Γιώργος Προβόπουλος: Η εμπειρία του με τον ΕΦΚΑ και η ανάρτηση-φωτιά

Για την δραματική εμπειρία που βίωσε στον ΕΦΚΑ Αμαρουσίου, είχε μιλήσει στα τέλη Φεβρουαρίου, ο Γιώργος Προβόπουλος στην τελευταία του ανάρτηση στο Facebook.

Ο πρώην διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, που έφυγε σήμερα από τη ζωή στα 74 του χρόνια, με την κίνησή του αυτή στηλίτευσε δημοσίως το επίπεδο της δημόσιας διοίκησης.

Γιώργος Προβόπουλος: Πέθανε ο πρώην Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος

Ο Γιώργος Προβόπουλος χαρακτήρισε το επίπεδο δημόσιας διοίκησης «χρονίως πολύ χαμηλό». Παράλληλα όπως διαπίστωσε ο ίδιος, «τα τελευταία χρόνια μια συνεχή υποχώρηση, αφού ελάχιστα έχουν γίνει για να αντιστραφεί η τραγική κατάσταση».

Όλα ξεκίνησαν αφού ενώ είχε κλείσει ραντεβού με τον οργανισμό μέσω του 1555, έμαθε μετά πως η υπηρεσία αυτή μάλλον δεν λειτουργεί, ή καλύτερα λειτουργεί κάποιες ώρες… και χρειάστηκε να ξανακλείσει το ραντεβού του. Και όλα αυτά «πληρώνοντας το αντίτιμο της αποτυχίας μιας κυβέρνησης που επαίρεται για τις συνεχείς “μεταρρυθμίσεις” της, κάποιες από αυτές εντελώς άστοχες».

Αναλυτικά η ανάρτησή του

«Είχα σημερα μια τραυματική εμπειρία, απο αυτές που ζουν καθημερινά οι Έλληνες, οταν έρχονται σε επαφή με την ευρύτερη δημόσια διοίκηση. Το επίπεδο της δημόσιας διοίκησης της χώρας, όπως όλοι γνωρίζουμε, ειναι χρονίως πολύ χαμηλό. Όμως διαπιστώνουμε τα τελευταία χρόνια μια συνεχή υποχώρηση ,αφου ελάχιστα έχουν γίνει για να αντιστραφεί η τραγική κατάσταση. Κάποιες επιτυχείς πρωτοβουλίες, τύπου Πιερρακάκη, δεν στοχεύουν στην αναμόρφωση/αναβαθμιση του επιπέδου της δημόσιας διοίκησης, δηλαδή του πυρήνα της, αλλα στην παράκαμψη της τελευταίας με πρωτοβουλίες τύπου by pass. Ο πρωθυπουργός διετέλεσε στην κυβέρνηση Σαμαρά Υπουργός Δημόσιας Διοίκησης, και γνωρίζει, υποθέτω, τα θέματα. Αν θυμάμαι καλά, επι της δικής του υπουργείας δεν αναλήφθηκε κάποια σοβαρή πρωτοβουλία, που θα μπορούσαμε να την θυμόμαστε εκ των υστέρων ως αξιόλογη. Και μετα από αυτήν την σύντομη εισαγωγή, έρχομαι στην δοκιμασία που βίωσα σημερα στο κατάστημα του ΕΦΚΑ στο Μαρουσι. Εκει ειχα κλείσει τηλεφωνικά ραντεβού μέσω του 1555 κάποιες εβδομάδες πριν για σημερα στις 12:00».

«Παρουσιάζομαι λοιπόν στο χώρο υποδοχής λέγοντας στην υπάλληλο ότι εχω ραντεβού. Η κυρία ψάχνει τα χαρτιά της αλλα δεν βρίσκει το όνομα μου. Με ρωτά: π’ως κλείσατε το ραντεβού; Της απαντώ μέσω του 1555. Και τι απαντά; Μα αυτό το τηλ. κέντρο δεν δουλεύει, δεν σας έκλεισε ραντεβού (πρώτο σοκ). Και συνεχίζει. Αυτό το έχει αναλάβει μια ιδιωτική εταιρια και οι κοπέλες που απαντούν στο τηλεφωνο δεν έχουν ιδέα. (δεύτερο σοκ). Υποθέτω ότι οταν εξαγγέλθηκε πανηγυρικά η «καινοτομία» του 1555, ως είθισται στα ελληνικά πολιτικά πράγματα , θα έγινε πολύς θόρυβος και ο αρμοδίος υπουργός θα συνέχαιρε εαυτόν στα κανάλια και στα social media για την φοβερή πρωτοβουλία του αυτή. Με προέτρεψε όμως η κυρία της υποδοχής να κλείσω νέο ραντεβού, πάλι μέσω του 1555, αλλα συγκεκριμένες μέρες και μόνον τα απογεύματα. Ομολογώ δεν κατανόησα γιατί ένα σύστημα που δεν δουλεύει γενικώς ,κάνει τη δουλειά του λίγες ωρες, συγκεκριμένες όμως,την εβδομαδα. Και αναρωτήθηκα: ο Διοικητής του Οργανισμού έχει ελέγξει, ως όφειλε, αν η Υπηρεσία αυτή του 1555 και κατ επέκταση η ιδιωτική εταιρια που αμείβεται πλουσιοπάροχα γι αυτό ,προσφέρει πράγματι την υπηρεσία για την οποία αμείβεται@; ( Σημειώνω ότι οι εταιρίες αυτές, ενώ δεν ανταποκρινονται επαρκώς στις συμβατικές τους υποχρεώσεις, στις εκλογικές αναμετρήσεις αποδεικνύονται πολυ δραστήριες ,προσφέροντας τις υπηρεσίες τους δωρεάν προς τα πολιτικά πρόσωπα που τις έχουν επιλέξει προηγουμένως να υπηρετήσουν συγκεκριμένες ανάγκες στο χώρο της δημόσιας διοίκησης.) Εδω με λύπη μου θα προσθέσω ότι οι διοικήτές των δημοσίων οργανισμών της χώρας ακόμη επιλέγονται σταθερά με τα συνήθη κομματικά κριτήρια και πολλοί ειναι αντικειμενικά ακατάλληλοι. Η επιλογή των διοικήσεων μέσω των λεγόμενων head hunters, μετα απο μνημονιακές πιέσεις, λειτουργεί κατά κανόνα ως εξής: οι head hunters, πριν παραδώσουν στην κυβέρνηση μια λίστα με τους υποψήφιους προέδρους των οργανισμών, έχουν πάρει ήδη σαφή κατεύθυνση απο τον αρμόδιο Υπουργό για τα πρόσωπα που προκρίνει . Στο τέλος, απο την λεγόμενη short list ο Υπουργός επιλέγει έναν εξ αυτών ,που έχει προ επιλέξει φυσικά ο ίδιος. Βεβαίως οι head hunters έχουν και οι ίδιοι ευθύνη γι αυτήν την αδιανόητη ελληνική ευρεσιτεχνία, όμως γιατί να αρνηθούν να κάνουν μια δουλειά «εύκολη», για την οποία αμείβονται άλλωστε πλουσιοπάροχα;

