ΗΠΑ: Ο Αμερικανός τουρίστας μεγαλώνει το χάσμα πλούτου ΕΕ-ΗΠΑ

Τα αμερικανικά πορτοφόλια αναμένονται ως «μάννα εξ ουρανού» στην Ευρώπη: εύποροι τουρίστες από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού συρρέουν σε ακριβά ξενοδοχεία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού ή στη Μεσόγειο, πληρώνουν αδρά για ένα εισιτήριο για τη συναυλία της Τέιλορ Σουίφτ και δίνουν γενναιόδωρα φιλοδωρήματα στα εστιατόρια. Η τουριστική βιομηχανία συνεισφέρει το 10% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ως εκ τούτου οι Αμερικανοί είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτοι, αν και αυτό κάνει τους ευρωπαίους τουρίστες να μοιάζουν με τους «φτωχούς συγγενείς».

Για δεκαετίες, οι Ευρωπαίοι αντλούσαν παρηγοριά από το γεγονός ότι, ενώ τα επίπεδα απόλυτου πλούτου είναι υψηλότερα στις ΗΠΑ, σε άλλους δείκτες ευζωίας τα πήγαιναν πολύ καλύτερα: μεγαλύτερες αμειβόμενες διακοπές, λιγότερα εγκλήματα με όπλα, πιο υγιεινή διατροφή και πόλεις για περπάτημα – παράγοντες που με τη σειρά τους συμβάλλουν σε μακροζωία. Η μέση διάρκεια ζωής στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπολογίζεται σε 81,5 χρόνια , σε σύγκριση με περίπου 77,5 χρόνια στις ΗΠΑ.

Τελευταία, ωστόσο, η Ευρώπη έχει αρχίσει να ανησυχεί για τη διευρυνόμενη υπερατλαντική απόκλιση στην οικονομική ανάπτυξη και την τεχνολογική ανταγωνιστικότητα. «Οι Αμερικανοί απλώς εργάζονται σκληρότερα», ενώ οι Ευρωπαίοι είναι λιγότερο φιλόδοξοι, είπε χαρακτηριστικά στους Financial Times τον Απρίλιο ο Nicolai Tangen, επικεφαλής του κρατικού επενδυτικού ταμείου της Νορβηγίας ύψους 1,6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων . Πριν παραιτηθεί από τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου του ολλανδικού κολοσσού εξοπλισμού κατασκευής τσιπ ASML Holding NV, ο Peter Wennink προειδοποίησε πέρυσι ότι η Ευρώπη υστερεί και πρέπει να ξεπεράσει τον εφησυχασμό. «Κοιτάζοντας την κοινωνία μας, μερικές φορές έχω την εντύπωση ότι είμαστε, όπως λένε, «χοντροί, χαζοί και χαρούμενοι», είπε .

Διεθνείς συγκρίσεις

Όπως υπογραμμίζει το Bloomberg, σε εκτενές του δημοσίευμα οι διεθνείς συγκρίσεις πρέπει να αντιμετωπίζονται με προσοχή, αλλά αυτό είναι ένα από τα πολλά που δείχνουν ότι οι Αμερικανοί εργάζονται περισσότερο από τους περισσότερους Ευρωπαίους

Με τον πληθυσμό σε ηλικία εργασίας της Ευρώπης να συρρικνώνεται λόγω των δυσμενών δημογραφικών στοιχείων, αυτές οι ελλείψεις θα δυσκολέψουν τη διατήρηση γενναιόδωρων συστημάτων πρόνοιας και των δημόσιων συντάξεων και την αποκατάσταση της αμυντικής ικανότητας της ηπείρου μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Οι ψηφοφόροι που νιώθουν ότι έχουν μείνει οικονομικά πίσω μπορεί να δελεάζονται πιο εύκολα από την ακροδεξιά και να κατηγορούν τους μετανάστες για τα δεινά τους.

Η Γερμανία εξετάζει τρόπους για να δώσει κίνητρα για περισσότερες ώρες εργασίας, ενώ το Εργατικό Κόμμα του Ηνωμένου Βασιλείου έχει θέσει την οικονομική ανάπτυξη και τη δημιουργία πλούτου στο επίκεντρο της προεκλογικής του εκστρατείας.

Αλλά το να συμβαδίζεις με την οικονομική ιδιοσυγκρασία των ΗΠΑ δεν είναι εύκολο: τα διοικητικά συμβούλια του Ηνωμένου Βασιλείου πιέζονται να αυξήσουν τις αμοιβές των CEOs ώστε να ταιριάζουν με τα επίπεδα των ΗΠΑ για να αποφευχθεί η απώλεια ταλέντων. Εν τω μεταξύ, ο ανταποκριτής της Le Monde στη Νέα Υόρκη παραπονιόταν  τον Απρίλιο ότι οι ΗΠΑ έχουν γίνει «μη προσιτές» για τους Ευρωπαίους.

