«Αυτήν τη στιγμή είμαστε πολύ κοντά σε αυτό που ονειρευόμαστε, να γίνουμε το πρώτο λιμάνι, ίσως της Ευρώπης κάποια στιγμή. Της Μεσογείου είμαστε. Και βέβαια, αναπτύσσονται και πολλοί κλάδοι που παλαιότερα δεν υπήρχαν», επισημαίνει ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Πειραιά Θόδωρος Καπράλος.

Ο ίδιος σημειώνει ότι «αναπτύσσεται ο τουρισμός. Αλλάζει το ξενοδοχειακό δυναμικό της πόλης. Είχαμε 33 ξενοδοχεία μέσα στην κρίση, τα οποία ήταν ενός αστεριού, 2 αστεριών τα περισσότερα. Τώρα έχουμε πάρα πολλές επενδύσεις, μεγάλα ξενοδοχεία, τετράστερα, πεντάστερα και πολλά άλλα τα οποία έρχονται. Αυτό δείχνει μια δυναμική ότι αυτό το όνειρο που είχαμε πάντα, ότι ο Πειραιάς μπορεί να γίνει ένας αυτόνομος τουριστικός προορισμός και όχι απλά να είναι η θαλάσσια πύλη εισόδου της Αττικής ή επίσκεψης στα κοντινά νησιά, νομίζω ότι γίνεται πραγματικότητα».

Μιλώντας στο  podcast Βαβέλ, στέκεται στην θετική επίπτωση που έχει για την οικονομία του Πειραιά η ανάπτυξη της βραχυχρόνιας μίσθωσης. «Η ανάπτυξη κάποιων ακινήτων που έδωσε αξία και φως σε κάποιες γειτονιές, από την άλλη μας έδωσε και τη δυνατότητα να έχουμε κάποιους τουρίστες μέσω του Airbnb οι οποίοι αυτοί οι τουρίστες έχουν την εξής ιδιότητα, κινούνται και ζουν σαν να είναι κάτοικοι. Άρα λοιπόν τι κάνανε; Πήγαιναν στο τοπικό μίνι μάρκετ, στο τοπικό κατάστημα με τα ρούχα για να πάρουν ένα μπλουζάκι ή στο τοπικό καφέ για να πιουν μια μπύρα. Αυτοί οι άνθρωποι κινούνται μέσα στην αγορά και μας έδωσε αυτό αρκετή ζωή και βλέπω ότι χρόνο με το μπαίνουν περισσότεροι άνθρωποι και από τα ξενοδοχεία και από το Airbnb. Θα έλεγα το επενδυτικό κρεσέντο που ζήσαμε τον τελευταίο χρόνο έχει δώσει πολύ και δώσαμε τη δυνατότητα και σε ανθρώπους Έλληνες που χρησιµοποιήθηκαν τα ακινητά τους να πάρουν θάρρος και να επενδύσουν ακόμα περισσότερο» καταλήγει.

Ο κ. Καπράλος μιλάει και για τα προβλήματα, όπως η καθυστέρηση στο να εγκριθεί από την κυβέρνηση η υπογειοποίηση των γραμμών του ΗΣΑΠ, η μη αξιοποίηση του χώρου της Ιπποδαμείας και η μετατροπή αυτού του κενού κτιρίου σε αγορά τροφίμων, ενώ αναφέρεται και στις δεκάδες αναπλάσεις που έχουν αλλάξει πλήρως την εικόνα του Πειραιά τα τελευταία χρόνια.

Η αρχή της πτώσης

Θα έλεγα ότι μετά το 2000 κάτι αρχίσαμε να το βλέπουμε. Κυρίως όμως στα χρόνια τα δύσκολα των μνημονίων, δηλαδή μετά το 2008 – 2009, όπου αντιμετωπίσαμε ό, τι αντιμετώπισε όλη η χώρα, αλλά εμείς αντιμετωπίσαμε και κάτι άλλο. Αντιμετωπίσαμε και μια πόλη η οποία λόγω των έργων, επειδή περιμέναμε τα μέσα σταθερής τροχιάς, μετρό, τραμ και τα λοιπά. Τα πολλά έργα τα οποία έγιναν μαζί μας δυσκόλεψαν την καθημερινότητα πάρα πολύ. Χάσαμε επιχειρήσεις. Κόσμος άρχισε να μην μπαίνει τόσο εύκολα μέσα, συν το γεγονός ότι η πόλη μας άρχισε να χάνει και να μεταναστεύουν εκτός πόλης ή στις παρυφές, είτε σε άλλες πόλεις κάποιες οικογένειες πειραϊκές, οι οποίες είχαν μια ιστορικότητα. Αλλαξε δηλαδή και η πόλη δημογραφικά και αυτό φαίνεται και από τα τελευταία στοιχεία. Την τελευταία δεκαετία ο Πειραιάς έχει απολέσει και σε πληθυσμιακό δυναμικό, αλλά και έχει μεγαλώσει λίγο η ηλικιακή του βάση. Αυτό έχει και κάποια ποιοτικά χαριστικά που για μας έχουν σημασία. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια οφείλω να ομολογήσω ότι κάνουμε πολλά βήματα προόδου και γιατί πλέον είμαστε ένας μεγάλος κοινωνικός κόμβος, ο μεγαλύτερος και για το λιμάνι μας που αναπτύσσεται. Αντιμετωπίσαμε παθογένειες του παρελθόντος.

Η άνοδος

Αυτή την στιγμή είμαστε νομίζω πολύ κοντά σε αυτό που ονειρευόμαστε, να γίνουμε το πρώτο λιμάνι, ίσως της Ευρώπης κάποια. Της Μεσογείου είμαστε, αλλά θεωρώ ότι μπορούμε να το κάνουμε και ακόμα καλύτερα. Και βέβαια, αναπτύσσονται και πολλοί κλάδοι που παλαιότερα δεν υπήρχαν. Ένας από αυτούς είναι ο τουρισμός, Αλλάζει το ξενοδοχειακό δυναμικό της πόλης. Είχαμε 33 ξενοδοχεία μέσα στην κρίση, τα οποία ήταν ενός αστεριού, 2 αστεριών τα περισσότερα. Τώρα έχουμε πάρα πολλές επενδύσεις, μεγάλα ξενοδοχεία, τετράστερα, πεντάστερα και πολλά άλλα τα οποία έρχονται. Αυτό δείχνει μια δυναμική ότι αυτό το όνειρο που είχαμε πάντα, ότι ο Πειραιάς μπορεί να γίνει ένας αυτόνομος τουριστικός προορισμός και όχι απλά να είναι η θαλάσσια πύλη εισόδου της Αττικής ή επίσκεψης στα κοντινά νησιά, νομίζω ότι γίνεται πραγματικότητα, δηλαδή αποκτάμε μια βάση και νομίζω ότι αρχίζουμε σιγά σιγά και με κάποια έργα υποδομής που γίνονται, τα μουσεία, τα οποία έχουν ένα αναβαθμιστεί. Ελπίζουμε το 2027 να έχουμε και το Μουσείο Ενάλιων Αρχαιοτήτων που για εμάς θα είναι κάτι πολύ σημαντικό, είναι ένα έργο που για όλο το τουριστικό προϊόν της χώρας είναι σημαντικό. Νομίζω ότι έχουμε μεγάλες προοπτικές.

Τα εγκαταλελειμμένα κτίρια

Για μας είναι πολύ σημαντικό να βρούμε τι θα κάνουμε με όλα αυτά τα κτίρια. Και το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει και σε αρκετές περιπτώσεις ένα δύσκολο ιδιοκτησιακό καθεστώς που δυσκολεύει την αξιοποίηση των ακινήτων. Και όχι μόνο την αξιοποίηση, αλλά και την διαχείρισή τους. Δηλαδή βλέπουμε πολλές φορές ότι έχουμε παρατημένα κτίρια στο κέντρο της πόλης ιδιαίτερης αξίας, τα οποία αυτά είναι και εστία μόλυνσης είναι και κακογουστιά και δυσκολεύουν και τον διπλανό, ο οποίος μπορεί να έχει κάνει μια σοβαρή επένδυση. Αυτό λοιπόν δυσκολεύει την πόλη και έχουμε πάρα πολλά μέσα στο κέντρο μας, τον κεντρικό ιστό της αγοράς και νομίζω ότι εκεί κάτι πρέπει να γίνει. Έχουμε συζητήσει με το δήμο για κάποιες παρεμβάσεις, τις οποίες νομίζω πρέπει να κάνουμε και θα πρέπει να υπάρχει και το νομοθετικό πλαίσιο πια και η βοήθεια της πολιτείας στον οποιοδήποτε δήμο να μπορεί να επεμβαίνει σε κάποια κτίρια, τα οποία δημιουργούν πρόβλημα στη ζωή της πόλης. Και εκεί υπάρχει δυναμικό. Όλο το κομμάτι λοιπόν αυτό που είναι από τον Κεράνη στην είσοδο της πόλης, εκεί υπάρχει μια εταιρία η οποία επενδύει τώρα και θα έχουμε κάποιες αναπλάσεις, αλλά είναι πάρα πολλά τα ακίνητα και η αλήθεια είναι ότι κάτι πρέπει να γίνει και θα πρέπει να καλέσουμε τους επενδυτές για να μπορέσουμε να λύσουμε και αυτό το πρόβλημα που μας δυσκολεύει τη ζωή.

