Πώς ο σινο-αμερικανικός ανταγωνισμός αναδιαμορφώνει την παγκόσμια τάξη

Project Syndicate

Οι εντάσεις μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας συνεχίζουν να φουντώνουν, παρά το γεγονός ότι η υπουργός Οικονομικών Τζάνετ Γέλεν, ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν και αρκετοί άλλοι ανώτεροι αξιωματούχοι των ΗΠΑ επισκέπτονται τη χώρα για συνομιλίες. Οι δύο πλευρές μπορεί να διαφωνούν στα περισσότερα πράγματα, αλλά η διατήρηση του διαλόγου είναι ουσιαστικό μέρος της γεωπολιτικής. Η διακοπή της επικοινωνίας πέρυσι, μετά από επισκέψεις επιφανών Αμερικανών πολιτικών στην Ταϊβάν και την κατάρριψη ενός κινεζικού κατασκοπευτικού μπαλονιού από τις ΗΠΑ, ήταν επικίνδυνη και αποσταθεροποιητική, γιατί όταν οι αντίπαλοι δεν εμπλέκονται, οι εσφαλμένες αντιλήψεις -και ο κίνδυνος σύγκρουσης- αυξάνονται.

Όμως, στα μέσα του 2024, ο διάλογος αποδεικνύεται ανίκανος να γεφυρώσει βαθιές διαφορές. Αυτή η μεγάλη σύγκρουση υπερδυνάμεων φαίνεται ότι θα συνεχιστεί, και μπορεί ακόμη και να επιδεινωθεί, καθώς οι θέσεις για τον πόλεμο στην Ουκρανία, οι ανησυχίες για την εθνική ασφάλεια και οι εμπορικές εντάσεις σκληραίνουν σε μακροπρόθεσμη αντιπαράθεση. Οι παγκόσμιοι θεσμοί, τα φόρουμ και οι λύσεις θα είναι από τους μεγαλύτερους χαμένους στη συνεχιζόμενη αντιπαράθεση ΗΠΑ-Κίνας, ενώ οι περιφερειακές συμμαχίες θα αποκτήσουν μεγαλύτερη σημασία.

Κάποια αδυναμία ήταν εμφανής στις εαρινές συνεδριάσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ουάσιγκτον. Η Διεθνής Νομισματική και Χρηματοοικονομική Επιτροπή δεν εξέδωσε ανακοίνωση, όπως θα έκανε κανονικά, επειδή η Κίνα και οι σύμμαχοί της αρνήθηκαν να συμπεριλάβουν αναφορά στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Οι εκπρόσωποι των ΗΠΑ και της Ευρώπης, από την πλευρά τους, ήθελαν να αναγνωρίσουν τον πόλεμο και τον αντίκτυπό του. Η σιωπή που προέκυψε ήταν μια νίκη τόσο για τον Κινέζο Πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ όσο και για τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.

Η G20 έχει επίσης γίνει πιο διχασμένη και λιγότερο αποτελεσματική. Σε αντίθεση με το 2008-09, όταν οι ηγέτες της G20 σφυρηλάτησαν γρήγορα μια συντονισμένη απάντηση στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, η ομάδα αυτή τη στιγμή δεν διαθέτει τη συλλογική βούληση να αντιμετωπίσει τις κρίσεις και να επιτύχει κοινούς στόχους. Σίγουρα, η G20 εξακολουθεί να πραγματοποιεί ετήσιες συνόδους κορυφής και οι τεχνικοί εμπειρογνώμονες έχουν σημειώσει πρόοδο σε ορισμένους τομείς. Αλλά η εισβολή της Ρωσίας στην Κριμαία το 2014 άνοιξε ρωγμές στην ομάδα, οι οποίες έχουν βαθύνει μόνο τα τελευταία χρόνια. Κατά συνέπεια, η G20 δεν είναι πλέον το κύριο φόρουμ για την παγκόσμια διπλωματία.

Εν τω μεταξύ, το διευρυμένο φόρουμ BRICS+, μια πρωτοβουλία που προωθείται από την Κίνα, επιδιώκει να αντιμετωπίσει την αμερικανική επιρροή, ειδικά τώρα που οι ΗΠΑ έχουν παγιδευτεί σε αυτό που ο Graham Allison αποκαλεί Thucydides Trap – την τάση προς τον πόλεμο όταν μια αναδυόμενη δύναμη απειλεί να εκτοπίσει έναν περιφερειακό ή διεθνή ηγεμόνα.

