
Στις 17/12/2021 δημοσιεύτηκε ένα άρθρο του κ. Δημ. Στεργίου με τίτλο «Φάκελος Προϋπολογισμοί – Ποιοι πρωθυπουργοί «φούσκωσαν» το χρέος στα 400 δισ. Ευρώ», όπου διεκτραγωδείται η πορεία του δημοσίου χρέους την περίοδο της μεταπολίτευσης και αποδίδονται ευθύνες στους διατελέσαντες πρωθυπουργούς για την άνοδο του, κατ’ εξαίρεση δε και σε μένα προσωπικώς ως υπουργού Οικονομικών.
Το άρθρο βρίθει από ψεύδη και ανακρίβειες και για αυτό θεωρώ επιβεβλημένη μια απάντηση, αν και πολύ καθυστερημένη! Το εντόπισα μόλις πρόσφατα γιατί δυστυχώς την περίοδο δημοσίευσης του είχα μια μακρά περιπέτεια υγείας και διέλαθε της προσοχής μου. Οι ακόλουθες επισημάνσεις βασίζονται σε πρόσφατα στοιχεία της Eurostat και πιστεύω θα δείξουν πέραν πάσης αμφιβολίας πού ακριβώς βρίσκεται η αλήθεια και το ψεύδος:
1. Ας αρχίσουμε με την περίοδο Σημίτη (1996-αρχές 2004) την οποία εμφατικά κατηγορεί ότι «ιδιαίτερα επί πρωθυπουργίας του, μολονότι εξασφαλίσθηκαν τότε ικανοποιητικοί ρυθμοί ανάπτυξης, το χρέος αντί ανάλογης δραστικής μείωσης διογκωνόταν συνεχώς». Και όμως στον Πίνακα που ο ίδιος ο Δ. Στεργίου παραθέτει, φαίνεται ότι το χρέος από 112,2% του ΑΕΠ που ήταν το 1996 πήγε στο 97,4% του ΑΕΠ το 2003. Δηλαδή ΜΕΙΩΘΗΚΕ κατά -14,8% μονάδες του ΑΕΠ, όπως αναγράφεται στην σχετική στήλη. Μάλιστα αποτελεί την μοναδική περίπτωση πρωθυπουργίας της μεταπολίτευσης με συρρίκνωση του χρέους! Τώρα πώς αυτό είναι συμβατό με το μένος του κ. Στεργίου μόνος αυτός γνωρίζει.
Για να είμαστε αυστηροί, τα τελευταία στοιχεία της Eurostat που παρουσιάζονται στον δικό μου Πίνακα δείχνουν ότι το χρέος στο τέλος 2003 ήταν 101,5% του ΑΕΠ, άρα η μείωση επί Σημίτη ήταν ηπιότερη αλλά και πάλι διαψεύδει πανηγυρικά τους ψευδείς ισχυρισμούς του Δ. Στεργίου.
2. Πάμε τώρα στους αφορισμούς εναντίον μου. Ενώ αρχικά εκθειάζει αποσπάσματα από ένα βιβλίο μου, μετά με κατηγορεί ότι «έκαν[α] σχεδόν τα αντίθετα αργότερα ως υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών επί κυβερνήσεως Σημίτη (2001-2004), όταν το χρέος αυξήθηκε κατά 70 δις. ευρώ!». Όσον αφορά τις επιδόσεις μου, το μέν χρέος αυξήθηκε την περίοδο 2001-2003 κατά 18 δις. Ευρώ και όχι κατά 70 δις, όπως ψευδώς αναφέρει ο Δ. Στεργίου.
Όμως ως ποσοστό του ΑΕΠ το χρέος επί της υπουργίας μου μειώθηκε από το 107,1% στο 101,5% του ΑΕΠ, όπως φαίνεται στον σχετικό Πίνακα με στοιχεία της της Eurostat. Δηλαδή μείωση κατά -5,6% του ΑΕΠ. Νομίζω ότι αυτή ήταν η μεγαλύτερη μείωση χρέους εντός μιας διετίας, που παρατηρήθηκε στην μεταπολίτευση! Και πάλι ουδείς γνωρίζει πού άραγε να οφείλεται μία τόσο χονδροειδής διαστρέβλωση της πραγματικότητας.
3. Υπάρχουν όμως και άλλες ανακρίβειες, όπως ο ανιστόρητος ισχυρισμός ότι «έως το 1974 η χώρα μας παρουσίαζε … μηδενικό χρέος». Είναι πραγματικά κρίμα που τόσο απερίσκεπτα υιοθετείται η προπαγάνδα των νοσταλγών του καθεστώτος ότι η χούντα δεν είχε συσσωρεύσει χρέος. Σε ένα πρόσφατο τόμο για τα Οικονομικά της Δικτατορίας, αναφέρεται ότι σύμφωνα με την Eurostat το χρέος το 1974 ήταν 21,2% του ΑΕΠ. Αυτό είναι κοντά στο μέγεθος 24,7% που αναφέρει για το 1975 και ο ίδιος ο Δ. Στεργίου.
Όμως το 1967 ήταν μόλις 16,2% του ΑΕΠ, δηλαδή έγινε αύξηση κατά 5 μονάδες του ΑΕΠ. Αυτό τότε ισοδυναμούσε με διόγκωση του χρέους κατά το 1/3 του ύψους που είχε πριν την χούντα, πράγμα εξόχως επιβαρυντικό! Μάλιστα, η χούντα όχι μόνο αύξησε το χρέος σημαντικά αλλά το έστρεψε και σε εξωτερικό δανεισμό, ο οποίος φούντωνε κάθε φορά που τα επόμενα χρόνια η Δραχμή υφίστατο υποτίμηση.
Αυτά για να έχουμε αίσθηση των πραγματικών μεγεθών πριν αρχίσουμε να εκτοξεύουμε κατηγορίες για την μεταπολίτευση και να αποκαθαίρουμε το προηγούμενο καθεστώς.
ΠΗΓΕΣ:
1. Φάκελος Προϋπολογισμοί – Ποιοι πρωθυπουργοί «φούσκωσαν» το χρέος στα 400 δισ. ευρώ
2. https://dashboard.tech.ec.europa.eu/qs_digit_dashboard_mt/public/sense/app/667e9fba-eea7-4d17-abf0-ef20f6994336/sheet/2f9f3ab7-09e9-4665-92d1-de9ead91fac7/state/analysis
3. Τα Οικονομικά της Δικτατορίας 1967-1974, συλλογικός τόμος, επιμέλεια Ν. Χριστοδουλάκη, έκδοση Βουλής των Ελλήνων και Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, (2024).