Η υπογειοποίηση των γραμμών του ΗΣΑΠ

Νομίζω ότι αν αυτή την στιγμή ιεραρχίσουμε τα ζητήματα, νομίζω αυτό είναι το πρώτο. Γιατί θα αλλάξει τη ζωή της πόλης, θα μας λύσει την τρομακτική πίεση που δέχεται το λιμάνι και το εμπορικό κέντρο από όλους αυτούς τους ανθρώπους που θέλουν να φτάσουν στο λιμάνι και ταλαιπωρούνται ή θέλουν να φύγουν από το λιμάνι όταν έρχονται, που δεν μπορεί κανείς να βγάλει άκρη εκεί και πραγματικά είναι ένας χώρος ο οποίος μπορεί πραγματικά με αυτή την παρέμβαση να ελευθερωθεί. Δηλαδή μπορεί να γίνει και χώρος πρασίνου και άλλες εκμεταλλεύσεις εκεί που θα δώσουν υπεραξία στην πόλη και θα λύσουν το κυκλοφοριακό, διότι αυτή τη στιγμή δεν έχουμε τη δυνατότητα να χάσουμε άλλο χρόνο. Είχαμε την ελπίδα ότι αυτό θα ήταν ένα έργο που θα έμπαινε στο ανάκαμψης. Είχαμε και τις βεβαιώσεις από το αρμόδιο υπουργείο και από το Μέγαρο Μαξίμου ότι θα προχωρήσει. Δυστυχώς δεν το καταφέραμε τελικά ευελπιστούμε όμως ακριβώς επειδή είναι πολύ μεγάλη ανάγκη και κοινή παραδοχή ότι πρέπει να γίνει αυτό. Θεωρώ ότι θα το καταφέρουμε. Δεν είναι τόσο δύσκολο, δεν είναι τοσο μεγαλο το ποσό το οποίο απαιτείται, πρέπει να γίνει μια επικαιροποίηση της μελέτης, που αυτό είναι ένα κόστος, αλλά σε καμία περίπτωση επειδή δεν νομιζω ότι αφορα μόνο την πόλη, αφορά το σύνολο της Αττικής είναι ένα έργο που πρέπει να γίνει.

Η Ιπποδάμεια αγορά τροφίμων

Βρίσκεται ουσιαστικά εκεί που είναι ο σταθμός του ηλεκτρικού. Εκεί λοιπόν υπάρχει ένας τεράστιος χώρος. Αυτή η ιδέα έχει βγει από τον Εμπορικό Σύλλογο Πειραιά από το 1993, έχουμε περάσει τα 30 χρόνια. Ο τότε Πρόεδρος το είχε βάλει σαν ένα βασικό αίτημα και μένει 30 χρόνια ένα βασικό αίτημα, όχι, θα έλεγα του εμπορικού συλλόγου, αλλά σύσσωμης της πόλης. Όλοι οι φορείς και ο δήμος επικροτούν αυτήν την ιδέα. Και γιατί; Γιατί θεωρούμε ότι εκεί θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε έναν πόλο έλξης, όχι μόνο για τους επιβάτες κρουαζιέρας που είναι ακριβώς δίπλα, ούτε καν για αυτό που λέμε, τουρισμό. Θα είναι ένας πόλος έλξης για όλη την Αττική, γιατί είναι ακριβώς δίπλα σε αυτό που λέμε, συγκοινωνιακός κόμβος, δηλαδή μετρό, προαστιακό, ηλεκτρικό και όχι μόνο αυτό, θα έχουμε τη δυνατότητα να αναπτύξουμε αυτό το σημείο που είναι για μας, σαν χώρα, το πιο δυναμικό κομμάτι της εμπορικής διάστασης του τουριστικού προϊόντος, που είναι το ελληνικό τρόφιμο. Εκεί λοιπόν θα μπορέσουμε να αναδείξουμε το πόσο ισχυρή είναι η ελληνική παραγωγή στο συγκεκριμένο, πόσα πολλά πράγματα έχουμε να δώσουμε ως υπεραξία σε αυτό το τουριστικό προϊόν και θα μπορέσουμε να δώσουμε και ένα σημείο που θα μπορεί ο κόσμος να περάσει καλά, δηλαδή θα το συνδυάσουμε με εστίαση, θα το συνδυάσουμε με γευσιγνωσία.

Μας στεναχωρεί λοιπόν ότι ενώ πάρα πολλές φορές, ενώ έχουμε κάνει συναντήσεις και τώρα τελευταία είχαμε πάει και με το Δήμαρχο και τα λοιπά δεν το έχουμε αφήσει ποτέ, δεν έχουμε ακούσει τι μπορεί να γίνει εκεί. Κάποια στιγμή λοιπόν, υπήρχε μια συζήτηση ότι αυτό ανήκει στο Υπερταμείο, θα απελευθερωθεί. Είχαμε μείνει εκεί Θα απελευθερωθεί, θα αξιοποιηθεί. Δεν έγινε. Πρέπει λοιπόν να λύσουμε αυτό, αλλά ακριβώς επειδή υπάρχει αυτό, είναι πάρα πολύ μεγάλο και μπορεί να γίνει πολύ μεγάλη ανάπλαση. Μπορεί να δημιουργηθεί πάρκινγκ στο τελείωμά του, εκεί που είναι η πλατεία Ιπποδαμείας, δηλαδή να δώσει λύσεις σε πολλά προβλήματα. Και αυτό θα δώσει τη δυνατότητα νομίζω να αξιοποιηθεί συνολικά το τουριστικό προϊόν της Αττικής. Τι εννοώ, ότι εκεί που βρίσκεται όπου κανείς και να μείνει, όπου και να είναι τουρίστας, μπορεί να επισκεφθεί κάτι. Άρα επειδή έχουμε κάνει συνάντηση και με την Υπουργό, την κυρία Κεφαλογιάννη και έχουμε βάλει και αυτό το ζήτημα, θεωρώ ότι είναι ένα από τα ζητήματα το οποίο και το Υπουργείο Τουρισμού πρέπει να αγκαλιάσει. Αυτά τα δύο που ανέφερες Νίκο, δεν είναι τοπικού χαρακτήρα, θα έλεγα ότι ξεπερνούν τα στενά όρια της πόλης. Πρέπει πια να βλέπουμε πέρα από τα στενά όρια της γειτονιάς μας, της πόλης, αυτού του προσωπικού μας ενδιαφέροντος. Να καταλάβουμε ότι είτε μιλάμε για εμπορική διάσταση, είτε μιλάμε για τουρισμό, είτε μιλάμε για οποιοδήποτε κλαδο, όλες οι περιοχές αλληλοσυμπληρώνονται και όλες δίνουν μια άλλη δυναμική όταν βλέπουμε το όλον. Εμάς μας ενδιαφέρει να δούμε το όλον, πώς μπορεί μια περιοχή να αλληλοσυμπληρωθεί με την άλλη, άρα να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί.

Οι επιχειρήσεις του Πειραιά

Εμείς έχουμε μια πολύ μεγάλη γκάμα επιχειρήσεων, έχουμε πολύ μικρές επιχειρήσεις, μεσαίες επιχειρήσεις, λίγο μεγαλύτερες, οι οποίες έχουν διαφορετικό χαρακτήρα. Έχουμε επιχειρήσεις χονδρεμπορίου, έχουμε επιχειρήσεις λιανεμπορίου, έχουμε επιχειρήσεις οι οποίες δραστηριοποιούνται ως εφοδιαστές πλοίων ή ως εταιρείες, οι οποίες πωλούν στη βιομηχανία. Έχουμε επιχειρήσεις, οι οποίες πωλούν και στον περαστικό, ένα απλό πραγματάκι. Αυτές όλες οι επιχειρήσεις με τα χρόνια που έχουν περάσει είναι σε διαφορετικά επίπεδα πλέον και έχουν και διαφορετικά προβλήματα και αυτή είναι η δυσκολία την οποία αντιμετωπίζουμε εμείς στη διαχείριση της καθημερινότητάς τους και στην εκπροσώπησή τους. Γιατί; Γιατί τελείως διαφορετικό πρόβλημα έχει μια μεγάλη επιχείρηση και μια μικρότερη. Τελείως άλλα ζητήματα επιβίωσης μπορεί να έχει η μία με την άλλη ή μεγένθυσης.

Η αλήθεια είναι λοιπόν ότι το γεγονός ότι η πόλη αλλάζει σίγουρα δίνει μια δυναμική και μια αισιοδοξία σε όλους. Το πρόβλημα ποιο είναι, ότι για να μπορέσει μια επιχείρηση να μεγαλώσει, τοπικού χαρακτήρα, πάμε στο λιανεμπορίου κυρίως, οι επιχειρήσεις, οι οποίες έχουν μια στόχευση, θα έλεγα στην τοπική αγορά, επωφελούνται ως ένα βαθμό. Από την άλλη είναι λίγο το αυγό με την κότα, δηλαδή πρέπει και εσύ να είσαι καλός για να πάρεις έναν πελάτη. Λέω ένα παράδειγμα, περιμέναμε το μετρό, ήρθε το μετρό στον Πειραιά και είναι πολύ ευχάριστο που τελείωσαν και τα έργα και βελτιώθηκαν οι πλατείες και κάνουμε εκδηλώσεις. Όμως το γεγονός ότι το μέτρο έχει δύο πόρτες, είναι ή μπαίνω ή βγαίνω. Άρα θα πρέπει να είμαι καλύτερος από την άλλη πόρτα. Το λέω έτσι πολύ σχηματικά. Πρέπει δηλαδή να είμαι καλύτερος από μια άλλη αγορά.
Το κρίσιμο ζητούμενο για μένα είναι ποιες επιχειρήσεις ανοίγουν, δηλαδή οι επιχειρήσεις οι οποίες ανοίγουν να μην είναι μόνο καφέ.
Γιατί είναι μικρό το κόστος, δίνουν μια ζωή περίπου 10, 12, 16, 18 μήνες που κλείνουν τελικά, δημιουργούν προβλήματα.

