων; Ποια είναι τα υπέρ και τα κατά; Ένα πρόβλημα είναι ότι καταλήγεις σε μια διαστρεβλωμένη ιδέα για το τι συνιστά πλούτο. Το βλέπετε αυτό σε πόλεις όπως το Λονδίνο και το Σαν Φρανσίσκο όπου το ένα τοις εκατό (1%) με το υψηλότερο εισόδημα συνήθως χαρακτηρίζεται ως «μεσαία τάξη».

Αυτό μπορεί να γίνει πρόβλημα εάν οι πλούσιοι των πόλεων εκλεγούν. Έχοντας περιτριγυριστεί μόνο από άλλους πλούσιους ανθρώπους, θα τείνουν να υποθέσουν ότι όλοι είναι σαν αυτούς και θα κάνουν πολιτική για όλους «κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια» …

Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε έλλειψη ενσυναίσθησης και δεν αποτελεί συνταγή κοινωνικής συνοχής. Περιτριγυρισμένοι από πλούσιους, όχι μόνο πιστεύετε ότι τα εξαψήφια εισοδήματα είναι ο κανόνας, μπορείτε να καταλήξετε να πιστεύετε ότι ο πλούτος αξίζει, οι φτωχοί είναι τεμπέληδες και οι φόροι είναι κλοπή.

Αυτό το φαινόμενο αποστειρωμένου περιβάλλοντος είναι πολύ έντονο στη Silicon Valley, όπου οι δισεκατομμυριούχοι τεχνολογίας δηλώνουν ευθαρσώς ότι τα προβλήματα του κόσμου μπορούν να λυθούν με την απλή εφαρμογή της ιδιοφυΐας τους.

Καλό για τους πλούσιους και κακό για την κοινωνία

Τούτου λεχθέντος, μπορεί να υπάρχουν και κάποια θετικά. Οι πλούσιες γειτονιές τείνουν να έχουν καλύτερα σχολεία, καλά εστιατόρια, χαμηλότερη εγκληματικότητα κ.λπ. Εξασφαλίζουν επίσης ότι οι κάτοικοι δεν χρειάζεται να ανησυχούν μήπως ξεχωρίζουν ως οι πλούσιοι στην πόλη.

Είναι δελεαστικό να πιστέψουμε, λοιπόν, ότι το να ζεις σε μια πλούσια γειτονιά μπορεί να είναι κακό για την κοινωνία αλλά καλό για τους κατοίκους. Ωστόσο, αυτό δεν είναι απαραίτητα αλήθεια.

Στην πραγματικότητα, ο διάχυτος πλούτος μπορεί να σας κάνει λιγότερο ευτυχισμένους εάν σας κάνει να αντιλαμβάνεστε τη δική σας θέση ως χαμηλότερη, έναντι άλλων.

Ίσως το να ζεις στην Ομάχα (ή στο Μάντσεστερ, στο Νιούκαστλ ή στο Λίβερπουλ), λοιπόν, είναι το κλειδί για τον πλούτο και την ευτυχία. Εκτός, φυσικά, αν έχετε τη δύναμη του χαρακτήρα να μην συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους γείτονές σας στο Notting Hill.