Τράπεζες: Η μεγάλη στροφή των τραπεζιτών, τι βλέπουν στην ιδιωτική πίστωση

Τη μεγάλη στροφή προς την αγορά ιδιωτικών πιστώσεων ύψους 1,7 τρισ. δολαρίων φαίνεται ότι κάνουν οι επενδυτικοί τραπεζίτες της Wall Street, μόλις λίγους μήνες μετά την «ξηρασία» που είχε παρατηρηθεί στον κλάδο.

Ο Luke Gillam της Goldman Sachs και ο Murad Khaled της Bank of America πρόκειται να ενταχθούν στην AlbaCore Capital και στην Apollo Global Management το επόμενο διάστημα. Αλλά αυτοί, σύμφωνα με το Bloomberg είναι δύο ακόμη σε μια αυξανόμενη λίστα κορυφαίων τραπεζιτών που κάνουν το άλμα.

Η διαρροή είναι ακόμη μια απόδειξη της εμφάνισης των ιδιωτικών κεφαλαιουχικών εταιρειών ως διαρκούς απειλής για την παραδοσιακή κυριαρχία των τραπεζών στην επικερδή αγορά εταιρικών δανείων.

Παγκόσμιο χρέος: Ιστορικό υψηλό με 312 τρισ. δολ. – Τι συμβαίνει σε ΗΠΑ, Κίνα, αναδυόμενες αγορές

Τουλάχιστον 20 υψηλόβαθμοι τραπεζίτες στην Ευρώπη – μεταξύ αυτών ο Gillam και ο Khaled – άλλαξαν πλευρά μετά την άνοδο των επιτοκίων στις κεφαλαιαγορές, σύμφωνα με υπολογισμούς του Bloomberg News, καθώς η λιγότερο ανεπτυγμένη ιδιωτική κεφαλαιουχική βιομηχανία της ηπείρου ανταγωνίζεται τις ΗΠΑ. Αλλά ακόμη και πέρα από τον Ατλαντικό, όπου η τάση είναι εμφανής για περισσότερο, μια σειρά από ονόματα χρηματοοικονομικών εταιρειών όπως ο Tom Blouin της Barclays Plc έχει ενταχθεί στον κλάδο πρόσφατα.

«Έχουμε δει μια αλλαγή στην διάθεση για μεγαλύτερη ιδιωτική πίστωση», εξηγεί ο Harry Oliver, επικεφαλής κυνηγός στην Paragon Search Partners.

Τα προβλήματα των παραδοσιακών τραπεζών

Πολλές τράπεζες ταλαιπωρήθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια αφού παρείχαν πιστώσεις δισ. δολαρίων για εξαγορές εταιρειών από τα οποία δεν μπορούσαν να απαλλαγούν όταν τα επιτόκια ανέβηκαν. Από την άλλη, οι πιο ευέλικτες ιδιωτικές πιστωτικές εταιρείες, που δανείζουν απευθείας σε εταιρείες αντί να χορηγούν κοινοπρακτικά δάνεια σε έναν μεγάλο όμιλο, «έκλεψαν» ένα μεγάλο κομμάτι της αγοράς. Ενώ η Wall Street διεκδικεί εκ νέου κάποιες συμφωνίες, οι τραπεζίτες εξακολουθούν να αυτομολούν. Η ροή επιταχύνεται στην Ευρώπη. Η Wall Street προετοιμάζεται για περισσότερες «διαρροές».

Οι τραπεζίτες που αποζητούν μπόνους παρασύρονται από συμφωνίες, που συχνά περιλαμβάνουν περικοπή των προμηθειών απόδοσης μιας επιχείρησης, και από την ευκαιρία να εργαστούν σε ένα «καυτό» τμήμα της αγοράς που προσφέρει περισσότερη ελευθερία από την επενδυτική τραπεζική, σύμφωνα με πηγές του Bloomberg. Οι λιγότερες ώρες εργασίας είναι μια άλλη θετική πλευρά.

«Αν και υπήρχε πάντα μια προσφορά χρηματοδότων που επιθυμούσαν να κινηθούν ως ιδιωτικά πιστωτικά ταμεία, τα απογοητευτικά πακέτα αποζημιώσεων των τραπεζών το 2023» έκαναν ευκολότερη την προσφορά ελκυστικών αμοιβών στους καλύτερους υποψηφίους, λέει ο Oliver.

Η εικόνα στην Ευρώπη

Στην Ευρώπη, οι τραπεζίτες έχουν μετακομίσει σε ηγετικούς ρόλους στις Blackstone και AlbaCore, ενώ το πιστωτικό hedge fund Sona έχει επίσης προσελκύσει ταλέντα. Η νεότερη ιδιωτική κεφαλαιουχική βιομηχανία της περιοχής προσφέρει έναν δρόμο για να προχωρήσει κανείς πιο γρήγορα. Και οι εταιρείες εκεί μόλις αρχίζουν να ανταγωνίζονται για τις πιο σημαντικές συμφωνίες.