Δεν μπορούμε να μεγαλώσουμε σαν οικονομία αν πουλάει ο ένας στον άλλο καφέ. Είναι ένας πολύ δυναμικός κλάδος, ένας σοβαρός κλάδος. Συμφωνώ, αλλά δεν μπορεί να είναι μόνο αυτό. Ανοίγουν επιχειρήσεις, όπως χαίρομαι πολλές φορές γιατί ανοίγουν και επιχειρήσεις από νέα παιδιά, οι οποίες αυτές οι επιχειρήσεις δίνουν τη δυνατότητα σε νέα παιδιά να αναπτύξουν κομμάτια του εμπορίου που είναι σύγχρονα, ψηφιακό. Εμείς όμως οφείλουμε να άρουμε τα εμπόδια που υπάρχουν σε αυτά τα παιδιά. Παράδειγμα, όταν ένα παιδί θέλει να ξεκινήσει μια επιχείρηση μέσα στο γραφείο του, του μπαμπά, ξέρω γω, κάπου σε ένα σημείο ή στο σπίτι, οτιδήποτε να μπορεί να το κάνει, να μη χρειαζεται μισθωτήριο, γραφειοκρατία κλπ.

Τα προβλήματα στο λιμάνι

Η αλήθεια είναι πραγματικά ότι έχουμε λύσει τα προβλήματα που είχαμε παλαιότερα ως λιμάνι, δηλαδή καθυστερήσεις με τα container ή φασαρίες, οι απεργίες κλπ. Από την άλλη όμως έχουμε μια πόλη μέσα στην πόλη που λειτουργεί κάπου δίπλα. Και τι εννοώ λειτουργεί κάπου δίπλα. Εννοώ ότι και το κομμάτι της ακτοπλοΐας δεν προσελκύει, όταν το βλέπεις αισθητικά, να το πω έτσι κομψά και βέβαια το κομμάτι της κρουαζιέρας. Γιατί γίνεται ακριβώς αυτό. Είναι στην άκρη του λιμανιού δεν υπάρχει επικοινωνία καμία. Από εκεί μέχρι εκεί που είναι το εμπορικό κέντρο της πόλης δεν είναι και εύκολη η πρόσβαση. Έχουμε βάλει εμείς κάποιο τρενάκι μέσα στην πόλη, κάποια λεωφορεία, αλλά είναι λίγα. Και έχουμε αυτή τη στιγμή δύο δεδομένα. Το ένα δεδομένο είναι ότι το 45% των ανθρώπων που ταξιδεύουν λοιπόν στην κάθε κρουαζιέρα, μένουν μέσα στο πλοίο. Κάποιοι άλλοι έχουν ήδη κανονίσει μία εκδρομή για να πάνε στην Ακρόπολη.

Άρα λοιπόν, εμείς πρέπει να δούμε αυτούς από την Ακρόπολη πώς μπορούμε να τους κάνουμε να έρθουν λίγες ώρες μέσα στην πόλη, άρα θα πρέπει να δημιουργήσουμε, θα έλεγα μια ολιγόωρη βόλτα μέσα στην πόλη, αξιοποιώντας το κέντρο, τα μουσεία, τα σημεία ενδιαφέροντος. Να κλέψουμε και εμείς κάποιες ώρες. Το πρώτο είναι αυτό. Το δεύτερο είναι πώς θα αξιοποιήσουμε το 45% που μένει μέσα; Το 45% λοιπόν που μένει μέσα που είτε έχει πάει στην Ακρόπολη άλλη φορά, είτε δεν θέλει για οποιονδήποτε λόγο, πώς μπορούμε να το βγάλουμε έξω; Έχουμε κάνει ενέργειες. Όχι τώρα. Πολλά χρόνια. Κάποιες από αυτές έχουν δώσει κάτι, αλλά σίγουρα δεν έχουμε δώσει αυτό που θέλουμε. Έχουμε δημιουργήσει και πλατφόρμες για να τους δώσουμε πληροφορίες για την πόλη. Έχουμε δημιουργήσει και υπηρεσίες tax free, όλα αυτά. Είναι δύσκολο να δώσουμε την πληροφορία μέσα στην κρουαζιέρα, γιατί είναι πολλοί οι εμπλεκόμενοι. Άρα δυσκολεύει η κατάσταση. Σίγουρα θα πρέπει να δώσουμε τη δυνατότητα στον τουρίστα, όταν έχει κάποιο χρόνο, να βγει άφοβα στην πόλη. Άρα, πρέπει να δώσουμε ασφάλεια, οδική σήμανση κλπ. Και να εκμεταλλευθούμε ακόμα δύο στοιχεία. Πρώτον, το γεγονός ότι γίνεται το λιμάνι σιγά σιγά home port, δηλαδή έρχονται αρκετοί άνθρωποι οι οποίοι μένουν ένα βράδυ στην πόλη στα ξενοδοχεία για να φυγουν την άλλη μέρα.

Η πλήρης απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης του προέδρου του Εμπορικού Συλλόγου Πειραιά Θόδωρου Καπράλου, είναι η εξής:

Ν. Φιλιππίδης

Γεια σου Δώρο, καλώς ήρθες.

Θ. Καπράλος

Καλώς σε βρήκα Νίκο, ευχαριστώ πάρα πολύ για την πρόσκληση σε ό,τι πιο μοντέρνο μπορούμε να βρούμε αυτή την στιγμή.

Ν. Φιλιππίδης

Έχει αρχίσει και γίνεται πολύ μοντέρνος και της μόδας κι ο Πειραιάς όμως.

Θ. Καπράλος

Ναι, αλήθεια είναι αυτό. Και χαίρομαι πάρα πολύ γι αυτό.

Ν. Φιλιππίδης

Η αλλαγή, η αλήθεια είναι ότι είναι μεγάλη, αλλά πριν μπούμε σε αυτό θέλω λίγο να μας μίλησες για σένα. Ασχολείσαι πόσα χρόνια με το εμπόριο;

Θ. Καπράλος

Με το εμπόριο ασχολούμαι όσο θυμάμαι τον εαυτό μου. Η αλήθεια είναι ότι εγώ μεγάλωσα μέσα σε μια εμπορική επιχείρηση. Είμαι δεύτερη γενιά, άρα είμαι από τους τυχερούς, θα έλεγα, που πήρα όλη τη γνώση της προηγούμενης γενιάς, η οποία ήταν μια γενιά που μεγάλωσε τη χώρα και την έκανε να προχωρήσει μπροστά. Άρα λοιπόν, έμαθα όλα αυτά τα μυστικά. Έχω μάθει το πώς πρέπει να αντέχεις και το πώς πρέπει να υπομένεις και το πώς πρέπει να δουλεύεις.

Ν. Φιλιππίδης

Τι αντικείμενο;

Θ. Καπράλος

Κατά καιρούς έχω μπλέξει με διαφορά. Έχω μια ενασχόληση τα τελευταία 25 χρόνια και πλέον με τον τουρισμό, με σπουδές σε ειδικευμένες στον τουρισμό και στο εμπόριο, αλλά στον τουρισμό κατά βάση. Άρα λοιπόν, είναι μία δραστήρια και ένας κλάδος που και τώρα τον ακολουθώ με μεγάλη επιτυχία.

Ν. Φιλιππίδης

Σε ποια γειτονιά του Πειραιά;

Θ. Καπράλος

Μεγάλωσα στο κέντρο του Πειραιά, γεννήθηκα και μεγάλωσα στο κέντρο του Πειραιά. Σχολείο εκεί, στο Ιωνίδειο, με αγαπημένους φίλους. Είδα όλη αυτή την αίγλη που είχε η πόλη μας και το μεγάλο λιμάνι. Το μεγάλο παράθυρο, όπως το λέμε εμείς, οι πειραιώτες, δηλαδή μια πόλη η οποία σου δίνει τη δυνατότητα να δεις το πώς λειτουργεί ο κόσμος. Γιατί πάντα το λιμάνι έφερνε πληροφορία. Το λιμάνι έφερνε τους ανθρώπους οι οποίοι μας έλεγαν πώς είναι τα πράγματα σε άλλες χώρες, το εμπόριο, το οποίο ήταν πάντα η πύλη εισόδου και εξόδου, βέβαια, είτε το εισαγωγικό, είτε το εξαγωγικό. Άρα λοιπόν, για μας αυτή η πόλη η οποία μας έδωσε τη δυνατότητα να μεγαλώσουμε σε ένα πιο διεθνές περιβάλλον από μια άλλη ίσως γειτονιά και βέβαια μια πόλη η οποία σου έδωσε τη δυνατότητα να ακούσεις πολλά πράγματα, πολλές πληροφορίες, με ένα πανεπιστήμιο το οποίο αργότερα μεγάλωσε εκεί, εγώ δεν είχα την τύχη να πάω στο συγκεκριμένο, αλλά είδα όλη την πόλη πώς μεγάλωσε και όλη αυτή την μετάβασή της από τα ψηλά, στα πιο χαμηλά που περάσαμε τα προηγούμενα χρόνια και τώρα που νομίζω ότι είμαστε πάλι στα ψηλά σκαλοπάτια και θα πάμε ακόμα ψηλότερα.

Ν. Φιλιππίδης

Θυμάσαι κάποιες εποχές οι οποίες ήταν πολύ καλές ή κάποιες οι οποίες ήταν πολύ άσχημες και τις συνδυάζεις με κάποιο ιστορικό γεγονός, ενδεχομένως;

Θ. Καπράλος

Θυμάμαι τους παλιούς να λένε ότι ήταν μεγάλη μητροπολιτική αγορά της Αττικής, δηλαδή η αγορά, η οποία έφερνε τον κόσμο από όλους τους όμορους δήμους και όχι μόνο, να την επισκέπτονται. Να πάω πιο πίσω. Εμείς σαν πόλη είχαμε την τύχη ακριβώς λόγω του λιμανιού να έχουμε μια πολύ υψηλή δυναμική στο τρόφιμο, που ήταν βασικός εμπορικός κλάδος. Μάλιστα να πω παραστατικά ότι ο σύλλογος Πειραιά γεννήθηκε από τον κλάδο των τροφίμων. Άρα, για μας έχει μια συναισθηματική αξία.

