Baby Boomers: Γιατί η Wall Street τους θέλει και δεν τους θέλει

Οι Baby Boomers, η γενιά που γεννήθηκε μεταξύ 1946 και 1964, έχουν ήδη συνταξιοδοτηθεί ή πρόκειται, οι πιο ύστεροι, σύντομα να συνταξιοδοτηθούν, και αυτό φαίνεται να είναι μεγάλο πρόβλημα για την Αμερική. Τα επόμενα χρόνια, ο πληθυσμός σε ηλικία συνταξιοδότησης θα αυξηθεί στο μεγαλύτερο μέγεθός του, μειώνοντας τα κεφάλαια Κοινωνικής Ασφάλισης, κατακλύζοντας τους οίκους ευγηρίας και αφήνοντας μια έλλειψη εργατικού δυναμικού.

Ο Λάρι Φινκ, ο 71χρονος Διευθύνων Σύμβουλος της BlackRock, πρόσφερε μια διττή λύση στην επικείμενη συνταξιοδοτική κρίση στην ετήσια επιστολή προς τους μετόχους τον Μάρτιο.

HΠΑ: Γιατί πρέπει να ευγνωμονούν τους Baby Boomers

Προκειμένου να αποφευχθεί η οικονομική καταστροφή, υποστήριξε, οι άνθρωποι θα πρέπει να εξοικονομούν περισσότερα χρήματα και να εργάζονται περισσότερο. «Τι θα γινόταν αν η κυβέρνηση και ο ιδιωτικός τομέας αντιμετώπιζαν τους άνω των 60 εργαζομένους ως εργαζομένους στο τέλος της καριέρας τους με πολλά να προσφέρουν και όχι ως άτομα που θα έπρεπε να συνταξιοδοτηθούν;» έγραψε ο Φινκ.

Η τρέχουσα ηλικία συνταξιοδότησης στις ΗΠΑ είναι 67, αλλά οι περισσότεροι Αμερικανοί αποχωρούν από το εργατικό δυναμικό νωρίτερα. Εάν περισσότεροι άνθρωποι συνέχιζαν να εργάζονται μέχρι τα 70 τους, η επικείμενη κρίση θα είναι ηπιότερη.

Δημιουργώντας ένα παράδοξο

Κατά κάποιο τρόπο, η λύση του Φινκ ίσως ακούγεται λογική, πολλοί ικανοί, ενεργητικοί 70χρονοι Αμερικανοί θα χαίρονταν να παραμείνουν ενεργοί στην οικονομία, οπότε γιατί να μην ενθαρρυνθούν;

Το πρόβλημα είναι ότι το σχέδιό του παραβλέπει μερικές βασικές αλήθειες. Πρώτον, πολλοί ηλικιωμένοι δεν μπορούν να εργαστούν λόγω αναπηρίας ή επειδή φροντίζουν άτομα με αναπηρία. Το δεύτερο είναι ότι όσοι είναι πρόθυμοι και ικανοί να εργαστούν είναι συχνά ανεπιθύμητοι. Παρά τη νομική απαγόρευση της διάκρισης σε βάρος ατόμων 40 ετών και άνω στον χώρο εργασίας, εξακολουθεί να είναι συνηθισμένη.

Αντί να διευκολύνει τους Αμερικανούς να αποταμιεύουν για τη συνταξιοδότηση και να εργάζονται για όσο χρόνο θέλουν, ο Φινκ δημιουργεί ένα παράδοξο: Η οικονομία χρειάζεται τους ηλικιωμένους Αμερικανούς για να εργάζονται περισσότερο, αλλά πολλές εταιρείες απλά δεν τους θέλουν.

Το 2023, μια έρευνα της Εταιρείας για τη Διαχείριση Ανθρώπινου Δυναμικού – SHRM διαπίστωσε ότι το 30% των εργαζομένων αισθάνονταν διακρίσεις λόγω της ηλικίας τους σε κάποιο σημείο της σταδιοδρομίας τους.

Σύμφωνα με το Εμπορικό Επιμελητήριο των ΗΠΑ, υπάρχουν 8,5 εκατομμύρια ανοιχτές θέσεις εργασίας και μόνο 6,5 εκατομμύρια άνεργοι που αναζητούν εργασία. Όμως, παρά τις ελλείψεις, πολλές εταιρείες διστάζουν να καλύψουν τις κενές θέσεις με άτομα μεγαλύτερης ηλικίας.

