Ευρωεκλογές: Κρίσιμες οι πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία – Γιατί είναι καθοριστικές για την αντιδεξιά οχύρωση της ΕΕ  

Μέχρι τώρα επικρατούσε η αντίληψη -όχι άδικα σε μεγάλο βαθμό- ότι οι ευρωεκλογές μπορεί να καθόριζαν τη σύνθεση του επόμενου ευρωκοινοβουλίου, αλλά στην πραγματικότητα είχαν μεγαλύτερη σημασία στο εσωτερικό των χωρών μελών της ΕΕ, ως μια μορφή αδιάψευστης δημοσκόπησης, περισσότερο από ό, τι στις Βρυξέλλες ή στο Στρασβούργο.

Η τελευταία αναμέτρηση ανέτρεψε άρδην αυτή την αντιμετώπιση. Το έναυσμα δόθηκε από το Παρίσι το βάρδυ των ευρωεκλογών, όταν ο Εμανουέλ Μακρόν, έχοντας δεχτεί ισχυρό πλήγμα από την ακροδεξιά της Μαρίν Λεπέν, οδηγήθηκε εσπευσμένα σε προκήρυξη πρόωρων εκλογών σε μόλις τρεις εβδομάδες.

Ευρωεκλογές 2024: Τα 4+1 συμπεράσματα της κάλπης – Τι αλλάζει στην ΕΕ

Το RN αναδείχθηκε πρώτη δύναμη στις ευρωκλογές στο εσωτερικό της Γαλλίας, με το συντριπτικό 31,5 %, υπερδιπλάσιο από τη συμμαχία του Μακρόν.

«Αυτό το αποτέλεσμα είναι εμφατικό. Οι συμπατριώτες μας έχουν εκφράσει την επιθυμία για αλλαγή και μια πορεία για το μέλλον», έδωσε την ερμηνεία του ο Jordan Bardella, επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος.

Αξιολογώντας αυτή την κίνηση του γάλλου προέδρου, οι FT διακρίνουν μια σαφή προσπάθεια να εμποδίσει την πορεία της Λεπέν για την προεδρία το 2027, φέρνοντας τους γάλλους ψηφοφόρους αντιμέτωπους με το ερώτημα εάν πραγματικά θέλουν την ακροδεξιά στα αναγκάζοντας τον γαλλικό λαό να αποφασίσει αν θέλει πραγματικά το RN στα Ηλύσια Πεδία.

«Αποφάσισα να σας δώσω πίσω την επιλογή», ​​είπε ο Μακρόν σε ομιλία του στο εκλογικό σώμα από το Μέγαρο των Ηλυσίων.

Τι σημαίνει για την ΕΕ

Πράγματι, τα αποτελέσματα έδωσαν ένα ισχυρό «χαστούκι» στη θέση του Μακρόν στη Γαλλία και του γερμανού καγκελαρίου Όλαφ Σολτς στη Γερμανία και αναμένεται να συμβάλουν στην κλίση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προς μια πιο αντιμεταναστευτική και λιγότερο έως και μη πράσινη στάση.

Το αποτέλεσμα, λοιπόν, των γαλλικών εκλογών είναι βαρύνουσας σημασίας, για τη μελλοντική κατεύθυνση της ΕΕ.

Το συνολικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών πράγματι κατέγραψε μια στροφή μπρος τα δεξιά, αλλά όχι με καθοριστικό τρόπο. Και αυτό γιατί οι λαϊκιστές και οι ακροδεξιοί ευρωβουλευτές πιθανότατα θα αποτελούν μόλις το 20% στα έδρανα του Στρασβούργου. Χωρίς να υποτιμάται το γεγονός ότι ασφαλώς πρόκειται για άλμα από το 5% που ήταν πριν από 15 χρόνια, έχει αξία ότι δεν μπορούν να καθορίσουν αποφασιστικά τις αποφάσεις.