Ν. Φιλιππίδης

Σε αντίθεση με άλλους εμπορικούς συλλόγους που ήτανε η ένδυση ενδεχομένως και άλλοι τομείς.

Θ. Καπράλος

Άλλαξαν βέβαια αυτά με τα χρόνια, ωστόσο όμως το τρόφιμο πάντα ήταν στην πρώτη γραμμή και μάλιστα θυμάμαι ότι παλαιότερα να λένε ότι η αγορά της Αθήνας ερχόταν στην αγορά του Πειραιά για να δει τις τιμές των τροφίμων και αντίστοιχα να τοποθετηθεί. Άρα λοιπόν, θυμάμαι την πολύ μεγάλη επισκεψιμότητα σαν παιδί, θυμάμαι τους δρόμους γεμάτους, θυμάμαι πάντα να υπάρχει μια αισιοδοξία ότι το αύριο είναι καλύτερο, ότι αύριο θα είναι τα πράγματα πιο δυναμικά. Θυμάμαι όλους τους φίλους του πατέρα μου να λένε τι πρέπει να κάνουμε για να μεγαλώσουμε κι άλλο. Αυτή ήταν η συζήτηση. Δεν ήταν δηλαδή η διαχείριση της καθημερινότητας που κάνουν οι περισσότερες επιχειρήσεις. Ήταν αυτή η αισιοδοξία η οποία υπήρχε. Κάποια στιγμή η πόλη άρχισε να διολισθαίνει προς τα κάτω για πολλούς λόγους. Ένας από τους λόγους ήταν ότι σίγουρα μεγάλωσαν και άλλες περιοχές, δυνάμωσαν, από την άλλη όμως περάσαμε και μια παρατεταμένη, θα έλεγα περίοδο εσωστρέφειας, δηλαδή τις προηγούμενες δεκαετίες ήταν μια περίοδος που η πόλη ήταν σαν να είχε βάλει ένα στοίχημα με τον εαυτό της να μην μεγαλώσει ή πολλές φορές πώς μπορεί να πυροβολήσει τα πόδια της. Το γεγονός λοιπόν αυτό μας άφησε λίγο πίσω, αρχίσαμε να διολισθαίνουμε και να μην έχουμε αυτή την εξωστρέφεια που είχαμε.

Ν. Φιλιππίδης

Πότε το τοποθετείς περίπου σε δεκαετίες;

Θ. Καπράλος

Θα έλεγα ότι μετά το 2000 κάτι αρχίσαμε να το βλέπουμε. Κυρίως όμως στα χρόνια τα δύσκολα των μνημονίων, δηλαδή μετά το 2008 – 2009, όπου αντιμετωπίσαμε ό, τι αντιμετώπισε όλη η χώρα, αλλά εμείς αντιμετωπίσαμε και κάτι άλλο. Αντιμετωπίσαμε και μια πόλη η οποία λόγω των έργων, επειδή περιμέναμε τα μέσα σταθερής τροχιάς, μετρό, τραμ και τα λοιπά. Τα πολλά έργα τα οποία έγιναν μαζί μας δυσκόλεψαν την καθημερινότητα πάρα πολύ. Χάσαμε επιχειρήσεις. Κόσμος άρχισε να μην μπαίνει τόσο εύκολα μέσα, συν το γεγονός ότι η πόλη μας άρχισε να χάνει και να μεταναστεύουν εκτός πόλης ή στις παρυφές, είτε σε άλλες πόλεις κάποιες οικογένειες πειραϊκές, οι οποίες είχαν μια ιστορικότητα. Αλλαξε δηλαδή και η πόλη δημογραφικά και αυτό φαίνεται και από τα τελευταία στοιχεία. Την τελευταία δεκαετία ο Πειραιάς έχει απολέσει και σε πληθυσμιακό δυναμικό, αλλά και έχει μεγαλώσει λίγο η ηλικιακή του βάση. Αυτό έχει και κάποια ποιοτικά χαριστικά που για μας έχουν σημασία. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια οφείλω να ομολογήσω ότι κάνουμε πολλά βήματα προόδου και γιατί πλέον είμαστε ένας μεγάλος κοινωνικός κόμβος, ο μεγαλύτερος και για το λιμάνι μας που αναπτύσσεται. Αντιμετωπίσαμε παθογένειες του παρελθόντος. Αυτή την στιγμή είμαστε νομίζω πολύ κοντά σε αυτό που ονειρευόμαστε, να γίνουμε το πρώτο λιμάνι, ίσως της Ευρώπης κάποια. Της Μεσογείου είμαστε, αλλά θεωρώ ότι μπορούμε να το κάνουμε και ακόμα καλύτερα. Και βέβαια, αναπτύσσονται και πολλοί κλάδοι που παλαιότερα δεν υπήρχαν. Ένας από αυτούς είναι ο τουρισμός, Αλλάζει το ξενοδοχειακό δυναμικό της πόλης. Είχαμε 33 ξενοδοχεία μέσα στην κρίση, τα οποία ήταν ενός αστεριού, 2 αστεριών τα περισσότερα. Τώρα έχουμε πάρα πολλές επενδύσεις, μεγάλα ξενοδοχεία, τετράστερα, πεντάστερα και πολλά άλλα τα οποία έρχονται. Αυτό δείχνει μια δυναμική ότι αυτό το όνειρο που είχαμε πάντα, ότι ο Πειραιάς μπορεί να γίνει ένας αυτόνομος τουριστικός προορισμός και όχι απλά να είναι η θαλάσσια πύλη εισόδου της Αττικής ή επίσκεψης στα κοντινά νησιά, νομίζω ότι γίνεται πραγματικότητα, δηλαδή αποκτάμε μια βάση και νομίζω ότι αρχίζουμε σιγά σιγά και με κάποια έργα υποδομής που γίνονται, τα μουσεία, τα οποία έχουν ένα αναβαθμιστεί. Ελπίζουμε το 2027 να έχουμε και το Μουσείο Ενάλιων Αρχαιοτήτων που για εμάς θα είναι κάτι πολύ σημαντικό, είναι ένα έργο που για όλο το τουριστικό προϊόν της χώρας είναι σημαντικό. Νομίζω ότι έχουμε μεγάλες προοπτικές.

Ν. Φιλιππίδης

Υπήρχαν και υπάρχουν όμως ακόμα αυτά τα κτίρια, αναφέρθηκες νωρίτερα στην αποχώρηση κάποιων οικογενειών, αλλά θα έλεγα ότι σαν να συναντήθηκαν περίοδοι κρίσεων, δηλαδή κάποια στιγμή με την αποβιομηχάνιση της χώρας μείνανε κάποια κτίρια κουφάρια. Μετά ήρθε η οικονομική κρίση, τα βρήκε εκεί και κανείς δεν τα αξιοποιούσε. Τα οποία πραγματικά ήταν σαν να έχεις μια περιουσία και να την έχεις παραπεταμένη, την στιγμή που αν την αξιοποιήσεις παντού πανευρωπαϊκά είναι σημεία τουριστικού ενδιαφέροντος.

Θ. Καπράλος

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό, γιατί εμείς μέσα σε όλα αυτά χρόνια της εσωστρέφειας απωλέσαμε πάρα πολύ και στις ναυτιλιακές εταιρείες.

Ν. Φιλιππίδης

Δεν έγινε ποτέ το ναυτιλιακό κέντρο που περίμεναμε.

Θ. Καπράλος

Όχι, το όνειρό μας ήταν αυτό, μήπως κάποια στιγμή μπορέσουμε να το γυρίσουμε. Δεν είμαι είμαι ειδικός στη ναυτιλία Νίκο, αλλά τουλάχιστον συζητώντας με τους ανθρώπους της ναυτιλίας, πια η τεχνολογία τους έχει δώσει τη δυνατότητα να κάνουν το γραφείο τους οπουδήποτε, δεν είναι απαραίτητο ο εφοπλιστής να βλέπει το καράβι. Άρα λοιπόν, έχει δώσει αξία και σε άλλες περιοχές, έχουν ήδη πια αγοράσει γραφεία. Είναι σε άλλα σημεία της Αττικής. Για μας είναι πολύ σημαντικό να βρούμε τι θα κάνουμε με όλα αυτά τα κτίρια. Και το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει και σε αρκετές περιπτώσεις ένα δύσκολο ιδιοκτησιακό καθεστώς που δυσκολεύει την αξιοποίηση των ακινήτων. Και όχι μόνο την αξιοποίηση, αλλά και την διαχείρισή τους. Δηλαδή βλέπουμε πολλές φορές ότι έχουμε παρατημένα κτίρια στο κέντρο της πόλης ιδιαίτερης αξίας, τα οποία αυτά είναι και εστία μόλυνσης είναι και κακογουστιά και δυσκολεύουν και τον διπλανό, ο οποίος μπορεί να έχει κάνει μια σοβαρή επένδυση. Αυτό λοιπόν δυσκολεύει την πόλη και έχουμε πάρα πολλά μέσα στο κέντρο μας, τον κεντρικό ιστό της αγοράς και νομίζω ότι εκεί κάτι πρέπει να γίνει. Έχουμε συζητήσει με το δήμο για κάποιες παρεμβάσεις, τις οποίες νομίζω πρέπει να κάνουμε και θα πρέπει να υπάρχει και το νομοθετικό πλαίσιο πια και η βοήθεια της πολιτείας στον οποιοδήποτε δήμο να μπορεί να επεμβαίνει σε κάποια κτίρια, τα οποία δημιουργούν πρόβλημα στη ζωή της πόλης.