Προσωπικά, έχοντας χάσει μισή μερα ,χωρίς να ολοκληρώσω μια δουλειά που θα μπορούσε να γίνει και με μειλ, θα ξανα χάσω πολύτιμο χρονο και πάλι προσεχώς, πληρώνοντας το αντίτιμο της αποτυχίας μιας κυβέρνησης που επαίρεται για τις συνεχείς «μεταρρυθμίσεις»της, κάποιες από αυτές εντελώς άστοχες, όπως πχ η πανεπιστημιακή αστυνομία ,που παντως αντί να στοχεύσουν να πάνε την δημόσια διοίκηση μπροστά, την αφήνουν να χάνει συνεχώς έδαφος, τιμωρώντας τους Έλληνες πολίτες με χαμένο χρονο, απουσία από τις άλλες επαγγελματικές υποχρεώσεις τους και σπατάλη χρήματος, γιατί η απώλεια χρόνου μεταφράζεται σε απώλεια οικονομικών πόρων και ανάπτυξης. Ειναι ακριβώς αυτές οι απίστευτες ολιγωρίες που προξενούν τελικά τις αδιανόητες @συγκρούσεις τραινων με τεράστιες απώλειες ανθρώπινων ζωών, τις εκτεταμένες πυρκαγιές ή το κλείσιμο εθνικών οδών με το πρώτο χιόνι κλπ. Ολα αυτά τα χάλια που βιώνουμε επι σειρά ετών, αδιαμαρτύρητα , δεν δείχνουν χώρα Ευρωπαϊκή αλλα χώρα τριτοκοσμική. Αν η δημόσια διοίκηση δεν ανακόψει αυτόν τον θλιβερό κατήφορο της,πραγματική, γνήσια και διατηρήσιμη ανάπτυξη δεν πρόκειται να δούμε. Κι ας μην καμαρώνουμε για την ταχύτερη τάχα ανάπτυξη έναντι άλλων Ευρωπαϊκών χωρών, γιατί όλοι γνωρίζουμε που οφείλεται. Οφείλεται στα υπεραφθονα και φθηνά μεσα που εξασφαλίζουν στην χώρα οι τεραστιοι πόροι απο την ΕΕ τα χρόνια που έρχονται. Τα μεγάλα προβλήματα της χώρας ειναι ακομη εδω και αναζητούν εναγωνίως λύση: ειναι η φθίνουσα πορεία της δημόσιας διοίκησης, το τεράστιο δημόσιο χρέος, που τελευταία μειώνεται ως % επι του ΑΕΠ λόγω υψηλού πληθωρισμού, τα δυσμενέστατα δημογραφικά, η χωλαινουσα λειτουργία κρίσιμων θεσμών, συμπεριλαμβανομένης της δικαιοσύνης, η πολυ χαμηλή ανταγωνιστικότητα, η εξίσου χαμηλή παραγωγικότητα η οποία, μόνον αυτή, αν βελτιωθεί, μπορεί να οδηγήσει σε διατηρήσιμη άνοδο του βιοτικού επιπέδου των πολιτών κλπ. Η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου δεν επιτυγχάνεται με κυβερνητική προτροπή προς τις επιχειρήσεις να αυξήσουν τους μισθούς, αλλα με την συνεχή βελτιωση της παραγωγικότητας, όπου όμως η ευθύνη της ίδιας της κυβέρνησης ειναι μεγαλη, γιατί οι πολιτικές της ειναι εκείνες που μπορούν να πετύχουν μιά βιώσιμη άνοδό της. Πρόοδο που δεν την βλέπουμε, στον βαθμό και στην έκταση που απαιτούνται. Επαναπαυόμαστε λοιπόν στους τεράστιους πόρους της ΕΕ, που λειτουργούν όμως πρόσκαιρα, αν και περιορισμένα, αν λάβει κανεις υπόψη με ποια κριτήρια( συνήθως ταμειακά και μόνον) γίνεται η κατανομή τους.
Έγινα φοβάμαι κουραστικός ,που η σημερινή προσωπική μου ταλαιπωρία έγινε αφορμή να γενικεύσω τις αναφορές μου και να σας ταλαιπωρήσω κι εσάς, όσους τουλάχιστον αντέξατε να διαβάσετε όλο το σχόλιο μου. Γι αυτό και σας ευχαριστω, που μοιραστήκατε τις αγωνίες μου».