Όσοι έχουν καλές διασυνδέσεις με μεγάλες εταιρείες, οι οντότητες που βασίζονται σε δανεικά χρήματα όταν εξαγοράζουν εταιρείες, είναι ιδιαίτερα στη μόδα. Αυτοί οι δεσμοί μπορούν να βοηθήσουν τους άμεσους δανειστές να πάρουν ολοένα μεγαλύτερες συμφωνίες από τραπεζικούς αντιπάλους.

«Η ιδιωτική πίστωση είναι μια επιχείρηση σχέσεων», εξηγεί ο Aymen Mahmoud, διευθύνων σύμβουλος και συνεπικεφαλής συναλλαγών στη δικηγορική εταιρεία McDermott Will & Emery. «Αυτοί οι τραπεζίτες έχουν ισχυρές σχέσεις με μεγάλες εταιρείες ιδιωτικών επενδυτικών κεφαλαίων, επομένως είναι πολύ λογικό να τους προσλαμβάνουν οι ιδιωτικές πιστωτικές εταιρείες».

Εταιρείες όπως η Apollo και η Ares Management έχουν πρωταγωνιστήσεις εδώ και αρκετό καιρό, προσφέροντας στις εταιρείες την άνεση να δανείζονται απευθείας από ένα ταμείο ή έναν μικρό όμιλο για να αποφύγουν την αβεβαιότητα να το κάνουν μέσω ενός τραπεζικού ομίλου.

Ο κίνδυνος

Η άνοδος της ιδιωτικής πίστης έχει επαινεθεί από ορισμένους για την απομάκρυνση επικίνδυνων δανείων από τράπεζες που χρηματοδοτούνται από καταθέτες, αν και οι ρυθμιστικές αρχές ανησυχούν όλο και περισσότερο για μια αδιαφανή πηγή χρηματοδότησης όπου τα δάνεια είναι δύσκολο να πουληθούν – και να αποτιμηθούν. Για τους πρώην τραπεζίτες, ωστόσο, η απελευθέρωση από τις ρυθμιστικές χειροπέδες που επιβλήθηκαν στις τράπεζες μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers είναι μέρος του παιχνιδιού.

«Στην ιδιωτική πίστωση, δίνετε στους ανθρώπους ένα ευρύτερο σύνολο παραμέτρων για να λειτουργήσουν και βλέπετε περισσότερη δημιουργικότητα. Είναι ο ίδιος ο ορισμός της διαταραχής», λέει ο Mahmoud.

Πρώην τραπεζίτες λένε ότι η ιδιωτική πίστωση επιτρέπει στους χρηματοδότες να έρθουν πιο κοντά στη δράση, αντί να αισθάνονται σαν γρανάζι σε μια μηχανή. Μπορούν επίσης να αποσπάσουν μεγαλύτερο μερίδιο από τυχόν ανοδικές συμφωνίες, ενώ τα μπόνους στο City του Λονδίνου και στη Wall Street μπορεί να εξαφανιστούν εάν υπάρξει ατυχία αλλού στην τράπεζα.

Ένας λόγος για τον οποίο οι τράπεζες χάνουν ταλέντο είναι επειδή δεν είναι πρόθυμες να ανταγωνίζονται τις αμοιβές σε πιο δύσκολες περιόδους. Σε καλούς καιρούς, οι τραπεζίτες μπορεί να κερδίζουν περισσότερα από τους αυτούς των ιδιωτικών πιστώσεων.

Οι απαντήσεις των τραπεζών

Καθώς τα σημάδια ζωής επιστρέφουν στην αγορά συγχωνεύσεων και εξαγορών και οι κεντρικοί τραπεζίτες αρχίζουν να αντιστρέφουν την πορεία τους όσον αφορά την πολιτική επιτοκίων, οι επενδυτικές τράπεζες αντιστέκονται σκληρότερα κατά της πρόσφατης ανόδου των ιδιωτικών πιστώσεων.

Προσφέρουν χαμηλότερες τιμές και μεγαλύτερα κίνητρα για να πείσουν τις εταιρείες να τις επιλέξουν. Και είχαν μερικές σημαντικές νίκες φέτος, με τη συμφωνία της Sanofi να έρχεται μετά από ένα πακέτο δανείων με μόχλευση από τράπεζα 5 δισ. δολαρίων για να βοηθήσει στη χρηματοδότηση της αγοράς μεριδίου της KKR & Co. στην εταιρεία ανάλυσης υγειονομικής περίθαλψης Cotiviti.

Ορισμένοι συμμετέχοντες στον κλάδο λένε επίσης ότι η διαρροή εγκεφάλων μπορεί να πλησιάζει στο να φτάσει σε ένα προσωρινό όριο – στις ΗΠΑ περισσότερο από ό,τι στη λιγότερο ανεπτυγμένη αγορά της Ευρώπης.