Ν. Φιλιππίδης

Η αλήθεια, γιατί βλέπουμε κάποιες ιδιωτικές αναπλάσεις να γίνονται. Έγιναν κάποιες τα τελευταία χρόνια. Νομίζω ο πύργος είναι μάλλον πιο εμβληματική, μαζί με το κτίριο Παπαστράτος, αλλά βλέπουμε και πολλά άλλα κτίρια να παραμένουνε κενά, όπως για παράδειγμα Κεράνης που είναι στην είσοδο κιόλας τις πόλης.

Θ. Καπράλος

Και εκεί υπάρχει δυναμικό. Όλο το κομμάτι λοιπόν αυτό που είναι από τον Κεράνη στην είσοδο της πόλης, εκεί υπάρχει μια εταιρία η οποία επενδύει τώρα και θα έχουμε κάποιες αναπλάσεις, αλλά είναι πάρα πολλά τα ακίνητα και η αλήθεια είναι ότι κάτι πρέπει να γίνει και θα πρέπει να καλέσουμε τους επενδυτές για να μπορέσουμε να λύσουμε και αυτό το πρόβλημα που μας δυσκολεύει τη ζωή.

Ν. Φιλιππίδης

Η αλήθεια είναι ότι σε άκουγα στην ημερίδα που έγινε πρόσφατα στο δημοτικό θέατρο, μιλούσες εκεί για τα έργα. Αναφέρθηκες στην ανάγκη υπογειοποίησης της γραμμής ένα του μετρό από το Νέο Φάληρο στον Πειραιά. Είναι ο παλιός ΗΣΑΠ, ο ηλεκτρικός που λέμε.

Θ. Καπράλος

Ακριβώς. Νομίζω ότι αν αυτή την στιγμή ιεραρχίσουμε τα ζητήματα, νομίζω αυτό είναι το πρώτο. Γιατί θα αλλάξει τη ζωή της πόλης, θα μας λύσει την τρομακτική πίεση που δέχεται το λιμάνι και το εμπορικό κέντρο από όλους αυτούς τους ανθρώπους που θέλουν να φτάσουν στο λιμάνι και ταλαιπωρούνται ή θέλουν να φύγουν από το λιμάνι όταν έρχονται, που δεν μπορεί κανείς να βγάλει άκρη εκεί και πραγματικά είναι ένας χώρος ο οποίος μπορεί πραγματικά με αυτή την παρέμβαση να ελευθερωθεί. Δηλαδή μπορεί να γίνει και χώρος πρασίνου και άλλες εκμεταλλεύσεις εκεί που θα δώσουν υπεραξία στην πόλη και θα λύσουν το κυκλοφοριακό, διότι αυτή τη στιγμή δεν έχουμε τη δυνατότητα να χάσουμε άλλο χρόνο. Είχαμε την ελπίδα ότι αυτό θα ήταν ένα έργο που θα έμπαινε στο ανάκαμψης. Είχαμε και τις βεβαιώσεις από το αρμόδιο υπουργείο και από το Μέγαρο Μαξίμου ότι θα προχωρήσει. Δυστυχώς δεν το καταφέραμε τελικά ευελπιστούμε όμως ακριβώς επειδή είναι πολύ μεγάλη ανάγκη και κοινή παραδοχή ότι πρέπει να γίνει αυτό. Θεωρώ ότι θα το καταφέρουμε. Δεν είναι τόσο δύσκολο, δεν είναι τοσο μεγαλο το ποσό το οποίο απαιτείται, πρέπει να γίνει μια επικαιροποίηση της μελέτης, που αυτό είναι ένα κόστος, αλλά σε καμία περίπτωση επειδή δεν νομιζω ότι αφορα μόνο την πόλη, αφορά το σύνολο της Αττικής είναι ένα έργο που πρέπει να γίνει.

Ν. Φιλιππίδης

Σε άκουγα επίσης, να αναφέρεσαι στην ιπποδάμεια αγορά τροφίμων. Μπορείς να μας εξηγήσεις γιατί είναι σημαντική και πού βρίσκεται πρώτα απ όλα, σε ποιο σημείο;

Θ. Καπράλος

Βρίσκεται ουσιαστικά εκεί που είναι ο σταθμός του ηλεκτρικού.

Ν. Φιλιππίδης

Με το που βγαίνεις, που είναι τα πλοία για τις Κυκλάδες.

Θ. Καπράλος

Ακριβώς. Εκεί λοιπόν υπάρχει ένας τεράστιος χώρος. Αυτή η ιδέα έχει βγει από τον Εμπορικό Σύλλογο Πειραιά από το 1993, έχουμε περάσει τα 30 χρόνια. Ο τότε Πρόεδρος το είχε βάλει σαν ένα βασικό αίτημα και μένει 30 χρόνια ένα βασικό αίτημα, όχι, θα έλεγα του εμπορικού συλλόγου, αλλά σύσσωμης της πόλης. Όλοι οι φορείς και ο δήμος επικροτούν αυτήν την ιδέα. Και γιατί; Γιατί θεωρούμε ότι εκεί θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε έναν πόλο έλξης, όχι μόνο για τους επιβάτες κρουαζιέρας που είναι ακριβώς δίπλα, ούτε καν για αυτό που λέμε, τουρισμό. Θα είναι ένας πόλος έλξης για όλη την Αττική, γιατί είναι ακριβώς δίπλα σε αυτό που λέμε, συγκοινωνιακός κόμβος, δηλαδή μετρό, προαστιακό, ηλεκτρικό και όχι μόνο αυτό, θα έχουμε τη δυνατότητα να αναπτύξουμε αυτό το σημείο που είναι για μας, σαν χώρα, το πιο δυναμικό κομμάτι της εμπορικής διάστασης του τουριστικού προϊόντος, που είναι το ελληνικό τρόφιμο. Εκεί λοιπόν θα μπορέσουμε να αναδείξουμε το πόσο ισχυρή είναι η ελληνική παραγωγή στο συγκεκριμένο, πόσα πολλά πράγματα έχουμε να δώσουμε ως υπεραξία σε αυτό το τουριστικό προϊόν και θα μπορέσουμε να δώσουμε και ένα σημείο που θα μπορεί ο κόσμος να περάσει καλά, δηλαδή θα το συνδυάσουμε με εστίαση, θα το συνδυάσουμε με γευσιγνωσία.

Ν. Φιλιππίδης

Σύμφωνα με το μοντέλο που βλέπουμε στη Βαρκελώνη, στη Μαδρίτη και σε άλλες πόλεις, στις οποίες στέκεσαι με ένα ποτήρι κρασί και τρως και λίγο τυρί.

Θ. Καπράλος

Μας στεναχωρεί λοιπόν ότι ενώ πάρα πολλές φορές, ενώ έχουμε κάνει συναντήσεις και τώρα τελευταία είχαμε πάει και με το Δήμαρχο και τα λοιπά δεν το έχουμε αφήσει ποτέ, δεν έχουμε ακούσει τι μπορεί να γίνει εκεί.

Ν. Φιλιππίδης

Σε ποιον ανήκει αυτό το κτίριο;

Θ. Καπράλος

Κάποια στιγμή λοιπόν, υπήρχε μια συζήτηση ότι αυτό ανήκει στο Υπερταμείο, θα απελευθερωθεί. Είχαμε μείνει εκεί Θα απελευθερωθεί, θα αξιοποιηθεί. Δεν έγινε. Πρέπει λοιπόν να λύσουμε αυτό, αλλά ακριβώς επειδή υπάρχει αυτό, είναι πάρα πολύ μεγάλο και μπορεί να γίνει πολύ μεγάλη ανάπλαση. Μπορεί να δημιουργηθεί πάρκινγκ στο τελείωμά του, εκεί που είναι η πλατεία Ιπποδαμείας, δηλαδή να δώσει λύσεις σε πολλά προβλήματα. Και αυτό θα δώσει τη δυνατότητα νομίζω να αξιοποιηθεί συνολικά το τουριστικό προϊόν της Αττικής. Τι εννοώ, ότι εκεί που βρίσκεται όπου κανείς και να μείνει, όπου και να είναι τουρίστας, μπορεί να επισκεφθεί κάτι. Άρα επειδή έχουμε κάνει συνάντηση και με την Υπουργό, την κυρία Κεφαλογιάννη και έχουμε βάλει και αυτό το ζήτημα, θεωρώ ότι είναι ένα από τα ζητήματα το οποίο και το Υπουργείο Τουρισμού πρέπει να αγκαλιάσει. Αυτά τα δύο που ανέφερες Νίκο, δεν είναι τοπικού χαρακτήρα, θα έλεγα ότι ξεπερνούν τα στενά όρια της πόλης. Πρέπει πια να βλέπουμε πέρα από τα στενά όρια της γειτονιάς μας, της πόλης, αυτού του προσωπικού μας ενδιαφέροντος. Να καταλάβουμε ότι είτε μιλάμε για εμπορική διάσταση, είτε μιλάμε για τουρισμό, είτε μιλάμε για οποιοδήποτε κλαδο, όλες οι περιοχές αλληλοσυμπληρώνονται και όλες δίνουν μια άλλη δυναμική όταν βλέπουμε το όλον. Εμάς μας ενδιαφέρει να δούμε το όλον, πώς μπορεί μια περιοχή να αλληλοσυμπληρωθεί με την άλλη, άρα να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί.

Ν. Φιλιππίδης

Νιώθετε ότι δεν σας αντιμετωπίζουν σαν μέρος του τουριστικού προϊόντος της Αττικής;

Θ. Καπράλος

Η αλήθεια είναι ότι κάποιες φορλες το αισθανόμαστε αυτό, όχι τόσο πολύ πια, τις προηγούμενες δεκαετίες ναι. Θυμάμαι στο παρελθόν, όταν κάναμε συναντήσεις ήταν η αίσθηση ότι είμαστε απλά το λιμάνι. Δεν είμαστε απλά το λιμάνι. Εμείς είμαστε μια χώρα η οποία πρέπει να αναπτύξει το σύνολο των δυνατοτήτων της. Δεν έχουμε το περιθώριο να πούμε ότι ξέρεις κάτι, αυτή η περιοχή δεν βαριέσαι, ας μη συμμετέχει, δεν είναι έτσι. Εμείς πρέπει να δούμε σαν χώρα πώς πρέπει να κάνουν πλήρη ανάπτυξη όλων μας των δυνατοτήτων, όλων των εφοδίων που μας έχει δώσει αυτός ο τόπος και πώς μπορούμε να λύσουμε προβλήματα, πώς μπορούμε να λύσουμε το θέμα της γραφειοκρατίας; Πώς μπορούμε να φέρουμε πιο πολλές επενδύσεις; Πώς μπορούμε να κάνουμε ευκολότερο το επιχειρείν; Νομίζω τα προβλήματα είναι κοινά και είναι σε όλες τις περιοχές, αλλά θα πρέπει πια να μας βοηθήσει η πολιτεία να δώσουμε focus εκεί που πραγματικά είμαστε καλοί. Πού είμαστε καλοί; Στο να παράγουμε. Πρέπει δηλαδή να κάνουμε focus η κάθε επιχείρηση στο πώς μπορεί να μεγαλώσει. Πώς μπορεί να προσθέσει αξία σε αυτό που κάνει; Άρα τελικά τι κάνουμε; Κερδίζουμε όλοι.

Ν. Φιλιππίδης

Να μπούμε λίγο στο κομμάτι της επιχειρηματικότητας και γυρίζουμε στην εικόνα και στα έργα που πρέπει να γίνουν. Οι εμπορικές επιχειρήσεις κερδίζουν οι μικρές ή μεσαίες, οι παραδοσιακές του Πειραιά;

Θ. Καπράλος

Εμείς έχουμε μια πολύ μεγάλη γκάμα επιχειρήσεων, έχουμε πολύ μικρές επιχειρήσεις, μεσαίες επιχειρήσεις, λίγο μεγαλύτερες, οι οποίες έχουν διαφορετικό χαρακτήρα. Έχουμε επιχειρήσεις χονδρεμπορίου, έχουμε επιχειρήσεις λιανεμπορίου, έχουμε επιχειρήσεις οι οποίες δραστηριοποιούνται ως εφοδιαστές πλοίων ή ως εταιρείες, οι οποίες πωλούν στη βιομηχανία. Έχουμε επιχειρήσεις, οι οποίες πωλούν και στον περαστικό, ένα απλό πραγματάκι. Αυτές όλες οι επιχειρήσεις με τα χρόνια που έχουν περάσει είναι σε διαφορετικά επίπεδα πλέον και έχουν και διαφορετικά προβλήματα και αυτή είναι η δυσκολία την οποία αντιμετωπίζουμε εμείς στη διαχείριση της καθημερινότητάς τους και στην εκπροσώπησή τους. Γιατί; Γιατί τελείως διαφορετικό πρόβλημα έχει μια μεγάλη επιχείρηση και μια μικρότερη. Τελείως άλλα ζητήματα επιβίωσης μπορεί να έχει η μία με την άλλη ή μεγένθυσης. Η αλήθεια είναι λοιπόν ότι το γεγονός ότι η πόλη αλλάζει σίγουρα δίνει μια δυναμική και μια αισιοδοξία σε όλους. Το πρόβλημα ποιο είναι, ότι για να μπορέσει μια επιχείρηση να μεγαλώσει, τοπικού χαρακτήρα, πάμε στο λιανεμπορίου κυρίως, οι επιχειρήσεις, οι οποίες έχουν μια στόχευση, θα έλεγα στην τοπική αγορά, επωφελούνται ως ένα βαθμό. Από την άλλη είναι λίγο το αυγό με την κότα, δηλαδή πρέπει και εσύ να είσαι καλός για να πάρεις έναν πελάτη. Λέω ένα παράδειγμα, περιμέναμε το μετρό, ήρθε το μετρό στον Πειραιά και είναι πολύ ευχάριστο που τελείωσαν και τα έργα και βελτιώθηκαν οι πλατείες και κάνουμε εκδηλώσεις. Όμως το γεγονός ότι το μέτρο έχει δύο πόρτες, είναι ή μπαίνω ή βγαίνω. Άρα θα πρέπει να είμαι καλύτερος από την άλλη πόρτα. Το λέω έτσι πολύ σχηματικά. Πρέπει δηλαδή να είμαι καλύτερος από μια άλλη αγορά.

Ν. Φιλιππίδης

Ώστε να  μη φεύγει ο πειραιώτης και να πηγαίνει αλλού να ψωνίζει.

Θ. Καπράλος

Ή να έρθει ο άλλος επισκέπτης. Και για να είμαι καλύτερος πρέπει να είμαι καλύτερος και σαν πόλη πιο καθαρή, πιο φιλική στον επισκέπτη. Πρέπει να του δώσω τη δυνατότητα να κάνει πράγματα, να περάσει καλά. Κακά τα ψέματα ο κόσμος αυτό θέλει, πρώτα θέλει να περάσει καλά και το βλέπουμε στην καθημερινότητά μας και μετά να καταναλώσει το οτιδήποτε. Και βέβαια τελειώνοντας πρέπει και η εμπορική επιχείρηση να έχει να προσφέρει. Νομίζω λοιπόν ότι η ταλαιπωρία που πέρασαν οι εμπορικές επιχειρήσεις στο σύνολο της χώρας την προηγούμενη δεκαετία, αλλά και οι δικές μας λόγω και των τοπικών προβλημάτων της πήγαν λίγο πίσω. Εγώ είμαι πολύ χαρούμενος γιατί βλέπω ότι οι επιχειρήσεις κάνουν βήματα. Πλέον πάρα πολλές επιχειρήσεις κοντά στο 20-25% τοπικές, οι οποίες έχουν μπει στο ψηφιακο κανάλι, επιχειρήσεις οι οποίες έχουν μεγαλώσει, και τις βλέπω ότι προϊοντικά δυναμώνουν, συνεργάζονται, προσπαθούν να μπουν σε αυτό που γίνεται. Υπάρχουν προβλήματα βέβαια για να μπορέσουν να το καταφέρουν. Ένα βασικό ζήτημα είναι η ρευστότητα. Πώς μπορεί κανείς να προλάβει τα βήματα αν δεν έχει καύσιμο στη μηχανή του. Καυσίμου είναι η ρευστότητα.

Ν. Φιλιππίδης

Αν έχει όμως, αμαρτίες από το παρελθόν οι τράπεζες δεν δίνουν ρευστότητα.

Θ. Καπράλος

Η αλήθεια είναι λοιπόν ότι αυτή την στιγμή περίπου 60.000 επιχειρήσεις στο σύνολο της χώρας έχουν πρόσβαση στο τραπεζικό σύστημα. Άρα τι γίνεται; Έχουμε δύο πηγές ρευστότητας. Η μία είναι η καθημερινότητά μας. Αν εχεις μια επιχειρηση λιανεμπορίου. Ο τζίρος, ο οποίος δοκιμάζεται. Δεύτερος τρόπος είναι η τραπεζική χρηματοδότηση, η οποία για τις επιχειρήσεις δεν υπάρχει. Άρα λοιπόν δυσκολεύει όταν κάποιος έμπορος θέλει να κάνει ένα βήμα, σου λέει, ρε παιδί μου, ότι θέλω να κάνω, προσπαθώ, δεν έχω τα κεφάλαια. Από την άλλη απαιτείται να αγοράσει εντός εισαγωγικών γνώση. Χρειάζεται δηλαδή εξειδικευμένους ανθρώπους να το πάνε στο παρακάτω κομμάτι. Το ψηφιακό κανάλι, το οποίο είναι απαραίτητο δεν είναι ούτε η πανάκεια, αλλά από την άλλη δεν είναι και τόσο εύκολο. Πολλές φορές λένε όλοι έλα μωρέ, δεν είναι τίποτα. Δεν είναι τίποτα; Είναι καινούργιο μαγαζί. Το καινούργιο μαγαζί χρειάζεται κεφάλαιο και χρειάζεται εξειδικευμένους ανθρώπους. Εδώ λοιπόν είναι μια μεγάλη συζήτηση. Έχουμε εξειδικευμένους ανθρώπους που μπορούν να βοηθήσουν; Έχουμε τη δυνατότητα να τους προσλάβουμε; Να το πάμε λίγο σε πιο μεγάλη κλίμακα. Ακούμε πολλές φορές για τον κατώτατο μισθό. Ποια είναι η γνώμη των εμπόρων για τον κατώτατο μισθό; Εμείς λέμε πάντα και σαν εθνική συνομοσπονδιακές, και σαν εμπορικοί συλλογοι, λέμε ναι, να ανέβει ο κατώτατος μισθός. Ποιος δεν το θέλει; Πρέπει να υπάρχουν δύο πράγματα. Το μη μισθολογικό κόστος που είναι μεγάλη συζήτηση, αλλά εγώ θα πω και και κάτι άλλο. Πώς θα γίνουμε ανταγωνιστικοί στα παιδιά που έχουν φύγει από τη χώρα; Πώς θα γίνουμε ανταγωνιστικοί στα στελέχη των μεγαλύτερων εταιρειών, ώστε οι πιο μεγάλες ελληνικές εμπορικές επιχειρήσεις να μπορούν να κρατήσουν ή να προσκαλέσουν αυτούς τους ανθρώπους, που θα τους βοηθήσουν να κάνουν το άλμα; Μεγάλη συζήτηση για αυτή τη χώρα πρέπει να είναι ο πάνω μισθός, όχι ο κάτω. Τον κάτω πρέπει να τον ανεβάσουμε. Συμφωνούμε όλοι, το κάνουμε, θέλουμε την βοήθεια όσον αφορά το μισθολογικό, νομίζω το καταλαβαίνουμε όλοι. Από την άλλη όμως πρέπει να ανοίξουμε την κουβέντα πώς θα προσελκύσουμε τους ανθρώπους που θα δώσουν υπεραξία, γνώση στην επιχείρηση; Αυτό θα κάνει την επιχείρηση να μεγαλώσει. Κανένας δεν τα ξέρει όλα. Δεν υπάρχει επιχειρηματίας να ξέρει όλα και όποιος πιστεύει ότι τα ξέρει, δεν τα ξέρει σίγουρα. Στηριζόμαστε στους ανθρώπους μας, είτε είμαστε ένα κατάστημα μικρό λιανεμπορικό που έχει ένα – δύο εργαζομένους. Άρα το πρόσωπο της επιχείρησης ποιος είναι; Ο άνθρωπος που εξυπηρετεί. Είτε είμαστε μια πιο μεγάλη επιχείρηση η οποία έχει ένα άλλο βεληνεκές και θέλει άλλους ανθρώπους, άλλες απαιτήσεις. Τους θέλουμε αυτούς τους ανθρώπους. Είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση. Αυτά τα έχω μεταφέρει και στους υπουργούς εργασίας που έχουν περάσει, είναι θέματα τα οποία θα βοηθήσουν το σύνολο της χώρας να μεγαλώσει και να έχουμε αυτή την οικονομική ανάπτυξη, την οποία προσδοκούμε.

