Τα ξενοδοχεία τιμωρούνται για την επιτυχία του τουρισμού

Είθισται η ΔΕΘ να αποτελεί σημείο αναφοράς για την κυβερνητική πολιτική του επόμενου έτους.

Να ανακοινώνονται τα αναπτυξιακά εργαλεία για την οικονομία της χώρας, τα μέτρα που θα συμβάλουν στην ανάπτυξη των επιχειρήσεων και την ελάφρυνση των νοικοκυριών.

Τα παλαιότερα χρόνια ο ξενοδοχειακός κλάδος ανέμενε τη ΔΕΘ ελπίζοντας στην ανακοίνωση κάποιου μέτρου που θα τον αφορά και θα ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά του – θα μειώσει την απόσταση που υπάρχει από τις υπόλοιπες ανταγωνίστριες στον τομέα του τουρισμού χώρες.

Δυστυχώς, πλέον, ο ξενοδοχειακός κλάδος  κάθε φορά που πλησιάζει η ΔΕΘ, ελπίζει να μην εξαγγελθούν μέτρα που τον αφορούν, γιατί αυτά θα συνεπάγονται ένα ακόμα πλήγμα στην ανταγωνιστικότητά του.

Ο ξενοδοχειακός κλάδος σταθερά στηρίζει την οικονομία και την απασχόληση.

Συνέβαλε τα μέγιστα ώστε η χώρα μας να βγει από τα μνημόνια και στην προσπάθεια επαναφοράς στη κανονικότητα μετά τη κρίση της πανδημίας του Covid-19.

Η επιτυχία του ελληνικού τουρισμού έχει πολλούς πατεράδες, τα δε οφέλη του διαχέονται σε όλους τους κλάδους της ελληνικής οικονομίας.

Υπάρχει όμως και ένας κλάδος που τιμωρείται για την επιτυχία αυτή. Και αυτός είναι ο ξενοδοχειακός.

Ο ξενοδοχειακός κλάδος τα τελευταία χρόνια βλέπει να επιβάλλονται εις βάρος του όλο και περισσότερες επιβαρύνσεις που μειώνουν την ανταγωνιστικότητα του.

Κλήθηκε το 2023 μόνος του να καλύψει όλο το κόστος αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης (αν και έχει σημαντικά μικρότερο περιβαλλοντικό αποτύπωμα από τους περισσότερους κλάδους της ελληνικής οικονομίας).

Καλείται τώρα με την εξαγγελθείσα αύξηση του τέλους παρεπιδημούντων να καλύψει την πρόσθετη επιβάρυνση που προκαλείται στις παλαιωμένες υποδομές, από τουρίστες που δεν διαμένουν σε ξενοδοχειακά καταλύματα.

Καλούμαστε για μια ακόμα φορά να πληρώσουμε «αμαρτίες» άλλων.

Και το ακόμα χειρότερο είναι πως τα χρήματα με τα οποία το ξενοδοχειακό προϊόν επιβαρύνεται εξακολουθούν να πέφτουν σε ένα πηγάδι δίχως πάτο.

Κάποια στιγμή πρέπει όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Και η κεντρική κυβέρνηση και η τοπική αυτοδιοίκηση και ο ιδιωτικός τομέας ασφαλώς. Και όχι να προσπαθούμε να κρύψουμε τα πραγματικά προβλήματα και τις αιτίες τους.

Εδώ και πολλά χρόνια έχουμε κουραστεί να επισημαίνουμε την ανάγκη εκσυγχρονισμού των δημόσιων υποδομών,  οι οποίες δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τις ανάγκες των μονίμων κατοίκων των περιοχών. Ξαφνικά ανακαλύψαμε πως για τα προβλήματα που προκύπτουν καμία ευθύνη δεν έχει η τοπική αυτοδιοίκηση και η κεντρική κυβέρνηση, αλλά πως για όλα φταίει ο δήθεν υπερτουρισμός. Και αυτό όταν η χώρας μας έχει περιοχές με τουριστική σαιζόν που δεν υπερβαίνει τις 30 ημέρες το χρόνο!

Και μιας και ευθύνεται ο δήθεν υπερτουρισμός βρέθηκε η εύκολη λύση για την επίλυση του προβλήματος. Αύξηση του τέλους παρεπιδημούντων. Με το οποίο μόλις φέτος άρχισε να επιβαρύνεται η βραχυχρόνια μίσθωση, γιατί ως γνωστόν οι τουρίστες που μένουν στη βραχυχρόνια μίσθωση δεν επιβάρυναν τα προηγούμενα χρόνια τις δημόσιες υποδομές…

Όσοι ασχολούμαστε με το επιχειρείν δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τον τρόπο που σκέφτονται όσοι διοικούν… Κατά το 2009, όταν και μειώθηκε το τέλος παρεπιδημούντων σε 0,5%, ο αριθμός των ξενοδοχείων που λειτουργούσαν στη χώρα ανερχόταν σε 9.559. Το 2023 ο αντίστοιχος αριθμός ανήλθε σε 10.047, αυξήθηκε, δηλαδή, μόλις 5% σε 14 χρόνια, με τις κλίνες να φτάνουν τις 887.748. Από την άλλη πλευρά, η βραχυχρόνια μίσθωση που ξεκίνησε τη δραστηριότητα της το έτος 2014 έφθασε τον Ιούλιο του 2024  να αριθμεί 1.020.996 κλίνες, δηλαδή 133.248 κλίνες πάνω από τις ξενοδοχειακές. Νομίζουμε είναι προφανές πως η όποια πρόσθετη επιβάρυνση προκλήθηκε στις δημόσιες υποδομές οφείλεται στην ανεξέλεγκτη λειτουργία της βραχυχρόνιας μίσθωσης και όχι ασφαλώς στα ξενοδοχεία. Για άγνωστους σε εμάς λόγους αυτό δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό από την κεντρική διοίκηση.

