Τέιλορ Σουίφτ: Οι Swifties ξαναγράφουν την οικονομική επιστήμη

Η Τέιλορ Σουίφτ ολοκλήρωσε το ευρωπαϊκό σκέλος της περιοδείας της Eras την Τρίτη στο Wembley Stadium του Λονδίνου, ευχαριστώντας σχεδόν 100.000 «Swifties». Παράλληλα, άφησε χιλιάδες άλλους απογοητευμένους, καθώς δεν μπόρεσαν να βγάλουν εισιτήριο. Βασικός λόγος αυτού, ήταν η αποτυχία της δευτερογενούς αγοράς στα εισιτήρια. Αναλύοντας το φαινόμενο αυτό, η Wall Street Journal, παρατηρεί ότι οι οπαδοί της Σουίφτ «έχουν τις ίδιες προκαταλήψεις με τους υπόλοιπους από εμάς, με αποτέλεσμα να διστάζουν να πουλήσουν ακόμη και σε εκπληκτικές τιμές».

Οι αγορές λειτουργούν με βάση την προσφορά και τη ζήτηση που ορίζουν μια τιμή. Εάν υπάρχει περισσότερη ζήτηση από την προσφορά, η τιμή αυξάνεται έως ότου λιγότεροι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να αγοράσουν και περισσότεροι είναι πρόθυμοι να πουλήσουν. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι οι Swifties ως επί το πλείστον δεν είναι πρόθυμοι να πουλήσουν, επομένως η τιμή εκτινάσσεται στα ύψη μέχρι να καταστραφεί η ζήτηση – ξεπερνώντας τα 1.000 $ για πολλά εισιτήρια.

Τέιλορ Σουίφτ: Το κολοσσιαίο αποτύπωμα άνθρακα

Ανεκτίμητα τα εισιτήρια της Τέιλορ Σουίφτ

Σύμφωνα με το άρθρο εκτιμάται ότι τα εισιτήρια σε κάποιες περιπτώσεις άλλαζαν χέρια σε περισσότερο από οκτώ φορές την ονομαστική τους αξία. Ωστόσο, οι περισσότεροι δεν ήταν πρόθυμοι να πουλήσουν. Και με βάση τις παραδοσιακές οικονομικές παραδοχές, δεδομένου ότι δεν θα αγόραζαν σε αυτή την τιμή, θα έπρεπε να  προκύψουν στη συνέχεια πρόθυμοι πωλητές. Αλλά και οι δύο πλευρές φάνηκαν να απορρίπτουν την ιδέα, και όχι απλώς επειδή η διαπραγμάτευση εισιτηρίων είναι πιο δύσκολη από το trading μετοχών. Πιθανότατα θα υπήρχε κάποια γελοία τιμή στην οποία θα είχαν αποχωριστεί τα εισιτήρια, αλλά ακόμη και ένα γρήγορο κέρδος οκταπλάσιο της δαπάνης τους μέσα σε λίγους μήνες δεν θα το έκανε.

Η Τέιλορ Σουίφτ είναι μια από τις εξαιρέσεις που αποδεικνύει τον κανόνα, καταφέρνοντας να είναι εξαιρετικά δημοφιλής αν και δισεκατομμυριούχος

Αυτό δεν αφορά μόνο τα εισιτήρια της Τέιλορ Σουίφτ. Σύμφωνα τη WSJ ψυχολόγοι και ακαδημαϊκοί της συμπεριφορικής χρηματοοικονομικής έχουν αποδείξει εδώ και καιρό ότι όλοι είμαστε προκατειλημμένοι υπέρ αυτού που ήδη κατέχουμε, εκτιμώντας το πιο πολύ απλώς και μόνο επειδή το έχουμε ήδη, κάτι που αποκαλούν το φαινόμενο της προικοδότησης .

Αυτό αν συνδυαστεί με την προκατάληψη του status-quo και την αποστροφή των ζημιών, μπορεί να εξηγήσει εύκολα γιατί η δευτερογενής αγορά εισιτηρίων είναι δυσλειτουργική. Όπως το έθεσαν τρεις ειδική της συμπεριφορικής χρηματοοικονομικής, ο Daniel Kahneman , ο Jack Knetsch και ο Richard Thaler, πριν ακόμα γεννηθεί η Τέιλορ Σουίφτ: «Τα μειονεκτήματα μιας αλλαγής είναι μεγαλύτερα από τα πλεονεκτήματά της».

Για λιγότερο δημοφιλείς μπάντες, αυτή η δυσλειτουργία είναι λιγότερο σημαντική – για παράδειγμα, τα εισιτήρια της τελευταίας στιγμής εξακολουθούσαν να είναι διαθέσιμα για το New Order αυτήν την εβδομάδα. Αλλά τα εισιτήρια της Τέιλορ Σουίφτ είχαν τέτοια ζήτηση όταν κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά που είχαν διανεμηθεί με δελτίο, έτσι όσοι είχαν λάβει ένα εισιτήριο χαμογελούσαν σαν να κέρδισαν. Αυτό το συναίσθημα τους έκανε ακόμη λιγότερο πιθανό να πουλήσουν αργότερα.

Αυτές οι νοητικές προκαταλήψεις ισχύουν διαφορετικά σε διαφορετικές αγορές. Στις μετοχές, η αποστροφή για τις ζημίες οδηγεί συχνά τους μετόχους να απορρίπτουν τις κερδοφόρες τοποθετήσεις τους και να  κρατούν τοις ζημιογόνες για να αποφύγουν την κρυστάλλωση της ζημίας.

Μια προκατάληψη ολοένα και πιο εμφανής στις ΗΠΑ, αν δεν αποτελεί ακόμη μέρος της συμπεριφορικής χρηματοδότησης, είναι εναντίον των δισεκατομμυριούχων. Η Τέιλορ Σουίφτ είναι μια από τις εξαιρέσεις που αποδεικνύει τον κανόνα, καταφέρνοντας να είναι εξαιρετικά δημοφιλής αν και δισεκατομμυριούχος