Σαμ Άλτμαν: Η γιγάντια μελέτη βασικού εισοδήματος – Τι έδειξε το τριετές πείραμα

Ένα από τα ερωτήματα τα οποία τίθενται σε συζητήσεις οικονομολόγων είναι αν, πόσο και υπό ποιες συνθήκες πρέπει να υπάρχει ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, αλλά και τι μπορεί να αποδώσει ένα τέτοιο κοινωνικο-οικονομικό μέτρο.

Προσπαθώντας να απαντήσει σε αυτά και άλλα ερωτήματα ο ιδρυτής της OpenAI, Σαμ Άλτμαν χρηματοδότησε ένα τριετές πείραμα για το βασικό εισόδημα του οποίου η πολυαναμενόμενη μελέτη αποτελεσμάτων είναι πλέον δημόσια. Το πείραμα έδωσε στους συμμετέχοντες με χαμηλό εισόδημα 1.000 δολάρια το μήνα για τρία χρόνια, χωρίς να υφίσταται κανένας περιορισμός, σύμφωνα με το Business Insider.

Airbnb: Ο «κρυφός ρόλος» στον σχεδιασμό του ChatGPT – Τι αποκάλυψε ο Άλτμαν

Οι αποδέκτες επενδύουν το μεγαλύτερο μέρος των επιπλέον δαπανών τους για βασικές ανάγκες, όπως ενοίκιο, μεταφορά και φαγητό, διαπίστωσε η μελέτη. Εργάζονταν επίσης λιγότερο κατά μέσο όρο, αλλά παρέμειναν απασχολημένοι στο εργατικό δυναμικό και ήταν πιο στοχευμένοι στην αναζήτηση εργασίας σε σύγκριση με μια ομάδα ελέγχου.

«Οι παραλήπτες είχαν μεγαλύτερη δυνατότητα να λάβουν αποφάσεις που λειτουργούσαν καλύτερα για τη ζωή τους και να προετοιμαστούν για το μέλλον, από τη μετακίνηση σε άλλες γιετονιές έως την εκδήλωση ενδιαφέροντος για νέα επιχειρηματικά εγχειρήματα», ανέφεραν οι συντάκτες της έκθεσης.

Μετρητά χωρίς όρους

Ο Άλτμαν συγκέντρωσε 60 εκατομμύρια δολάρια για τη μελέτη, συμπεριλαμβανομένων 14 εκατομμυρίων δολαρίων από δικά του χρήματα. Η OpenResearch διεξήγαγε τη μελέτη, της οποίας ηγήθηκε η ερευνήτρια Ελίζαμπεθ Ρόουντς.

Ξεκίνησε επίσημα το 2019 όταν εγγράφηκαν 3.000 κάτοικοι του Τέξας και του Ιλινόις σε αστικές, προαστιακές και αγροτικές περιοχές. Όλοι αυτοί οι κάτοικοι είχαν ετήσια εισοδήματα κάτω των $28.000. Το ένα τρίτο έπαιρνε $1.000  το μήνα για τρία χρόνια, ενώ το υπόλοιπο – η ομάδα ελέγχου – έπαιρνε $50  το μήνα. Κανένας συμμετέχων δεν έχασε τα υπάρχοντα προνόμιά του.

Η μελέτη διαπίστωσε ότι όσοι έλαβαν $1.000 αύξησαν τις δαπάνες τους κατά μέσο όρο $310 το μήνα, αλλά το μεγαλύτερο μέρος αυτών των δαπανών προοριζόταν για φαγητό, ενοίκιο και μεταφορές. Πρόσφεραν επίσης περισσότερη υποστήριξη σε άλλους που είχαν ανάγκη σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου.

Οι ερευνητές, ωστόσο, είπαν ότι δεν βρήκαν «άμεσες ενδείξεις βελτιωμένης πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη ή βελτιώσεις στη σωματική και ψυχική υγεία» μεταξύ εκείνων που έλαβαν πληρωμές 1.000 δολαρίων.

«Βλέπουμε σημαντικές μειώσεις στο άγχος, την ψυχική δυσφορία και την επισιτιστική ανασφάλεια κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους, αλλά αυτές οι επιπτώσεις εξαφανίζονται από το δεύτερο και το τρίτο έτος του προγράμματος», ανέφερε η έκθεση. «Τα μετρητά από μόνα τους δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν προκλήσεις όπως οι χρόνιες παθήσεις υγείας, η έλλειψη παιδικής μέριμνας ή το υψηλό κόστος στέγασης».

Η συζήτηση για το βασικό εισόδημα

Η μελέτη εμπνεύστηκε από την πίστη του Άλτμαν για τη σημασία ενός βασικού εισοδήματος στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, που κάποιοι φοβούνται ότι θα μπορούσε να εξαλείψει εκατομμύρια θέσεις εργασίας.