Το όνειρο μιας ευρωσκεπτικιστικής υπερομάδας που θα μπορούσε να ανταγωνιστεί τα μπλοκ της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς δεν επαληθεύεται.

Πράγματι, η ακροδεξιά θα μπορούσε να χωριστεί σε τρεις ομάδες: σκληροπυρηνικούς, συμπεριλαμβανομένης της Εναλλακτικής για τη Γερμανία, κυβερνώντες ρεαλιστές υπό την Τζόρτζια Μελόνι και σκληρούς ευρωσκεπτικιστές όπως η Λεπέν.

Για δεκαετίες, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο λειτουργούσε μέσω ενός μεγάλου συνασπισμού κεντροαριστερών και κεντροδεξιών.

Για πρώτη φορά φέτος, μπορεί να θεωρηθεί δυνητικά πιθανή μια πλειοψηφία που εκτείνεται από την κεντροδεξιά μέχρι την ακροδεξιά, αλλά είναι απίθανο να επισημοποιηθεί, γράφουν οι FT. Προς τούτο επικαλείται το γεγονός ότι η κεντροδεξιά απέκλεισε το ενδεχόμενο συνεργασίας με άτομα όπως η Λεπέν, πόσο μάλλον με το γερμανικό AfD. Αλλά, από την άλλη, έχει μετατοπίσει το λεγόμενο κοινό μέτωπο για να επιτρέψει μια προσέγγιση με τη Μελόνι, η οποία έχει συνεργαστεί με τις Βρυξέλλες, αντί να τις περιφρονήσει. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ένα πιο συντηρητικό κοινοβούλιο σε θέματα όπως η κλιματική αλλαγή και η μετανάστευση, εκτιμούν οι αναλυτές.

Η κατάρρευση του κοινού αντι-ακροδεξιού μετώπου

Το κοινό μέτωπο έχει καταρρεύσει σε όλη την Ευρώπη εδώ και αρκετό καιρό. Μέχρι το τέλος του 2024, τα 10 από τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, θα μπορούσαν να κυβερνώνται από συνασπισμούς που περιλαμβάνουν ή υποστηρίζονται από λαϊκιστικά ή ακροδεξιά κόμματα.

Ο Μακρόν, πάντως, δεν επεκτείνει τόσο το μέτωπο απέναντι στην ακροδεξιά, παρόλο που προεκλογικά διαμόρφωσε την πολιτική του ταυτότητα ως ευρωπαϊστής πολιτικός που θα μπορούσε να σταματήσει την άνοδο της ακροδεξιάς.

Οι πρόωρες εκλογές θα μπορούσαν να οδηγήσουν τη Λεπέν στηον πρωθυπουργικό θώκο μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Και τότε, ο πρόεδρος θα αναγκαζόταν να μοιραστεί την εξουσία σε μια ταπεινωτική και πιθανώς ταραχώδη συμβίωση με τον εχθρό του.

Το RN της Μαρίν Λεπέν είναι ήδη το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης στην Εθνοσυνέλευση. Έχει μια τρομερή μηχανή προπαγάνδας και, μετά τις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, έχει και συντριπτική εκλογική δυναμική.

Δύο τινά μπορούν να συμβούν: είτε να επιδεινωθεί η θέση του Μακρόν και της κυβερνητικής συμμαχίας, η οποία δέχθηκε συντριπτική εκλογική ήττα, είτε -και προφανώς σε αυτό ποντάρει ο γάλλος πρόεδρος, όπως και στις δύο τελευταίες προεδρικές εκλογές, όταν παρουσιάστηκε το ενδεχόμενο να αναλάβει την εξουσία το RN, οι Γάλλοι θα διστάσουν.

