Ο Γιώργος Προβόπουλος θα μείνει στην ιστορία σαν τον άνθρωπο που είπε πρώτος αυτό που οι πολιτικοί αρνούνταν να δουν, την χρεοκοπία της χώρας και αυτό από μόνο του τον κατατάσσει στις εξαιρετικές προσωπικότητες για την χώρα τον 21ο αιώνα. Λίγο μετά την εκλογή της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ το 2009 και αφού είχε προειδοποιήσει πολλές φορές μέσω των τακτικών του εκθέσεων την προηγούμενη κυβέρνηση ΝΔ, στην πρώτη συνάντηση που είχε με τον τότε υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου, της νεοεκλεγείσας κυβέρνησης Παπανδρέου, έκανε το αδιανόητο για την εποχή. Βγήκε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης που τον περίμεναν έξω από το υπουργείο Οικονομικών, on camera και είπε ορθά κοφτά, ότι το έλλειμμα για το πρώτο εννεάμηνο είχε ξεπεράσει το 10%, έχοντας αναπτύξει δυναμική να ξεπεράσει το 12% μέχρι το τέλος του έτους. Με αυτήν του την τοποθέτηση πέτυχε την κινητοποίηση μεγάλου μέρους των πολιτών, όταν ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα των δύο κυρίαρχων τότε κομμάτων αρνούνταν να δουν την πραγματικότητα. Και δυστυχώς επιβεβαιώθηκε.
«Μπαρουτοκαπνισμένος» περί τα τραπεζικά, άνθρωπος με ισχυρή άποψη. Δεν δίστασε να «διαβεί τον Ρουβίκωνα» και να τα βάλει με τον πανίσχυρο στις αρχές του αιώνα τραπεζικό συνδικαλισμό, ακόμα και του κόμματος από το οποίο προέρχονταν τη ΝΔ και να κερδίσει. Το 2006 κατάφερε με μια επεισοδιακή γενική συνέλευση μέσα στον δεκαπενταύγουστο, «σιδερόφραχτη» την αποκάλεσαν τα μέσα ενημέρωσης της εποχής, να περάσει μια σημαντική αποκρατικοποίηση, την πώληση της Εμπορικής Τράπεζας στην Γαλλική Credit Agricole. Για να γίνει αντιληπτή η ένταση της εποχής, στην αίθουσα της γενικής συνέλευσης οι καρέκλες ήταν δεμένες με συρματόσκοινα. Κι όμως η απόφαση ελήφθη. Το τραπεζικό σύστημα προχώρησε. Ο λαϊκισμός της εποχής που τροφοδοτούνταν από τον φόβο για το άγνωστο, ηττήθηκε.
Ο Γιώργος Προβόπουλος είχε αναλάβει πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Εμπορικής στις 31 Μαρτίου του 2004 λίγο μετά την εκλογή της κυβέρνησης Καραμανλή, στην θέση του παραιτηθέντος Γιάννη Στουρνάρα. Παιχνίδι της μοίρας, ότι λίγα χρόνια αργότερα, ο Γιάννης Στουρνάρας, διαδέχτηκε τον Γιώργο Προβόπουλο στην θέση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας.
Ο ίδιος χειρίστηκε την πρωτοφανή τραπεζική κρίση, προιόν μετάδοσης της χρεοκοπίας του Κράτους και παρά το γεγονός ότι έκλεισαν 19 τράπεζες, όπως ο ίδιος έλεγε «δεν άνοιξε μύτη, οι καταθέτες δεν έχασαν χρήματα, τα ομόλογα κουρεύτηκαν, οι μετοχές έχασαν το 95% της αξίας τους, τα ακίνητα το 55-60%. Το μόνο περιουσιακό στοιχείο που δεν έχασε τίποτα, ήταν οι καταθέσεις».
Μετά το 2014 μετά την Τράπεζα της Ελλάδας, την εγκατάσταση στα Κύθηρα και την επαφή με την αμπελουργία, συναντούσαμε στις περιορισμένες δημόσιες παρεμβάσεις του έναν Γιώργο Προβόπουλο, πιο χαλαρό, πολύ χαμογελαστό και σίγουρο ότι, όποτε του ζητήθηκαν οι υπηρεσίες του, αυτός έκανε το καθήκον του.
Latest News
Η μιζέρια και η διαμαρτυρία
Η αυξανόμενη κυβερνητική δυσανεξία απέναντι στη διαμαρτυρία αποτυπώνει εθελοτυφλία απέναντι στον πραγματικό κοινωνικό συσχετισμό δύναμης
Τα επαγγέλματα των Ελλήνων
Οι οικονομολόγοι της τράπεζας την αποδίδουν κατά ένα μέρος στο ξεπάγωμα των προσλήψεων εκπαιδευτικών στο Δημόσιο
Η οικονομία με τα «ζόμπι»
Στην επιχειρηματικότητα και στη ζωή υπάρχουν και δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες
Θα συνεχιστεί η... παραφωνία;
Μπορεί το υπόλοιπο φθινόπωρο να μας βρει με ακόμα μικρότερη ανεργία, αλλά και πληθωρισμό κοντά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο
Πώς θα είναι η Ελλάδα το 2028
Πρέπει ως εθνική συνεισφορά να παρουσιάσουμε υψηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα από το 2,2% της συμφωνίας εξόδου από τα μνημόνια
Το γερμανικό παιχνίδι με τα επιτόκια
Πώς κατάφερε να αποκτήσει τον μετοχικό έλεγχο της δεύτερης μεγαλύτερης γερμανικής τράπεζας, μια τράπεζα από τον ευρωπαϊκό Νότο
Όταν και οι αριθμοί κάπως δυστυχούν…
Όταν σε μια χώρα οι κάτοικοι μειώνουν την κατανάλωση μέχρι και στα βασικά είδη διατροφής, για λόγους ακρίβειας, κάτι δεν πάει καλά
Χρήματα που κάθονται και δάνεια που δεν ζητούνται
Τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος έδειξαν μια αύξηση 1,4 δισ. ευρώ των ιδιωτικών καταθέσεων μέσα στον Αύγουστο
Ο πολιτισμός ως κορυφαίο ελληνικό κεφάλαιο
Στην εποχή της ψηφιακής παγκοσμιοποίησης, ο πολιτισμός είναι από κάθε άποψη κορυφαίο συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας..,αλλά και πηγή πλούτου
Το δύσκολο Μεσοπρόθεσμο
Θα τα καταφέρουμε καλύτερα στο μέλλον; - Δύσκολο να πει κανείς