Γαλλία: Διχάζει την Αριστερά η ιδέα Μελανσόν για παύση του Μακρόν

Στην Ελλάδα πριν από ακριβώς ενάμιση αιώνα, τον Ιούνιο του 1874, ο Χαρίλαος Τρικούπης δημοσίευσε στην εφημερίδα «Καιροί» το περίφημο άρθρο του με τίτλο «Τις πταίει;» με το οποίο κατήγγειλε το βασιλιά Γεώργιο Α’ επειδή διόριζε κατά βούληση υπουργούς από τη μειοψηφία.

Μπορούσε να ορκίσει πρωθυπουργό «ακόμα και τον κηπουρό του». Ένα χρόνο αργότερα ο Τρικούπης εφάρμοσε την αρχή της δεδηλωμένης, που κατοχυρώθηκε συνταγματικά αρκετά αργότερα, το 1927, και η οποία υποχρεώνει τον ανώτατο άρχοντα να διορίζει πρωθυπουργό τον αρχηγό του πλειοψηφούντος κόμματος, ο οποίος πρέπει να εξασφαλίζει την στήριξη της Βουλής.

Οι φοροφυγάδες στο στόχαστρο της Αριστεράς

Μέρες του 1874 ζει μέσα στο κατακαλόκαιρο η Γαλλία, καθώς ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν αποφεύγει να διορίσει πρωθυπουργό την Λισί Καστέ, που πρότεινε το πλειοψηφούν στις πρόσφατες εκλογές Νέο Λαϊκό Μέτωπο. Είναι σαφές ότι ο Μακρόν κωλυσιεργεί αναζητώντας άλλον, μετριοπαθέστερο υποψήφιο πρωθυπουργό αντί της Καστέ, την οποία θεωρεί πολύ ριζοσπαστική στις πολιτικές της απόψεις.

Έτσι ο επικεφαλής της Ανυπότακτης Γαλλίας Ζαν-Λικ Μελανσόν (είναι το μεγαλύτερο κόμμα του Αριστερού συνασπισμού που πλειοψήφισε στις εκλογές) απειλεί όχι μόνο να καταγγείλει ως νέος Τρικούπης τον Μακρόν που αρνείται να διορίσει την Καστέ, αλλά να ζητήσει την εφαρμογή του άρθρου 68 του Συντάγματος του 1958 που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στην παύση του προέδρου από τα καθήκοντά του!

Ξένη στο κόμμα της;

Πρόκειται για μια διαδικασία κατά την οποία το Κοινοβούλιο μετατρέπεται σε Ανώτατο Δικαστήριο, έχοντας τη δυνατότητα «να παύσει τον πρόεδρο μόνο σε περίπτωση παράβασης των καθηκόντων του, που είναι προδήλως ασυμβίβαστη με την άσκηση της εντολής που έχει λάβει από το λαό». Ο γαλλικός τύπος εκτιμά ότι πολιτικοί και τεχνικοί λόγοι καθιστούν «πρακτικά σχεδόν αδύνατη» την παύση του Μακρόν βάσει του άρθρου 68 του Συντάγματος.

Μακάριος στην «αυτοκρατορική» νηφαλιότητά του, ο Εμανουέλ Μακρόν θα δεχθεί στο Μέγαρο των Ηλισίων την υποψήφια του Μετώπου για την πρωθυπουργία Λισί Καστέ στις 23 Αυγούστου, μαζί με τους εκπροσώπους των κομμάτων που εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι η νεαρή (μόλις 37 ετών) πολιτική επιστήμονας, οικονομολόγος και ανώτερη υπάλληλος στο Δήμο του Παρισιού Καστέ, την υποψηφιότητα της οποίας για το Ματινιόν (το πρωθυπουργικό Μέγαρο) με ζέση υπερασπίζονται οι Ανυπότακτοι του Μελανσόν, δεν ανήκει στο συγκεκριμένο κόμμα.

Η Λισί Καστέ είναι μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Εντάξει, μπορεί να ανήκει στην αριστερή πτέρυγα του κόμματος, αλλά μιλάμε για ένα πολιτικό σχηματισμό που ανήκει στη συστημική Κεντροαριστερά και έχει εν πάση περιπτώσει αναδείξει δύο προέδρους της γαλλικής Δημοκρατίας, τον εμβληματικό Φρανσουά Μιτεράν (που είναι αλήθεια ότι είχε κατατρομοκρατήσει τη γαλλική άρχουσα τάξη το 1981 που είχε πρωτοεκλεγεί) και τον καθόλα προβλέψιμο, μετριοπαθή Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος παρεμπιπτόντως εξελέγη βουλευτής στις τελευταίες εκλογές αλλά έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν ενδιαφέρεται για την πρωθυπουργία – στη Γαλλία και στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν ισχύει η ελληνική υποτιμητική ρήση «από Δήμαρχος, κλητήρας».