Τοποθετώντας νέα BRICS στον τοίχο – η ομάδα περιλαμβάνει τώρα την Αίγυπτο, την Αιθιοπία, τη Σαουδική Αραβία, το Ιράν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, εκτός από τη Βραζιλία, τη Ρωσία, την Ινδία, την Κίνα και τη Νότια Αφρική – η Κίνα προσπαθεί να οικοδομήσει έναν εναλλακτικό κόσμο τάξη, στην οποία ο Παγκόσμιος Νότος έχει μεγαλύτερο γεωπολιτικό, οικονομικό και διπλωματικό βάρος.

Το 2024, οι χώρες BRICS+ αντιπροσωπεύουν περίπου το 36% του παγκόσμιου ΑΕΠ και το 45% του παγκόσμιου πληθυσμού. Ενώ τα μέλη του δεν συμφωνούν πάντα –ή και συχνά–, απομακρύνουν την εξουσία από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, ειδικά στο ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα, την G20 και τα Ηνωμένα Έθνη, όπου προωθούν τις θέσεις της Κίνας.

Ο διευρυμένος όμιλος υποστηρίζεται από τη New Development Bank , την Asian Infrastructure Investment Bank και τεράστιες μεταφορές πόρων, αξίας περίπου 1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων , μέσω της Πρωτοβουλίας Belt and Road της Κίνας σε εταίρους σε όλο τον κόσμο. Αυτά αποτελούν μέρος των προσπαθειών της Κίνας να οικοδομήσει τη δική της παγκόσμια οικονομική αρχιτεκτονική που θα υποστηρίζει τους στόχους της και θα ανταγωνίζεται το ΔΝΤ υπό την ηγεσία της Ευρώπης και την Παγκόσμια Τράπεζα υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.

Το αν η Κίνα θα πετύχει να συντονίσει τον Παγκόσμιο Νότο είναι ασαφές. Η Αμερική σίγουρα δεν ελπίζει. Αλλά άλλοι βλέπουν το BRICS+ ως ένα νέο παγκόσμιο οικονομικό παράδειγμα . Η πραγματικότητα είναι κάπου στο ενδιάμεσο, αν και οι ΗΠΑ φαίνεται να πέφτουν σε δυσμένεια.

Αναμφισβήτητα, οι ΗΠΑ απάντησαν στην αυξανόμενη ισχύ της Κίνας κάνοντας ένα βήμα προς τα πίσω και προσπαθώντας να αναζωογονήσουν την G7, μια μη αντιπροσωπευτική ομάδα που δεν είναι πλέον τόσο αποτελεσματική ή σχετική όσο ήταν κάποτε. Σίγουρα, ένα φόρουμ για τους δυτικούς συμμάχους είναι απαραίτητο.

Αλλά η ιδέα ότι μια ομάδα τόσο μικρή όσο η G7 μπορεί να προωθήσει παγκόσμιους στόχους σε μια εποχή αυξημένων εντάσεων και σκληρών στάσεων είναι φανταστική.

Επιπλέον, η G7 απέχει πολύ από το να είναι ενωμένη: παρά τις πιέσεις των ΗΠΑ, τα μέλη της δεν μπόρεσαν να συμφωνήσουν σχετικά με τον έλεγχο των παγωμένων περιουσιακών στοιχείων της Ρωσίας .

Ενώ ο ακριβής αντίκτυπος της μεταβαλλόμενης γεωπολιτικής ισορροπίας παραμένει άγνωστος, γίνεται σαφώς εμπόδιο για την αντιμετώπιση παγκόσμιων προκλήσεων, είτε σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή, τη μετανάστευση, τις ασθένειες ή άλλες παγκόσμιες κρίσεις.

Εισερχόμαστε σε μια περίοδο επιδείνωσης των σχέσεων ΗΠΑ-Κίνας, με κάθε πλευρά να υποστηρίζεται από τους δικούς της συμμάχους και να λειτουργεί στα δικά της διεθνή φόρουμ. Καθώς ο κίνδυνος μιας αντιπαράθεσης μεγάλων δυνάμεων αυξάνεται, το παράθυρο ευκαιρίας για την επίλυση των πιο πιεστικών προβλημάτων της ανθρωπότητας κλείνει γρήγορα.

Ο William R. Rhodes, Πρόεδρος της William R. Rhodes Global Advisers LLC, είναι ο συγγραφέας του Banker to the World: Leadership Lessons From the Front Lines of Global Finance (McGraw Hill, 2011). Ο Stuart PM Mackintosh είναι Εκτελεστικός Διευθυντής του Group of Thirty.