Τραμπ: Οι φορολογικές του εξαγγελίες δεν εντυπωσιάζουν τους επενδυτές

Το φορολογικό βρίσκεται στην προμετωπίδα της προεκλογικής μάχης μεταξύ του νυν προέδρου των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν και του πρών προέδρου, Ντόνταλντ Τραμπ με τους δύο να ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους στις πολιτικές που προτείνουν.

Ο τότε πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ υπέγραψε το φορολογικό νόμο για «Ζώνες Ευκαιρίας» (Opportunity Zones) το 2017 στο πλαίσιο μιας ευρείας φορολογικής αναδιάρθρωσης. Οι ζώνες, οι οποίες είχαν διακομματική υποστήριξη, σχεδιάστηκαν για να προσελκύσουν επενδυτές σε οικονομικά προβληματικές περιοχές, επιτρέποντάς τους να αναβάλουν τη φορολόγησή τους.

Οι επενδυτές όμως τώρα διστάζουν. Τα funds για τις Ζώνες Ευκαιρίας έλαβαν εισροές ύψους 229 εκατ. δολαρίων το πρώτο τρίμηνο, μειωμένες κατά τα δύο τρίτα από 682 εκατ. δολάρια το ίδιο τρίμηνο του προηγούμενου έτους, σύμφωνα με τη Novogradac, μια λογιστική εταιρεία που παρακολουθεί τον κλάδο. Συγκέντρωσαν 3,5 δισ. δολάρια στο σύνολο του 2023, έναντι 9,7 δισ. δολαρίων το 2022.

Ευρείες περικοπές φόρων σε όλες τις τάξεις υπόσχεται ο Τραμπ αν εκλεγεί Πρόεδρος

«Βαλτώνουν» πολλά έργα

Υπάρχουν “πάρα πολλά έργα που έχουν βαλτώσει αυτή τη στιγμή”, δήλωσε ο ιδρυτής του fund Ellavoz Impact Capital με έδρα το Νιου Τζέρσεϊ, Ρόμπερτ Χάτσινς. Δήλωσε ακόμη ότι δέχεται “όχι λιγότερα από” 10 τηλεφωνήματα ή μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου την εβδομάδα από ομολόγους του που αντιμετωπίζουν προβλήματα ρευστότητας και “έχουν κολλήσει και χρειάζονται περισσότερα χρήματα”, σε σύγκριση με σχεδόν κανένα αντίστοιχο τηλεφώνημα ένα χρόνο πριν.

Σύμφωνα με την Novogradac, περισσότερα από 1.400 αμοιβαία κεφάλαια ευκαιρίας έχουν προσελκύσει τουλάχιστον 38 δισ. δολάρια σε επενδύσεις. Επενδύουν σε έργα που κυμαίνονται από πολυκατοικίες, μέχρι εμπορικά κέντρα και ξενοδοχεία και έχουν κατασκευάσει έως και 700.000 κατοικίες από την έναρξη του προγράμματος το 2018.

Το πρόγραμμα έγινε αποδέκτης σκληρής κριτικής από τον πρώτο μόλις καιρό της λειτουργίας για επενδύσεις σε πολυτελή διαμερίσματα και για φορολογικά οφέλη στους πλούσιους χωρίς να βοηθά επαρκώς τις κοινότητες με χαμηλό εισόδημα. Τα φιλανθρωπικά ιδρύματα ήταν μεταξύ των πρώτων που δεν προχώρησαν με το εγχείρημα.

“Δεν νομίζω ότι αποτελεί καλή δημόσια πολιτική να διαμορφώνουμε τον φορολογικό μας κώδικα γύρω από την παροχή εξατομικευμένων και εξειδικευμένων επενδυτικών οχημάτων για άτομα με εξαιρετικά υψηλά εισοδήματα”, δήλωσε ο Άαρον Σέυμπερτ, διευθύνων σύμβουλος του Social Investment Practice στο Ίδρυμα Kresge, το οποίο σταμάτησε να αναλαμβάνει νέες δεσμεύσεις για το πρόγραμμα μετά την παροχή χρηματοδοτικής εγγύησης ύψους 15 εκατ. δολαρίων για ένα fund το 2019.

Ο Ρόμπερτ Σίλβερμαν, διευθύνων σύμβουλος του LJJ Fund, ενός fund ευκαιρίας με έδρα τη Νέα Υόρκη, δήλωσε ότι το περιβάλλον χαμηλών επιτοκίων κατά τα πρώτα χρόνια του προγράμματος “τροφοδότησε έναν τεράστιο αριθμό ανθρώπων που εισήλθαν σε αυτόν τον χώρο”, καθώς είχαν πρόσβαση στα φθηνότερα κατασκευαστικά δάνεια που είχαν “ποτέ τη δυνατότητα να πάρουν σε αυτή τη χώρα”.

“Δεν συνειδητοποίησαν ότι όταν τα επιτόκια αυξάνονται και υπάρχει πληθωρισμός στο σύστημα, αυτό έχει επιπτώσεις στην απόδοση του κεφαλαίου με άσχημο τρόπο”, είπε. “Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους που μπήκαν στο σύστημα Ζωνών Ευκαιρίας δεν είναι σε θέση να ολοκληρώσουν τα έργα τους με το ποσό του κεφαλαίου που συγκέντρωσαν στην αρχή”.

Τι περιμένουν τα funds

Το πρόγραμμα δίνει τη δυνατότητα στους επενδυτές σε αμοιβαία κεφάλαια ευκαιρίας να αναβάλουν τον φόρο υπεραξίας μέχρι το 2026 και να μην πληρώνουν φόρο για την εξαργύρωση ποσών αν ένα αμοιβαίο κεφάλαιο διαρκεί 10 χρόνια ή περισσότερο.

Η επικείμενη προθεσμία του 2026 έχει επίσης αποθαρρύνει ορισμένους επενδυτές. Ενώ αρκετοί βουλευτές των ΗΠΑ παρουσίασαν τον περασμένο Σεπτέμβριο ένα νομοσχέδιο για την παράταση του προγράμματος κατά δύο ακόμη έτη, οι επενδυτές δεν περιμένουν ότι η νομοθεσία θα περάσει πριν από τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου.

Πολλά αμοιβαία κεφάλαια ευκαιρίας, ωστόσο, εξακολουθούν να βλέπουν δυνατότητες στον κλάδο που έχει επωφεληθεί από την ισχυρή ζήτηση για προσιτή κατοικία και την πολιτική στήριξη. Ο Ρόμπερτ Σίλβερμαν του LJJ Fund δήλωσε ότι συμφωνίες παρέμειναν επικερδείς ακόμη και με υψηλότερα επιτόκια. “Δεν είναι τόσο ελκυστικές όσο ήταν”, είπε, “αλλά εξακολουθούν να είναι αρκετά ελκυστικές ώστε να προσελκύουν επενδύσεις”.