«Είναι αδύνατο να έχουμε πραγματικά ισότητα ευκαιριών χωρίς κάποια εκδοχή εγγυημένου εισοδήματος», είπε ο Άλτμαν όταν ανακοίνωσε το έργο.

Ένα καθολικό βασικό εισόδημα θα παρείχε σε όλους άμεσες πληρωμές, χωρίς περιορισμούς. Ωστόσο, αυτό ενέχει μεγάλα πολιτικά βαρίδια. Για αυτό, πολλές πόλεις και πολιτείες έχουν πειραματιστεί με εγγυημένα βασικά εισοδήματα. Αυτά τα προγράμματα παρέχουν πληρωμές σε μετρητά χωρίς περιορισμούς σε επιλεγμένους ευάλωτους πληθυσμούς χαμηλού εισοδήματος. Σε αυτό το στρατόπεδο εμπίπτει και η μελέτη του Άλτμαν.

Δεδομένα από δεκάδες από αυτά τα μικρότερα προγράμματα έχουν βρει ότι οι πληρωμές σε μετρητά μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση των αστέγων, της ανεργίας και της επισιτιστικής ανασφάλειας, αν και εξακολουθούν να τονίζουν την ανάγκη των τοπικών κυβερνήσεων να επενδύσουν σε κοινωνικές υπηρεσίες και υποδομές στέγασης.

Νωρίτερα φέτος, ο Άλτμαν παρουσίασε επίσης ένα άλλο είδος προγράμματος βασικού εισοδήματος, το οποίο ονόμασε «καθολικό βασικό υπολογισμό». Σε αυτό το σενάριο, ο Άλτμαν είπε ότι οι άνθρωποι θα λάβουν ένα «κομμάτι» των υπολογιστικών πόρων του μεγάλου γλωσσικού μοντέλου GPT-7, το οποίο θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν όπως θέλουν.

«Εσείς θα κατέχετε μέρος της παραγωγικότητας», εξήγησε σε ένα podcast.

Ακόμη και αυτά τα μικρότερα πειράματα, ωστόσο, αντιμετώπισαν πολιτικά εμπόδια. Οι Συντηρητικοί σε πολλές πολιτείες αμφισβήτησαν τα προγράμματα, σταματώντας την πρόοδό τους.

Τα ευρήματα της μελέτης Altman

Η μελέτη του Altman αξιολόγησε τόσο ποσοτικά δεδομένα, όπως έρευνες και τραπεζικές συναλλαγές, όσο και ποιοτικά δεδομένα, όπως συνεντεύξεις με αποδέκτες.

Η μελέτη διαπίστωσε ότι σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου, οι συνολικές ατομικές αποταμιεύσεις των αποδεκτών των $1000 αυξήθηκαν σχεδόν 25%. Υπήρξε μικρός αντίκτυπος στην ιδιοκτησία αυτοκινήτου ή κατοικίας, αν και οι αποδέκτες των $1.000 ήταν πιο πιθανό να αλλάξουν γειτονιές ή να πληρώσουν για στέγαση από την ομάδα ελέγχου.

Όσον αφορά την υγειονομική περίθαλψη, οι λήπτες είδαν ελαφρές αυξήσεις σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου στην οδοντιατρική περίθαλψη, τις επισκέψεις στα επείγοντα περιστατικά και τις δαπάνες υγειονομικής περίθαλψης, αν και δεν υπήρχαν άμεσες ενδείξεις βελτίωσης της υγείας.

Οι αποδέκτες ήταν πιο πιθανό να θέλουν να προωθήσουν την εκπαίδευσή τους, συγκεκριμένα στο τρίτο έτος, σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Ωστόσο, δεν υπήρχαν σημαντικές επιπτώσεις στο μορφωτικό επίπεδο συνολικά.

Η μελέτη, η οποία ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 όταν η ανεργία ήταν υψηλή, διαπίστωσε ότι τα ποσοστά απασχόλησης μειώθηκαν το δεύτερο και το τρίτο έτος μεταξύ των αποδεκτών σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Κατά μέσο όρο, τα εισοδήματα αυξήθηκαν σημαντικά για όλες τις ομάδες, αν και ελαφρώς υψηλότερα για την ομάδα ελέγχου. Τα εισοδήματα για τους αποδέκτες των $1.000 αυξήθηκαν από λίγο λιγότερο από 30.000 δολάρια σε 45.710 δολάρια, ενώ τα εισοδήματα για την ομάδα ελέγχου ξεκίνησαν σε παρόμοιο επίπεδο, αλλά αυξήθηκαν υψηλότερα, στα 50.970 δολάρια.

«Τα μετρητά προσφέρουν ευελιξία και μπορεί να αυξήσουν την ικανότητα λήψης αποφάσεων απασχόλησης που ευθυγραμμίζονται με τις ατομικές συνθήκες, τους στόχους και τις αξίες των παραληπτών», ανέφεραν οι συντάκτες της έκθεσης.