Ο Μακρόν θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι στο καθετοποιημένο πολιτικό σύστημα της Γαλλίας, όπου ο πρόεδρος κατέχει το μεγαλύτερο μέρος της εξουσίας, μια κυβέρνηση του RN δεν θα έκανε μεγάλη ζημιά στη χώρα ή στην ΕΕ. Για πολλούς ανθρώπους στη Γαλλία και αλλού στην ΕΕ, μοιάζει με μια απελπισμένη κίνηση να ρίξει τα ζάρια…

Το AfD στη Γερμανία

Στη Γερμανία, και τα τρία κόμματα του συνασπισμού του Σολτς Scholz ξεπεράστηκαν από την ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), η οποία ήρθε στη δεύτερη θέση πίσω από τη συντηρητική αντιπολίτευση CDU-CSU.

Το AfD αψήφησε τα πρόσφατα σκάνδαλα και πήρε 15,6% των ψήφων – ένα από τα καλύτερα αποτελέσματά του σε εθνικές εκλογές.

«Αυτό είναι ένα σούπερ αποτέλεσμα… ρεκόρ», δεν έκρυψε την ικανοποίησή του Τίνο Χρουπάλλα, εκ των αρχηγών του κόμματος. «Οι ψηφοφόροι μας παρέμειναν πιστοί σε εμάς και νικήσαμε το κόμμα του καγκελαρίου, τους Πράσινους και τους Φιλελεύθερους».

Η επιτυχία του ήρθε παρά τον καταιγισμό αρνητικών πρωτοσέλιδων, πολλά από τα οποίαμε υποψίες για κατασκοπεία υπέρ της Κίνας αφορούσαν τον κύριο υποψήφιο του AfD στις εκλογές, Μαξιμίλιαν Κραχ, ενώ το νούμερο δύο στο κόμματος ερευνάται για διαφθορά.

Το αποτέλεσμα ήταν μια καταστροφή για τα τρία κόμματα στον εύθραυστο συνασπισμό του Σολτς: τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD), τους Πράσινους και το φιλελεύθερο FDP. Το μερίδιο ψήφων των Πρασίνων μειώθηκε περισσότερο από 8 ποσοστιαίες μονάδες, ενώ το SPD συγκέντρωσε μόλις 14% το χειρότερο αποτέλεσμα που είχε ποτέ.

Στην Ιταλία η Μελόνι

Στην Ιταλία, οι ακροδεξιοί Αδελφοί της Ιταλίας της Τζόρτζια Μελόνι συγκέντρωσαν περίπου το 28,6%, πάνω από το 26% που έλαβε στις εθνικές εκλογές του 2022.

Το ισχυρό αποτέλεσμα εδραίωσε τη θέση της Μελόνι ως κυρίαρχης στον κυβερνητικό συνασπισμό της και θα ενισχύσει τη διαπραγματευητική της θέση απέναντι στους ευρωπαίους ηγέτες.

«Αποχαιρετίστε την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία», σχολίασε πικρά ο Σάιμον Χιξ, καθηγητής πολιτικής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο στη Φλωρεντία,προσθέτοντας ότι κεντροδεξιό ΕΛΚ της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έχει γίνει ακόμη πιο ισχυρό, αφού μπορεί να συνεργαστεί με κόμματα είτε στα αριστερά είτε στα δεξιά του.

Στην Ολλανδία, το ακροδεξιό κόμμα Ελευθερία (PVV) του Geert Wilders κέρδισε έξι έδρες, από μία έδρα στην προηγούμενη θητεία.

Τα κόμματα που ανήκουν στο ΕΛΚ είχαν υψηλές επιδόσεις, μεταξύ άλλων στη Γερμανία, στην Ισπανία, στην Πολωνία, στην Ελλάδα.

«Παραμένει η πλειοψηφία στο κέντρο για μια ισχυρή Ευρώπη. Το κέντρο κρατάει», ήταν το πρώτο σχόλιο της φον ντερ Λάιεν. «Όλους μας ενδιαφέρει η σταθερότητα», πρόσθεσε, προτρέποντας άλλα κεντρώα κόμματα να την υποστηρίξουν για δεύτερη θητεία ως πρόεδρο της Επιτροπής.