
Λίγα πολιτικά σχέδια για την αναμόρφωση του σύγχρονου κόσμου επένδυσαν τόσο και στην παρουσίαση, ρητορικά τουλάχιστον, ενός οράματος για τον κόσμο όσο η Ευρωπαϊκή Ενωση. Αλλωστε, καυχιέται ότι είναι η πιο προχωρημένη εκδοχή διακρατικής συνεργασίας, με κοινούς θεσμούς (ορισμένους αιρετούς) και εκχώρηση πλευρών κυριαρχίας με αποκορύφωμα το ενιαίο νόμισμα, το ευρώ. Και όμως, την ίδια στιγμή ο βαθμός συζήτησης για την κατάσταση, τον προσανατολισμό και το μέλλον της είναι χαμηλός ακόμη και λίγες μέρες πριν από την κορυφαία υποτίθεται δημοκρατική στιγμή της.
Η συζήτηση για τον αναμόρφωση των ευρωπαϊκών θεσμών δεν έγινε ούτε και στη θητεία των οργάνων που βαίνει προς ολοκλήρωση. Η αυτοκριτική για το πώς η ευρωζώνη έφτασε στα όρια της κατάρρευσης ή για τις καταστροφικές επιπτώσεις της πειθαρχικής λογικής που εξέφρασαν τα μνημόνια δεν έγινε. Η δυσανεξία απέναντι στην έννοια της αλληλεγγύης, που αποτυπώθηκε στη διαπραγμάτευση για το Ταμείο Ανάκαμψης, παραμένει ενεργή. Η υπαγόρευση πολιτικών από λόμπι και τα ενδημικά φαινόμενα διαφθοράς, αντιμετωπίζονται ως απλές παρενέργειες μιας ορθής προσέγγισης.
Η καταπάτηση των ίδιων των υποτιθέμενων ευρωπαϊκών αξιών από τη διαρκή ακύρωση στην πράξη ανθρώπινων δικαιωμάτων όπως το άσυλο για τους πρόσφυγες, θεωρείται μικρό τίμημα για την εμπέδωση ενός «αισθήματος ασφάλειας». Η δυνατότητα διακριτής ευρωπαϊκής πολιτικής με ορίζοντα την ειρήνη και τη συνεργασία (που υποτίθεται ότι ήταν πλευρά του «ευρωπαϊκού δρόμου»), έχει καιρό δώσει τη θέση της στην απλή συστράτευση με άλλες δυνάμεις της «Δύσης». Ο διαγκωνισμός για το πώς θα μοιραστούν τα κορυφαία αξιώματα μεταξύ των διαφορετικών πολιτικών ρευμάτων, στηρίζεται ολοένα και λιγότερο σε διαφορές πολιτικής.
Σε αυτό το τοπίο το γεγονός ότι στη χώρα μας – και όχι μόνο… – αντιμετωπίζουμε τις ευρωεκλογές ως κατά βάση μια πολύ μεγάλη δημοσκόπηση για την αποτύπωση του πολιτικού κλίματος δεν πρέπει να θεωρηθεί απλώς ένδειξη ελλιπούς «ευρωπαϊκής συνείδησης». Ισως, όντως, κάπως έτσι να έχουν τα πράγματα…


Latest News

Χάνεται η λογική
Μπερδεύουν στην κυβέρνηση το «κράτος-εργοδότη» με το «κοινωνικό κράτος»

Ο Τραμπ, ο γεωπολιτικός αναταγωνισμός ΗΠΑ - Κίνας και η παγίδα του Θουκυδίδη;
Το βιβλίο των Αθ. Πλατιά και Β. Τρίγκα από τον Ιωάννη Ε. Κωτούλα και η ανάλυση του επίκαιρου και διόλου ακίνδυνου ανταγωνισμού ΗΠΑ – Κίνας

Οι «κρυφές» αμυντικές βιομηχανίες και τα οικονομικά οδοφράγματα
Ουδείς είχε αντιληφθεί ότι η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολλές βιομηχανίες παραγωγής αμυντικού υλικού κάθε είδους

Ζώντας με 743 ευρώ το μήνα
Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την αύξηση του κατώτατου μισθού. Παραβλέποντας ότι αυτός αποτυπώνει ακόμη μια πολύ δύσκολη συνθήκη.

Βάζουν πλάτη οι επιχειρήσεις
Η αύξηση της τάξεως του 6% του κατώτατου μισθού, που ενέκρινε χθες το Υπουργικό Συμβούλιο, δεν είναι διόλου αμελητέα ως ποσοστό

Ο καθρέφτης του χρηματιστηρίου
Σημαντική αύξηση των συναλλαγών, επιχειρηματικές εξελίξεις, νέες συμφωνίες και μεγάλη κινητικότητα σε πολλούς κλάδους είναι ξεκάθαρο σημάδι μιας οικονομίας σε ανάπτυξη

Κλείνει υποθέσεις με το παρελθόν
Το επίσημο ελληνικό κράτος οφείλει να «ξεψαχνίσει» και να φέρει στα ταμεία και το παραμικρό από τα χρωστούμενα, πριν αποφασίσει να προχωρήσουμε ως χώρα

Από τα μπλοκάκια στις εταιρείες για να αποφύγουν την κλίμακα των μισθωτών
Η «μαύρη» εργασία σε μεγάλο βαθμό περιορίστηκε με τη χρήση της κάρτας εργασίας, αλλά και εξαιτίας της αυξημένης ζήτησης εργαζομένων στην περίοδο που διαδέχτηκε τα μνημόνια

Ανισότητες: Μύθοι και πραγματικότητες
Σε αντίθεση με τις λαϊκές πεποιθήσεις τα στατικά στοιχεία δείχνουν ότι η παγκόσμια ανισότητα φθίνει και βρίσκεται στο πιο χαμηλό επίπεδο των 220 τελευταίων ετών.

Επενδυτική τοξικότητα
Οι ευκαιρίες στην εποχή μας, που τα πάντα είναι ρευστά και απρόβλεπτα, είναι για αυτούς που διαθέτουν ισχυρά αντανακλαστικά και πολίτες ενημερωμένους