Η αισιόδοξη πτυχή

Σίγουρα δεν είναι όλη η θλίψη και η καταστροφή σε αυτή την πλευρά του Ατλαντικού: η ανεργία στην ευρωζώνη βρίσκεται σε ιστορικό χαμηλό, για παράδειγμα. Και οι ΗΠΑ απέχουν πολύ από το να είναι τέλειες: μεγάλο μέρος του διατλαντικού χάσματος στα επίπεδα του ΑΕΠ εξηγείται από τις συναλλαγματικές διακυμάνσεις, την ταχύτερη αύξηση του πληθυσμού και το δημοσιονομικό μεγαλείο της Ουάσιγκτον (που μπορεί να μην είναι βιώσιμο). Οι Αμερικανοί υπάλληλοι χρειάζονται μεγάλους μισθούς για να αντέξουν οικονομικά την σοκαριστικά ακριβή φροντίδα των παιδιών, τα πανεπιστημιακά δίδακτρα και την υγειονομική περίθαλψη. Και τα υψηλότερα μέσα επίπεδα πλούτου στις ΗΠΑ δεν πρέπει να τυφλώνουν στο γεγονός ότι αυτός ο πλούτος είναι πολύ άνισα κατανεμημένος. Και τα μέσα επίπεδα πλούτου των ΗΠΑ λένε μια πολύ διαφορετική ιστορία.

Ωστόσο, σε πολλές μετρήσεις οι Αμερικανοί τα πάνε καλύτερα οικονομικά. Προσαρμοσμένο για το κόστος ζωής, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ των ΗΠΑ είναι περίπου 28% υψηλότερο σε σύγκριση με τη ζώνη του ευρώ, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα. Εν τω μεταξύ, οι μέσοι ετήσιοι μισθοί είναι επίσης ανώτεροι στις ΗΠΑ και οι φόροι είναι συγκριτικά χαμηλοί , σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης.

Είναι αξιοσημείωτο ότι περισσότερο από το ένα τρίτο των αμερικανικών νοικοκυριών κερδίζουν πλέον πάνω από 100.000 $ ετησίως , σύμφωνα με το Γραφείο Απογραφής των ΗΠΑ. Υπάρχουν περίπου 23 εκατομμύρια Αμερικανοί εκατομμυριούχοι, σε σύγκριση με λιγότερους από 3 εκατομμύρια στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία και τη Γερμανία, σύμφωνα με την παγκόσμια κατάταξη περιουσίας της UBS Group AG για το 2023 .

Αυτό το χάσμα ευημερίας είναι εν μέρει αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο οι Αμερικανοί επενδύουν τα ανταλλακτικά τους μετρητά: Χάρη σε λογαριασμούς με φορολογικά πλεονεκτήματα όπως ο 401(k)s, είναι πολύ πιο πιθανό να αγοράσουν μετοχές, ενώ οι Ευρωπαίοι συσσωρεύουν τρισεκατομμύρια ευρώ σε τραπεζικές καταθέσεις χαμηλής απόδοσης .

Αμερικανική κυριαρχία

Σύμφωνα με το Bloomberg, ο ευρωπαϊκός Stoxx 600 άξιζε κάποτε περίπου το ίδιο με τον S&P 500 σε όρους δολαρίων ΗΠΑ. Σήμερα δεν υπάρχει ανταγωνισμός.

Η μεγαλύτερη ανοχή των Αμερικανών στον κίνδυνο απέδωσε καρπούς. Μπορεί να φαίνεται παράλογο τώρα, αλλά το 2008 η κεφαλαιοποίηση αγοράς του Stoxx Europe 600 ήταν περίπου η ίδια με τον S&P 500 σε όρους δολαρίων ΗΠΑ. Σήμερα διαφορά είναι τεράστια : η εταιρεία κατασκευής τσιπ τεχνητής νοημοσύνης Nvidia Corp., για παράδειγμα, αξίζει περισσότερο από ολόκληρο το γαλλικό χρηματιστήριο .

Η έλλειψη εγχώριων ευρωπαίων πρωταθλητών τεχνολογίας προκαλεί ανησυχίες ότι το διατλαντικό χάσμα πλούτου θα μπορούσε να διευρυνθεί περαιτέρω. Περίπου το 70% των βασικών μοντέλων τεχνητής νοημοσύνης αναπτύσσονται στις ΗΠΑ, ενώ μόλις τρεις αμερικανικές εταιρείες αντιπροσωπεύουν το 65% της παγκόσμιας αγοράς υπολογιστικού νέφους, σημείωσε ο Μάριο Ντράγκι, πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας και πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, σε ομιλία της την περασμένη εβδομάδα. .

Ο Ντράγκι πρόκειται να δημοσιεύσει μια πολυαναμενόμενη έκθεση για την καθυστερημένη ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης τον επόμενο μήνα: Εκτός από το σχετικά υψηλό ενεργειακό κόστος της Ευρώπης και την κατακερματισμένη ενιαία αγορά, το κύριο πρόβλημα είναι η ασθενής αύξηση της παραγωγικότητας, προειδοποίησε. Μια πρόσφατη έκθεση από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Διεθνούς Πολιτικής Οικονομίας κατέληξε σε ένα παρόμοιο συμπέρασμα: «Η οικονομική πρόκληση της Ευρώπης δεν είναι να εργάζεστε περισσότερες ώρες ή να κάνετε μικρότερες διακοπές, αλλά να βελτιώσετε την ποσότητα της προστιθέμενης αξίας που δημιουργείται από τις εισροές στην οικονομία».