Ηλικιακές προκαταλήψεις

Άλλες μελέτες έχουν βρει παρόμοιο μοτίβο: Μια έρευνα του 2024 σε 1.000 διευθυντές προσλήψεων που διεξήχθη από το ResumeBuilder.com, έναν ιστότοπο που βοηθά τους ανθρώπους να γράφουν βιογραφικά, διαπίστωσε ότι περισσότεροι από το ένα τρίτο των ερωτηθέντων παραδέχθηκαν ότι είχαν προκατάληψη έναντι υποψηφίων άνω των 60 ετών αλλά και υποψηφίων Gen Z.

«Είμαστε σε μια κατάσταση όπου έχουμε μια ομάδα ανθρώπων που προφανώς προσλαμβάνουν μόνο τη δική τους ηλικιακή ομάδα, επειδή φαίνεται να είναι προκατειλημμένοι εναντίον των νεότερων από αυτούς και των μεγαλύτερων από αυτούς», είπε στο Business Insider η Στέισι Χάλερ, επικεφαλής σύμβουλος σταδιοδρομίας. στο ResumeBuilder.

Μια έρευνα του 2018 της ProPublica και της Mother Jones διαπίστωσε ότι η IBM είχε ένα πρόγραμμα express σε εφαρμογή από το 2013 έως το 2018 για να απολύει εργαζομένους άνω των 40 ετών και να τους αντικαθιστά με εργαζόμενους κάτω των 40 ετών. Η Επιτροπή Ίσων Ευκαιριών Απασχόλησης διαπίστωσε ότι υπήρχε “εύλογη αιτία” να πιστεύουν ότι η IBM έκανε ηλικιακές διακρίσεις.

Τις περισσότερες φορές, ωστόσο, οι διακρίσεις είναι λιγότερο σαφείς. Άνθρωποι που δεν θα ονειρευόντουσαν ποτέ να κάνουν παρατηρήσεις σχετικά με τη φυλή, το φύλο ή τη θρησκεία, δεν έχουν πρόβλημα να κάνουν έναν μεγαλύτερο συνάδελφο να αισθάνεται ανεπιθύμητος.

Οι διακρίσεις λόγω ηλικίας έχουν πολλούς λόγους: Η πολιτιστική εμμονή με τη νεολαία, τα γκρίζα μαλλιά τους δεν αντικατοπτρίζουν το εταιρικό branding, η θεώρηση ότι οι μεγαλύτεροι είναι πιο φιλάσθενοι ή δεν έχουν επαφή με την τεχνολογία που αλλάζει ταχέως.

Η μη ρεαλιστική προσέγγιση της εταιρικής Αμερικής

Σε έναν ιδανικό κόσμο, οι ηλικιωμένοι εργαζόμενοι θα μπορούσαν να συνταξιοδοτηθούν ειρηνικά, αφήνοντας το έργο της λειτουργίας της οικονομίας της χώρας στις νεότερες γενιές, ενώ απολαμβάνουν την ξεκούραση που τους αξίζει. Αλλά όλο και περισσότερο, οι συνταξιούχοι Αμερικανοί βρίσκονται μεταξύ σφύρας και άκμονος. Δεν μπορούν να συνταξιοδοτηθούν όταν θέλουν επειδή δεν έχουν αρκετά χρήματα. Δεν μπορούν όμως να συνεχίσουν να εργάζονται, γιατί οι εταιρείες δεν τους θέλουν.

Ο Λάρι Φινκ έχει δίκιο ότι οι περισσότερες βιομηχανικές χώρες δεν έχουν προετοιμαστεί για τον οικονομικό αντίκτυπο της γήρανσης του πληθυσμού. Ήδη, οι Αμερικανοί σε ηλικία συνταξιοδότησης δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα, υπολογίζοντας ότι εργάζονται μέχρι τα 70 τους για να επεκτείνουν τις πενιχρές αποταμιεύσεις τους.

Το πρόβλημα με την αξιολόγηση του Φινκ είναι ότι απλώς δεν είναι ρεαλιστική. Για τον Φινκ και άλλα στελέχη, το δίλημμα είναι το εξής: Μπορούν είτε να πληρώνουν περισσότερο τους εργαζομένους και να τους αφήνουν να εργάζονται περισσότερο ώστε να είναι καλύτερα προετοιμασμένοι για τη συνταξιοδότηση ή μπορούν να πληρώνουν περισσότερους φόρους ώστε η κυβέρνηση να παρέχει καλύτερη συνταξιοδότηση. Δεν μπορούν να έχουν και τα δύο.