Κατά τους προηγούμενους μήνες διαβάζαμε για τα αυστηρά μέτρα που θα λάβει η κυβέρνηση για τη βραχυχρόνια μίσθωση, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που έχει η συγκεκριμένη δραστηριότητα δημιουργήσει (πρόβλημα εύρεσης στέγης αλλοίωση του χαρακτήρα των τοπικών κοινωνιών, επιβάρυνση υποδομών κ.λπ.). Μέτρα που επρόκειτο να εξαγγελθούν στη ΔΕΘ.

Ξαφνικά πριν τη ΔΕΘ πληροφορούμαστε πως τα μέτρα τελικά δεν θα είναι τόσο αυστηρά, θα έχουν κυρίως τον χαρακτήρα κινήτρων για την επαναφορά των διαμερισμάτων στη μακροχρόνια μίσθωση κ.λπ.. Από τα ίδια δημοσιεύματα πληροφορηθήκαμε και την αύξηση του τέλους παρεπιδημούντων, ένα μέτρο που πλήττει ευθέως το ξενοδοχειακό προϊόν.

Αν δεν αποδεχθούμε το γεγονός πως η βραχυχρόνια μίσθωση είναι πλέον μια κατεξοχήν επιχειρηματική δραστηριότητα και πρόκειται για τη μόνη επιχειρηματική δραστηριότητα στη χώρα μας που η ρύθμισή της περιορίζεται στη φορολογική αντιμετώπιση, δεν πρόκειται να κάνουμε βήματα μπροστά.

Στη χώρα μας η μεγάλη πλειοψηφία των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων εκμεταλλεύονται μικρά καταλύματα δυναμικότητας 20-30 δωματίων. Μεγάλο μέρος αυτών είναι μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις Πρόκειται για επιχειρήσεις που στερούνται της δυνατότητας πρόσβασης στο τραπεζικό σύστημα, αποκλείονται από όλα τα επενδυτικά εργαλεία που θα τους έδιναν τη δυνατότητα αναβάθμισης των εγκαταστάσεών τους, καλούνται να διαχειριστούν αυξήσεις στις πρώτες ύλες κατά 25%, στο ενεργειακό κόστος κατά 40%, στο μισθολογικό κόστος άνω του 25%, επιβαρύνθηκαν με το τέλος ανθεκτικότητας στη κλιματική κρίση κ.λπ..

Ενδιαφέρθηκε ποτέ κανείς για το πώς οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις επιβιώνουν;

Ενδιαφέρθηκε ποτέ κανείς γιατί τα καταλύματα τύπου airbnb που έχουν το 1/10 των εξόδων μας έχουν τις ίδιες τιμές πώλησης με τα ξενοδοχεία;

Προφανώς για την Ελληνική πολιτεία οι εταιρείες που διαχειρίζονται καταλύματα βραχυχρόνιας μίσθωσης και εμφανίζουν πολλαπλάσιους από αυτά τζίρους κρίνονται, περισσότερο άξιες προστασίας από αυτές.

Τα μέτρα που εξαγγέλλονται στη ΔΕΘ, δεν είναι απλά ανακοινώσεις.

Έχουν συγκεκριμένο κόστος. Κόστος που τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο δυσβάσταχτο για τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις.

Και όσο ο ξενοδοχειακός κλάδος  προσαρμόζεται σε ένα νέο βιώσιμο μοντέλο, μειώνοντας το περιβαλλοντικό αποτύπωμά του, αναβαθμίζοντας τις παροχές, τις υπηρεσίες και τις υποδομές του, έρχεται αντιμέτωπο με ένα κράτος που ανακοινώνει Προγράμματα που μένουν απλά ανακοινώσεις, πράσινη μετάβαση, πράσινος μετασχηματισμός, αναπτυξιακός, ενεργειακή αναβάθμιση κ.α. όπου σε αρκετά εξ αυτών επιλέγει να αποκλείσει χιλιάδες ξενοδοχεία.

Ο χειμώνας είναι προ των πυλών και τα ξενοδοχεία της ηπειρωτικής – ορεινής Ελλάδος έρχονται αντιμέτωπα για άλλη μια φορά με το success story του καλοκαιριού, περί επιτυχίας του τουρισμού, δεχόμενα επιβαρύνσεις που ως επί το πλείστον ο Έλληνας επισκέπτης δεν είναι σε θέση να πληρώσει. Επιβαρύνσεις που ωθούν τους επισκέπτες μας στα καταλύματα βραχυχρόνια μίσθωσης, με πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα το τέλος ανθεκτικότητας στη κλιματική κρίση.

Δυστυχώς για μια ακόμα χρονιά θα καταλήξουμε να πανηγυρίζουμε για 5 τριήμερα του χειμώνα και τα ξενοδοχεία να ασφυκτιούν οικονομικά.

Δυστυχώς για μια ακόμα φορά οι νόμιμες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις τιμωρούνται για μια επιτυχία, τα αποτελέσματα της οποίας δεν καρπώνονται.

Ο Αγγελος Καλλίας είναι Γραμματέας Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων