ΗΠΑ: «Δηλητηριάζεται» από τον ίδιο ιό που κατέστρεψε την Ευρώπη;

Οι Αμερικανοί περηφανεύονται ότι οι ΗΠΑ είναι μια χώρα σκληρού ατομικισμού, όπου η αυτοδυναμία είναι το παν, και όπου οι άνθρωποι έχουν πάντα την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες για να ανέλθουν οικονομικά – στοιχεία που κάποιοι στην Ευρώπη ζήλευαν.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέκαθεν αυτοπροσδιορίζονταν ως ένα «έθνος» που καθοδηγείται από ένα πνεύμα περιορισμένου κρατικού μηχανισμού και προσωπικής ευθύνης. Κι όμως, για την βρετανική Telegraph, αποδεικνύεται ότι αυτό έχει ξεθωριάσει προ πολλού.

ΗΠΑ: Οι Αμερικανοί ψηφίζουν… απεργία – Ποιοι κλάδοι απήργησαν και νίκησαν τον τελευταίο χρόνο

Καθώς οι λιμενεργάτες προχώρησαν το προηγούμενο διάστημα σε απεργία με εξωφρενικές μισθολογικές απαιτήσεις, και καθώς οι κρατικές επιδοτήσεις έχουν αυξηθεί, η ωμή αλήθεια είναι αυτή. Η κουλτούρα του «μπορώ και άρα πράττω» της Αμερικής έχει δηλητηριαστεί από μια πολύ ευρωπαϊκή αίσθηση δικαιωματισμού, και η μοίρα της θα είναι αναπόφευκτα το χρέος και η στασιμότητα ευρωπαϊκού τύπου.

Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να πιστεύουν ότι τα $200.000 ετησίως που μπορεί να βγάλει ένας Αμερικανός λιμενεργάτης είναι υπεραρκετά για μια δουλειά που, ενώ είναι εξειδικευμένη, δεν απαιτεί ακριβώς πτυχίο από το Χάρβαρντ ή το MIT. Αποδεικνύεται, ωστόσο, ότι αυτό δεν είναι αρκετό για το συνδικάτο τους International Longshoremen’s Association.

Τα μέλη του συνδικάτου ξεκίνησαν μια απεργία αυτή την εβδομάδα που έχει παραλύσει το εμπόριο κατά μήκος της ανατολικής ακτής, διεκδικώντας αύξηση μισθού κατά 77% σε διάστημα έξι ετών, μαζί με πλήρη απαγόρευση της αυτοματοποίησης γερανών, πυλών και φορτηγών μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, παρόλο που η Κίνα, με πολύ χαμηλότερο κόστος εργασίας, αναπτύσσει λιμάνια που λειτουργούν εξ ολοκλήρου από ρομπότ οδηγούμενα από AI.

ΗΠΑ: Στη δίνη του δικαιωματισμού

Αλλά η στάση ότι κάποιοι άλλοι πρέπει να «ταΐζουν» τον μέσο Αμερικανό, δεν είναι και τόσο μεμονωμένη. Στην πραγματικότητα, η κουλτούρα του δικαιωματισμού εξαπλώνεται σχεδόν παντού. Τα τελευταία στοιχεία από το think tank Economic Innovation Group δείχνουν ότι τα κρατικά επιδόματα αποτελούν πλέον σχεδόν το ένα πέμπτο του μέσου αμερικανικού εισοδήματος, διπλάσιο από το επίπεδο του 1970.

Ενώ ορισμένα από αυτά μπορούν να εξηγηθούν από τη γήρανση του πληθυσμού, ένα πολύ μεγαλύτερο μέρος του εξηγείται σίγουρα από την τάση των πολιτικών ηγετών να χαρίζουν σε ομάδες που ευνοούν, «δωρεάν μετρητά» (δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι εκλογικά κρίσιμες πολιτείες έχουν το υψηλότερο επίπεδο εξάρτησης από την κυβέρνηση). Ακόμη χειρότερα, τα επιδόματα αυξάνονται με τριπλάσιο ρυθμό από την πιο παραδοσιακή μορφή εισοδήματος (αλλιώς γνωστή ως αμειβόμενη εργασία, αναφέρει ειρωνικά το βρετανικό έντυπο).

