Πλούτος: Τι είδους διακοπές κάνουν οι πλούσιοι

Οι πλούσιοι δεν κάνουν διακοπές όπως οι υπόλοιποι κοινοί θνητοί. Προφανώς δεν περιμένουν σε ουρές στον καταπέλτη του πλοίου για την Ηρακλειά και δεν αγχώνονται αν η χωριάτικη κάνει 12 ευρώ στην ταβέρνα κάποιου νησιού.

Αλλά, ενώ η λαϊκή φαντασία, εμπλουτισμένη από τα κουτσομπολιά των ΜΜΕ, δίνει την ιδέα μιας ανέμελης ραστώνης πάνω σε πολυτελή γιοτ με προσωπικό να εξυπηρετούν την παραμικρή επιθυμία, στην πραγματικότητα μπορεί να μην είναι πάντα ακριβώς έτσι τα πράγματα.

Πλούτος: Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πλούσιοι

Για τον αρθρογράφο των Financial Times που μίλησε με έναν πλούσιο φίλο για τις επερχόμενες οικογενειακές διακοπές του, αυτό που τον εντυπωσίασε ήταν το ασφυκτικά γεμάτο πρόγραμμα.

Κάθε μέρα ήταν γεμάτη με δραστηριότητες: βόλτες με αερόστατο, ράφτινγκ στο νερό, γαστρονομικές υπερβολές και πολιτιστικές εκδρομές. Όπως ομολόγησε ο Ράιμερ Ρίγκμπι όταν τα άκουγε όλα του έμοιαζαν λίγο υπερβολικά και μάλλον κουραστικά.

Ασφυκτικά γεμάτο πρόγραμμα

Αλλά, για τους πλούσιους, οι εργάσιμες μέρες είναι γεμάτες με παραγωγικές δραστηριότητες, σχεδόν πάντα οργανωμένες από κάποιον άλλο. Οπότε κάπως έτσι κάνουν και τις διακοπές τους.

Οι πλούσιοι μπορούν και να αναθέτουν σε τρίτους την οργάνωση και την αγορά εμπειριών υψηλού επιπέδου. Για πολλούς από αυτούς οι διακοπές πρέπει να αποφέρουν… μετρήσιμα αποτελέσματα (τα οποία συχνά μπορούν να δημοσιευτούν στο Instagram).

Όσοι παρακολούθησαν τις «διακοπές» της μητέρας Μασκ στην Ελλάδα μέσα από τα ελληνικά ΜΜΕ, είδαν ένα σφικτό πρόγραμμα, άρτια τεκμηριωμένο με αναρτήσεις στο «Χ» του γιου της.

Πριν από μερικά χρόνια, ο Φίλιπ Χάνκοκ καθηγητής στο Essex Business School, μίλησε για την «επαγγελματοποίηση της καθημερινής ζωής», όπου οι άνθρωποι βλέπουν τις δραστηριότητες αναψυχής με τον ίδιο τρόπο όπως την εργασία, με στόχους και δείκτες απόδοσης. Κάπως έτσι φαίνεται να είναι και οι διακοπές κάποιων πλουσίων.

Άλλοι έχουν παρόμοια άποψη: σε μια πρόσφατη συνέντευξη στον ιστότοπο The Cut με έδρα τη Νέα Υόρκη, η Τζακλίν Σιένα Ίντια, η οποία διευθύνει ένα ταξιδιωτικό γραφείο μόνο για μέλη, είπε: «Πολλοί από τους πελάτες μου είχαν επιτυχημένη επαγγελματική σταδιοδρομία που απαιτούσε από αυτούς να αναθέτουν, επομένως τους είναι εύκολο να αναθέτουν και στην προσωπική τους ζωή. Και αντιμετωπίζουν την προσωπική τους ζωή σαν επιχείρηση».