Εν πάση περιπτώσει, μεσολάβησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες που μπορεί να μην έφεραν μεν εκεχειρία στα πεδία των μαχών στην Ουκρανία, τη Ρωσία και τη Μέση Ανατολή, αλλά ανέστειλαν (με ρητή απόφαση του προέδρου Μακρόν) τις πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία μετά από τις εκλογές της 30ής Ιουνίου και της 7ης Ιουλίου. Η έναρξη των Παραολυμπιακών Αγώνων δεν εμποδίζουν τον πρόεδρο να ξεκινήσει τις διεργασίες για το σχηματισμό κυβέρνησης.

Σοσιαλιστική διχόνοια

Όπως γράφει η «Le Figaro», «το κόμμα του Μελανσόν πιέζει περισσότερο από κάθε άλλη φορά για να πάρει η Αριστερά την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης». Τα τέσσερα κόμματα που συγκροτούν το Νέο Λαϊκό Μέτωπο (Σοσιαλιστές, Ανυπότακτοι, Κομμουνιστές και Πράσινοι) θα φθάσουν εν χορώ την Παρασκευή στο Προεδρικό Μέγαρο για να υπενθυμίσουν στον Μακρόν ότι έχουν εκλέξει 193 βουλευτές και είναι η πρώτη δύναμη στην Εθνοσυνέλευση.

Και όμως! Στους κόλπους ενός εκ των κομμάτων του πλειοψηφικού σχηματισμού, στους κόλπους του Σοσιαλιστικού Κόμματος, η διχόνοια εμφιλοχωρεί. Μιλάμε για ένα κόμμα που στις τελευταίες εκλογές κατάφερε να εκτινάξει το ποσοστό του από το 6% λίγο πάνω από το 10% στις τελευταίες εκλογές. Αλλά που έχει την ανάγκη των Πρασίνων και της γενικής γραμματέας τους, Μαρίν Τοντελιέ, για παράδειγμα, για να υποστηρίξει την σοσιαλίστρια Καστέ δηλώνοντας στη «Tribune du Dimanche» ότι «δεν είναι ο πρόεδρος που έχασε στις εκλογές αυτές, αλλά το Κέντρο που τον υποστήριξε για να εκλεγεί». Οπότε «ως πρόεδρος πλέον όλων των Γάλλων πρέπει να ενεργήσει ανεξάρτητα έτσι ώστε να δημιουργηθούν κυβερνητικές πλειοψηφίες στο Κοινοβούλιο».

«Υπερβολικά Αριστερή»

Από την άλλη πλευρά, σκέπτεται κανείς ότι ο επανειλημμένα κατηγορηθείς ως «πρόεδρος των πλουσίων» πασχίζει να επιβεβαιώσει με κάθε τρόπο τη «ρετσινιά» που τον συνοδεύει από την πρώτη εκλογή του, το 2017. Αποφεύγει να διορίσει ως πρωθυπουργός τη σοσιαλίστρια Καστέ, η οποία έχοντας όλο το μέλλον μπροστά της δεν διστάζει να δηλώνει σε συνεντεύξεις της ότι υποστηρίζει την αναδιανομή των εισοδημάτων μέσω της ουσιαστικής φορολόγησης του μεγάλου πλούτου.

Η φρασεολογία και οι ιδέες της δεν βρήκαν τόση υποστήριξη στους κόλπους του δικού της κόμματος, του Σοσιαλιστικού, όσο στις τάξεις των Ανυπτότακτων Γάλλων. Των Ανυπότακτων που, διαπιστώνοντας ότι ο Μακρόν με παρελκυστικές πολιτικές προσπαθεί να παραγκωνίσει την υποψηφιότητά της για το Ματινιόν, υπογράφουν μέσω των τριών κορυφαίων στελεχών τους (Ζαν-Λικ Μελανσόν, Μανουέλ Μπομπάρ και Ματίλντ Πανό) άρθρο στη «Tribune du Dimanche» με το οποίο κατηγορούν τον Μακρόν ότι αρνούμενος να δεχθεί το αποτέλεσμα της λαϊκής βούλησης διαπράττει «θεσμικό πραξικόπημα κατά της Δημοκρατίας».

Φευ, η Καστέ έχει την υποστήριξη των Ανυπότακτων αλλά όχι του κόμματός της. Ήδη πολλά στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος αποδοκίμασαν την απειλή των Ανυπότακτων για καταφυγή στο άρθρο 68 του Συντάγματος (περί των προϋποθέσεων για παύση του προέρδου της Γαλλικής Δημοκρατίας). Και ο γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ολιβιέ Φορ (ένας πολιτικός που μάλλον δεν θα είχε αντίρρηση ο Μακρόν να διορίσει για πρωθυπουργό) σχολίασε μέσω του Χ: «Το άρθρο για πιθανή ενεργοποίηση της διαδικασίας παύσης του προέδρου υπογράφεται από τους ηγέτες της Ανυπότακτης Γαλλίας. Δεν δεσμεύει παρά μόνο το κίνημά τους»…