Σκληρό παιχνίδι

Δεν είναι μόνο οι γαλλικές εκλογές που ταρακούνησαν τελευταία το παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό. Μεγάλη εντύπωση προκάλεσε το αποτέλεσμα στις προεδρικές εκλογές στο Ιράν. Αυτό που συγκλόνισε τα πράγματα εκεί δεν ήταν μόνο το αποτέλεσμα των εκλογών. Αλλά η στάση των μουλάδων να επιτραπεί στον μετριοπαθή γιατρό Μασούντ Πεζεσκιάν να κατέλθει στον εκλογικό στίβο. Για πολλούς βέβαια επικριτές του ιρανικού καθεστώτος οι εκλογές ήσαν προσχηματικές. Εκφράζουν δηλαδή τις δύο όψεις του ιδίου νομίσματος.

Γι’ αυτό και υπήρξε τόσο μεγάλη αποχή και στις δύο φάσεις των εκλογών. Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Η ειδική επιτροπή που αξιολογεί τους υποψηφίους, κάτω από το άγρυπνο μάτι του υπέρτατου ηγέτη Χαμενεΐ, σπάνια θα άφηνε κάποιον να κατέλθει υποψήφιος υποστηρίζοντας θέσεις «αιρετικές» ή αντιθρησκευτικές. Ο Πεζεκσιάν όμως δεν έκρυψε τις αντιδεοντολογικές για το θεοκρατικό καθεστώς απόψεις του. Γιατί λοιπόν έγινε δεκτή η υποψηφιότητά του;

Μια εκδοχή θα μπορούσε να είναι η απόφαση του καθεστώτος να επιτρέψει κάποιες βαλβίδες ασφαλείας που να αφήνουν να εκφρασθούν ορισμένες δυσαρέσκειες κατά του συστήματος. Δεν αποκλείεται όμως την ίδια στιγμή το σύστημα να βλέπει την ανάγκη κάποιων αλλαγών ώστε το καθεστώς να εκτονώσει την αδιέξοδη πορεία του και να πορευθεί σε κάποια διαφορετική πολιτική κατεύθυνση. Αυτή είναι σίγουρα μια αισιόδοξη εκτίμηση, αλλά τα πράγματα θα δείξουν αν είναι έτσι ή όχι.

Πάντως απόψεις που αφήνουν τις γυναίκες ελεύθερες να ντύνονται όπως τους αρέσει και να ακολουθούν επαγγελματικές καριέρες συνιστούν ανατρεπτικές ουσιαστικά πρωτοβουλίες για την εκεί κοινωνία. Η κυβέρνηση που εκεί θα σχηματισθεί και τα πρώτα βήματα που θα υιοθετηθούν θα δείξουν προς τα πού ακριβώς θα οδηγηθούν οι εξελίξεις.

Στη Γαλλία, το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα εξέπληξε πολύ κόσμο. Σίγουρα όμως δεν στενοχώρησε τη Λεπέν και το κόμμα της. Ο εκλογικός ελιγμός του Μακρόν στόχευε στην ανάμειξη της Συσπείρωσης στις κυβερνητικές ευθύνες και στη συνεπακόλουθη πολιτική φθορά. Απώτερος σκοπός προφανώς ήταν η μείωση των δυνατοτήτων της Λεπέν να διεκδικήσει την προεδρία της δημοκρατίας.

Το σενάριο αυτό βέβαια ματαιώνεται μετά το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα. Η νίκη Αριστεράς και Μεταρρυθμιστών του Μακρόν οδηγεί αναπόφευκτα σε κυβέρνηση Κεντροαριστεράς. Ενός σχήματος με τεράστιες ευθύνες, που θα έχει δημιουργήσει στον κόσμο πολύ μεγάλες προσδοκίες. Ενός σχήματος όμως με ελάχιστη εσωτερική συνοχή και ανυπέρβλητα δομικά προβλήματα. Ιδεολογική ανομοιομορφία και σοβαρά ζητήματα δύσκολων πολιτικών αποφάσεων δεν προμηνύουν μακροημέρευση ούτε και σταθερότητα του όποιου σχήματος.

Αναπόφευκτα κερδισμένη θα βγει η Λεπέν και η Συσπείρωση, που θα μπορούν να συνεχίσουν να ασκούν κριτική εκ του ασφαλούς και να εκμεταλλεύονται την όποια δυσαρέσκεια κατά της Κεντροαριστεράς θα προκύπτει από τις πολιτικές της κυβέρνησης. Κατόπιν αυτού η Λεπέν αναπόφευκτα θα φαντάζει το κύριο φαβορί της επερχόμενης προεδρικής αναμέτρησης. Με βάση αυτά τα δεδομένα, κερδισμένος των εκλογών υπήρξε μάλλον η Λεπέν. Και χαμένος ο Μακρόν, του οποίου ο χειρισμός απέτυχε παταγωδώς.