Χλιδάτη ραστώνη

Από την άλλη, κάποιοι πλούσιοι προτιμούν να κάνουν ελάχιστα πράγματα, αλλά χλιδάτα. Δουλεύουν σκληρά, και θέλουν να χαλαρώσουν μέσα στη χλιδή. Ο Κλέι Κόκρελ, ο οποίος διευθύνει το Walk and Talk Therapy, μια συμβουλευτική υπηρεσία που εστιάζει σε πολύ πλούσια άτομα, λέει: «Πολλοί πλούσιοι άνθρωποι είναι συνεχώς εν κινήσει. Όχι μόνο δουλειά, αλλά μετακίνηση μεταξύ πολλαπλών σπιτιών. Μέχρι να πάνε διακοπές, είναι ψυχικά εξαντλημένοι».

Αυτό είναι αναμφίβολα μέρος της έλξης για μέρη όπως το νησί Necker του Ρίτσαρντ Μπράνσον ή τα κέντρα διακοπών σε μέρη όπως τα Φίτζι, όπου μπορείτε να ξοδέψετε περίπου $200.000 την εβδομάδα για να νοικιάσετε ένα ιδιωτικό νησί. Υπάρχουν και άλλα ενδιαφέροντα για την ερμητικά κλειστή πολυτέλεια των απομακρυσμένων θέρετρων.

«Πολλοί πλούσιοι θέλουν να συναναστρέφονται μόνο με άλλους πλούσιους όταν κάνουν διακοπές» λέει ο Κόκρελ.

Ο λόγος για αυτό, εξηγεί, είναι ότι είναι πιο εύκολο να είσαι με τους «ομοίους» σου. «Αν είσαι με άλλα άτομα στην ίδια κατηγορία περιουσίας, έχεις τα ίδια ενδιαφέροντα και δεν υπάρχει καμία ενοχή για τις δαπάνες. Όλοι έχετε την πολυτέλεια να κάνετε το ίδιο πράγμα».

Προς αναζήτηση περιπέτειας

Αλλά μερικοί πλούσιοι άνθρωποι δεν θέλουν καθόλου την πολυτέλεια. Αυτοί είναι εκείνοι που λαχταρούν την περιπέτεια. Μπορεί να αναζητήσουν μια αποκλειστική εμπειρία υψηλού επιπέδου, όπως μια επίσκεψη στην Ανταρκτική ή ακόμα και στο διάστημα, όπως κάνει ο Τζεφ Μπέζος. Αλλά συχνά είναι πραγματικά απαιτητικές προκλήσεις, όπως η αναρρίχηση στο Έβερεστ, το τρέξιμο σε υπερμαραθώνιους ή η πεζοπορία στο Βόρνεο. Υπάρχει η φυσική σκληρότητα και η κατάσταση που συνοδεύει αυτό. Το να μην κάνετε ντους για δύο εβδομάδες και να στήνετε τις δικές σας σκηνές καθώς περπατάτε στην έρημο Atacama ή τη μογγολική στέπα είναι μια πρόκληση — και μια καινοτομία.

Ο Κόκρελ λέει ότι μια άλλη ενδιαφέρουσα τάση που βλέπει είναι οι διακοπές με έναν πολύ καθορισμένο σκοπό. «Μπορεί να επισκεφτείτε όλα τα οινοποιεία σε ένα μέρος της Καλιφόρνια ή της Γαλλίας ή να ακολουθήσετε μια αθλητική ομάδα. Πολλοί επιτυχημένοι επιχειρηματίες είναι υπερβολικά επικεντρωμένοι και αυτού του είδους οι διακοπές τους αρέσουν».

Για τους «κοινούς θνητούς», τα πιο τακτικά στέκια διακοπών των πλουσίων μπορεί να φαίνονται περίεργα μέρη. Και παρά τη «λαχτάρα» να ζήσει κανείς έστω και λίγη από αυτή την πολυτέλεια ή τουλάχιστον την επιλογή να κάνει ό,τι διακοπές θέλει, στο τέλος ίσως να μην είναι κάτι με το οποίο θα νιώσουμε τόσο άνετα και θα περάσουμε τόσο ωραία. Ίσως απλά δεν το έχουμε συνηθίσει. Αλλά για τους περισσότερους θα παραμείνει ένα ρητορικό ερώτημα.