Με τις προεδρικές εκλογές μόλις ένα μήνα μακριά, τα δύο μεγάλα κόμματα ανταγωνίζονται για το ποιος μπορεί να προσφέρει ακόμη πιο πλούσιες παροχές σε βασικές ομάδες ψηφοφόρων. Οι υποψήφιοι για τον Λευκό Οίκο συνήθιζαν τουλάχιστον να μιλούν για μείωση του ελλείματος, και ο Μπιλ Κλίντον το κατάφερε έστω και για μόνο ένα χρόνο, και ήταν ο τελευταίος Πρόεδρος που το έκανε. Τώρα, παρόλο που το έλλειμμα τρέχει στο 6% του ΑΕΠ σε μια εποχή που η οικονομία πηγαίνει καλά, δεν αναφέρεται καν.

Η αμερικανική οικονομία έχει αντοχές… προς το παρόν

Σίγουρα, αυτή την στιγμή οι ΗΠΑ μπορούν να το αντέξουν οικονομικά. Και όμως, η οικονομία στηρίχθηκε από μια έκρηξη στο σχιστολιθικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο που μετέτρεψε την Αμερική στον μεγαλύτερο παραγωγό ενέργειας στον κόσμο, από τη δύναμη των εταιρειών τεχνολογίας της και από τον τεράστιο δανεισμό που έχει δει την αναλογία χρέους προς ΑΕΠ να εκτινάσσεται στα 122% από 100% μόλις πριν από μια δεκαετία.

Η Γαλλία, η Ιταλία και το Ηνωμένο Βασίλειο μπορούσαν να το αντέξουν οικονομικά όταν μπήκαν στο μονοπάτι των παροχών και δικαιωματισμού. Το πρόβλημα είναι ότι, ενώ μπορεί να διαρκέσει μια δεκαετία ή μπορεί να χρειαστούν 20 χρόνια, τελικά μια κουλτούρα δωρεάν παροχών ριζώνει. Η οικονομία επιβραδύνεται, τα χρέη γίνονται μη βιώσιμα και μια χώρα παγιδεύεται σε έναν καταστροφικό βρόχο στασιμότητας και συνεχώ αυξανόμενων φόρων.

Οι ΗΠΑ εξακολουθούν να έχουν την ευκαιρία να ξεφύγουν από αυτό, θεωρεί η Telegraph, αλλά θα πρέπει να ξεκινήσουν με το να αντισταθούν στους λιμενεργάτες και να περιορίσουν τις κρατικές παροχές. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι αυτήν τη στιγμή, κανένας από τους ηγέτες της χώρας δεν δείχνει καμία προθυμία να το κατανοήσει, και αν δεν το κάνει, η κουλτούρα του σκληρού ατομικισμού που την έκανε το πλουσιότερο έθνος του κόσμου, θα χαθεί για πάντα.

ΗΠΑ: Το τέλος της απεργίας

Ωστόσο πριν από μερικές ημέρες, επέστρεψαν στη δουλειά τους οι Αμερικανοί λιμενεργάτες, έπειτα από την τριήερη απεργία τους. Αυτό ανακοινώθηκε από το συνδικάτο που τους εκπροσωπεί και την εργοδοσία, με κοινό δελτίο Τύπου, καθώς κλείστηκε «καταρχήν συμφωνία» για τους μισθούς και παρατάθηκε η κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας ως τη 15η Ιανουαρίου.

Το συνδικάτο των λιμενεργατών (ILA) και ο σύνδεσμος εργοδοτών του κλάδου (USMX) «έκλεισαν καταρχήν συμφωνία για τους μισθούς και συμφώνησαν να παραταθεί η ισχύς της σύμβασης-πλαισίου ως τη 15η Ιανουαρίου 2025 ώστε να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να συζητήσουν όλα τα υπόλοιπα ζητήματα που εκκρεμούν», σύμφωνα με την κοινή ανακοίνωση, που διευκρινίζει πως «από τώρα όλες οι απεργιακές κινητοποιήσεις σταματούν και η εργασία που καλύπτεται από τη σύμβαση-πλαίσιο ξαναρχίζει».