Ν. Φιλιππίδης

Ισοζύγιο λουκέτων δημιουργίας νέων επιχειρήσεων, φαντάζομαι έχει γυρίσει θετικό;

Θ. Καπράλος

Είναι σίγουρο ότι είναι θετικό και είμαι πολύ αισιόδοξος ότι θα πάμε ακόμα καλύτερα. Μιλάμε στο τοπικό χαρακτήρα. Το κρίσιμο ζητούμενο για μένα είναι ποιες επιχειρήσεις ανοίγουν, δηλαδή οι επιχειρήσεις οι οποίες ανοίγουν να μην είναι μόνο καφέ.

Ν. Φιλιππίδης

Είναι μόνο καφέ;

Θ. Καπράλος

Δεν είναι μόνο, αλλά είναι πολλές. Γιατί είναι μικρό το κόστος, δίνουν μια ζωή περίπου 10, 12, 16, 18 μήνες που κλείνουν τελικά, δημιουργούν προβλήματα.

Ν. Φιλιππίδης

Αφήνουν χρέη.

Θ. Καπράλος

Δεν μπορούμε να μεγαλώσουμε σαν οικονομία αν πουλάει ο ένας στον άλλο καφέ. Είναι ένας πολύ δυναμικός κλάδος, ένας σοβαρός κλάδος. Συμφωνώ, αλλά δεν μπορεί να είναι μόνο αυτό. Ανοίγουν επιχειρήσεις, όπως χαίρομαι πολλές φορές γιατί ανοίγουν και επιχειρήσεις από νέα παιδιά, οι οποίες αυτές οι επιχειρήσεις δίνουν τη δυνατότητα σε νέα παιδιά να αναπτύξουν κομμάτια του εμπορίου που είναι σύγχρονα, ψηφιακό. Εμείς όμως οφείλουμε να άρουμε τα εμπόδια που υπάρχουν σε αυτά τα παιδιά. Παράδειγμα, όταν ένα παιδί θέλει να ξεκινήσει μια επιχείρηση μέσα στο γραφείο του, του μπαμπά, ξέρω γω, κάπου σε ένα σημείο ή στο σπίτι, οτιδήποτε να μπορεί να το κάνει, να μη χρειαζεται μισθωτήριο, γραφειοκρατία κλπ.

Ν. Φιλιππίδης

Για τους τζίρους τώρα, γιατί έχει περάσει η αγορά πληθωρισμό μετά από πολλές δεκαετίες και μάλιστα αρκετά υψηλό, αρκετά έντονο, ενεργειακή κρίση, πανδημία. Αυτή την στιγμή οι τζίροι πώς είναι, πώς είναι η καταναλωτική συμπεριφορά;

Θ. Καπράλος

Νομίζω ότι η καταναλωτική συμπεριφορά έχει αλλάξει, ειδικά μετά την πανδημία. Έχει αλλάξει γιατί ο κόσμος, αν υποθέσουμε ότι έχει ένα χ διαθέσιμο εισόδημα να καταναλώσει, έχει αλλάξει την προτεραιοποίηση του. Δηλαδή σου λέει, θα κοιτάξω να καλύψω τα βασικά μου, ποια είναι αυτά και μετά αν μείνει κάτι θα κοιτάξω να περάσω καλά, αυτό που λέγαμε πριν. Τι σημαίνει καλά, θα βγω με δύο φίλους να πιω ένα ποτό, θα πάω ένα σαββατοκύριακο κάπου, θα κάνω μίνι διακοπές; Ότι μπορώ ανάλογα με το μπάτζετ. Άλλαξε λοιπόν το πώς ιεραρχούμε. Όμως αυτό που έχει αλλάξει σίγουρα είναι ότι υπάρχει αυτή τη στιγμή λιγότερο διαθέσιμο εισόδημα και υπάρχει λιγότερο διαθέσιμο εισόδημα, γιατί και πραγματικά σε αγοραστική δύναμη έχουμε προχωρήσει. Νομίζω, Νίκο το ξέρεις και τα επίσημα στοιχεία το καταδεικνύουν. Αλλά και από την άλλη, το γεγονός ότι έχουμε πολύ ψηλά πλέον πάγια έξοδα μηνιαία, η μέση ελληνική οικογένεια, είτε αυτό είναι ενοίκιο, είτε είναι ενεργεία, είτε είναι οτιδήποτε. Δεν αφήνει διαθέσιμο εισόδημα και εκεί λοιπόν υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα, οι επιχειρήσεις τι περιθώριο έχουν; Άρα λοιπόν, πιέζονται στην καθημερινότητά τους και πιέζονται και από κάπου αλλού ότι υπάρχει και ένα δεύτερο στοιχείο που αντιμετωπίζουν οι μικρότερες επιχειρήσεις, κυρίως η μετατόπιση του τζίρου. Αυτό είναι ένα άλλο στοιχείο το οποίο βλέπουμε μετά την πανδημία αρκετά έντονα, ότι το μερίδιο αγοράς των μεγαλύτερων επιχειρήσεων συνέχεια αυξάνεται.

Ν. Φιλιππίδης

Είναι οι επιχειρήσεις βέβαια, που προσελκύει ο νέος Πειραιάς, ο οποίος έχει καλύτερες υποδομές, είναι πιο φιλικός και προσελκύει και αυτό μάλλον έχει θύμα τους μικρότερους.

Θ. Καπράλος

Αλήθεια είναι αυτό. Εγώ βέβαια λέω ότι το εμπόριο δεν χωρίζεται σε μικρούς και μεγάλους. Το εμπόριο δεν χωρίζεται σε χονδρικό και λιανικό, δεν χώριζε το εμπόριο. Είμαστε ενιαίο σύνολο και η αγορά μεγαλώνει μαζί. Θέλουμε τη μεγάλη επιχείρηση και δίπλα μια μικρή. Τους θέλουμε όλους για πολλούς λόγους. Πρώτα απ όλα εμπορικά, γιατί η μεγάλη επιχείρηση είναι η άγκυρα που θα φέρει κόσμο και από την άλλη, δίπλα η μικρότερη επιχείρηση, η οποία θα προσφέρει κάτι διαφορετικό, θα προσελκύσει τον αντίστοιχο καταναλωτή. Το θέμα είναι να υπάρχει ισονομία. Εκεί είναι άλλα ζητήματα τα οποία πρέπει να αναπτύξουμε. Αλλά νομίζω ότι είναι καλό το ότι οι επιχειρήσεις έρχονται στην πόλη, αλλά είναι μια πραγματικότητα πλέον ότι υπάρχει μια μετατόπιση του τζίρου προς τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις οι οποίες βλέπουμε ότι παίρνουν όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της αγοράς. Είμαστε κοντά πλέον στα ¾, όταν ήμασταν κοντά στα 2/3 πριν την πανδημία.

Ν. Φιλιππίδης

Συνολικά άρα, οαριθμός των επιχειρήσεων είναι υψηλότερος, ο αριθμός των εργαζομένων είναι επίσης μεγαλύτερος. Τα ξενοίκιαστα είναι ελάχιστα, φαντάζομαι.

Θ. Καπράλος

Ναι, στην πόλη μας ναι, έχουν αλλάξει. Θεωρώ όμως ότι γίνεται πλέον μια μετατόπιση της εμπορικής και όχι μόνο δραστηριότητας προς τις κεντρικές αρτηρίες. Λέμε κάποιες κεντρικές αρτηρίες, παράδειγμα θα πω, η Εθνικής Αντίστασης, ένας δρόμος πριν από κάποια χρόνια, η οποία είχε μηδαμινή εμπορική ζήτηση, αυτή την στιγμή έχει. Μπαίνουν πολύ μεγάλες αλυσίδες εκεί. Ανταποκρίνεται στο κάλεσμα του κόσμου και μεγαλώνουν και αυτοί και τους βλέπω ότι με θετικό τρόπο λένε ότι ξέρεις κάτι, ήρθε ο τάδε, ο οποίος είναι ανταγωνιστής μου, αλλά εγώ όμως έχω ευκαιρία αυτή τη στιγμή έχω περισσότερο κόσμο να περνάει μπροστά το πεζοδρόμιό μου, άρα και εγώ θα μεγαλώσω. Και αυτό είναι το θετικό το οποίο υπάρχει αυτή τη στιγμή στην πόλη, ότι έρχονται και κάποιοι ανταποκρίνονται θετικά.