Latest News

Πώς επηρεάστηκαν τα επενδυτικά καταφύγια από τη διεθνή οικονομική αναταραχή
Η άναρχη και συνάμα επικίνδυνη χάραξη της δασμολογικής πολιτικής των ΗΠΑ προκαλεί έντονη νευρικότητα στους επενδυτές. Κι εκείνοι, ενστικτωδώς αναζητούν χαμηλότερη μεταβλητότητα.

Πώς η λογιστική θα κάνει πιο «πλούσιους» τους φορείς γενικής κυβέρνησης από 1/1/2026;
To 2025 θεωρείται περίοδος προετοιμασίας, ή αλλιώς προπαρασκευαστική περίοδος
![Οι αλλαγές που υπάρχουν στα φορολογικά έντυπα για τα εισοδήματα του φορολογικού έτους 2024 από ακίνητα [Α]](https://www.ot.gr/wp-content/uploads/2025/03/akinita1-e1727899707686-1024x684-1-600x401.jpg)
Οι αλλαγές στα φορολογικά έντυπα για τα εισοδήματα από ακίνητα
Οι νέες διατάξεις για τα κίνητρα ώστε να μπουν στην αγορά νέα ακίνητα που προέρχονται είτε από βραχυχρόνια μίσθωση είτε ήταν κενά

Τα ελληνικά ομόλογα παραμένουν ελκυστικά παρά τις αναταράξεις στις μετοχικές αγορές
Ο τυφώνας Trump έχει σαρώσει τις χρηματαγορές παγκοσμίως, με τους επενδυτές να αντιμετωπίζουν σοβαρή μεταβλητότητα. Κάποιοι, όμως, βρίσκονται στο απυρόβλητο.
![Ελάχιστο ετήσιο εισόδημα αυτοαπασχολούμενων [Α’ Μέρος]](https://www.ot.gr/wp-content/uploads/2024/08/ergazomenoi-768x512-1-600x400.jpg)
Ελάχιστο ετήσιο εισόδημα αυτοαπασχολούμενων [Α’ Μέρος]
Υπολογισμός του τεκμαιρόμενου ελάχιστου ετήσιου εισοδήματος (προ μειώσεων)

Πώς να υπολογίσετε το δώρο Πάσχα
Το δώρο Πάσχα πρέπει να καταβληθεί από τους εργοδότες του ιδιωτικού τομέα μέχρι τη Μεγάλη Τετάρτη, 16 Απριλίου

Μισθοί, αγοραστική δύναμη και επίπεδο φτώχειας
Με την αύξηση αυτή η Ελλάδα είναι στην 11η θέση μεταξύ των 22 χωρών της Ευρώπης που έχουν θεσμοθετημένο κατώτατο μισθό σε ονομαστικές τιμές και στην 13η θέση σε τιμές αγοραστικής δύναμης

Νέες πράξεις απαλλαγές από τον ΕΝΦΙΑ 2023 και 2024
Επανεκκαθάριση ΕΝΦΙΑ για οικισμούς μετά από αλλαγές στους συντελεστές αξιοποίησης οικοπέδου

Οι επιπτώσεις του εμπορικού πολέμου και οι άμυνες της Ελλάδας
Η Ελλάδα, αν και έχει μικρότερη εξάρτηση από τις ΗΠΑ, ενδέχεται να επηρεαστεί έμμεσα

Η συνεισφορά της επιστήμης στη Δημοκρατία
Τα απαραίτητα στοιχεία για την πρόοδο της επιστήμης είναι: η επένδυση στην έρευνα, η προώθηση επιστημονικών επαγγελμάτων, η εκπαίδευση στην κριτική σκέψη, η θέση της εξειδίκευσης στη χάραξη δημόσιων πολιτικών και, κυρίως η ανάδειξη των στενών δεσμών μεταξύ επιστημονικής προσέγγισης και δημοκρατίας