Η περιφρόνηση λαϊκών ευαισθησιών πληρώνεται

Τα αποτελέσµατα των ευρωεκλογών δεν προκάλεσαν έκπληξη. Τουλάχιστον για όσους από εµάς που επιµέναµε να τονίζουµε το λάθος της περιφρόνησης των λαϊκών ευαισθησιών. Το ζήτηµα δεν είναι αν αυξήθηκαν οι ψήφοι των στα δεξιά της ΝΔ κοµµάτων. Το κυρίαρχο πολιτικό θέµα, για όσους επιθυµούν να το καταλάβουν, είναι πως η Αριστερά, οι ιδέες και οι ευαισθησίες της έχουν πάψει να ελκύουν τον κόσµο. Αρα το µήνυµα για την κυβέρνηση δεν είναι απλά «µην κάνετε λάθη και δουλέψτε σκληρότερα». Είναι κυρίως αφουγκρασθείτε τις ευαισθησίες του λαού, πάψτε να χαϊδεύετε τα αφτιά της Αριστεράς και κυβερνήστε µε βάση τις ιδέες και τις αξίες της δικής σας παράταξης!

Αυτό δεν σημαίνει, όπως πολλοί προερχόμενοι από την Αριστερά αναλυτές ερμηνεύουν, στροφή στα Δεξιά. Η βασική επιλογή πρέπει να είναι ορθολογισμός, λογική κι αφοσίωση σε κάποιες αρχές και αξίες. Που σημαίνει λιγότερο παρεμβατικό κράτος, λιγότεροι φόροι και αυστηρή εφαρμογή των νόμων. Αλλά νόμων στηριγμένων στη λογική και στις ευαισθησίες του κόσμου, κι όχι στις εμμονές μαχητικών μειοψηφιών και σε κυρίαρχες παγκόσμια αντιλήψεις που προωθούνται από οργανωμένα συμφέροντα σε βάρος των προοπτικών του απλού λαού. Λ.χ. η κυβέρνηση αναγνωρίζει πως ένα μεγάλο κομμάτι της λαϊκής δυσαρέσκειας οφείλεται στην ακρίβεια. Και στη συνακόλουθη εξέγερση βέβαια του αγροτικού πληθυσμού. Κι όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ουδείς όμως εξειδικεύει τα αίτια της ακρίβειας. Και τη σχέση που αυτή έχει με την εμμονή στη λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη. Που οδηγεί στην εξαφάνιση των ορυκτών καυσίμων και την εκτόξευση στα ύψη των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος.

Αξίζει να επισημάνει κανείς πως το σύνολο των ψήφων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ είναι λιγότερες εκείνων της «ψαλιδισμένης» ΝΔ. Που δείχνει καθαρά τις αδυναμίες της Αριστεράς όπως και το λάθος της ΝΔ να στοχεύει σε εκείνο τον χώρο, για να ενισχύσει την εκλογική της βάση. Θυμάμαι τις επιθέσεις που είχα υποστεί από τη βάση της ΝΔ για την εκλογική μου συνεργασία με τον Γ. Α. Παπανδρέου, διατηρώντας όμως τότε ανεξαρτητοποιούμενος αλώβητη τη νεοφιλελεύθερη φυσιογνωμία μου. Οταν σήμερα το κόμμα του κυρίου Μητσοτάκη στελεχώνεται εμμονικά σχεδόν με ανθρώπους του τότε ΠΑΣΟΚ!

Ενα άλλο σοβαρό θέμα είναι οι εξελίξεις στη Γαλλία. Που οδηγείται σε εθνικές εκλογές μετά τη θεαματική νίκη της κυρίας Λεπέν και τη συντριβή του Μακρόν. Επίσης στη Γερμανία, ο κυβερνητικός συνασπισμός κλονίζεται μετά τα θεαματικά κέρδη των συντηρητικών δυνάμεων. Σχεδόν παντού οι δυνάμεις των δεξιών κομμάτων βρίσκονται σε σοβαρή άνοδο. Σκεφθείτε τις γενικότερες συνέπειες σε περίπτωση νίκης στις ΗΠΑ του κυρίου Τραμπ. Θα αλλάξουν σχεδόν τα πάντα. Και οι επιλογές ενός δυναμικά φιλο-επιχειρηματικού κράτους θα έρθουν με ορμή στο προσκήνιο. Πώς θα σταθεί απέναντι σε τέτοιες εξελίξεις η Ευρώπη; Και ιδιαίτερα εμείς;

Οφείλει η κυβέρνηση να κοιτάξει ξανά θεμελιώδεις της επιλογές. Να περιορίσει τον ρόλο του δημόσιου τομέα και στην ανάμειξή του στην καθημερινότητα των πολιτών. Ο μόνος ρόλος που πρέπει να έχει το κράτος στη λειτουργία της οικονομίας είναι η ενίσχυση του ρόλου του Ανταγωνισμού. Κάποτε είχα υποστηρίξει την κατάργηση των υπουργείων Βιομηχανίας και Εμπορίου (Ανάπτυξης σήμερα) με νέα υπουργείο Ιδιωτικοποιήσεων και Ανταγωνισμού. Ισως η ώρα να γίνει αυτό, πιθανώς εν μέρει, έχει φθάσει. Για τον αστικό κόσμο είναι ανάγκη να γίνουν σεβαστές οι αξίες και οι ευαισθησίες του. Ο σεβασμός του νόμου σε θέματα όπως οι υποκλοπές, η τάξη και ασφάλεια και τα μέτρα για δικαίωση των θυμάτων των Τεμπών αποτελούν βασική προτεραιότητα. Επίσης η στάση του κράτους απέναντι στο Μεταναστευτικό έχει μεγάλα κενά. Οι εισροές παράνομων «εισβολέων» συνεχίζουν να αυξάνονται, παρά τις διαβεβαιώσεις. Ο νόμος δεν εφαρμόζεται. Και το Σύμφωνο Μετανάστευσης (του ΟΗΕ, κι όχι της ΕΕ) παραμένει σε ισχύ, με την υπογραφή της Ελλάδας.