Ν. Φιλιππίδης

Αλλάζει και πληθυσμιακά; Είδαμε για παράδειγμα, έγινε ο κακός χαμός με τη χρυσή visa και τις 250.000, το όριο το χαμηλό, που ήταν στα τέλη Αυγούστου. Το βλέπετε; Υπάρχει αλλαγή και στο μείγμα των κατοίκων;

Θ. Καπράλος

Αλλάζει, είναι αλήθεια αυτό και μπορώ να πω και ένα άλλο στοιχείο. Ότι εμείς δώσαμε σαν Πειραιάς τη δυνατότητα να πάρει κάποιος visa μέχρι 250.000. Ήμασταν από τους τελευταίους δήμους που είχουν αυτή τη δυνατότητα. Υπήρχε μια έξαρση επενδυτική για να προλάβουν μέχρι 31/08. Άρα, γινόντουσαν πάρα πολλές πράξεις και από την άλλη είδαμε ότι η ανάπτυξη κάποιων ακινήτων που έδωσε αξία και φως σε κάποιες γειτονιές, από την άλλη μας έδωσε και τη δυνατότητα να έχουμε κάποιους τουρίστες μέσω του Airbnb οι οποίοι αυτοί οι τουρίστες έχουν την εξής ιδιότητα, κινούνται και ζουν σαν να είναι κάτοικοι. Άρα λοιπόν τι κάνανε; Πήγαιναν στο τοπικό μίνι μάρκετ, στο τοπικό κατάστημα με τα ρούχα για να πάρουν ένα μπλουζάκι ή στο τοπικό καφέ για να πιουν μια μπύρα. Αυτοί οι άνθρωποι κινούνται μέσα στην αγορά και μας έδωσε αυτό αρκετή ζωή και βλέπω ότι χρόνο με το χρόνο -και τώρα θα το πω και σαν επιχείρηση ο ίδιος- βλέπω ότι στις δικές μου επιχειρήσεις στον Πειραιά, μπαίνουν περισσότεροι άνθρωποι και από τα ξενοδοχεία και από το Airbnb. Θα έλεγα το επενδυτικό κρεσέντο που ζήσαμε τον τελευταίο χρόνο έχει δώσει πολύ και δώσαμε τη δυνατότητα και σε ανθρώπους Έλληνες που χρησιµοποιήθηκαν τα ακινητά τους να πάρουν θάρρος και να επενδύσουν ακόμα περισσότερο.

Ν. Φιλιππίδης

Αυτό που νιώθουμε λίγο όλοι είναι ότι το λιμάνι σαν να είναι απομονωμένο. Σαν να είναι έτσι μια νησίδα, δηλαδή οι επισκέπτες κρουαζιέρας κατεβαίνουν, μπαίνουν σε πούλμαν, φεύγουν για ακρόπολη. Αλλά και το υπόλοιπο εμπορικό λιμάνι δείχνει σαν να είναι απομονωμένο από την πόλη. Αυτό είναι ένα πρόβλημα. Είστε μια παραθαλάσσια πόλη. Δεν θα έπρεπε να γυρίζεις και να κοιτάζεις τη θάλασσα, τον αργοσαρωνικό και τα νησιά του;

Θ. Καπράλος

Η αλήθεια είναι πραγματικά ότι έχουμε λύσει τα προβλήματα που είχαμε παλαιότερα ως λιμάνι, δηλαδή καθυστερήσεις με τα container ή φασαρίες, οι απεργίες κλπ. Από την άλλη όμως έχουμε μια πόλη μέσα στην πόλη που λειτουργεί κάπου δίπλα. Και τι εννοώ λειτουργεί κάπου δίπλα. Εννοώ ότι και το κομμάτι της ακτοπλοΐας δεν προσελκύει, όταν το βλέπεις αισθητικά, να το πω έτσι κομψά και βέβαια το κομμάτι της κρουαζιέρας. Γιατί γίνεται ακριβώς αυτό. Είναι στην άκρη του λιμανιού δεν υπάρχει επικοινωνία καμία. Από εκεί μέχρι εκεί που είναι το εμπορικό κέντρο της πόλης δεν είναι και εύκολη η πρόσβαση. Έχουμε βάλει εμείς κάποιο τρενάκι μέσα στην πόλη, κάποια λεωφορεία, αλλά είναι λίγα. Και έχουμε αυτή τη στιγμή δύο δεδομένα. Το ένα δεδομένο είναι ότι το 45% των ανθρώπων που ταξιδεύουν λοιπόν στην κάθε κρουαζιέρα, μένουν μέσα στο πλοίο. Κάποιοι άλλοι έχουν ήδη κανονίσει μία εκδρομή για να πάνε στην Ακρόπολη. Άρα λοιπόν, εμείς πρέπει να δούμε αυτούς από την Ακρόπολη πώς μπορούμε να τους κάνουμε να έρθουν λίγες ώρες μέσα στην πόλη, άρα θα πρέπει να δημιουργήσουμε, θα έλεγα μια ολιγόωρη βόλτα μέσα στην πόλη, αξιοποιώντας το κέντρο, τα μουσεία, τα σημεία ενδιαφέροντος. Να κλέψουμε και εμείς κάποιες ώρες. Το πρώτο είναι αυτό. Το δεύτερο είναι πώς θα αξιοποιήσουμε το 45% που μένει μέσα; Το 45% λοιπόν που μένει μέσα που είτε έχει πάει στην Ακρόπολη άλλη φορά, είτε δεν θέλει για οποιονδήποτε λόγο, πώς μπορούμε να το βγάλουμε έξω; Έχουμε κάνει ενέργειες. Όχι τώρα. Πολλά χρόνια. Κάποιες από αυτές έχουν δώσει κάτι, αλλά σίγουρα δεν έχουμε δώσει αυτό που θέλουμε. Έχουμε δημιουργήσει και πλατφόρμες για να τους δώσουμε πληροφορίες για την πόλη. Έχουμε δημιουργήσει και υπηρεσίες tax free, όλα αυτά. Είναι δύσκολο να δώσουμε την πληροφορία μέσα στην κρουαζιέρα, γιατί είναι πολλοί οι εμπλεκόμενοι. Άρα δυσκολεύει η κατάσταση. Σίγουρα θα πρέπει να δώσουμε τη δυνατότητα στον τουρίστα, όταν έχει κάποιο χρόνο, να βγει άφοβα στην πόλη. Άρα, πρέπει να δώσουμε ασφάλεια, οδική σήμανση κλπ. Και να εκμεταλλευθούμε ακόμα δύο στοιχεία. Πρώτον, το γεγονός ότι γίνεται το λιμάνι σιγά σιγά home port, δηλαδή έρχονται αρκετοί άνθρωποι οι οποίοι μένουν ένα βράδυ στην πόλη στα ξενοδοχεία για να φυγουν την άλλη μέρα.

Ν. Φιλιππίδης

Έχουν έρεθει στο αεροδρόμιο, στο Βενιζέλος.

Θ. Καπράλος

Ακριβώς, άρα είναι ένα καινούργιο κοινό. Και το δεύτερο, που επίσης είναι πολύ σημαντικό για την αγορά, τα πληρώματα. Να πούμε ότι 1/3 που είναι μέσα σε ένα κρουαζιερόπλοιο είναι πλήρωμα. Το πλήρωμα είναι ο επαναλαμβανόμενος πελάτης για την πόλη. Για εμάς είναι πολύ σημαντικό. Έχουμε κάνει κάποιες αλλαγές. Ελπίζω να έχω σύντομα ευχάριστα να πω. Πάντως γενικά σαν χώρα και νομίζω το άκουσες και στην ημερίδα ότι τα 60 δισεκατομμύρια τα οποία πέφτουν στην κρουαζιέρα. η χώρα μας δεν τα παίρνει. Παίρνει περίπου κοντά στα 600 εκατομμύρια. Άρα συνολικά υπάρχει ένα ζήτημα και θα πρέπει να δούμε πώς θα το αξιοποιήσουμε. Η κρουαζιέρα μπορεί να προσφέρει, δεν είναι πανάκεια, ούτε θεωρώ ότι είναι η λύση στην τουριστική συζήτηση για τον Πειραιά. Είναι όμως ένα κομμάτι της και κομμάτι σημαντικό.

Ν. Φιλιππίδης

Έχουμε εικόνα, ένα μέγεθος πώς είναι η οικονομία του Πειραιά;

Θ. Καπράλος

Δεν έχω το νούμερο αυτή την στιγμή να σου πω. Το ευχάριστο είναι ότι μεγαλώνει. Αυτό μπορώ να στο πω με βεβαιότητα.

Ν. Φιλιππίδης

Γιατί αρχίζει και αποκτά μεγάλο ενδιαφέρον, βλέποντας σημαντικά ονόματα της ελληνικής επιχειρηματικότητας να κάνουν αυτό που δεν έκαναν ποτέ. Να βλέπουν τον Πειραιά. Γιατί παλιά οι επενδυτές ήταν σχετικοί με τη ναυτιλία, πλέον έρχονται στεριανοί και επενδύουν. Είναι μεγάλη υπόθεση.

Θ. Καπράλος

Και τους θέλουμε όλους και νομίζω υπάρχει χώρος για όλους.

Ν. Φιλιππίδης

Ευχαριστώ θερμά, Θεόδωρε.

Θ. Καπράλος

Εγώ ευχαριστώ, για την ωραία κουβέντα.