Η διαχείριση μιας αγοράς

Στη δημόσια συζήτηση ξεχνάμε μόνιμα την «άλλη» πλευρά. Βλέπουμε ότι έχουμε ένα πρόβλημα, εν προκειμένω την αύξηση των ενοικίων, αναζητούμε πιθανές αιτίες και στην προσπάθειά μας να το λύσουμε «αποφασίζουμε» όλοι μαζί ποιοι φταίνε και τους ρίχνουμε το «ομαδικό ανάθεμα». Από κοντά, κάθε τέτοιου είδους κίνηση τη σιγοντάρει και η εκάστοτε κυβέρνηση, μέσω των παρεμβάσεών της ή μέσω της απραξίας της.

Εδώ και χρόνια, για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι πολλοί συμπολίτες μας ξεκίνησαν μέσα στην κρίση να κερδίζουν κάποια χρήματα από τη μίσθωση των σπιτιών τους, σε δημοφιλείς περιοχές κυρίως του κέντρου της Αθήνας και τουριστικών περιοχών, για μικρότερο χρονικό διάστημα από τις συμβατικές αστικές μισθώσεις μέσω των γνωστών πλατφορμών (Airbnb κ.λπ.). Αργότερα στο «παιχνίδι» μπήκαν και άλλες περιοχές, ενώ μέσω ανακαινίσεων μπήκαν στην αγορά παλιά βιομηχανικά, βιοτεχνικά και κτίρια γραφείων. Ολα αυτά έγιναν μικρές κατοικίες προς ενοικίαση.

Η κρίση πέρασε, τα εισοδήματα αυξήθηκαν, το ίδιο και οι στεγαστικές ανάγκες. Μαζί αυξήθηκε και το τουριστικό ρεύμα προς τη χώρα μας, που μεγάλο μέρος του στράφηκε σε αυτού του είδους τις μισθώσεις για τη διαμονή του. Η αυξημένη ζήτηση κάλυψε γρήγορα τη διαθέσιμη προσφορά κατοικιών και όπως γίνεται πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις οι τιμές των ενοικίων ανέβηκαν.

Ολα αυτά έγιναν με τη μικρή ή μεγάλη υποβοήθηση των κυβερνήσεων, που είχαν ανάγκη να δώσουν στο ακροατήριο των ψηφοφόρων τους ιδιοκτητών ακινήτων γρήγορο εισόδημα έπειτα από χρόνια καχεξίας. Οσο το κόστος επιβάρυνε κυρίως τους τουρίστες, ήταν όλα καλά. Οταν η επιβάρυνση χτύπησε και το κομμάτι των ψηφοφόρων που ενοικιάζουν την κατοικία τους, το πρόβλημα έγινε μεγάλο και έκανε την εμφάνισή του.

Τι θα έπρεπε να κάνει μια οργανωμένη πολιτεία που έχει να διαχειριστεί μια νέα αγορά; Πρώτα από όλα να τη χαρτογραφήσει και δεύτερον να συζητήσει, να διαβουλευτεί με τα μέλη ώστε να δει στη συνέχεια με τους υπόλοιπους παράγοντες του ευρύτερου κλάδου πώς θα ρυθμίσει τη λειτουργία τους. Τι έκανε η δική μας πολιτεία;

Τίποτα. Εξακολουθούμε να μην μπορούμε να συμφωνήσουμε ούτε κατά προσέγγιση στον αριθμό των κατοικιών που ενοικιάζονται βραχυχρόνια και βέβαια ουδέποτε όπως είπε στο podcast ΒΑΒΕΛ του ot.gr εκπρόσωπός τους, συζήτησε κανείς μαζί τους. Ακόμα δεν τους έχει δει κανένα αρμόδιο κυβερνητικό στέλεχος για οποιοδήποτε θέμα. Σαν να μην υπάρχουν, όταν εκτιμούν ότι μόνο φέτος θα συνεισφέρουν περίπου 1 δισεκατομμύριο ευρώ στα δημόσια ταμεία, οι διανυκτερεύσεις έχουν ξεπεράσει αυτές των επίσημων καταλυμάτων και προσφέρουν εισόδημα σε πολλές συμπληρωματικές επιχειρήσεις (καφέ, σουπερμάρκετ κ.λπ.) που βρίσκονται γύρω από αυτά.

Αυτό που κάνουν και διαρρέει ότι θα το ξανακάνουν, από την πλευρά της κυβέρνησης, είναι να αυξάνουν τη φορολογία. Πάντα χωρίς διαβούλευση. Χωρίς να είναι σαφές ποιο είναι το σχέδιο. Είναι σαφές ότι οι βραχυχρόνιες μισθώσεις αποτελούν έναν σημαντικό κλάδο της τουριστικής οικονομίας, θα συζητήσουμε πώς θα τις κάνουμε επίσημες ή θα κάνουμε ότι δεν υπάρχουν; Θα συνεχίσουμε να τις αφήνουμε να λειτουργούν χωρίς σοβαρούς κανόνες, εις βάρος επίσημων επιχειρήσεων που πληρώνουν υψηλές ασφαλιστικές εισφορές για τους εργαζομένους τους ή θα τις χαρατσώνουμε σχεδόν εκδικητικά, απλά για να δείξουμε με την πρώτη ευκαιρία ότι παρεμβαίνουμε;