Οι Βρυξέλλες δεν κατάλαβαν τίποτα

Τα χαρούμενα κι ανυποψίαστα πρόσωπα των ευρωπαίων παραδοσιακών ηγετών του Λαϊκού Κόμματος, των Σοσιαλδημοκρατών και των Φιλελευθέρων (που μόνο τέτοιοι δεν είναι) στην άτυπη συνάντηση για να μοιράσουν αξιώματα δείχνει πως δεν κατάλαβαν τίποτα από την ψήφο των Ευρωπαίων στις τελευταίες εκλογές. Η Γαλλία μπορεί να κλονίζεται, η Γερμανία να καταρρέει, το Βέλγιο να μένει χωρίς κυβέρνηση και η απειλή του Τραμπ να πλησιάζει. Αυτοί όμως τον χαβά τους. Μοιράζουν αξιώματα κι ετοιμάζονται να μοιρασθούν τα οφέλη της άθλιας επίδοσής τους στις κάλπες. Οι λαοί της Ευρώπης είναι φανερό πως δεν εμπιστεύονται τις ελιτίστικές τους ηγεσίες. Και πως αποζητούν κάτι άλλο. Πού θα το βρουν όμως;

Οι επερχόμενες εκλογές στη Γαλλία θα ταρακουνήσουν και πάλι τη Γηραιά Ηπειρο. Ο ελιγμός του Μακρόν αποσκοπεί στη φθορά της Λεπέν με την προσέγγισή της στην εξουσία. Εχει όμως αυτή δεκάδες τρόπους να αποφύγει την παγίδα και να αντιστρέψει το παιχνίδι. Μάλιστα η πρόσφατη «μοιρασιά» αξιωμάτων στις Βρυξέλλες διευκολύνει τους χειρισμούς της. Οι αποδυναμωμένες πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης δείχνουν τη ρηχή τους σκέψη και την έλλειψη διορατικότητας και βάθους χειρισμών.

Δεν μετέχω σε αυτούς τους χειρισμούς και δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρομαι. Είμαι όμως πολίτης της Ευρώπης και φοβάμαι για το μέλλον των παιδιών μου. Και οι αδαείς που χειρίζονται σήμερα τις τύχες της εκχερσώνουν το αύριο των νεότερων γενεών. Είναι δυνατόν να παραδίδουν την εξωτερική της πολιτική σε μια εμμονική με την αντιρωσική της στάση πρωθυπουργό μιας μικρής βαλτικής χώρας; Οπως ο Μπορέλ, πριν από αυτήν, που κάθε παρουσία του σε διεθνή φόρα (θυμάμαι λ.χ. ένα σχετικό πριν από τρία καλοκαίρια στην Τασκένδη, για το Αφγανιστάν) φόρτιζε με αδιαφορία και βαρεμάρα την ατμόσφαιρα. Για να μην πω βέβαια για τους κινδύνους πυρηνικών συγκρούσεων που προμηνύουν όλες οι πρόσφατες ανακοινώσεις του άλλου «αστεριού» της διεθνούς διπλωματίας, του επικεφαλής του ΝΑΤΟ, Στόλτενμπεργκ. Πού ακριβώς βαδίζουμε με όλους αυτούς, μου είναι αδύνατον σοβαρά να εκτιμήσω. Ισως σε αδιέξοδα και σε ακινησία. Ισως η αμερικανική εκλογή να δείξει κάτι…

Αυτή όμως η αναντιστοιχία ευρωπαϊκών ηγεσιών και ετυμηγορίας των λαών δεν μπορεί να μείνει χωρίς συνέπειες. Δεν είναι θέμα στροφής προς τα δεξιά ή προς κάπου αλλού. Οι λαοί ζητούν σεβασμό των αντιλήψεων και των ευαισθησιών τους. Woke culture, μεταναστευτικό, ακρίβεια και υποτιθέμενη πράσινη ανάπτυξη, όπως και εφαρμογή και σεβασμό του νόμου – απαιτούν οι λαοί να παρθούν μέτρα και να αντιμετωπισθούν. Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες, αντίθετα, απολαμβάνουν τα ουισκάκια τους κι αισθάνονται ικανοποιημένοι με τους εαυτούς τους. Φοβάμαι πως κάποια δομική σύγκρουση θα ακολουθήσει. Δεν ξέρω με ποια αφορμή και πώς. Αλλά ηγεσίες που αντιστρατεύονται τους λαούς τους, σπάνια μένουν αλώβητες…

Εγραψα προ ημερών πως η περιφρόνηση των λαϊκών ευαισθησιών πληρώνεται. Στις κάλπες! Αν συνεχισθεί και μετά, είναι άγνωστο τι θα επακολουθήσει. Ελπίζω να μην το πληρώσουμε όλοι…